บทย่อ
บทนำ “พีชครับ ตื่นได้แล้ว” ผมที่พึ่งอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันไว้ที่เอวอย่างลวกๆ เพื่อปกปิดอวัยวะส่วนสำคัญที่มันพร้อมผงาดได้ทุกเมื่อ ก่อนที่จะเดินตรงไปปลุกคนขี้เซาที่นอนคว่ำหน้าโก่งตูดอยู่บนเตียง น่าล่อชิบหาย! “……..…..” เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ... เป็นปกติของคนตัวเล็กนั่นแหละขี้เซาไม่มีใครเกิน ไม่ต้องสงสัยกันเลยว่าเขาคนนั้นคือใคร น่าล่อขนาดนี้ก็พี่พีชเมียผมเอง เอากันทุกวันไม่ใช่เมียก็ทำร้ายจิตใจกันเกินไปแล้วล่ะ “พีช พีชครับ” ผมก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูร่างบางที่ตอนนี้ครางอื้ออึงในลำคอ “ง่วง~” พี่พีชค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองผมก่อนที่จะคว้าคอผมลงไปกดจูบ ดูสิครับพอตื่นขึ้นมาก็ยั่วกันแต่เช้าเลย “แต่นี่สายแล้วนะ ไหนว่าจะไปดูหนังกัน” ผมเตือนอีกคนที่มองผมด้วยสายตาดุๆ ก็เมื่อวานใครกันที่งอแงอยากจะไปดูหนังเรื่องใหม่ที่เข้าโรงภาพยนต์วันนี้ แต่พอมาวันนี้ทำไมมามองหน้าเขาด้วยสายตาดุๆ ไม่พอใจนี้กัน มนุษย์เมียน้อมนุษย์เมียเอาใจยากไม่มีใครเกิน “ก็เมื่อคืนใครที่กวนทั้งคืนเล่า! กว่าจะได้นอนเกือบเช้าเลยนะ” “โอ้ยยยย” นี่เมียหรือหมาครับพีชกัดปากผมมาทีหนึ่ง เจ็บชิบหายเลยว่ะ ฮึ่ย! “สมน้ำหน้า” ว่าแล้วก็หัวเราะอย่างพอใจนอนกลิ้งไปมาบนเตียงอย่างหน้าตาเฉย “ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทันรอบที่จองตั๋วไว้นะ” ผมยืนมองคนตัวเล็กที่ลุกยืนขึ้นกางแขนออกเพื่อบ่งบอกว่าให้ผมอุ้มนั่นแหละ นี่เขามีเมียหรือมีลูกกันแน่วะผมมองท่าทาพวกนั้นพลางส่ายหัวเบาๆ อย่างนึกเอ็นดู คนตัวเล็กของผมทำอะไรก็น่ารักหมดนั่นแหละ “ทำไมต้องมองเค้าด้วยสายตาเบื่อหน่ายแบบนั้นด้วย ตัวเองไม่รักเค้าแล้วใช่ไหมล่ะ เบื่อเค้าแล้วใช่ไหม” อ้าว! อะไรวะใครมองแบบนั้นกัน แล้วดูท่าทางสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นดวงตากลมโตมีน้ำตาคลออยู่นั่นสิ มันช่าง....น่ารังแกเสียจริง “ไม่ใช่ครับๆ หมอกไม่กล้าเบื่อพีชหรอกนะ มาๆ ให้หมอกอุ้มลงนะ” ผมรีบก้าวขึ้นไปบนเตียงหาคนตัวเล็กด้วยสภาพผ้าขนหนูห่อครึ่งท่อนนั่นแหละ “ไม่ต้องมาใกล้เค้าเลย! ตัวเองเบื่อเค้าก็ไม่ต้องมาอุ้ม!” ไปกันใหญ่แล้วเมียผม ไม่ยอมให้เข้าใกล้แล้วจะทำยังไงดีวะ “หมอกไม่ได้เบื่อพีชเลยนะคนดี” “ไม่เชื่อหรอก ก็ตัวเองมองเหมือนรำคาญเค้าอ่ะ” ทำไมชอบทำหน้าพองลมแบบนั้นวะ มันน่ารักมากไม่รู้หรือไง แล้วชุดนอนนั่นอีกใส่แค่เสื้อเชิ้ตของผมนอนตัวเดียวข้างในไม่มีอะไรอยู่เลย ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกที่ใส่ให้ ก็เมื่อคืนผมเป็นคนจับคนตัวเล็กแต่งตัวเองหลังจากจบภารกิจที่กว่าจะเสร็จก็เกือบเช้า ทำไมถึงต้องให้ใส่เสื้อเชิ้ตให้นั่นน่ะหรือ ก็เมียเขาเซ็กซี่ยั่วอารมณ์ดีไงที่สำคัญล้วงง่ายด้วย “ถ้าพีชไม่เชื่องั้นให้หมอกอาบน้ำให้นะ” “……….….” “พีชจะได้เชื่อไงว่าหมอกไม่เคยเบื่อ ไม่เคยคิดรำคาญพีชเลย” มีแต่อยากลากขึ้นเตียง เอ๊ะ หรือว่าระเบียงห้องก็ดีนะ ฮึ่มม ในห้องน้ำก็น่าจะเสียวไม่ต่างกัน “จริงเหรอ?” พีชมองมาที่ผมด้วยสายตาที่ไม่มั่นใจ “จริงสิครับหมอกจะโกหกพีชทำไม มาเร็วขอหมอกกอดหน่อยคนดี” ผมยืนอ้าแขนรอคนตัวเล็กที่ค่อยๆ เดินเข้ามาหาช้าๆ ก่อนที่ผมจะรีบคว้าตัวของพีชเข้ามาในอ้อมแขน กดใบหน้าเรียวเล็กลงมาซุกที่แผงอกเปลือยเปล่า ผมค่อยๆ กดจมูกสูดดมที่เส้นผมของคนตัวเล็กที่ตอนนี้เจ้าตัวยกมือขึ้นมากอดรอบเอวผมไว้แน่น น่ารักขี้อ้อนขนาดนี้ผมจะเบื่อได้ยังไง ไม่มีทางหรอก “หมอกรักพีชนะคนดี ไม่คิดแบบนี้อีกนะครับรู้ไหม” “อื้อ” พีชครางอู้อี้ในลำคอ “อื้อนี่เข้าใจไหม” “เข้าใจ แต่เค้ากลัวว่าหมอกจะเบื่อเค้านี่ เค้างี่เง่าชอบเอาแต่ใจด้วย” พีชเงยหน้าขึ้นมาน้ำตาคลอหน่วยมากกว่าเดิม เวรแล้ว! นี่เมียเขาทำไมอารมณ์แปรปรวนแบบนี้ถ้าพีชเป็นผู้หญิงเขาคงคิดว่าอีกคนต้องกำลังตั้งท้องอยู่แน่ๆ แต่นี่พีชเป็นผู้ชายน่ะสิ “ชู่วววว ไม่ร้องนะครับหมอกไม่เคยคิดว่าพีชงี่เง่าเลยนะ ไม่ได้เอาแต่ใจด้วยหมอกเต็มใจทำให้พีชทุกอย่างนะ พีชไม่ได้ร้องขอเลยด้วยซ้ำไม่ใช่เหรอ ฮึ?” ผมใช้นิ้วมือเกลี่ยน้ำตาให้คนตัวเล็กเบาๆ พีชเอียงใบหน้าตามมือผมอย่างอ้อนๆ เหมือนแมวเลย น่ารัก! “ก็นั่นแหละ เค้าก็อดคิดไม่ได้อยู่ดี” “ไม่เอาไม่ให้คิดครับ ไม่ให้ร้องแล้วด้วย” ผมกดจูบที่ขมับพีชอย่างเอ็นดู กลัวเขาไม่รักสินะ ไม่รู้หรือไงว่าทุกวันนี้เขาหลงเจ้าตัวจนไปไหนไม่ได้แล้ว ไม่อยากห่างเลยด้วยซ้ำ “อื้อ เค้าไม่ร้องแล้ว” “เก็บน้ำตาไว้ร้องตอนที่โดนหมอกกระแทกเข้าในรูก็พอ เข้าใจไหมครับ” เพี๊ยะ! นั่นแหละครับโดนฝ่ามือเข้าเต็มๆ ที่หน้าอก มือก็เล็กนิดเดียวแต่แสบใช่ย่อยนะเนี่ย สงสัยจะเขินมากไปหน่อยก็ดูสิตอนนี้หน้าแดงอย่างกับลูกมะเขือเทศที่สุกเต็มแก่ พอเขาพูดความจริงหน่อยก็รับไม่ได้เสียแล้ว เมียนะเมีย “บ้า! พาเค้าไปอาบน้ำได้แล้ว” “ได้ครับเมีย เดี๋ยวผัวคนนี้จะถูให้ทุกซอกทุกมุมเลย” ผมยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ คอยดูเถอะจะขัดให้สะอาดทุกซอกทุกรู เอ้ย! ทุกมุมเลย หึหึ ผมคิดในใจอย่างหมายมั่นก่อนที่จะช้อนตัวคนตัวเล็กมาอุ้มในท่าเจ้าสาวเดินตรงไปในห้องน้ำอย่างระมัดระวัง ตัวละครหลัก หมอก เด็กหนุ่มปี1คณะบริหาร ที่แอบเล็งรุ่นพี่ในคณะไว้ในใจไม่ได้บอกใคร…แต่แล้วโอกาสที่ไม่มีใครคาดฝันแม้แต่เจ้าตัวก็ยังตกใจ พระเจ้าเป็นใจให้ไอ้หมอกคนนี้ได้พี่พีชเป็นเมียสินะ หึหึ “ก็เพื่อนสนิทของพี่รหัสน่าจับฟัดให้แหลกคาเตียง โอกาสมาถึงขนาดนี้มีหรือไอ้หมอกคนนี้จะพลาด รออะไรอยู่ครับจับมาทำเมียเลยสิ” พีช หนุ่มน้อยหน้าสวยหวานที่มีนิสัยไม่ค่อยเหมือนคนทั่วไปเท่าไหร่ ปี2คณะบริหาร ที่ไม่รู้อยู่ดีๆ ทำไมถึงได้ผัวเด็ก… ที่วันๆ มันก็หมกมุ่นที่จะเอาตลอดเวลาที่เจอหน้าเขา ไอ้เด็กหื่น! “เมื่อน้องรหัสของเพื่อนสนิทไปส่งในคืนนั้น ทำให้ผมได้มันมาเป็นผัวในวันนี้…”
ตอนที่1 น้องหมอก
“ไปทางไหนวะเนี่ย”
เสียงชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งที่แต่งตัวถูกระเบียบตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่บอกก็น่าจะรู้ดีว่าเป็นเด็กปีหนึ่ง กำลังยืนบ่นพำพึมในลำคออย่างหงุดหงิดที่หาตึกคณะตัวเองไม่เจอ
“เฮ้ย! นายๆ”
ก่อนที่ร่างสูงจะได้หัวเสียไปมากกว่านี้ก็มีแรงสะกิดที่หัวไหล่ทำให้เขาหันกลับไปมอง ก็เจอเข้ากับผู้หญิง? คนหนึ่งที่มีรูปร่างหน้าตาโดยรวมก็คือคนสวยคนหนึ่งเลยล่ะ แต่ทว่า....ท่าทางอย่างกับผู้ชายเลยว่ะ ดูจากการแต่งตัวที่ถูกระเบียบนั่นแล้วน่าจะเป็นเด็กใหม่เหมือนกันกับเขาแน่นอน
“หือ ว่าไง?”
“เด็กใหม่ใช่ปะ”
“อืม ..ใช่”
“งั้นมาเป็นเพื่อนกันนะเราชื่อเจน นายล่ะชื่ออะไร”
หญิงสาวตรงหน้าแนะนำตัวอย่างอารมณ์ดี ที่ได้เจอเพื่อนปีหนึ่งเหมือนตัวเองที่ยืนอยู่คนเดียว ไม่ต่างจากเธอหรอกที่เข้ามาเรียนที่นี่คนเดียวไม่มีเพื่อนโรงเรียนเก่ามาเลย เธอพึ่งเดินลงจากรถที่บ้านมาส่งกำลังจะเดินไปตึกคณะเพื่อเข้ารับน้องแต่ดันมาเจอนายคนนี้ก่อนเลยเดินเข้ามาทัก ดูท่าจะอยู่ในสถานะเดียวกับเธอคือไม่มีเพื่อนสินะ เธอจึงไม่ลังเลที่จะเดินเข้ามาทัก
“เอาดิเราชื่อหมอก ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
‘หมอก’ ชายหนุ่มร่างสูง รูปร่างสมส่วนเรียกได้หุ่นดี รูปร่างของคนออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาคม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากสวยได้รูปที่ใครๆ เห็นเป็นต้องเหลียวมองด้วยรูปร่างหน้าตา เอ่ยกับเพื่อนใหม่ด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร
“เช่นกันๆ ว่าแต่นายอยู่คณะไหนอ่ะ” ‘เจน’ ถามอย่างตื่นเต้น ถ้านายคนนี้เรียนคณะเดียวกันกับเธอก็น่าจะดี จะได้มีเพื่อนเวลาไปไหนทำอะไรไม่ต้องลำบากไปหาคนอื่นอีก
“บริหารน่ะ แล้วเธอล่ะเรียนอะไร”
“เอ้ย! จริงดิ เราก็เรียนบริหารทักคนไม่ผิดจริงๆ เราเนี่ย”
“จริงดิ งั้นเธอรู้จักทางไปตึกคณะเราไหม”
หมอกถามเจนออกมาอย่างมีหวัง ว่าหญิงสาวจะรู้ทางไปคณะเขาจะได้ไปถึงที่นั่นสักทีนี่ก็ยืนอยู่ตรงนี้มาได้สักพักแล้วเริ่มจะเมื่อยขาเข้าไปทุกที
“ระดับนี้แล้วรู้ดิ”
“งั้นไปกันเถอะ เธอเดินนำก่อนเลยเดี๋ยวฉันตามหลัง”
“ป่ะๆ” เจนพาหมอกเดินเลี้ยวไปทางซ้ายมือที่ตอนนี้มีคนอยู่ตามทางอย่างประปราย ทั้งสองเดินตามทางไปเรื่อยๆ จนมาหยุดยืนที่หน้าตึกสีขาวขนาดใหญ่
“นี่ไงถึงแล้ว”
“เราเดินวนหาตั้งนานไม่คิดว่าจะอยู่ที่นี่ ก็ไม่ไกลจากที่เรายืนอยู่ตอนแรกหนิ เธอเคยมาที่นี่ก่อนเหรอ?” หมอกถามเจนก่อนหันมองซ้ายขวาที่ตรงบริเวณนี้ส่วนมากจะเป็นเด็กปีหนึ่งกัน สงสัยจะมารอเข้ากิจกรรมรับน้องเหมือนเขากับเจนนั่นแหละ
“เคยสิ! ก่อนจะตัดสินใจเข้ามาเรียนเคยมากับทางโรงเรียนเดิมน่ะ” เจนเดินไปนั่งลงที่ม้านั่งหน้าตึกหมอกก็เดินตามไปนั่งตรงข้ามทันที
“คนเยอะดีนะ”
“อืม ผู้หญิงคนนั้นน่ารักจังเลยอ่ะ” อยู่ๆ เจนก็พูดขึ้นมาก่อนที่หมอกจะมองตามสายตาเจนไปก็พบว่าสายตาเจนหยุดอยู่ที่ผู้หญิงผมยาวตัวเล็กๆ ตาโตๆ ที่นั่งอยู่ทางฝั่งขวามือของตน
“ชอบรึไง”
“อืมม ชอบนะตัวเล็กๆ น่าจะพกพาง่าย” เจนเบนสายตากลับมาหาหมอกที่กำลังมองตนอยู่แล้ว
“ชอบผู้หญิง?”
“ใช่! รังเกียจหรอ”
เจนเลือกที่จะบอกความจริงกับเพื่อนใหม่อย่างไม่อยากมีความลับต่อกัน ถามว่ากังวลกลัวเพื่อนรับไม่ได้ไหม มันก็กลัวแต่ก็ไม่อยากจะโกหกถ้ารับได้ก็คบกันต่อยาวๆ แต่ถ้าไม่ได้ก็คงต้องแยกย้ายกันไป
“เปล่า แค่อยากแน่ใจ”
“รู้อยู่แล้ว?”
“ก็ไม่เชิงว่ารู้หรอก แต่ท่าทางเธอมันก็ไม่ค่อยจะเหมือนผู้หญิงทั่วไปไง” หมอกมองเจนยิ้มๆ ที่เขาคิดไว้ก่อนหน้านี้คือความจริงสินะ ก็เพื่อนเขามันออกจะแมนขนาดนี้เขาก็ไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่หรอกที่มันจะชอบผู้หญิงด้วยกัน
“ฮ่าๆๆๆๆ” เจนระเบิดหัวเราะออกมาดังลั่น จนคนที่อยู่บริเวณนั้นหันมามองกัน
“เบาๆ บ้างเถอะหัดเรียบร้อยบ้างยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงนะเจน” หมอกปรามเพื่อนขำๆ
“ยังไง? ท่าทางฉันมันเป็นยังไงแกลองเล่ามาสิ๊” เจนยักคิ้วให้หมอกอย่างกวนๆ
“ก็ไม่ค่อยจะเรียบร้อยอย่างที่ผู้หญิงคนอื่นเขาเป็นไงดูห้าวๆ ดี” หมอกว่าอย่างที่เขาเห็นท่าทางจากเพื่อนคนนี้ออกไปตรงๆ
“นี่ปกติของฉัน”
“อืม แปลกดี”
“นี่ชม?”
“แน่นอน”
“ฮ่าๆๆ/ฮ่าๆๆ”
แล้วคนทั้งสองก็นั่งหัวเราะกันออกมาอย่างมีความสุขกับเพื่อนคนแรกในมหา’ลัยถือว่าดีเลยทีเดียว รู้สึกว่าอยู่ด้วยแล้วค่อนข้างสบายใจถึงแม้ว่าจะพึ่งเจอกันก็เถอะ
“ขอไลน์หน่อยดิ” เจนยื่นโทรศัพท์มือถือแบรนด์หรูรุ่นใหม่ล่าสุดให้กับหมอก ตัวหมอกเองก็รับมาก่อนที่จะกรอกไลน์ไอดีลงไปให้เพื่อนอย่างไม่อิดออด
“เรียบร้อย” หมอกยื่นโทรศัพท์มือถือคืนให้เจนที่รับไปดูอย่างสนใจ
“เอ้ย! หล่อนี่หว่าเราอ่ะ” เจนแซวเมื่อเปิดไปเจอรูปโปรไฟล์ในไลน์ของหมอก
“ธรรมดา” หมอกยิ้มรับอย่างน่าหมั่นไส้ในสายตาของเจน
“ถ่อมตัวบ้างเถอะย่ะ! ฉันชมตามมารยาท” หมอกยักไหล่ให้เพื่อนเบาๆ
“เธอมีแฟนยัง”
“ทำไม? แกจะจีบฉันหรอ?” เจนทำทีขนลุกใช้มือลูบแขนตัวเองปอยๆ
“จะบ้าหรือไง”
“ฮ่าๆๆ อ้าวก็เห็นถามแบบนี้เหมือนจะจีบ”
“ถามแบบนี้คือจีบในความหมายของเธอรึไง...ยัยบ้า!”
“หรือไม่จริง”
“ฝันเถอะ ใครจะจีบเธอลงวะ”
“จะรู้หรอ”
“ตกลงว่าไง” หมอกถามย้ำอีกรอบ
“ยังไม่มีนี่ก็ว่าจะมาหาในมหา’ลัยนี่แหละ” เจนว่าออกมาอย่างมาดมั่นในคำพูดตน
“แล้วเจอยังยัง”
“ยัง! แต่ก็มีเล็งๆ ไว้แล้วอย่างแซ่บนี่บอกก่อนเลย คริกๆ”
“คนไหน?”
“คนนั้นไงเป็นไงสวยป่ะ อกตู้มมากน่าซุกชิบหาย”
เจนชี้ให้หมอกดู หมอกมองตามนิ้วเรียวนั่นไปก็เจอกับกับผู้หญิงคนหนึ่งที่หุ่นดีมาก ไม่ใช่คนเดิมที่เจนชี้ให้เขาดูรอบแรกคนนี้ดูแซ่บกว่าแถมอกยังตู้มเหมือนอย่างที่เจนว่า ดูท่าเพื่อนเขาจะชอบอะไรแซ่บๆ แบบนี้สินะ
“เบาหน่อย” หมอกเตือนเจนมีนทีที่เห็นท่าทางของเพื่อนสาวคนแมนที่มองผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่ละสายตา
“แกไม่ชอบหรือไงแบบนี้” เจนตวัดสายตามามองหมอกทันที
“ไม่ล่ะ”
“ก็ดี! เราจะได้ไม่ต้องมาแย่งหญิงกัน”
“แล้วแกชอบแบบไหน”
“……..”
“หรือว่ามีแฟนแล้วเหรอ”
“ยัง”
“แปลกแฮะ! หน้าตาก็ดีนี่หว่าทำไมยังโสด”
เจนมองหมอกอย่างงงๆ เพื่อนเธอเบ้าหน้ามันก็ดีมากนะ เดินไปทางไหนก็มีแต่คนให้ความสนใจ ขนาดตอนนี้นั่งอยู่หน้าตึกคณะยังมีผู้หญิงเหล่มามองมันเลย มีหลายคนที่พยายามส่งสายตามาให้มัน แต่ดูท่าว่ามันไม่รู้ตัวหรืออาจจะรู้แต่เลือกที่จะไม่สนใจมากกว่า ว่าแต่ทำไมยังไม่มีแฟนวะ หรือว่าจะเป็นพวกเสือผู้หญิงกินไปเรื่อยๆ ไม่ชอบผูกมัด อืมมม น่าคิด
“ยังไม่ถูกใจใครน่ะ” ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนด้วยซ้ำ จะบอกยังไงดีเขายังไม่เจอคนที่ถูกใจจริงๆ นั่นแหละ จะคุยกับใครจริงจังก็ไปกันไม่รอด
“แล้วมีสเปคไหมวะแกชอบผู้หญิงแบบไหน”
“ไม่มีหรอก ถ้าคนมันจะใช่ยังไงก็ใช่”
“อี๋~~แหวะ” เจนโก่งคอทำท่าจะอ้วก
“ฮ่าๆๆๆ” เมื่อเห็นท่าทางนั้นของเจนหมอกก็ปล่อยเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น ก็เขาคิดแบบนั้นจริงๆ ก็เลยบอกเพื่อนไปตรงๆ
“น้ำเน่าชิบหายฉันจะอ้วก”
“ก็มันจริง แต่ตอนนี้ยังไม่เจอ”
“แถวนี้ก็ไม่มีเลยเหรอ? ดูสิคนสวยเยอะแยะเต็มไปหมดเลยนะ” เจนกวาดสายตาให้หมอกมองตามว่าที่เธอพูดคือเรื่องจริง ขนาดเธอเองก็เจอคนที่ถูกตาต้องใจเยอะเลย เพื่อนเธอก็ต้องมีบ้างแหละน่าอาหารตาชั้นดีขนาดนี้
“ไม่ล่ะ ยังไม่ใช่”

