ผลาญโลกีย์+สูตรรักยกกำลัง2

เอี๊ยด!

เสียงเบรกรถกะทันหันดังขึ้นพร้อมกับคนในรถหัวทิ่มไปกับเบาะนั่ง ส่วนผู้วิ่งทะเล่อทะล่าออกมาตัดหน้ารถก็ร้องขอความช่วยเหลือ

“ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย...ช่วยฉันด้วยค่ะ” ร่างเล็กผอมบางวิ่งออกมาจากซอยคับแคบอย่างไม่คิดชีวิต เพราะอยู่ๆ ก็มีชายชุดดำไล่ตามจับตัวมา พอวิ่งออกมาก็รู้สึกได้ถึงความปลอดภัยเมื่อมีรถแล่นผ่านมา หล่อนมองไปยังรถคันหรูแล้วมองย้อนไปทางชายชุดดำที่วิ่งมาใกล้ถึงตัวเอง แม้จะเจ็บเข่าเจ็บข้อเท้าที่ล้มกระแทกแต่หล่อนก็คิดว่าหล่อนต้องรอดจึงพาร่างบอบช้ำของตัวเองไปเคาะกระจกรถหรูที่ตนเองวิ่งออกมาตัดหน้ารถเขา

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“ชะ...ช่วยฉันด้วยค่ะคุณ” หล่อนเคาะกระจกรถขอความช่วยเหลือส่วนข้างในรถนั่นจ้องมองมายังหน้าชื้นเหงื่อของหนูตัวเล็กแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก

“ช่วยหล่อนขึ้นมาบนรถสิ แล้วสั่งคนของเรากลับไปพักได้แล้ว หนูตัวเล็กตัวนี้ฉันจะจัดการเอง” น้ำเสียงเข้มขรึมเอ่ยสั่งคนสนิทที่นั่งข้างคนขับรถให้ลงไปช่วยหล่อน ส่วนคนขับรถก็ต่อสายไปหาชายชุดดำที่วิ่งไล่ต้อนหล่อนให้กลับไป

ฮือ!

หล่อนถอนหายใจเมื่อเจ้าของรถหรูเปิดประตูลงไปช่วยหล่อนขึ้นมา แล้วเธอก็หันไปยิ้มให้คนที่คิดว่าเป็นเจ้านายของชายชุดดำที่ลงไปช่วยตัวเองแล้วยกมือไหว้ขอบคุณ

“ขอบคุณนะคะที่ช่วยพักพริ้ง” หล่อนบอกเสียงเหนื่อย แต่แล้วก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นชายที่ตนเองยกมือไหว้ขอบคุณนั้นยกยิ้มมุมปากแปลกๆ ก่อนที่จะเบิกตากว้างเมื่อมองไปรอบๆ รถและมองชุดดำของคนที่ลงไปพยุงตัวเองกับคนขับรถมันช่างเหมือนกับกลุ่มชายชุดดำที่ไล่ล่าหล่อนไม่มีผิด

“กรี๊ดดดดดด อะ...อือ”

แล้วเสียงกรี๊ดนั้นก็เงียบลงทันทีเมื่อมีผ้าผืนเล็กปิดจมูกของเธอก่อนเธอจะหมดสิ้นสติไป

“ออกรถได้ พวกนายทำงานไม่ได้เรื่องสักคน แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวก็จัดการไม่ได้” ตำหนิคนของตัวเองแล้วมองร่างเล็กที่หมดสติซบไหล่ตัวเองก่อนจะใช้มือใหญ่ปัดปอยผมที่ข้างแก้มออกให้เธอ

“เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกพักพริ้ง เธอคือเจ้าสาวของฉันคนเดียวเท่านั้น”

พึมพำกับคนหมดสติแล้วมองทางข้างหน้าที่รถของเขากำลังแล่นอยู่ แพททินสัน เดวิส หรือแพท วัย 34 ปี ลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศส เจ้าของธุรกิจเดินเรือมหาสมุทรในทวีปยุโรปขึ้นชื่อว่าตระกูลเดวิสมีหรือจะหมู เขาเป็นถึงระดับทายาทหนึ่งเดียวของเดวิส และทุกอย่างตกอยู่ในการบริหารของแพททินสัน ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจเดินเรือ โรงแรม และเหมืองพลอยในไทย เหตุที่ทำให้เขาต้องดิ้นรนมาถึงไทยในตอนนี้เพราะว่าที่เจ้าสาวของเขากำลังจะหนีไปแต่งงานกับคนอื่น ซึ่งคนอย่างแพททินสันยอมไม่ได้ ไม่มีทางแน่นอน ของอะไรที่เป็นของเขาก็ต้องเป็นของเขา หล่อนจะไปได้ก็ต่อเมื่อเขาไม่ต้องการเท่านั้น

พักพริ้ง แสนวารี หรือพักพริ้ง วัย 24 ปี คู่หมั้นสาวสวยของแพททินสัน ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่เคยรู้หรอกว่าเจ้าหล่อนมีรูปร่างหน้าตายังไง รู้แต่ว่าแม่ของเขากับแม่ของหญิงสาวเป็นเพื่อนสนิทกัน และเขาก็เพิ่งรู้เมื่อสามเดือนก่อนว่าตัวเองมีคู่หมั้นสาวอยู่ที่เมืองไทย แม่ก็อยากจะให้เขาแต่งงาน เขาจึงให้คนของเขามาสืบความเป็นอยู่ของพักพริ้ง ยิ่งได้เห็นรูปและอิริยาบถต่างๆ ที่ร๊อบส่งไปให้ดูเขาก็ยิ่งอยากสัมผัสร่างเล็กๆ ผิวขาวๆ และจูบปากน้อยที่ยิ้มสดใสของเธอ แต่เมื่อสองอาทิตย์ก่อนร๊อบบอกว่าพักพริ้งออกไปไหนกับชายคนหนึ่งพอไปสืบดูก็ได้รู้ว่าเธอมีแฟนแล้วและกำลังคิดจะหนีไปกับชายคนรัก ซึ่งเขายอมไม่ได้ หล่อนเป็นของเขาตั้งแต่ลืมตาดูโลกแล้ว และเขาต้องสั่งสอนหล่อนให้รู้สำนึก ไม่ต้องการเป็นภรรยาแต่งออกหน้าออกตา ไม่อยากเป็นผู้หญิงที่คนทั้งยุโรปอิจฉาก็อยู่แบบนางบำเรอก็แล้วกัน ในเมื่อหล่อนเลือกที่จะไม่แต่งงานเอง

มาถึงบ้านพักตากอากาศนอกเมือง อยู่ห่างไกลความเจริญ แต่บ้านหลังใหญ่กลับไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าห่างไกลความเจริญเลยสักนิด ทุกอย่างในบ้านไม่มีอะไรที่ขาดเหลือ บ้านหลังนี้มีพร้อมทุกอย่าง บริเวณรอบบ้านก็มีบอดี้การ์ดของเขาเฝ้าเวรยามเต็มไปหมด และตอนนี้ร๊อบก็จัดการส่งเรื่องรายงานพ่อกับแม่ของนายหนุ่มกับแม่ของคู่หมั้นสาวอย่างพักพริ้งเรียบร้อยแล้ว เพื่อที่พวกท่านจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงและตามหาเพราะเธอหายเงียบไปเฉยๆ ส่วนแฟนหนุ่มของหล่อนร๊อบก็จัดการเรียบร้อยแล้ว คาดว่านอนหยอดน้ำข้าวต้มอีกนานเลยนั่นเพราะขาหัก ตามที่นายของเขาปรารถนาให้เป็น

มือหนาหยาบกร้านของแพททินสันลูบไล้ไปมากับแก้มนวลเนียนของคนหมดสติ เขาสำรวจดวงหน้างามแล้วก็ต้องสูดลมหายใจแรงเข้าปอด เมื่อยิ่งมองก็ยิ่งเห็นความสวยงามตราตรึง หัวใจหนุ่มก็สั่นไหวเต้นแรงผิดจังหวะ สองมือเคลื่อนจากดวงหน้างามเลื่อนไล้มายังลำคอระหงขาวผุดผ่องถึงกับกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก

“ฉันพลาดได้ยังไงพักพริ้ง ฉันละเลยเธอได้ยังไง” พึมพำกับคนหลับสนิท พอถึงบ้านพักตากอากาศนอกเมืองของตัวเองแพททินสันก็อุ้มร่างเล็กเข้ามาในบ้านก้าวเดินยาวๆ ขึ้นมายังห้องส่วนตัวของตัวเองทันที และไม่ลืมโทรสั่งงานกับร๊อบและกำชับทุกคนให้ดูแลความเรียบร้อยของบ้านหลังใหญ่แห่งนี้

“อยากรู้นักพรุ่งนี้เธอจะพูดยังไงถ้าตื่นมาเจอฉันนอนกอดเธอบนเตียง” ว่าจบก็เคลื่อนตัวขึ้นไปบนเตียงแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้างพร้อมกับตวัดแขนพาดเอวเล็กคอดพร้อมรวบรัดดึงรั้งเข้ามาแนบชิดกับร่างใหญ่โตของตัวเอง มุมปากหนาหยักลึกเล็กน้อยแล้วไม่นานเสียงลมหายใจก็ดังสม่ำเสมอออกมาพร้อมเสียงกรนดังๆ