บทที่2.มึนเมา [ของเซ่นไหว้]

คลับ ย่านกลางเมือง

"วันนี้มึงไม่เต้นเลย เป็นอะไรอีกของขวัญ?" มิ้น สาววัยมหาลัยปีสองเอ่ยถามเพื่อนสนิท "ดูมึงไม่สนุก"

"รู้สึกปวดท้องเล็กน้อยสงสัยเป็นกระเพาะ"

"นั่นน่ะสิ พวกรุ่นพี่แกล้งมึงให้เดินเก็บขยะไปทั่วมหาวิทยาลัย เหอะ อีพวกที่อิจฉาคนสวย"

"ช่างมันเถอะมึงกูชินแล้ว อีกอย่างเราเพิ่งอยู่ปีสอง ยังไงก็ต้องเคารพรุ่นพี่ปีสี่"

"อยากเดินไปถีบได้แล้วบอกว่าขอโทษค่ะ"

"ใจเย็น ฮ่าๆ"

ทั้งสองคนเป็นเพื่อนรักเพื่อนสนิทกันตั้งแต่มอปลาย มิ้นซึ่งเรียนหนังสือพอใช้ได้ จำเป็นต้องพึ่งของขวัญ สาวนักเรียนวัยใสที่สอบได้ที่หนึ่งในทุกปีของชั้นเรียน คงเป็นเพราะบ้านใกล้เรือนเคียงกัน จึงทำให้คุ้นเคยกว่าใคร

"แล้วสรุปเรื่องที่บ้านของมึงเป็นยังไงบ้าง" มิ้นจับไหล่เพื่อนเพื่อถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ "พ่อมึงเลิกกับแม่ไปอยู่กับเมียน้อยจริงหรือเปล่าวะ"

"จริง! เพิ่งเก็บข้าวของไปได้ไม่กี่วัน"

"คนเราเห็นแค่เปลือกนอกมองไม่ออกจริงๆ นะ พ่อมึงทั้งแสนดีอบอุ่นมีเงิน แต่ดันซุกเมียน้อยแถมยังมีลูกสาวด้วยกัน โตจะทันมึงอยู่แล้วเนี่ย"

"แม่กูเองก็บ้างาน ตั้งแต่พ่อย้ายออกจากบ้านแม่ก็ไม่เคยอยู่บ้านมัวแต่ซื้อหาที่ดินทำอสังหาริมทรัพย์"

ของขวัญถอนหายใจเธอยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดกอย่างไว ใบหน้าของเธอสวยงามหยดย้อยราวกับนางฟ้า ที่ใครหลายคนปรารถนา แถมหุ่นเพรียวบางเซ็กซี่เร้าใจ นมอึ๋มเรียกได้ว่าทรวดทรงองค์เอวนั้นใครมองก็ต้องอิจฉา

"มึงเบาๆ หน่อยเถอะ ยกเหมือนแดกน้ำเปล่า" มิ้นรีบหัวแก้วเหล้าแล้ววางลงบนโต๊ะที่เดิม

"ทำไมต้องเป็นกูวะ..ทำไมชีวิตกูไม่ดีเหมือนคนอื่นบ้าง กูไม่ได้ต้องการเงินทองมากมาย กูแค่อยากให้พ่อกับแม่รักกัน หรือเพราะกูไม่ใช่สิ่งที่พ่อกับแม่ต้องการตั้งแต่แรก"

"มึงอย่าไปเชื่อคำพูดของคนอื่นให้มาก"

"คนอื่นที่มึงพูดถึงก็คือเพื่อนสนิทของแม่กูนะ ทั้งคู่ต้องแต่งงานกันเพราะว่าแม่พลาดพลั้งท้องกับพ่อไม่ได้มีความรักหรืออยากจะได้ลูกสักหน่อย"

เพื่อนสนิทได้แต่ถอนหายใจ พยายามจับบีบไหล่น้อยเพื่อให้ทราบถึงความรู้สึกอบอุ่นที่มีให้ แต่เมื่อพูดถึงเรื่องเครียดเหล้าก็เป็นทางออกแม้จะชั่วคราวก็ตามแต่

ของขวัญยกกระดกดื่มจนกระทั่งครึ่งขวด จากนั้นรู้สึกตัวว่าอยากอาเจียน จึงบอกเพื่อนว่าจะเดินไปเข้าห้องน้ำ กระเป๋าสะพายหิ้วพร้อมกับโซซัดโซเซเดินไปทางด้านหลัง

สามสิบนาทีผ่านไป

"น้องคะเห็นเพื่อนพี่ไหม" มิ้นมองนาฬิกาพร้อมกับยกมือเรียกพนักงานเสิร์ฟให้เข้ามาใกล้ "ผู้หญิงที่สวยๆ ใส่เดรสสีดำที่มากับพี่ เมื่อกี้พี่ออกไปดูดบุหรี่มามันกลับมาโต๊ะหรือยัง"

"ยังนะครับ ผมเห็นเดินออกไปตั้งนานแต่ยังไม่กลับมา"

"ด้านหลังมีประตูทะลุออกไปข้างนอกไหม"

"มีครับ แต่ต้องเดินอ้อมไปห้องเก็บของ ส่วนมากจะมีแต่พนักงานที่ทราบ"

"บ้าจริง..หรืออีของขวัญมันจะหลงทาง ไม่มั้ง ก็เคยมาที่นี่ตั้งหลายครั้ง"

มิ้นเรียกเช็กบิลก่อนที่จะสะพายกระเป๋าของตัวเองเดินไปยังห้องน้ำ พร้อมกับเรียกชื่อเพื่อนเสียงดัง แต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับ ตอนนี้ภายในใจเริ่มห่วงหา รีบตามหาเพื่อนโดยอ้อมไปทางด้านหลังตามที่พนักงานบอก

เมื่อไปถึง ปรากฏว่าประตูถูกแง้มออก

แกร๊ก

"อีของขวัญ! มึงอยู่หรือเปล่า" มิ้นตัดสินใจตะโกนเรียกเนื่องจากด้านรอบมีแต่ป่ารกร้าง "มึงอย่าเล่นแบบนี้นะ..ถ้ามึงอยู่ส่งเสียงตอบกูหน่อยสิ"

ว่างเปล่า..

ไม่มีแม้เสียงตอบกลับ ได้ยินเสียงแค่เพียงแมลงน้อยที่เจี๊ยวจ๊าวอยู่กลางป่า พร้อมกับต้นไม้ต้นใหญ่ มิ้นตัดสินใจปิดประตูแล้วเดินอ้อมออกไปนอกร้านมีซอยเปลี่ยวซึ่งทะลุหากัน

กรี๊ดดดดด!!

เสียงกรีดร้องแทบจะล้มหงายหลัง เพื่อนสาวคนสวยกำลังนั่งอยู่ตรงทางสามแพร่งที่มีศาลพระภูมิเก่าหลายอัน

สภาพคือนั่งยองๆ แล้วจกกินของเซ่นไหว้ มีทั้งของคาวของหวานเลือดสดๆ พร้อมกับตับไตไส้พุงที่คนนำมาถวาย

"อ..อีของขวัญ!"

เนื่องด้วยความตกใจทำอะไรไม่ถูก มิ้นรีบวิ่งไปยังคลับแล้วจ้างพนักงานช่วยหิ้วตัวของเพื่อนสนิทขึ้นรถ

จากนั้นก็รีบตรงดิ่งไปยังคอนโด ลากเพื่อนไปยังห้องน้ำล้างหน้าล้างตัวที่เขรอะไปด้วยเลือดกลิ่นคาว

เช้าวันต่อมา

"อาจจะรกหน่อยนะคะ" มิ้นจ้างแม่บ้านทุกวันเสาร์เพื่อทำความสะอาดห้อง "พอดีว่าเมื่อคืนอีของขวัญมันทำไว้ซะเละไปหมด"

"คนที่อยู่ตรงโซฟาคือเพื่อนของคุณมิ้นใช่ไหมคะ"

"ใช่แล้วค่ะ ป้ามีอะไรหรือเปล่า.."

"ถ้าป้าพูดแล้วอย่าหาว่าป้าบ้า เมื่อคืนที่คุณมิ้นพยุงเพื่อนสนิทมา ป้าเห็นผู้หญิงผมยาวไม่สวมเสื้อผ้า ร่างกายดำแถมเลือดหนองเต็มไปหมด เดินชิดติดเพื่อนของคุณมิ้นมา"

"ว่าอะไรนะคะ.."

"แถวบ้านป้าเรียกว่าโดนของ ถ้าหากเพื่อนของคุณมิ้นฟื้น ก็พาเธอไปทำบุญซะนะคะ แต่ป้าไม่แน่ใจว่าจะได้ผลหรือเปล่า เหมือนตอนนี้ร่างกายของเพื่อนคุณมิ้นเป็นทางผ่านของสัมภเวสี ป้าตื่นมาตอนเช้าตรู่เพื่อจะทำความสะอาดโถงทางเดิน เห็น..เห็นผีรออยู่หน้าห้องเต็มไปหมดเลยค่ะ"

"!!!!"

________________

กริ๊ดดดดดดด กลัวแล้ว!!!!!!!!

ขอคอมเมนต์แบบจัดเต็มมาเลย รออ่านเสมอค่ะ