บทที่8 มัดมือชก

"เยอะขนาดนั้นเลยเหรอครับป้ามน"

แม้ปากจะเอ่ยถามแม่ฉันแต่สายตาเขากลับจดจ้องอยู่ที่ฉันแน่นิ่งไม่ได้เปลี่ยนไปยังคู่สนทนาแม้แต่น้อย เขาจ้องฉันเสียจนฉันเริ่มรู้สึกถึงมวลอากาศที่แสนจะอึดอัด

ฉันมองเข้าไปในดวงตาคู่หวานนั่นอย่างตั้งคำถามว่าฉันทำอะไรผิดไม่ทราบ ฮัลโหลนี่มันร่างกายฉันจ้า ฉันจะนอนกับใครมันก็เรื่องของฉันมั้ยล่ะ

"ก็พี่เราสวยขนาดนี้เนอะลูก"

แม่ยังพยายามพูดไม่หยุด แม่จ๋าแม่ควรไปพักก๊อน แม่ชมหนูได้แต่ไม่ควรจะเป็นเรื่องที่หนูเปลี่ยนผู้ชายบ่อยจ้าแม่จ๋า

"ไม่รู้ล่ะ เราสองคนใครมีหลานให้พ่อได้อุ้มก่อนพ่อจะยกที่ดินที่เขาใหญ่ให้10ไร่ แล้วอยากจะเอาไปขายหรืออะไรก็ตามสบาย"

คำพูดของลุงพลเริ่มปลุกใจให้ฉันหวั่นไหว แม้ฉันจะไม่สนใจเรื่องมีลูกในตอนแรก แต่ที่ดิน10ไร่ที่เขาใหญ่ก้อนเงินก็มหาศาลอยู่นะ ฉันจะได้เอาเงินไปปลดหนี้บัตรเครดิตทั้งหมดที่มีเป็นสิบๆใบไหนจะรถที่เพิ่งออกมาได้ยังไม่ถึงปี แล้วลาออกจากงานประจำที่สุดแสนจะน่าเบื่อเต็มที เออใช่...แถมยังมีเงินเหลือ ๆไปทำตามฝันมีกิจการเล็ก ๆ เปิดคาเฟ่กาแฟเป็นของตัวเองอีก

แต่เดี๋ยวนะ ฉันเพิ่งเลิกกับแฟน...แล้วตอนนี้ฉันจะไปมีลูกกับใครล่ะ เวรกรรมแท้ๆนังมีนเอ้ย

"อื้ม..หนูมีนลุงมีเรื่องจะไหว้วานหนูหน่อย"

เสียงลุงพลทำเอาฉันสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ทันที

"ลุงลืมสนิทเลยว่าจะบอกหลายวันแล้วล่ะ เดี๋ยวเจ้าเลย์มันจะไปเที่ยวกับเพื่อน หนูไปดูแลน้องมันทีนะ"

"....."

ฉันทำได้แต่คิด ดูแลอะไรโตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแบบนี้มีอะไรให้ต้องดูแลกัน

"ลุงเป็นห่วงกลัวมันจะไปเล่นห่ามๆ ช่วงที่รอรับปริญญาเขาว่ากันว่าเป็นช่วงเนื้อหอม เดี๋ยวมันจะไม่ได้อยู่ถึงวันรับปริญญาเสียก่อน"

ลุงอธิบายตามคำโบราณที่ลุงยึดถือ

"งั้นก็ไม่ต้องให้ไปสิคะลุง ช่วงนี้หนูก็ไม่ค่อยว่างด้วยค่ะ"

ฉันลอยหน้าลอยตาตอบปฏิเสธทันควันอย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด เพราะไม่ต้องการมีปฏิสัมพันธ์ใดๆกับเลย์ทั้งสิ้น แต่จู่ๆคำพูดของเลย์ก็ทำให้ฉันต้อง กลับคำในทันที

"ป้ามนครับผมมีเรื่องจะบอก..."

เลย์เอ่ยพูดทิ้งหางเสียง ก่อนจะปรายหางตามาทางฉันเหมือนกำลังเอามีดจี้คอกันยังไงอย่างนั้นและแน่นอนฉันรีบตกปากรับคำพลิกลิ้นไปในทันทีโดยไม่ต้องรอให้เขาพูดจบ

"หนูไปได้ค่ะลุงพล หนูว่างแล้วค่ะเดี๋ยวหนูจะดูแลน้องเองนะคะลุงไม่ต้องห่วง"

ฉันพูดออกไปเสียงแหย ๆ แม้สีหน้าฉันจะดูยิ้มแย้มตอนที่พูดออกมาแต่หารู้ไม่ว่าฉันกัดกรามแน่นแล้วส่งสายตาจ้องเจ้าน้องชายตัวดีอย่างแค้นฝังหุ่น เลย์เห็นฉันตอบรับก็แสดงสีหน้ายิ้มอารมณ์ดีขึ้นมาทันที เจ้าตัวดีนี่นะมันเป็นไบโพล่าร์ชัดๆ

"งั้นก็ไปพักผ่อนกันได้แล้วลูก พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้า"

แม่พูดพลางเก็บจานบนโต๊ะไปด้วย แต่เดี๋ยวนะ...พะ ...พรุ่งนี้!!!! กรี๊ดดดดด เจ้าเลย์!!!!!