บทที่2.2 เรื่องของฉันมันตลก

"ทำไมฉันต้องทำตามคำสั่งนายด้วย หัวเราะเยาะฉันยังไม่พอ ยังจะมาฉีดน้ำใส่ฉันอีก นายมันบ้าชัดๆ" เธอต่อว่า ตะโกนใส่หน้าคมคาย ภัทรยื่นมือทำท่าจะถอดเสื้อผ้าดารินทร์

“หรือจะให้ผมอาบให้ "

"ไม่ ออกไป!!เดี๋ยวนี้นะ”

"หึ ก็แค่นี้ เดี๋ยวผมหาชุดมาให้เปลี่ยน”

เขาโทรศัพท์ขอซื้อเสื้อผ้าจากพนักงาน ก็ได้เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงขายาวสีดำมาอย่างรวดเร็วเพราะให้ราคาแพงกว่าท้องตลาด และเพื่อความแน่ใจว่าคนในห้องน้ำจะทำตามคำสั่ง ร่างสูงเดินเบาที่สุดไปหยุดยืนหน้าประตูห้องน้ำ ความคิดชั่ววูบทำให้มือขยับเปิดประตูแง้มอ้าพอให้เห็น สายตาคู่เข้มสะดุดกับร่างอรชรอ้อนแอ้นเปลือยด้านหลัง ผิวพรรณขาวกระจ่างใส บั้นท้ายกลมมนสวยงาม เอวคอดกิ่ว ผมยาวเปียกน้ำ ดูแล้วเซ็กซี่ ทำเอาเขาตะลึงใจเต้นตุบๆ

"อึก…" ภัทรกลืนน้ำลาย ร่างกายรุ่มร้อนผิดปกติ อะดรีนาลีนพลุงพล่านความเป็นชายผงาดพองโตตุงดันเป้ากางเกงแทบปริแตก เขารีบปิดประตูอย่างว่องไวแล้วกลับมานั่งบนเตียง เอามือกุมเป้ากางเกงไว้

"มึงอย่ามาอยากตอนนี้ ไม่ได้นะโว๊ย บ้าชิบ!! ไม่เอาน่าน้องชาย อย่าซ้ำเติมคนอักหัก โถ่โว๊ย!! " เขาสบถด่าตัวเองพร้อมกับพยายามควบคุมอารมณ์และความต้องการตามธรรมชาติเกินร้อย และขณะเดียวกัน ดารินทร์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำสวมเสื้อคุมเรียบร้อย ดวงหน้าขาวใสไร้เครื่องสำอางค์ ร่างสูงรีบหันหลังให้ ใจเต้นถี่

"นี่!! ไหนเสื้อผ้าที่จะให้ฉันเปลี่ยน "

"อาบใหม่ หน้าป้ายังเละอยู่เลย "

"ไม่นะ นายยังไม่หันมามองเลย นี่ หน้าฉันไม่เละแล้วนะ " เธอขยับเข้าไปเกือบใกล้

"ผมบอกให้ไปอาบใหม่ไง เพราะถ้าป้าเดินมาใกล้ผมอีกนิดเดียว ป้าเละแน่" เสียงทุ้มสั่น

ดารินทร์เห็นปฏิกริยาแปลกๆ เธอเดินเข้าไปจนชิดด้านหลังร่างสูง แล้วยื่นมือบางวางแตะไปที่ลาดบ่ากว้าง

"นายไม่สบายรึเปล่า เสียงนายสั่นๆ เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่เลย "

"ป้า!! "

ชั่วพริบตาภัทรก็ลุกยืนเต็มความสูง สายตาคมคู่เข้มกวาดมองร่างอรภายใต้ชุดคลุม แล้วมือหนาผลักเธอล้มลงนั่งไปบนเตียง พร้อมฉายแววตาเหมือนพวกเสือหิวที่จ้องจะขย้ำเหยื่อ

"กรี๊ด!! ที่แท้นายมันก็โรคจิต ออกไปนะ แกล้งทำดี ที่แท้ก็พวกโจรปล้นสวาท กรี๊ด!! " เธอยกมือตีคนตัวสูงรัวๆ ส่ายหน้าหลบหลีกเมื่อใบหน้าคมคายแววตาหื่นโน้มเข้ามาใกล้

"หยุด ผมบอกให้หยุดไง ถึงผมจะอยากมากแค่ไหน แต่ผมไม่กินไก่เหนียว ผมมีความเป็นลูกผู้ชายพอ ผมไม่ซ้ำเติมคนอกหัก หยุดเสียงร้องของป้าซะ!! ผมรำคาญ "

"กะกะ ก็นายผลักฉัน แถมยังคร่อมตัวฉัน ฉันมีสิทธิ์ที่จะร้อง ก็คนมันตกใจ ถ้าไม่คิดจะทำอะไร แล้วมาอยู่บนตัวฉันทำไม!! "

"เห้ย!!” เขารีบร่นถอยห่างออกจากร่างอรชร

"ผมก็ไม่ได้อยากไปอยู่บนตัวป้านักหรอก อารมณ์ชั่ววูบ"

"แต่ไอ้นั่นนายมันชี้หน้าฉัน อารมณ์ชั่ววูบงั้นเหรอ เหอะ! นายคิดอกุศลมากกว่า " เธอรีบลุกนั่งคว้าผ้าห่มมาปิดบังเรือนร่างทับเสื้อคลุมอีกชั้น

"แล้วแต่ป้าจะคิด เสื้อผ้าป้าอยู่ตรงนั้น ผมกลับก่อนละ "เขาชี้ไปบนโต๊ะเล็กใกล้ประตู แล้วคว้ากระเป๋าเงินเตรียมออกจากห้อง

"เดี๋ยว!! ขอบใจนะที่อยู่เป็นเพื่อนฉัน ถึงเราจะไม่รู้จักกันก็เถอะ”

"ผมกลับก่อนนะ ขอให้ป้าโชคดี " ร่างสูงรีบเปิดประตูออกมาจากห้อง เขาเดินออกจากโรงแรมอย่างว่องไวพร้อมกับเสียงพร่ำในใจ

“กูทำอะไรลงไปเนี้ยะ มึงใจดีเกินไปแล้ว มึงปล่อยป้ารอด เสียดายวะ”

หลังจากอกหักกับรักที่เธอทุ่มเทมาก ถึงขั้นวางแผนสร้างครอบครัว อีกทั้งยังเก็บเงินส่วนหนึ่งจากการทำงานไว้สำหรับงานมงคล ประสบการณ์เหล่านั้นทำดารินทร์เข็ดขยาดเรื่องรักๆใคร่ๆ เธอตัดใจ พิพากษาตัวเอง อยู่บนคานทองอย่างหนักแน่น ไม่คิดที่จะชอบใครหรือมีรักใหม่อีกเลย และทุ่มเทชีวิตทั้งหมดให้กับการทำงาน เก็บหอมลอมริ้บไว้เลี้ยงตัวเองเผื่ออนาคตไม่มีลูกหลานคอยดูแล ควบคู่กับการรับผิดชอบครอบครัวส่งน้องชายคนเดียวเรียนมหาวิทยาลัย ถึงแม้อาชีพการทำงานของเธอจะอยู่ในตำแหน่งเล็กๆ เงินเดือนก็ไม่มากมายอะไร แต่ทว่าเธอรู้จักใช้บวกกับความขี้เหนียว ทำให้เธอไม่เดือดร้อนหรือลำบากมากนัก นั่นเป็นเพราะเธอไม่ใช่สายช้อป นักเที่ยว เหมือนเพื่อนๆรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ ในเมื่อมีสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ เธอก็สบายใจขึ้น พลันดวงตากลมโดดำขลับก็กวาดสายตามองทั่วบ้าน

" แม่ ไอ้หนอนยังไม่กลับอีกเหรอ"

"ยัง! มันบอกมีกิจกรรม ไปค่ายอาสาอะไรของมันก็ไม่รู้ "

"ดีนะที่เป็นผู้ชาย เลยไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ หนูนาห่วงเรื่องเดียว กลัวไปทำใครท้อง ไม่มีตังค์ไปขอสาวให้ไอ้หนอนมัน "

"โอ๊ย!! ไม่ต้องไปห่วงมันหรอก ห่วงตัวแกเองซะก่อนเถอะหนูนาเอ๊ย!! นี่จะยึดพื้นที่คานทองจริงๆ หรือลูก กับแค่ไอ้เวรตะไรภูมิมันหนีไปมีผัว เอ็งถึงกับไม่เอาผัวใหม่เลยรึไง”

"แม่ก็แปลกจัง ทำไมถึงอยากให้หนูนามีผัวนักล่ะ หนูนาอยู่แบบนี้ดูแลแม่กับน้องไม่ดีหรือไง "

"มันก็ดี แต่แม่ก็อยากเห็นเอ็งมีคนดูแลเป็นฝั่งเป็นฝา ธรรมดาของคนเป็นแม่ "

"แม่ก็เห็นว่ากี่คนแล้วที่ทิ้งหนูนา หนูนาไม่อยากอยู่ในวังวนคนอกหักอีกต่อไปแล้ว อยู่คนเดียวแบบนี้ก็มีความสุขดี อยากจะทำอะไรยังไงก็ได้ แม่!! หนูนาย้ายที่ทำงานแล้วนะ ข่าวดีมากเลย หนูนาได้ไปทำสาขาชิดลม ตำแหน่งซุ้ปเปอร์ด้วย เงินเดือนก็เพิ่มอีกตั้งสองพัน "

"จริงหรือ "

"จริงสิแม่ พรุ่งนี้หนูนาว่าจะออกจากบ้านแต่วันหน่อย นั่งเรือไป"