ใช่เหรอ!!

หาวว!! เช้าแล้วเหรอเนี้ย เมื่อคืนกว่าจะได้นอนปาเข้าไปตีหนึ่งเช้านี้อาการเลยง่วงซึมอย่างที่เห็น ส่วนนางชูครีม ไม่รู้ว่านางจะรีบอะไรนักหนา ดีดเหมือนกินกระทิงแดงมาแหกปากร้องเพลงเกาหลีตั้งแต่เช้า ดี้ด๊าตื่นมาแต่งหน้าตั้งแต่เช้าแล้ว แถมยังดีตื่นมาเตรียมอาหารให้เพื่อนสุดที่รักอย่างฉันด้วย หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าเบา ๆ ก็ออกมาเจอนางชูครีมที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“เป็นไงวันนี้ฉันสวยรึยัง”

“สวยเหมือนวัวตายควายล้ม”

“ปากนะปาก สรุปนี่แกชมฉันใช่มั้ยอลิซ”

“เอ่อ รีบกินข้าวจะได้รีบเดินทาง”

“สาธุ!! ขอให้เช้านี้เป็นเช้าที่ดีและสดใสด้วยเถอะ เพี้ยง” ก่อนออกห้องฉันก็ต้องยกมือไหว้ท่วมหัวสาธุ ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก่อนไม่รู้ว่างานที่เจอและคนที่จะต้องเจอเป็นยังไง คนไทยแบบเราก็ต้องหาที่พึ่งทางใจนั้นแหละ!!

“ไหว้ขอให้เจอเนื้อคู่อยู่เหรอย่ะ รีบเดินเร็ว”

เดินออกมาจากอพาร์เม้นไปตามเส้นทางรถประจำทาง ยอมรับเลยยิ่งช่วงเช้าคนเกาหลีจะรีบเดินกันเร็วมาก เดินเหมือนไปวิ่งตามควาย ด้วยสภาพแวดล้อมที่เร่งรีบทำให้คนเกาหลีต้องทำตัวแข่งกับเวลาแต่อลิซคนนี้ไม่ใช่คนเกาหลีไง เลยไม่จำเป็นต้องรีบเดิน ยิ่งเช้า ๆ อากาศดี ทำให้รู้สึกชดชื่นอยากบอกไม่ถูกเลยแหะ!!

“ถ้าแกจะเดินช้าขนาดนี้ ไม่ออกจากบ้านต้องแต่เมื่อวานเลยแหละ” เรื่องจิกเรื่องกัดของให้บอก เพื่อนฉันคนนี้ไม่เคยเป็นสองรองใคร ตอนนี้นางกำลังอินนึกว่าตัวเองเป็นคนเกาหลี รีบเดินนำหน้าไปถึงป้ายรถประจำทางเรียบร้อยแล้ว

“เฮ้ย!! ถึงสักที”

“โห่!! บริษัทใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอวะ นี่ครอบครัวแกกะจะรวยไม่แบ่งใครเลยไง” บริษัทใหญ่จริง แต่กว่าที่จะใหญ่มาถึงทุกวันนี้ ก็ต้องผ่านอะไรมามากมายกว่าจะมีทุกวันนี้ นี่คือสาเหตุที่อากงอยากให้มาดูแลที่นี่ไง

“จะพูดอีกนานมั้ย รีบเดินสิย่ะ” ตอนนี้เราสองคนเข้ามาในตึกแล้ว มีแต่คนมองไม่ใช่อะไรนะเพื่อนข้าง ๆ ฉันนี่แหละแต่งตัวจัดเต็มเหมือนไปเดินแบบ ฉันแทบจะกลุ้มขมับกันเลยทีเดียว

“อ้าว คุณอลิซ อรุณสวัสดิ์ครับ”

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ผู้จัดการคัง” ระหว่างรอลิฟท์ก็บังเอิญเจอกับผู้จัดการคังพอดีเราทักทายกัน

“แหม่!! ทักแค่อลิซคนเดียวเลยนะค่ะ ชูครีมน้อยใจนะเนี้ย” ท่าทางงอนที่คิดว่าตัวเองทำแล้วคงน่ารักมั้ง!! แต่ฉันบอกเลยว่าหน้าถีบมากของนางความหมั่นที่คิดว่าตัวเองตัวเล็กน่ารัก หน้าทะนุถนอม ทำให้ผู้จัดการคังทำหน้าแทบไม่เป็นด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่เล่นใหญ่ของนางชูครีม

“สวัสดีครับ คุณชูครีม วันนี้แต่งตัวสวยนะครับ”

“จริงเหรอค่ะ พูดแบบนี้ชูครีมให้อภัยค่ะ”

หลังจากที่ขึ้นลิฟท์มาชั้นบนยอมรับเลยว่าบริษัทแบ่งเป็นสัดส่วนมาก ดูสะอาดตาและแบ่งโซนได้ดีเลยทีเดียว ใหญ่โตสมกับเป็นบริษัทที่ปั้นนักแสดงและไอดอลชื่อดังจริง ๆ

“ห้องนี่แหละครับ ห้องทำงานคุณอลิซ”

“จริง ๆ ผู้จัดการคังเรียกว่า อลิซ เฉย ๆ ก็ได้ค่ะ ไม่ต้องมีคุณหรอก”

“เอ่อ จะดีเหรอครับ เอางั้นก็ได้ครับ” สีหน้าลำบากใจของผู้จัดการคังกว่าจะตกลงกันได้ อลิซต้องเกลี่ยกล่อมอยู่นาน เธอมาที่นี่ในฐานะผู้จัดการศิลปินและยังไม่อยากให้ใครรู้ถึงฐานะที่แท้จริงของเธอ การเข้ามาบริหารงานบริษัทนี่ อลิซอยากจะดูความเป็นอยู่และพฤติกรรมของพนักงาน และเรื่องที่ของอีกอย่างคือเธออยากไปนั่งรวมกับพนักงานคนอื่น เสมือนว่าเธอกับชูครีมเป็นพนักงานที่บริษัทแห่งนี้ด้วย

“นี่โต๊ะ ทำงานของคะ อลิซกับชูครีมนะครับ” หือ!! แทบจะหลุดโฟกัสกันเลยทีเดียว ตอนนี้ผู้จัดการคังพาฉันและชูครีมมาแนะนำตัวให้กับพนักงานในบริษัทเป็นที่เรียบร้อย สถานีต่อไปคือไปแนะนำและทำความรู้จักกับศิลปินที่ต้องดูแล เห็นว่าสี่คนเลยนะ แต่ตอนนี้ต้องรอเขาเข้ามาที่บริษัทก่อน ระหว่างรอฉันก็เรียนรู้งานและหลักการทำงานจากพนักงานท่านอื่นไปด้วย ยอมรับว่าแผนกนี่มีแต่พนักงานที่น่ารักกันจริง ๆ

“อลิซ ห้องประชุมตอนนี้มากันครบแล้ว”

“ไปเดี๋ยวนี่ค่ะ” ฉันลากนางชูครีม ที่กำลังนั่งเม้ามอยดาราเกาหลีกับเพื่อนร่วมงานอยู่ ให้ไปที่ห้องประชุมทันที อยากจะรู้เหมือนกันว่าต้องมาดูแลคนประเภทไหนที่ชอบทำตัวมีปัญหา จนเพื่อนที่แผนกบางทีก็ทำงานกันยาก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก แอด!!

“สองคนนี่คือผู้จัดการและผู้ดูแลคนใหม่ของพวกนาย เฮ้ย!! สนใจหน่อยดิวะ” เอ่อ!! ตอนนี้ผู้จัดการคังไม่เหมือนกันที่เคยเจอเลย ห่ามเหมือนกันนะเนี้ย!! ศิลปินทั้งคนใส่หมวกและผ้าแมสกันทุกคนตอนนี้เห็นแต่ดวงตาที่เงยหน้าขึ้นมามองฉันและชูครีม ทำให้เกิดความประมาทอยู่ไม่น้อยที่ต้องมายืนต่อหน้าผู้ชายแบบนี้ แถมพวกเขายังกระซิบกระซาบอะไรกันก็ไม่รู้

“ว้าววว @*&*@*$ (#* ($*# () *$) (”

“สวัสดีค่ะ ชูครีมค่ะ”

“สวัสดีค่ะ อลิซค่ะ พวกเราของฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ” ธรรมเนียมเกาหลีต้องโค้งคำนับเก้าสิบองศา แทนการไหว้แบบไทยและทั้งสี่ เอ๊ะ!! ไม่ใช่สิ ทั้งสามคนมากกว่าที่มีปฏิกิริยาตอบสนอง เว้นแต่ผู้ชายอีกคนที่ตอนนี้นั่งนิ่งไม่ยอมพูดจาอะไรออกมา แถมยังเงยหน้ามามองฉันอีกด้วย!!

“สวัสดีครับ เอ๊ะ!! ลิซเหรอ” ผู้ชายคนแรกผู้ขึ้นพร้อมกับเปิดแมสเปิดใบหน้าออกทำให้ฉันรู้ทันทีว่าเขาคือ คริสต์เพื่อนสนิทของดาต้าเพื่อนอีกคนของฉัน จนทำให้ฉันกับคริสต์สนิทกันอยู่บ้างด้วยเราอายุเท่ากันทำให้สนิทกันเลยด้วย

“คริสต์” น้ำเสียงดีใจของฉัน ตื่นเต้นที่เจอเพื่อนแถมเพื่อนยังเป็นศิลปินอีก ฉันไม่เคยรู้เลยนะว่าคริสต์เป็นไอดอลชื่อดัง แต่ก็พอรู้ว่าเขาเป็นลูกครึ่ง

“ไม่ได้เจอกันนาน สวยขึ้นปะ”

“เปลี่ยนไปตามเวลานั้นแหละ”

“คริสต์จะแนะนำให้รู้จัก นี่โอซอง ซ้ายมือกังยูและโอปป้าหัวมุมชื่อไบร์ท” หือ!! ไบร์ทงั้นเหรอ โลกคงไม่กลมหรอกมั้ง!! แต่ทำไมฉันรู้สึกเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูกวะ คงไม่ใช่คนเดียวกันหรอกใช่มั้ย!! ไบร์ทคงเป็นนักร้องเดียวไปแล้ว คงไม่มานั่งซ้อมเต้นหรอก

“สวัสดี อลิซ” ผู้ชายหัวมุมทักทายฉันขึ้น น้ำเสียงที่นุ่มทุ้มได้ยินแค่เสียงก็รู้ว่าหล่อมาก ขนาดชูครีมที่ยืนข้าง ๆ ยังกรี๊ดในลำคอเลย

#เจอกันแล้วสินะ!!# กำลังใจหน่อยยย คนสวย***