ตอนที่ 3

“ตกลงว่างานจัดกันที่ไหนล่ะ”

“วิลล่าหรูริมหาด...เนี่ยนะจริง ๆ แล้วธีมของงานจะประมาณสดใส แต่หมอแต่งตัวหล่อไปแบบนี้อ้อนจะได้อวดเพื่อน ๆ ได้ล่ะว่าคนที่อ้อนควงไปน่ะเขาทั้งสมาร์ทและดูดี”

“คืนนี้เราเป็นคู่ควงอ้อนใช่ไหม” ชายหนุ่มถามกลับไปแต่อังสุมาลินกลับทำเหมือนไม่ได้ยิน เธอยิ้มก่อนขยับห่างแต่ยังกุมแว่นตาของเขาไว้และมองไปทางอื่น เขมรัฐจ้องมองใบหน้างามของเพื่อนสนิทชเพียงชั่วอึดใจก่อนสตาร์ทรถและขับออกไปเพื่อมุ่งหน้าสู่วิลล่าริมหาดตามที่อังสุมาลินบอก และเมื่อไปถึงที่นั่นนักศึกษาแพทย์หนุ่มก็มองเห็นแสงไฟหลากสีวาววามริมหาด เขาออกจะเคอะเขินสักหน่อยเมื่อก้าวลงจากรถและเดินเข้าไปในที่จัดเลี้ยงพร้อมอังสุมาลิน เพราะปกติเขาไม่ค่อยไปงานกลางคืนที่ไหน และที่สำคัญไม่เคยควงผู้หญิงออกงาน ถ้าเป็นคนอื่นเขาอาจไม่คิดอะไร แต่นี่เป็นอังสุมาลิน และคืนนี้เธอก็สวยจับใจ หญิงสาวสวมชุดแสกคล้องคอสีม่วงอ่อนและปล่อยผมยาวตรงดำขลับ ติดกิ๊บประดับเพชรอันเล็ก ๆ หน้าสวยอาบประกายเมคอัพเพียงเล็กน้อยเพราะจริง ๆ แล้วสำหรับเขมรัฐ อังสุมาลินเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ทั้งที่เขาเห็นเธอมาตั้งเรียนชั้นประถมหากก็ไม่เคยนึกเบื่อที่จะได้จ้องมองเพื่อนสนิทในอิริยาบถต่าง ๆ โดยเฉพาะเวลาเธอยิ้มทำให้โลกของเขาสดใสขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์

“ไฮ...เพื่อนสาวมาถึงแล้วหรา...ว๊าว! นี่หล่อนควงใครมาอ่ะ”

สายฝนส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดออกมาทันทีเมื่อเห็นเพื่อนสาวร่วมคณะเดินเข้ามาในงานพร้อมด้วยชายหนุ่มร่างสูงสง่าหน้าตาหล่อเหลา และเสียงนั้นทำให้เพื่อนอีกสองสามคนที่อยู่ใกล้ ๆ เดินเข้ามาและรุมล้อมรอบคนมาใหม่ ต่างจ้องมองด้วยความตื่นเต้น

“นี่แฟนของอ้อนใช่มะ...ว๊าว! หล่อมาก เรียนคณะไหนหราคะ?”

“ใช่ๆๆๆ...นี่แกแอบผู้หล่อขนาดนี้เอาไว้ไม่ยอมบอกเพื่อนฝูงกันเลยนะยะ”

“เรียนมาจนปีสุดท้ายละ นึกว่าไม่มีใคร นี่ตั้งใจพามาเปิดตัวในงานเลี้ยงกันเลยหราเนี่ย”

คำถามและเสียงวี๊ดว๊ายของเพื่อน ๆ ทำให้อังสุมาลินรีบยกมือและพูดว่า

“โอ๊ย...ค่อย ๆ พุดค่อย ๆ ถามกันจะได้ไหม พูดทีละคนก็ได้ฉันละปวดหัว...หมอน่ะไม่ใช่แฟนฉันหรอกนะ...นี่น่ะ เขมรัฐ เป็นเพื่อนของฉัน เขาเป็นนักศึกษาแพทย์รุ่นเดียวกันเนี่ยล่ะ”

“เฮ้ย...จริงดิ...ใครจะเชื่ออ่ะว่านี่เพื่อน ควงกันมาแบบนี้ เอ๊ะ!...หรือว่าหล่อนเล่นเกมกับแฟน แบบว่าทำเป็นเพื่อนกันต่อหน้าคนอื่น แต่พอเลิกงานก็ไป...ไป...”

“นี่เพื่อนอ้อนจริงๆ ไม่เชื่อให้หมอยืนยันก็ได้นะ”

อังสุมาลินหันไปทางเขมรัฐที่ตอนนี้ยืนหน้าแดงแล้วหน้าแดงอีกด้วยความเขินเพราะไม่เคยถูกสาว ๆ รุมล้อมแบบนี้ แถมสาวคณะนิเทศขึ้นชื่อว่าหน้าตาดี ซึ่งก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ เพราะเพื่อนแต่ละคนของอังสุมาลินล้วนสวยงามและหน้าตาน่ารักทุกคน และพอถูกโยนลูกให้เขาก็พูดด้วยเสียงประหม่าว่า

“สวัสดีครับ...ผมเขมรัฐนะครับ เรียกเขมก็ได้ครับ เรียนอยู่คณะแพทย์ ตอนนี้ปีสี่แล้วครับ”

พอเขาแนะนำตัว ญาณี เพื่อนอีกคนของอังสุมาลินก็ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ “เรียนหมอเหรอ...แต่หน้าตาไม่เหมือนนักเรียนแพทย์เลยอ่ะ รูปร่างก็แบบว่าเหมือนพวกกีฬาเนอะ”

“นี่พวกหล่อนจะสงสัยอะไรกันนักหนา อ้อนบอกว่าเพื่อนก็เชื่อเหอะน่า...ว่าแต่...พวกเราไม่เคยเห็นหน้าเพื่อนของอ้อนเลยนะคะ”

สายฝนหันไปแว๊ดเพื่อนก่อนพูดเสียงหวานกับเขมรัฐที่ยิ้มเขิน เขาเกาหัวก่อนตอบว่า

“ผมไม่ค่อยได้ไปไหนครับ ส่วนใหญ่จะอยู่ที่คณะ”

“ถ้างั้นดีเลย...วันนี้ก็มาปล่อยหนุ่มที่นี่ เดี๋ยวพวกเราจะคอยดูแลเทคแคร์นักเรียนแพทย์สุดหล่อของอ้อนเอ๊ง”