ให้โอกาศทดลอง

“ถ้าพี่ใหญ่ไล่เธอไปเท่ากับว่าเสียเปรียบมากเลยนะคะ เห็นว่าของที่พี่ใหญ่จะยึดจากอรนลินไม่ถึงครึ่งของมูลค่าเงินที่อรนลินยืมไปเลยด้วยซ้ำ ยังไงพี่ใหญ่ก็อยากได้ภรรยาคนใหม่อยู่แล้ว ลองพิจารณาแก้วดูก็เสียหายนะคะ”

“พี่ไม่อยากได้ผู้หญิงที่ไม่ฉลาดในการทำงาน ชบาแก้วเพิ่งเรียนจบดูท่าทางเก่งไม่ถึงครึ่งของพี่สาวเธอแม้แต่นิดเดียว ดูผิวเผินยังรู้เลย” ดูบุคลิกไม่มีความมั่นใจแบบนั้นจะทำอะไรได้ดีเขามองไม่ออกเลย

“พี่ใหญ่ต้องการคนฉลาดมาทำอะไรล่ะคะ” พลอยนารีไม่เข้าใจว่าพี่ชายเธอต้องการคนเก่งแค่ไหนมาเป็นภรรยา เพราะคนเดิมก็ไม่เห็นจะทำอะไรเป็นเขาก็แต่งงานกับเธอได้

“พี่อยากได้คนฉลาดมาช่วยบริหารงาน ไม่อยากได้แล้วเมียที่คอยอยู่แต่บ้านผลาญเงินพี่ไปวันๆ”

“อ๋อ...อย่าเอาอดีตมาตัดสินอนาคตสิคะ” ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าพี่ชายเธอกำลังพูดถึงภรรยาเก่าของเขา “ถึงแก้วจะไม่มีความฉลาดเรื่องการบริหารงาน แต่เธอก็ดูเป็นคนซื่อตรง แถมยังน่ารักมากๆ เลยนะคะ คุณแม่ยังชอบแก้วเลย พลอยเองก็ถูกชะตากับแก้วมากๆ แล้วก็...”

“ที่มาก็เพื่อจะมาพูดให้พี่ยอมรับชบาแก้วใช่ไหม”

พยักหน้าหงึกๆ ยอมรับอย่างตรงไปตรงมา “อย่างน้อยก็ทดสอบให้เธอลองทำงานก่อนก็ได้ค่ะ บ้านพี่ใหญ่ไม่มีแม่บ้านกับแม่ครัวนี่คะให้เธอลองทำงานบ้านก็ได้”

สิงหราชมองหน้าพลอยนารีและเริ่มครุ่นคิดอะไรบางอย่างในหัว “ไม่ใช่แค่งานบ้านงานครัว ถ้าชบาแก้วอยากจะให้พี่ยกเธอเป็นเจ้าสาว เธอต้องทำได้ทุกอย่างตามที่พี่บอก”

“เอ่อ...แล้วจะให้เธอทำอะไรบ้างคะ”

“เดี๋ยวก็รู้”

พลอยนารีเริ่มหน้าเจื่อน ถึงจะดีใจที่พี่ชายยอมรับพิจารณาชบาแก้ว แต่ยิ่งเห็นพี่ชายเธอยกยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์อย่างที่ไม่เคยเห็นเธอก็รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ แทนชบาแก้วพิกล

“ไม่ว่าพ่อเลี้ยงจะให้แก้วทำอะไรแก้วทำได้หมดเลยค่ะ” เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วขณะบีบนวดให้กับพรทิพย์ แค่ได้ฟังจากพลอยนารีว่าสิงหราชจะรับเธอเอาไว้พิจารณาแค่นี้เธอก็ดีใจจนเนื้อเต้นแล้ว เพื่อบ้านของย่าแม้จะเจออะไรเธอก็ไม่หวั่น

“ถ้าพี่ใหญ่คิดแกล้งแก้วล่ะ แก้วจะทนไหวไหม” พลอยนารีหยั่งเชิงชบาแก้ว เพราะเดาได้เลยว่าพี่ชายเธอจะต้องหาอะไรยากๆ มาทดสอบชบาแก้วแน่

“ก็ต้องให้เค้าลองแกล้งดูก่อนค่ะ ทนไหวไม่ไหวก็ค่อยว่ากันอีกที แต่ยังไงแก้วก็จะทนให้ถึงที่สุดค่ะ”

“น้าเอาใจช่วยนะ” พรทิพย์อมยิ้มเอ็นดูในความมุ่งมั่นของชบาแก้ว ดูๆ ไปแล้วนิสัยไม่ค่อยยอมแพ้อะไรง่ายๆ ของหญิงสาวน่าจะมาจากปู่ของหญิงสาวไม่มีผิด ตอนเด็กๆ เธอจำได้ว่าลุงไพรหรือปู่ไพรของชบาแก้ว ค่อนข้างเป็นคนที่หนักเอาเบาสู้

เช่นครั้งที่เธอยังเด็ก มีช่วงหนึ่งที่ชาวบ้านต่างก็งดหาของป่าเพราะมีข่าวลือว่ามีเสือร้ายคอยซุ่มทำร้ายคน แต่ลุงไพรแกก็ไม่คิดเกรงกลัว ชวนพ่อของเธอออกไปหาของป่าด้วยกัน เพราะหากออกไปยังมีโอกาสรอดกลับมา แต่หากไม่ออกไปลูกหลานและคนในครอบครัวก็จะอดตายกันหมด

หลังจากลุงไพรพาพ่อของเธอเข้าไปในป่าไม่ถึงสองวันก็ออกมาพร้อมกับเนื้อสัตว์และอาหารป่าหลากหลายชนิด หลังจากนั้นผู้คนก็เริ่มกล้าที่จะกลับไปหาของป่ากันอีกครั้ง และต่างก็ยอมรับในความเก่งกล้าของลุงไพรกับพ่อของเธอ

พลอยนารีเข้ามาหาพรทิพย์ในห้องนอนหลังจากส่งให้ชบาแก้วเข้าห้องไปเรียบร้อยแล้ว เพราะมีบางอย่างอยากจะปรึกษาคนเป็นแม่

“แม่คะ”

“หืม”

“แม่คิดว่าพี่ใหญ่กับแก้วจะรักกันได้จริงๆ ไหมคะ”

“หนูแก้วน่าตาน่ารักไม่เบาเลยนะ ไอ้นิสัยซื่อๆ ตรงๆ ของเธอนี่แหละจะทำให้คุณสิงห์เอ็นดูเธอได้ แค่...”

“อะไรคะ”

“ถ้าเธอไม่ถอดใจหนีไปซะก่อนนะ”

“ถึงพี่ใหญ่จะรักแก้วได้ แต่แก้วล่ะคะเธอจะรักพี่ใหญ่จริงๆ ใช่ไหม เพราะจุดประสงค์หลักที่เธอมาที่นี่ก็เพราะอยากจะได้บ้านของย่าเธอคืนเท่านั้น”

“หนูแก้วเพิ่งจะเรียนจบยังเป็นวัยที่ยังคิดอะไรสุดโต่งไปในด้านเดียว เหมือนเรานั่นแหละ”

“อ้าว วนมาหาพลอยซะงั้น” ขมวดคิ้วบุ้ยปากเอ่ยเสียงอู้อี้แกมน้อยใจคนเป็นแม่

“แม่พูดจริงๆ แม่ถึงบอกตลอดไงว่าเวลาเราจะทำอะไรให้พยายามคิดหลายๆ ด้านอย่าเอาอารมณ์เข้ามาเกี่ยวเยอะ แม่รู้ว่าใจของหนูแก้วตอนนี้มีแต่บ้านของย่าเธอเท่านั้น แต่แม่ก็มองออกว่าเธอจะเป็นคนที่ทำให้พี่เรามีชีวิตชีวาขึ้น เชื่อสิว่าถึงวันที่พี่ใหญ่ของเรารักหนูแก้วแล้ว เค้าก็จะต้องทำให้หนูแก้วรักเค้าได้เอง ดีไม่ดีอาจจะตกหลุมรักกันในเวลาพร้อมๆ กันก็ได้นะ”

“โห คุณแม่นี่มือโปรในเรื่องหัวใจจังเลยนะคะ”

“แน่นอนสิ ไม่อย่างงั้นแม่จะคว้าหัวใจคนที่บ้านนี้ได้เหรอ” พรทิพย์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ในตอนที่เธอถูกพ่อหม้ายเนื้อหอมอย่างพ่อเลี้ยงแสงคำจีบ ในตอนนั้นเธอก็เล่นตัวไม่น้อยทั้งที่หัวใจได้ยกให้คนที่แก่กว่าเป็นสิบปีเรียบร้อยแล้ว ด้วยไม่อยากให้เขามองว่าง่ายและเป็นของที่หาที่ไหนก็ได้ เลยเล่นตัวให้เขาได้ตามจีบอยู่เป็นปีและสุดท้ายก็ได้แต่งงานกัน

เรื่องราวความสุขมันยังไม่ได้เริ่มต้น เพราะเธอต้องเอาชนะใจเด็กชายสิบขวบจอมหวงพ่ออย่างสิงหราชให้ได้ เธอไม่ได้ทำอะไรมาก แค่หาทางเข้าไปในโลกของเด็กชายสิบขวบแล้วทำตัวเสมือนเพื่อนของเขา ทำให้เขาได้รู้ว่าเธอไม่ได้คิดมาแทนที่แม่ของเขาที่จากไป ไม่นานนักเด็กชายวัยสิบขวบก็เข้ากับเธอได้เป็นอย่างดี ชีวิตของเธอถึงได้มีความสุขเสมอมาตั้งแต่วันนั้นจวบจนวันนี้ เธอน่ะมองคนออกตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น จะว่าเป็นความพิเศษส่วนตัวเลยก็ว่าได้ และหวังว่าลูกสาวของเธอก็จะมีความฉลาดเฉลียวข้อนี้ของเธอติดตัวด้วยเหมือนกัน

เข้าห้องพักมาได้ชบาแก้วก็รีบติดต่อหาอรนลินเพื่อบอกข่าวดีกับแม่เลี้ยงของเธอทันที

“ตอนนี้พ่อเลี้ยงรับแก้วไว้พิจารณาแล้วนะคะ บอกว่าถ้าแก้วทำงานตามที่เค้าสั่งได้ก็จะแต่งงานกับแก้วค่ะ”

“ดีแล้ว แกก็ทำให้เค้าแต่งงานกับแกให้ได้ล่ะ ฉันจะได้มีที่ซุกหัวนอน ส่วนเรื่องบ้านย่าแก หลังแกแต่งงานแล้วฉันจะโอนให้”

“ขอบคุณค่ะ แล้วพี่ว่านล่ะคะสงสัยอะไรไหม”

“ฉันยังไม่เห็นพี่แกโผล่มาที่บ้าน ไม่ต้องห่วงทางนี้พี่แกไม่มีทางรู้ก่อนที่แกจะได้แต่งงานแน่นอน แค่นี้ก่อนนะฉันยุ่งๆ”

“ค่ะคุณแม่” วางสายได้ก็นั่งหน้าฉงน แม้ตอนนี้พี่สาวของเธอจะไปเช่าคอนโดอยู่ข้างนอกก็จริง แต่เวลาจะไปไหนหรือทำงานอะไรก็ต้องส่งข้อความบอกเธอเอาไว้เสมอ ไม่คิดว่าจู่ๆ จะเงียบไปแบบนี้

ทว่าจะโทรติดต่อตอนนี้ก็กลัวว่าตัวเองจะหลุดปากเรื่องที่กำลังตั้งใจมาทำ “เฮ้อ” ตอนนี้ก็ได้แต่ถอนหายใจ เมื่อได้แต่งงานแล้วได้บ้านของย่าตามที่แม่เลี้ยงของเธอสัญญาเมื่อไหร่ วันนั้นเธอจะบอกความจริงกับคนเป็นพี่ทั้งหมดอย่างไม่คิดปิดบังเลย