Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่ 5 แขกผู้มาเยือน
“คุณชายใหญ่ขอรับ”
“มีอะไรท่านลุงจาง”
“แขกของนายท่านมาแล้วขอรับ”
“มาแล้วรึ พาไปรอที่ห้องรับรอง อย่าลืมเรียกพวกน้องๆ ข้าไปด้วย เดี๋ยวข้าตามไป”
“ขอรับ”
ว่าจบไป๋ซีหลิงก็เขียนสรุปบัญชีบรรทัดสุดท้ายก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่ห้องรับรอง
ที่ห้องรับรอง
“ขออภัยที่ให้คอยนานขอรับ คารวะท่านลุงท่านป้า ข้าน้อยไป๋ซีหลินบุตรคนโตขอรับ ส่วนนี่น้องๆข้า เสวี่ยหยาง เสวี่ยหยิน ซีหลิงและน้องเล็กอี้ซูขอรับ”
“คารวะท่านลุงท่านป้า ขอรับ/เจ้าคะ”
“แหมท่านลุงอะไรกัน ข้าก็อายุเท่ากันกับพ่อเจ้า เรียกข้าท่านพ่อจ้าวก็ได้ ส่วนนี่ก็ท่านแม่เจียง ส่วนนี่บุตรข้า เจียงหลง ชินหลง ไป๋หูและคนเล็กเจียงเหยียน”
“ออ..คารวะท่านอาจ้าว ท่านอาเจียงและทุกท่านขอรับ”
“เจ้านี่มันเหมือนพ่อเจ้าจริงๆ เลย ว่าแต่เสวี่ยหลินหละไปไหนข้ายังไม่เห็นเขาเลย”
“เรียนท่านอาจ้าวท่านพ่อกับท่านแม่ออกท่องเที่ยวยุทธภพขอรับ คาดว่าน่าจะกลับเดือนหน้าขอรับ”
“อ้าวข้าว่าข้าส่งจดหมายมาแล้วนะว่าข้าจะมา แล้วพวกเจ้าอยู่กับใครกันเนี่ยอย่าบอกนะว่าทิ้งไปตามลำพัง”
“ขอรับ ท่านอาไม่ต้องห่วงนะขอรับถึงท่านพ่อไม่อยู่แต่พวกข้าไปจัดเตรียมเรือนรับรองให้ท่านแล้วขอรับ”
“อืมข้าไม่ได้ห่วงอะไรหรอ ข้าแค่คิดว่าพ่อเจ้าคิดยังไงถึงได้ทิ้งพวกเจ้าไว้แค่นั้นเอง”
“ยังไงท่านอาก็เดินทางมานานน่าจะเหนื่อยล้า ข้าว่าเดี่ยวเราค่อยมาคุยกันตอนทานสำรับเย็นเถอะขอรับ ท่านอาจะได้พักผ่อนก่อน”
“อืมก็ดีเหมือนกันข้าก็เมื่อยล้ามากแล้ว”
“งั้นท่านอาเชิญตามข้ามาทางนี่ขอรับ”
ไป๋ซีหลินพาแขกเดินไปที่เรือนอิงฮวา (ดอกซากุระ) ซึ่งเป็นเหนึ่งเรือนรับรองของสกุลไป๋
“เห็นว่าช่วงนี้ดอกอิงฮวากำลังผลิดอกพอดี เลยให้ท่านอาพักที่นี่ขอรับ ยามดอกอิงฮวาบ้านเต็มที่แล้วท่านอาจะได้ชมดอกไม้ด้วย ท่านอาชอบหรือไม่ขอรับ”
“ดี ดีมากเลย ข้าชอบมากตอนดอกอิงฮวาบานเป็นอะไรที่งดงามมากถึงจะอยู่ได้ไม่นานก็เถอะเจ้าว่าหรือไม่ซีหลิน”
“ขอรับ ชีวิตของมนุษย์ก็เหมือนกับดอกอิงฮวานี้เมื่อเบิ่งบานอย่างเต็มที่แล้วก็ย่อมร่วงโรยไปตามกาลเวลา”
“ฮาๆ เจ้าพูดได้ดี จะว่าไปเจ้าอายุกี่หนาวแล้วหละ”
“ปีนี้ก็ 9 หนาวแล้วขอรับ”
“งั้นเจ้าก็อายุเท่ากับไป๋หูเลยละสิ แต่เจ้าดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเจียงหลงเสียฮ่าๆๆ”
“ถึงเรือนอิงฮวาแล้วขอรับท่านอา ท่านเข้าไปพักผ่อนเถอะขอรับ”
“เจ้าจะรีบไปไหนละซีหลินไม่อยู่คุยกัยข้าต่อก่อน”
“พอดีข้าต้องไปตรวจกิจการในตระกูลหนะขอรับ”
“งั้นเจ้าไปเถอะ แต่อีกหน่อยข้าต้องขอฝากบุตรข้าไปเรียนรู้งานกับเจ้าหน่อยนะ”
“ได้ขอรับ งั้นข้าขอไปทำงานก่อนนะขอรับ”
เมื่อกล่าวจบไป๋ซีหลินจึงเดินตรงกลับไปที่เรือนของตนเองเพื่อไปเปลี่ยนชุดก่อนจะออกไปหาเสวี่ยหยาง
“เจ้ารองได้เวลาแล้ว”
เสวี่ยหยางที่กำลังกินขนมกุ้ยฮวาอยู่หันกลับมามองด้วยมองด้วยสายตางุนงง
“เวลาอะไรพี่ใหญ่ รับสำรับหรือก็ยังไม่ถึงเวลานี่ หรือพี่ใหญ่จะเลิกกักบริเวณข้าหรือ”
“ไม่ใช่แต่มันได้เวลาที่เจ้าจะต้องมาช่วยงานพรรคได้แล้ว”
“แต่ข้าทำอะไรไม่เป็นเลยนะพี่ใหญ่ แถมข้ายังไม่เก่งวรยุทธแบบน้องสาม หรือเก่งตำราแบบน้องสี่ด้วย”
“ใช่เจ้ามันทำอะไรไม่เป็นเลย ข้าถึงต้องเอาเจ้าไปฝึกนี่ไง”
“ท่านจะให้ข้าทำอะไรหนะพี่ใหญ่ บอกไว้เลยนะว่าถ้านองเลือดแบบน้องสามข้าไม่ทำ”
“รับรองเป็นงานที่เจ้าถนัดแน่นอน ไปเปลี่ยนชุดซะแล้วก็ตามน้องห้ามาด้วยละ”
“ขอรับ” (เอาน้องห้ามาด้วยก็ดีสิอย่างน้อยยามข้าทำผิดผลาดข้าจะได้วิ่งไปหลบหลังน้องห้า โอ้นางฟ้าตัวน้อยของพี่รอง)
ระหว่างที่ไป๋เสวี่ยหยางรอน้องอยู่นั้น ดูว่างไม่มีอะไรทำเกินไปจึงเรียกนักฆ่าเงาให้ไปสืบข่าว
“เจ้าจงไปสืบข่าวเหตุการณ์ของสำนักพยัคฆ์ขาวมาแล้วมารายงานข้า”
“ขอรับ คุณชาย”
เมื่อเสี่ยหยางและอี้ซูมาแล้วไป๋ซีหลินจึงเดินนำขึ้นรถม้าทันที
“ท่านพี่จะพาข้ากับพี่รองไปไหนหรือเจ้าคะ” (ดีมากน้องรักข้าก็สงสัยเช่นแต่ไม่กล้าถาม)
“ข้าจะพาพวกเจ้าไปที่ร้านขายเครื่องหอมและร้านขายผ้าของพรรคเรา”
“เกิดอะไรขึ้นหรือพี่ใหญ่”
“ไม่มีอะไรหรอแค่ยอดขายตกหนะ ข้าเลยเอาพวกเจ้าไปไปช่วยแก้ปัญหาหนะ”
“อ้อ..เป็นเช่นนี้นี่เอง ข้าก็คิดว่ามีใครมาถล่มร้านเสียอีก”
“งั้นพวกเจ้าก็ลองคิดหาวิธีเพิ่มยอดขายไปก่อนนะเดี๋ยวก็ถึงแล้ว”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
