บทที่7.คำสาปแช่ง [ช่างแอร์..ผมไม่เด็กนะครับ]

หลังจากที่พูดคุยสักพัก ยิ่งทำให้ของขวัญงุนงงหนัก เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้ด้วยว่าโดนผีสิงได้ยังไง แต่เนื่องด้วยมีกล้องวงจรปิดหน้าร้านจึงทำให้เห็นทุกอย่าง

"นี่ก็รอให้ช่างมาติดกล้องวงจรด้านในอยู่" เซนพูดพลางหยิบน้ำเปล่ามาวางให้ "ช่วงนี้มีแต่ผี! ตั้งแต่พี่โผล่มาผมไม่ได้พักเลยรู้ไหม"

"ฉันก็ไม่ได้อยากโดนผีสิงสักเท่าไหร่หรอก"

"ช่วยย้อนกลับไปอีกที..เมื่อก่อนหน้านี้ไปมีเรื่องมีราวกับใครมาก่อนหรือเปล่า"

"จะมีได้ยังไง แม้แต่แฟนยังไม่มีเวลาคุยกับฉันเลย เอาแต่เที่ยวดื่มเหล้ามึนเมา"

"เหมาะสมกันแล้วนี่ พี่ก็ขี้เมา"

คำพูดของเด็กหนุ่มทำให้เธอชะงัก ก่อนที่จะหยิบน้ำเปล่ากระดกดื่ม หลังคิดบางอย่างออกจึงรีบวางแก้วแล้วกระชากแขนของเด็กหนุ่ม

"จำได้แล้วว่าเคยมีเรื่องกับใคร!" ของขวัญกล่าว "เมื่อเดือนที่แล้วจับได้ว่าแฟนมีกิ๊ก ด่ากันแทบบ้านแตกสาแหรกขาดจนกระทั่ง พี่ปิ๊กของฉันก็ยอมเลิกกับมัน"

"แล้วยังไงต่อ"

"มันแช่งเอาไว้ว่า..ต่อจากนี้ขอให้อยู่ไม่สุข ขอให้ประตูนรกเปิด ขอให้ฉันกลายเป็นบ้า"

"ถ้าอย่างนั้นของที่พี่ถูกใส่มาจะต้องมีบางอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นเก็บเอาไว้ มันเป็นเรื่องปกติถ้าจะทำคุณไสย์ใส่ใคร ต้องมีตัวตายตัวแทน"

"ฉันจำที่อยู่มันได้แม่น เราจะทำยังไงดี"

เซนคิดวิธีที่จะทำให้หาของคุณไสย์นั้นเจอ หลังจากของขวัญกลับบ้านเขาก็โทรตามเพื่อนสนิทอย่างเจได ทั้งคู่หอบอุปกรณ์พร้อมกับบันได ตรงดิ่งไปยังหอพักที่ของขวัญบอกกล่าวก่อนหน้า

ห้อง 404

"ไม่เห็นนิติแจ้งอะไรเลย" สาวสวยผมสั้นเปิดประตูออกมาด้วยท่าทางงุนงง เซนหอบกล่องอุปกรณ์พร้อมกับพูดด้วยเสียงเรียบ

"ถ้าคุณไม่อยากให้ผมไปล้างแอร์ ค่าไฟก็จะพุ่งสูง เนื่องจากมีฝุ่นดักที่กรองอากาศ ทำให้เครื่องทำงานหนัก เราบริการล้างให้ฟรีไม่เสียเงินนะครับ"

"แล้วบริการอย่างอื่นด้วยไหมล่ะ..เด็กอะไรใส่ชุดมอปลายเป็นช่างแอร์แล้วหรือไงเนี่ย"

"ผมไม่เด็กนะครับ"

"อุ๊ยยยย คำคุ้นหูจังเลยอะ อิอิ"

"สรุปว่าคุณผู้หญิงจะให้พวกผมไปล้างแอร์ให้ไหม"

"หน้าตาดีนะ อยากล้างก็ล้างสิ ว่าแต่ฉันต้องออกไปรับของที่ใต้คอนโด เดี๋ยวขึ้นมานะ"

ถือว่าโชคเข้าข้าง เจไดแบกสัมภาระเข้ามาจากนั้นเซนก็รีบค้นข้าวของเพื่อจะหาบางอย่าง

เวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาทีทุกอย่างรวดเร็วไปหมด

แกร๊ก

"ทำไมห้องรกแบบนี้?!" แน่นอนว่าเมื่อสาวสวยขึ้นมาเธอเห็นผ้าปูพร้อมกับโซฟาการจัดกระจาย เจไดรีบโต้กลับทันควัน

"พอดีเมื่อกี้เราเจอจิ้งจก ไอ้เซนมันกลัวมาก ก็เลยวิ่งวุ่นทำข้าวของพี่จนพัง ไม่เป็นไรนะครับเดี๋ยวให้มันชดใช้ให้"

"แล้วจะชดใช้ยังไง?"

"ให้มันอยู่กับพี่ทั้งคืนเป็นไง"

"พูดแล้วห้ามคืนคำนะ"

เจไดส่งซิกเลิกคิ้วให้กับเพื่อน แม้เซนจะไม่รู้ล่วงหน้า แต่เขาจำใจต้องอยู่กับสาวสวยเพื่อหาของคุณไสย ที่ตอนนี้ยังไม่พบเจอ ยังคงไร้วี่แวว หรืออาจเพราะค้นข้าวของไม่ละเอียดเท่าไหร่

พลบค่ำ

"ขอบคุณนะที่เลี้ยงเบียร์" เซนหยิบกระป๋อง "แล้วถ้าแฟนพี่มาเจอจะทำยังไง..."

"พี่ไม่มีแฟนหรอกเหงาจะตาย"

"สวยขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ยังไง"

"เด็กอะไรปากหวานชะมัด"

"พี่เคยชิมแล้วเหรอถึงบอกว่าหวาน"

"แล้วอยากให้ชิมไหมล่ะ"

สาวสวยเริ่มแอ่นหน้าอกที่อวบอึ๋มจนกระดุมนักศึกษาแทบปริ ใจเด็กหนุ่มสั่นไหวแต่เขาชินกับปฏิกิริยาพวกนี้ คงเพราะเซนหน้าตาดี มักมีสาวน้อยสาวใหญ่คอยรุมล้อม จนกลายเป็นเรื่องปกติ

"ผมขอสอบถามเรื่องส่วนตัวสักนิดจะได้ไหมครับ" ครั้งนี้กลายเป็นเซนที่ส่งสายตาอ้อนวอน "พี่เคยเกลียดใคร หรือทะเลาะกับใครจนอยากให้คนนั้นตายไหม"

"จะว่าไปก็เคยครั้งหนึ่ง แต่มันก็เป็นเพียงแค่เรื่องไร้สาระนะ"

"พี่พอจะเล่าให้ผมฟังได้ไหมถือว่าปลดทุกข์ เราจะได้ดื่มต่อกันแบบยาวๆ"

"ก็อี..อีของขวัญ สาวสวยประจำคณะ ซึ่งมันเป็นแฟนกับพี่ปิ๊กหนุ่มหล่อสถาปัตย์ ฉันกับพี่ปิ๊กแอบกินกันมาสักพัก สุดท้ายมันก็จับได้ แต่พี่ปิ๊กเลือกมัน เหอะ มีดีแค่ภายนอกนั่นแหละ อยากให้อีของขวัญมันตายไปซะ!"

________________

ทำงานกันเป้นทีม55555555555

ขอคอมเมนต์แบบจัดเต็มมาเลย รออ่านเสมอค่ะ