บทที่ 4 -รักมันมากนักใช่ไหม

“อา...ร้อนเหรอเบบี้ อ่า...เดี๋ยวพี่จะเอาแรงๆ ให้หายร้อนเลยพักพริ้ง อา...”ลากไล้ปลายลิ้นสากเลื้อยไล้มายังหน้าท้องแบนราบที่เคลื่อนไหวไปมาตามแรงหอบหายใจของหญิงสาวที่บิดพลิ้วเร้าอารมณ์ไปมา สองมือใหญ่ก็กอบกุมสองเต้าที่ไร้อาภรณ์ปกปิดพร้อมกับเคล้นขยำหนักหน่วงเป็นจังหวะ บดบี้ยอดอกสีหวานแรงๆ

“อา...คุณทำอะไรฉัน อา...ร้อนชะ...ช่วยฉันด้วย อือ...” มือเล็กกำแน่นข้างลำตัว สองเรียวขาเล็กยกขึ้นถีบไปมาด้วยความทรมานร้อนเสียวกลางร่าง

“อืม...เรียกพี่แพทก่อนสิแล้วพี่จะช่วย อา...หอมเหลือเกินพักพริ้ง อ่า...”

เขาสั่งพร้อมกับจูบไล้และขบเม้มหน้าท้องแบนราบของพักพริ้งไปมา ก่อนจะถูไถคางสากขึ้นมายังร่องอกทั้งสอง แล้วสองมือใหญ่ก็บีบดันสองเต้าเบียดหน้าของตัวเองที่ซุกซบอยู่กลางหว่างอกแล้วหันมาดูดเม้มยอดอกสีหวานของสาวเจ้าข้างซ้ายและอีกข้างก็ใช้มือบดบี้หยอกเย้า

“มะ...ไม่ อ่ะ...อ่อย อา...”แม้ปากน้อยจะปฏิเสธแต่ท้ายประโยคก็ต้องพ่ายแพ้ความเสียวร้อนจากมือใหญ่และปากหนาที่ดูดเม้มยอดอกของตัวเองอยู่ดี

“อ่า...พูดใหม่สิทูนหัว พูดใหม่สิว่าไม่ ถ้าไม่เรียกก็จะร้อนทรมานแบบนี้แหละ อา...ดีเหลือเกินพักพริ้ง หอม อ่า...กลิ่นเหงื่อก็หอมอูว์...ชักอยากจะรู้แล้วสิว่าน้ำรักจะหวานหอมแค่ไหน อืม”ผละปากหนาจากยอดอกแล้วเคลื่อนมายังลำคอระหง ดูดเม้มไซ้ซอกคองามแล้วเคลื่อนมาขบเม้มติ่งหูเล็กพร้อมกับทิ้งร่างกายทาบทับบดเบียดสองเต้าให้เสียทรงไปตามแรงกดทับของร่างใหญ่โตของตนเอง

“มะ...ไม่ อ่ะ...อา...อือ” ปฏิเสธอีกครั้งก็พ่ายอีกครั้งเมื่อมือใหญ่บีบบี้ยอดอกของหล่อน สองขาถีบเตะไปมาด้วยความทรมาน และยิ่งตอนนี้กลางหว่างขาของหล่อนมีร่างใหญ่โตนอนแทรกทับอยู่กลางหว่างขาก็ยิ่งทำให้ร้อนเร่าทรมานในช่องท้อง

“อา...ยังจะปฏิเสธอีกไหมว่าไม่ อ่า...เรียกพี่แพทสิแล้วจะไม่ทรมาน อ่า...” ไล้ปลายลิ้นเลียจากต้นคอระหงเคลื่อนไล้มายังหว่างอกอวบอูมพร้อมกับดูดเม้มยอดอกทั้งสองสลับกันไปมา

“อ่ะ...อือ มะ...ไม่ไหวแล้ว อ่า...ร้อนชะ...ช่วยฉันเถอะคุณ อ่า...”

“ไม่ เรียกพี่ก่อนสิทูนหัว อ่า...อืม” แพททินสันจะไม่ยอมให้หล่อนได้คลายความทรมานร้อนกลางร่าง ถ้าพักพริ้งไม่ยอมเรียกเขาอย่างที่เขาต้องการ

ริมฝีปากน้อยของสาวเจ้าเม้มแน่นไม่ยอมเปิดปากเรียกเขาอย่างที่เขาต้องการ แต่กลับแอ่นยกร่างเบียดร่างใหญ่ที่คร่อมทาบทับร่างตนเองเพื่อระบายความเสียวร้อนในร่างกาย แต่ยิ่งบิดร่างยกเร่าเบียดสีร่างใหญ่โตก็ยิ่งร้อนทรมานในช่องท้องน้อย

“อือ...คนละ...เลว ฉันเกลียดคุณ อา...อือ”

“อ่า ...อีกไม่นานคนเลวคนนี้จะเป็นผัวเธอรู้ไว้ด้วยพักพริ้ง อ่า...พี่แพท เรียกสิเบบี้ อ่า...”

เคลื่อนไล้มายังเอวเล็กคอดที่มีกางเกงยีนส์สวมอยู่ มือใหญ่ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ขายาวออกแล้วดึงรั้งลงไปยังหน้าขาพร้อมกับกางเกงชั้นในของคนตัวเล็ก โดยที่มีเธอบิดเร่าขัดขืน แต่การบิดเอวส่ายหนีนั้นเป็นการเปิดทางให้เขาดึงกางเกงที่ฟิตแน่นของเธอออกได้สะดวก

“อือ...พอเถอะปะ...ปล่อยฉันไปเถอะคุณ อือ...”

“อ่า...ปล่อยไปได้ไงคนสวย ยังไงวันนี้ก็ต้องมาถึงอยู่แล้วพักพริ้ง”

เขาดึงรั้งกางเกงและกางเกงในของหล่อนออกทางปลายเท้า แล้วความสวยงามของสตรีเพศกลางหว่างขาก็ปรากฏต่อสายตาของเขาจนต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก ความขาวอวบอูมและมีเส้นขนขึ้นปกคลุมเนินสวาทอวบอูมก็ทำให้ความแข็งแกร่งกลางหว่างขาของเขาปวดหนึบดุนดันเป้ากางเกงออกมา

“อา...งดงามมากพักพริ้ง อ่า...สวยเหลือเกิน” มือใหญ่วางทาบทับเนินสวาทโหนกนูนกลางกายสาวพร้อมกับขยำขยุ้มดึงเส้นขนเล็กของหล่อนเล่น

“อ่ะ...อือ”

พักพริ้งร้อนเร่าไม่รู้ว่าความทรมานและร้อนรุ่มในครั้งนี้เกิดขึ้นอยู่ตรงไหนของร่างกาย และช่องท้องก็ปวดหนึบเหมือนมีคลื่นลมพายุซัดกระหน่ำอยู่ข้างใน ร่างน้อยบิดเร่าเสียวซ่านทรมานไปมา สองมือเล็กที่กำแน่นข้างลำตัวก็เคลื่อนมากุมมือใหญ่ที่บีบขยำขยุ้มความเป็นสาวของตัวเอง

“อา...เรียกพี่แพทสิคนดีของพี่ เรียกสิพักพริ้ง อา...สวยเหลือเกิน” เขายิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับโน้มหน้าลงไปซุกกลางหว่างขาเล็กแล้วสอดแทรกดุนดันนิ้วใหญ่ของตัวเองเข้าไปในโพรงคับแน่นของหญิงสาว

“จะ...เจ็บ” พักพริ้งบิดกายเจ็บเมื่อถูกรุกเร้าความคับแน่นกลางร่าง

แพททินสันยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วบอกว่าไม่บริสุทธิ์ แค่นิ้วของเขาแค่นิ้วเดียวที่ดุนดันกระแทกหยอกเย้าหน้าโพรงสวาทฉ่ำน้ำหวานของหล่อนหล่อนยังเจ็บจนหน้าบิดเบี้ยว แล้วยังจะโกหกเขาอีก

หึหึ

“อยากรู้ไหมว่าหลังจากนี้จะเจ็บและเสียวมากแค่ไหน”

“มะ...ไม่ อ่า...” หล่อนแอ่นยกเร่าสะโพกเล็กขึ้นรับกับแรงเสียดสีของมือใหญ่ที่สอดแทรกถูไถไปมากับร่องกลีบสวาทของหล่อน

“อา...ไม่อยากรู้แต่พี่จะทำให้ร้องครางเรียกพี่เองทูนหัว อ่า...น้ำหวานไหลออกมาเยอะขนาดนี้ไม่ต้องบอกนะว่าพร้อมแค่ไหน อืม...หวาน...”

แพททินสันดูดนิ้วของตัวเองที่มีน้ำหวานเหนียวเหนอะหนะของพักพริ้งติดมาด้วย เขาก้มลงไปซุกซบกลางหว่างขาพร้อมตวัดปลายลิ้นสากเคลื่อนไล้ถูไถไปมากับกลีบสวาทอวบอูมชมพูฉ่ำของสาวเจ้า พร้อมกับแตะปลายลิ้นหยอกเย้ากับเม็ดเกสรกลางกายของคนตัวเล็ก

“คุณทำอะไรฉัน อ่า...ทำไมฉันร้อนกว่าเดิม อ่า...อือ ชะ...ช่วยฉันด้วยได้โปรด อ่า...” หล่อนบิดเอวเล็กส่ายไปมาพร้อมกับสองมือเล็กกำแน่นข้างลำตัวด้วยความทรมาน

“อ่า...เรียกพี่แพทสิแล้วพี่จะช่วย อา...หวานเหลือเกินพักพริ้ง ชูว์...ทำไมหวานและสวยแบบนี้เบบี้ อืม...”

“ดะ...ได้ ฉันยอมแล้ว อือ...”

“ชูว์...เรียกสิ ถ้ายอมแล้วก็เรียกพี่แพทสิคนดีของพี่ อ่า...” ลากปลายลิ้นถูไถไปมากับกลีบสวาทฉ่ำแฉะของพักพริ้ง ส่วนอีกมือก็ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของตัวเองไปด้วย แล้วล้วงนำความแข็งขึงปวดร้าวกลางร่างออกมาแนบถูไถบดเบียดกับเนินสวาทฉ่ำแฉะของสาวเจ้า

“อา...เรียกสิคนเก่ง เรียกพี่แพท อ่า...ไม่ไหวแล้ว เสียวอยากกระแทกเอาแรงๆ อ่า...”

“พะ...พี่แพทได้โปรด...ช่วยฉันด้วย อือ...” หล่อนยอมแพ้อย่างไม่มีข้อแม้ ตอนนี้หล่อนร้อนเสียวเหลือเกิน ยิ่งตอนนี้เขาทำอะไรกับกลางหว่างขาของเธอเธอก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ทั้งเสียวทั้งร้อนในทรวงกายของตนเอง

“อา...น่ารักมากทูนหัว อ่า...เดี๋ยวพี่จะจัดแรงๆ ให้เลย อ่า...” แพททินสันหัวใจเต้นเร่าเมื่อพักพริ้งยอมเรียกเขาตามที่เขาต้องการ จากนั้นผละลุกขึ้นนั่งคุกเข่าแทรกอยู่กลางหว่างขาน้อยของเธอเพื่อถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก และไม่นานเขาก็เหลือแต่ร่างสมบูรณ์แบบที่เปลือยเปล่าอวดสายตาของพักพริ้ง

พักพริ้งมองเห็นร่างใหญ่โตสมบูรณ์แบบที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรงของบุรุษก็อดชื่นชมในใจไม่ได้ แต่ก็ต้องสลัดความชื่นชมนั้นทิ้งเมื่อเขาคือคนที่ตัวเองเกลียดและเกลียดมากด้วย เกลียดที่เขาหลอกล่อให้เธอติดบ่วงกามอารมณ์ในครั้งนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้