CHAPTER 2 – หูอย่าหาเรื่อง

BAMBOO PART

"แบมหยุดก่อนคือว่าไอ้แพทริคให้พี่มาตามให้ไปหามันหน่อย" พี่อิทธิเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าฉันด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ฉันเหลือบมองเขาไปอย่างหงุดหงิดจะวุ่นวายกับฉันทั้งพี่ทั้งน้องเลยใช่ไหมเนี่ยน้องก็อันธพาลพี่ก็เถื่อนสมเป็นพี่น้องกันจริง ๆ

"แบมจะกลับค่ะ ฝากบอกน้องชายของพี่ด้วยนะคะว่าอย่ามายุ่งวุ่นวายกับแบมอีกเลยเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วเขาไม่มีสิทธิอะไรนะคะ!"

"อย่าให้มันต้องโกรธเลยนะแบม พี่ขอร้องนะไปหามันเถอะ" พี่อิทธิมองหน้าฉันอย่างขอร้องแต่ฉันเลือกที่จะเบือนหน้าหนีฉันไม่อยากไปเจอเขา ฉันขี้เกียจทะเลาะจริง ๆ ขี้เกียจต่อปากต่อคำกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแพทริคด้วยฉันรู้ว่าฉันเป็นพวกใจอ่อนเขาพูดนิดพูดหน่อยก็จะยอมฉันยังอยากเล่นด้วยอยู่

"......." ฉันเงียบไม่ตอบอะไร

"ที่มันคอยตามหึงแบมก็เพราะมันยังรักแบมมาก ๆ มันไม่ได้อยากเลิกเลยนะแบมมันรักแบมมากนะ"

"ถ้าคนรักกันเขาจะไม่โกหกกันนะคะ พี่เองก็รู้ว่าแบมเกลียดคนมักมากหลายใจแค่บอกว่าผู้หญิงคนนั้นคือแฟนเก่ามันยากมากเหรอคะ ทำไมต้องให้เขามาเย้ยแบมด้วยคะ แบมบอกเขามาตลอดว่ามีอะไรก็ให้บอกแบมจะไม่โกรธเลยถ้าเขาบอก"

"ให้โอกาสน้องชายพี่อีกสักครั้งนะ มันไม่เคยนอกใจแบมจริง ๆ นะ ตั้งแต่คบกับแบมมันก็ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเลยมีแค่เรื่องแพรที่ทำให้แบมกับมันทะเลาะกัน" เรื่องนอกใจยังไม่มีแต่เรื่องปิดบังโกหกมีพอสมควร

"ขอตัวก่อนนะคะแท็กซี่คงมารอนานแล้ว" ฉันเลือกที่จะไม่ตอบอะไรพี่อิทธิก็แอบลังเลใจเล็กน้อยว่าจะไปทางไหนดีกลัวแพทริคเขาเห็นฉันก่อน คงรอดตายแล้วแหละฉันมองช้ายมองขวามองหน้ามองหลังไม่มีวี่แววเขา รอดแล้วจริง ๆ โล่งอกโล่งใจมาก

~ มะ ... หมับ ! ~

"อ๊ะ อะไรเนี่ย พะ....แพทริคนายอยู่ตรงนี้ได้ไง" ฉันมองหน้าเขาด้วยความตกใจขั้นสุดเยี่ยวแทบราดแล้วตกใจหมดเพราะจู่ ๆ ก็มีมือหนามาคว้ามือฉันไปกระทันหันเลย

"ขึ้นรถเดี๋ยวนี้เลย!" เขาเค้นเสียงเข้มใส่ฉันแต่ฉันไม่กลัวหรอกนะฉันต้องสู้เขาต้องไม่ไปกับเขาเด็ดขาด

"ไม่ไปออกไปให้ห่างฉันนะ ไม่งั้นฉันจะร้องขอให้คนช่วยนายได้อับอายแน่นอน" ฉันจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เรียบนิ่งพร้อมขู่ออกไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ไม่น้อย ฉันแอบหวั่นกับแววตาที่เขามองฉันอยู่มากแววตาที่แสนคุยเคยจากคนที่คุ้น

"เธอแหกปากได้เลยนะเอาที่เธอพอใจ! ฉันจะได้หาอะไรยัดปากเธอตรงนี้เองเอาสิใครจะอับอายมากกว่ากัน ฉันไม่อายหรอกนะเธอเองก็น่าจะรู้ว่าฉันหน้าด้านแค่ไหนปากเล็ก ๆ ของเธอฉันรู้นะว่าอะไรจะยัดได้เต็มปากพอดี" เขากระตุกยิ้มชั่ว ๆ มึน ๆ ใส่ฉันพร้อมสายตาที่บ่งบอกถึงความหื่นกามในความคิด เขาไม่เคยพูดดีกับฉันเลยเขาอายุน้อยกว่าฉันแต่ไม่เคยเคารพฉันเลยสักนิด อยากจะตบสั่งสอนสักสามสี่รอบจริง ๆ

"แพทริคนายอย่ามาข่มขู่ฉันนะ"

"ฉันไม่ได้ข่มขู่อะไรเธอเลยแค่บอกเฉย ๆ รีบขึ้นรถมองดูกระโปรงตัวเองด้วยเปื้อนซะขนาดนี้ เร็ว ๆ ฉันจะไปส่งขึ้นรถแล้วค่อยมาเคลียร์กัน"

สิ้นเสียงเข้มของเขาฉันรีบก้มมองกระโปรงตัวเองที่มีรอยเปื้อนของเลือดเป็นจุดแดง ๆ ฉิบหายแล้ว ... อย่าบอกนะว่าฉันเป็นวันนั้นของเดือนก็ว่าทำไมฉันถึงรู้สึกปวดท้องแปลก ๆ ทั้งวัน

"คือฉะ.....ฉัน"

"ขึ้นรถเถอะ" ครั้งนี้ไม่เพียงแต่พูดเขายังคว้าแขนของฉันไปขึ้นรถด้วยถ้าฉันนั่งลงเบาะต้องเปื้อนแน่เลย

"ทะ...ทำอะไรของนายเนี่ย"

"เอาเสื้อฉันไปลองให้เธอนั่งไง อย่าโง่ดิ!" แล้วคิดว่าตัวเองเก่งรึไง เชอะ ! ไอ้เด็กปากร้ายติดแต่เพื่อนฉันไม่หลงกลด้วยหรอกนะ

"ขอบใจสำหรับเรื่องเสื้อ ที่ฉันยอมไปด้วยนายอย่าฝันนะว่าฉันจะกลับมาคบกับนายอีกไม่มีทาง ฉันมะ.... / เงียบ ไม่ได้อยากฟังเรื่องเลิกกันรำคาญว่ะ" เขาพูดแทรกขึ้นพร้อมกับสายตาที่ดูโกรธ ๆ

"พาไปส่งที่บ้านเพื่อนฉันนะฉันจะไปนอนบ้านเพื่อน"

"มันดึกแล้วขี้เกียจวนหลายรอบ ไปนอนบ้านฉันดีกว่านะ" เขาไม่รอฟังคำตอบฉันเลยเขารีบวิ่งไปขึ้นรถฉันมองทุกอย่างในรถนี่รถคนเหรอเนี่ยรกมากกลิ่นบุหรี่ก็คลุ้งไปหมด พอเลิกกันไปคงไม่มีใครบ่นสินะปกติฉันจะบ่นเวลารถสกปรกหรือมีขยะบนรถ

"ไอ้เด็กเกเร!"

"เธอว่าอะไรนะฉันได้ยินไม่ชัดพูดอีกรอบสิ" เขาเอียงคอถามอย่างสงสัยหน้าตาไม่ดีหูยังตึงอีกเหรอเนี่ย!

"เปล่า ไม่ได้พูดอะไรหูอย่าหาเรื่องได้ไหม"

"แล้วไป ถ้าพูดไม่เข้าเรื่องฉันจัดการเธอแน่นอน"

"แบมบูคือ .. ว่ามันต้องซื้อแบบไหน?" ผมถามเธออย่างสงสัยเพราะผมไม่เคยซื้อของอย่างว่าเลยนี่เป็นครั้งแรกเพราะปกติของพวกนี้เธอจะซื้อเองไม่ให้ผมยุ่งแต่ครั้งนี้ผมอยากลงไปซื้อให้เธอเองกับมือผมเอง

"ซื้ออะไรของนาย?" เธอถามกลับอย่างเฉยชา

"ก็ผ้าอนามัยเธอไงมันต้องซื้อแบบไหนให้เธอ บอกว่าสิจะได้ซื้อให้ถูก"

"แบบไหนก็เอามาเถอะ ทีอย่างอื่นนายยังซื้อเป็นโดยที่ไม่เห็นต้องถามฉันไม่ใช่เหรอ"

"ผ้าอนามัยไม่ต้องแล้วก็ได้นะ ฉันว่าซื้อถุงยางมาแทงเธอดีกว่าจะได้หายปากเก่งสักที เธอก็รู้ว่าฉันเก่งแค่ไหนเธอได้หายปากเก่งหลายวันแน่ลองไหมล่ะ" ผมกดยิ้มที่มุมปากใส่เธอเหมือนว่าเธอจะยอมสงบปากลง

"......." พอผมพูดจบเธอก็เงียบเลย หึ ! ถ้าขืนยังปากดีอีกผมซื้อมาจัดการเธอแน่ ๆ แค่การมีเลือดมันไม่ได้ทำให้สะทกสะท้านหรอก มันก็เอามันส์เหมือนเดิมนั่นแหละสนุกท้าทายดีออก

"เธอกลัวรึไง?"

"ขับรถแบบเงียบ ๆ ไม่เป็นรึไงนายพูดมากนะ"

"ไม่เป็นเพราะไม่ชอบความเงียบ ชอบเสียงยิ่งเป็นเสียงหวานของเธอฉันยิ่งชอบ" ผมทำหน้ายั่วอารมณ์เธอเวลาหงุดหงิดน่าฟัดมากและวันนี้น่าเอามากทั้งชุดทั้งอะไรแต่ติดตรงวันแดงเดือดเธอเนี่ยแหละ สงสารเธอไปก่อนผมขับรถไปเรื่อย ๆ ก็มองเธอเป็นระยะ ๆ จะเดือนแล้วที่เราแยกกันอยู่แต่ผมก็ไม่ได้ปล่อยเธอหรอกทุกฝีก้าวเธอจะมีผมตามตลอดเพียงแค่เธอไม่รู้ หนึ่งเดือนที่ผ่านมาผมแค่อยากให้อิสระเธอได้เที่ยวได้ใช้ชีวิตกับเพื่อนแค่นั้น อิสระชีวิตโสดเธอจบแล้ว