ผัวเด็กของฉันมันเร่าร้อน

ณ ผับแห่งหนึ่งใจกลางกรุง

ดนตรีภายในคลับค่อย ๆ บรรเลงเพลงเข้าจังหวะไปเรื่อย ๆ ท่ามกลางผู้คนมากมายที่กำลังลุกพากันเต้นปลดปล่อยความอัดอั้นที่มี

"แบมบูวันนี้เธอสวยมากจริงๆ" เกริกพลเอ่ยชมหญิงสาวตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่อ่อนพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

"ไม่หรอก" เธอเอ่ยตอบก่อนจะก้มหน้าก้มตามองลงที่แก้วเหล้าของตัวเอง หารู้ไหมว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งขบกรามมองทั้งคู่นานพอสมควรเมื่อเห็นว่าเกริกพลกำลังเอื้อมมือจะสัมผัสเมียสาวชายหนุ่มไม่รอช้าที่จะเดินตรงเข้าไปหาทั้งคู่พร้อมกลับคว้าข้อมือเล็กของผู้หญิงของตนไว้แน่นแสดงความเป็นเจ้าของเธอทันที

~ หมับ ~

"อ๊ะ...พะ .... แพทริค นะ..นายมาได้ไงเนี่ย" หญิงสาวค่อย ๆ เบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อจ้องมองใบหน้าคมของชายหนุ่มที่กุมข้อมือเธอแน่นสีหน้าแววตาของเขามันช่างน่ากลัวจริง ๆ

"ฉันเองแพทริคผัวเธอลุกได้แล้ว!"

"ไอ้นี่เป็นใครเหรอแบม?" เกริกพลมองที่หน้าแบมบูสลับกับเด็กหนุ่มหน้าใสที่ยืนจ้องเขม็งทั้งคู่ด้วยความโมโหจนเลือดขึ้นหน้าของเขาแล้ว เกริกพลรู้ว่าชายคนนี้คือใครแต่ก็แกล้งถามเธอออกมาเพื่อให้เธอตอบว่าเขาเป็นใคร

"เขาคือรุ่นนะ .... น้องของฉันน่ะ!" แบมบูตอบกลับคนข้าง ๆ ด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเล็กน้อยก่อนจะเบือนหน้าหนีคนตรงหน้าอย่างไวเพราะเธอไม่กล้าพูดอะไรต่อพูดแค่นี้ก็เสียวสันหลังไปหมดแล้ว

"เธอบอกมันว่าฉันเป็นแค่น้องงั้นเหรอ หึ ~ พี่น้องเขาไม่นอนเอากันหรอกนะนี่เมียกูอย่ายุ่งกับเมียกู" แพทริคคว้าแขนเมียสาวให้ลุกจากที่นั่งทำเธอเซแทบล้มแต่ดีที่เขารั้งเอวบางของเธอไว้เสียก่อน ใบหน้าบึ้งตึงของเขาบ่งบอกชัดเจนว่าเขาโกรธมากแค่ไหนที่เห็นว่าเมียสาวของตัวเองนั่งดื่มกับผู้ชายคนอื่นสองต่อสอง

"อย่ามาพูดหมา ๆ นะ กูกับแบมเราเป็นคู่หมั้นกันมึงควรปล่อยตัวคู่หมั้นกูก่อนที่มึงจะโดนสั่งสอน" เกริกพลลุกพรวดขึ้นมากระชากคอเสื้อของแพทริคอย่างแรงแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขากลัวเลยสักนิด ใครจะสั่งสอนใครกันแน่ทั้งคู่มองหน้ากันโดยไม่มีใครเกรงกลัวอีกฝ่ายเลย

"เธอออกไปรอนอกร้านเดี๋ยวนี้" เขาหันมาจ้องเขม็งใส่เธอที่ยืนตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูก

"ไม่ นายอย่าทำอะไรพลนะแพทริคอย่าเป็นหมาบ้าเด็ดขาด" เธอร้องห้ามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดไปกับสิ่งที่เขากำลังจะทำในเวลานี้

"ฉันบอกให้ออกไปรอฉันข้างนอก ถ้าไม่อยากเห็นมันตายก็ออกไปรอข้างนอกอย่ามาทำให้ฉันโมโหเธอไปมากกว่านี้ออกไป!" เขาหันกลับมาจ้องมองเธออีกรอบด้วยสายตาคาดโทษเธอในหลาย ๆ เรื่อง พอหมดคลาสเรียนเขาก็รีบบึ่งรถมาที่นี่เลย เพื่อนของเขาเห็นเมียสาวของเพื่อนนั่งกับชายคนอื่นเลยรีบส่งให้เพื่อนดูทันทีและที่ทำให้เขามีท่าทีที่เดือดดาลขนาดนี้ ก็คงเป็นเพราะชายคนนี้ดันเป็นคู่หมั้นคู่หมายที่ทางครอบครัวเธอจับคู่ให้

"แพทริคพอเดี๋ยวนี้นะ หยุดเลยนะอย่ามาทำร้ายคนอื่นนะนายอย่ามาทำตัวกร่างใส่คนอื่นแบบนี้ ฉันบอกกับนายไปแล้วไงว่าเราสองคนเลิกกันแล้วนายจะมาตามฉันแบบนี่จะมาบังคับแบบนี้ไม่ได้! ไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้เลย" หญิงสาวเอ่ยตวาดเสียงเข้มใส่เขาเมื่อเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่โอเคแล้ว

"เธอจะเอางี้ใช่ไหม ฉันจะจัดให้ตามคำขอของเธอเลย!"

"นายจะทำอะไรของนายแพทริค" แพทริคไม่ตอบแต่เลือกที่จะสะบัดแขนของเกริกพลออกก่อนจะเดินตรงไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนใบหน้าของเขาโกรธหนักมาก โกรธจนอยากจะฆ่าว่าที่คู่หมั้นเธอให้ตายคามือเดี๋ยวเลย!

"นิสัยแย่จริง ๆ ไอ้เด็กสารเลว!" เกริกพลเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดและหัวเสียอย่างเห็นได้ชัด

"มันไม่สนุกแล้ว! ฉันขอกลับก่อนนะพล"

"อยู่ดื่มต่อก่อนสิเธอรีบกลับไปไหน พึ่งกินไปไม่กี่แก้วเองนะถือซะว่ากินเป็นเพื่อนฉันแค่ในฐานะเพื่อน" เกริกพลรั้งแขนของแบมบูเอาไว้ หารู้ไหมว่ามีคนขมกรามแน่นนั่งจ้องมองอยู่ไม่ละสายตาไปไหนเลยสักนิดมือหนายกแก้วเหล้าที่ชงเข้มกระดกพรวดเดียวหมดแก้ว จนเพื่อนอ้าปากค้างไปตาม ๆ กันแต่ก็ไม่มีใครเอ่ยห้ามอะไร

"ก็ได้แต่ไม่นานนะ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว"

"ได้ ขอกินอีกสามสี่แก้วก็แยกย้ายกันกลับเลย!"

"อืม"

"เอาชน ให้กับเรื่องดี ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นนะ"

เคร้ง ! เคร้ง !

"นับวันเธอยิ่งสวยขึ้นนะ สวยจริง ๆ แบมบู" เกริกพลเอ่ยชมเธอที่กำลังนั่งคิดไม่ตกว่าแพททริคต้องทำอะไรแน่นอนปกติเขาไม่ยอมหนีออกไปง่าย ๆ แต่ครั้งนี้แบบนี้มันแปลกจริง ๆ เธอหันไปมองเขาในกลุ่มเพื่อนแต่ก็ไร้วี่แววของเขา คนอย่างเขาเนี่ยนะจะยอมถอยง่าย ๆ เธอได้แต่แปลกใจและนั่งชะเง้อคอมองหาเขาแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาเลย

"ขอโทษนะครับลูกค้ารถทะเบียน XXXXX ใช่ของลูกค้าไหมครับ" พนักงานหนุ่มวิ่งหน้าตื่นเข้ามาหาทั้งสองด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลมาก ๆ

"ทำไมงั้นเหรอใครกล้าดีมายุ่งหรือมาจะมาแย่งที่จอดรถไม่รู้รึไงว่าฉันเป็นลูกค้าวีไวพีของที่นี่"

"พอดีรถโดนทุบครับพี่ กระจกแตกละเอียดรอบคันเลยครับไปดูหน่อยครับพี่" สภาพรถที่พนักงานเห็นคือกระจกรถพังรอบรถคันหรูที่มีมูลค่ามหาศาลของเขา

"อะ....อะไรกันวะ!" เกริกพลรีบเดินตามพนักงานออกไปด้วยความหัวเสียใครช่างกล้ามาทำลายรถคันโปรดของเขาไปได้

ครืด ! ( ข้อความเข้า ! )

PATRICK : ออกมาจากร้านเดี๋ยวนี้ อย่าต้องให้โมโหไปมากกว่านี้นะ

PATRICK : เธอก็รู้ฉันทำอะไรได้บ้าง อย่าช้ารีบมา เห็นแล้วใช่ไหมว่าฉันทำอะไรได้บ้าง

PATRICK : ฉันจะรอที่จอดรถโซน A หน้าผับเธอรีบมาอย่าให้ต้องเข้าไปตามอีกรอบ

BAMBOO : ทำบ้าอะไรของนายแพทริค นายเป็นบ้ารึไงเที่ยวข่มขู่คนอื่นแบบนี้

BAMBOO : ฉันไม่กลับพร้อมนาย ฉันบอกนายแปดร้อยรอบแล้วไงว่า เราเลิกกันแล้วจะตามมาหึงมาหวงอะไรฉันไม่ทราบ

PATRICK : เธอขอเลิกคนเดียวต่างหาก เพราะฉันไม่ได้ตกลงสักหน่อยว่าจะยอมเลิกก็แสดงว่าเราก็ยังไม่เลิกกันและจะไม่มีวันเลิกกันด้วยจำใส่หัวของเธอไว้เธอมีฉันเป็นผัวคนเดียวชื่อแพทริคเท่านั้น

BAMBOO : มันก็แค่อดีต ! ตอนนี้ฉันโสดแล้วนะ ! โสดจริง ๆ

PATRICK : รีบออกมาไม่งั้นเธอได้วุ่นวายกว่านี้แน่ ๆ

แบมบูคว้าแก้วไวน์มากระดกจนหมดแก้วเธอและแพทริคแฟนหนุ่มรุ่นน้องเลิกกันจะครบเดือนแล้วเขาก็ยังไม่ปล่อยเธอให้เป็นอิสระจากการเลิกรากันเลย เขาตามหึงตามหวงเธอทุกที่เอาแต่ใจชอบบังคับคนอื่นที่สุดเลย

ณ ลานจอดรถโชน A

"ไอ้แพทริคมึงทำเกินเหตุรึเปล่าวะ!" อิทธิเอ่ยถามราบเรียบเขารู้ว่าเป็นฝีมือน้องชายที่พังรถของลูกค้าแน่ ๆ ลูกค้าคนนี้ดันเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งของน้องชายซะด้วย

"สมน้ำหน้ามันว่ะ มันสมควรโดนนี่ยังน้อยไปด้วยซ้ำ ถ้ากูไม่ห่วงว่าเมียกูจะโดนลูกหลงกูจัดการมันในร้านแล้ว" แพทริคไหวไหล่ให้พี่ชายอย่างไม่ใส่ใจกับคำพูดพี่ชายที่พี่ชายถาม ดวงตาตู่คมของเขายังจับจ้องมองข้อความในมือถือของตัวเองเพราะว่าปลายสายดันเงียบไม่ตอบอะไรเขาเลยสักนิด

"หึง หวงเมียจนเลือดขึ้นและบ้าระห่ำบ้ามากนะมึง"

"ให้คนไปพาตัวเธอมาที่รถหน่อยสงสัยคงอยากโดนสั่งสอนแน่ ๆ ถึงได้ลองดีขนาดนี้"

"ไอ้แพทริคมึงอย่าโหดหน่อยเลย กูสงสารแบมบูจริงๆ"

"ไม่ต้องสงสารใครทำตามที่บอกก็พอ กูไม่ทำอะไรยัยนั่นถึงตายหรอกน่าแค่คุยกันแบบเปิดอกเปิดใจแบบแนบเนื้อแค่นั้น" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มเบา ๆ อย่างมีเลศนัย

"ไอ้น้องชั่วเมียมึงแก่กว่าตั้งสองสองสามปี มึงไม่เคารพเมียเลยสักนิดมึงควรจะเรียกพี่แบมนะ" อิทธิเอ่ยแซวน้องชาย

"กูไม่สนเรื่องอายุ!"

"เออ"