รู้ใช่ไหม เวลาผัวโกรธต้องทำยังไง?

ช่วงเวลา 5 ทุ่ม เป็นช่วงที่นักท่องเที่ยวกำลังหลั่งไหลเข้ามาในร้าน PS ไนต์คลับเป็นจำนวน ลูกค้าขาประจำหลายคนต่างก็เข้ามาทักทายเจ้าของร้านอย่างเป็นกันเอง เพราะปั้นสิบมักจะมาช่วยลูกน้องดูแลลูกค้าด้วยตัวเองอยู่เป็นประจำ

"หวัดดีครับพี่ปั้นคนสวย วันนี้ลงมาดูแลลูกค้าเองเลยหรอครับ"

เด็กหนุ่มวัย 20 กว่าซึ่งเคยเป็นอดีตพนักงานที่ร้านเอ่ยทักทายปั้นสิบอย่างคุ้นเคย

"หวัดดีอาร์ต พี่ก็ลงมาแบบนี้ทุกวันแหละ ว่าแต่เราเถอะวันนี้มากับใคร?"

คนถามกลับไม่ว่าเปล่า แต่ยังปรายตาไปมองคู่ขาของอดีตลูกน้องที่คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเป็นลูกค้าที่มาเที่ยวที่ผับของตนเองอยู่บ่อยครั้ง

ไนต์คลับของปั้นสิบมีพนักงานนั่งดริ๊งทั้งชายและหญิงให้เลือกตามความชอบของลูกค้า ทั้งนี้พนักงานต้องปฏิบัติตามกฎของร้านอย่างเคร่งครัด หากพนักงานคนไหนอยากจะทำความรู้จักเป็นส่วนตัวกับลูกค้าหรือสานความสัมพันธ์กันต่อ ต้องทำหลังจากเวลางานเท่านั้น

ถึงชั้น 2 ของไนต์คลับจะเป็นห้อง vip และห้องพักสำหรับลูกค้าที่กลับไม่ไหว แต่พนักงานของร้านก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าใช้บริการแต่อย่างใด นอกเสียจากจะหมดสัญญาจ้างงานกับที่ร้านแล้ว และกลับมาเที่ยวกับแฟนหรือคู่ขาของตนเองจึงจะสามารถเข้าพักได้

"ผมว่าพี่ปั้นน่าจะจำคุณโยธินได้นะครับ จะว่าไปแล้วก็เป็นเพราะกฎเหล็กของพี่ปั้นนี่แหละที่ทำให้ผมต้องลาออก ฮ่า ฮ่า ฮ่า หยอก ๆ นะพี่ อย่าโกรธน้องนะ"

"ไม่โกรธหรอก พี่ออกจะเสียดายด้วยซ้ำไปที่อาร์ตลาออก ลูกค้ามาถามหาอาร์ตเยอะแยะเต็มไปไหม แต่ที่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วนะ นึกถึงความรู้สึกของแฟนเรา เค้าคงไม่ชอบใจที่เห็นอาร์ตต้องไปนั่งใกล้ ๆ คนอื่น จริงไหมครับคุณโยธิน"

เจ้าของไนต์คลับไม่ว่าเปล่าแต่ยังหันไปยิ้มทักทายแฟนหนุ่มของอดีตลูกน้องอย่างเป็นกันเอง

"ขอบคุณที่เข้าใจครับคุณปั้น ไม่ได้เจอกันนานเลย ต้องขอโทษด้วยที่ชิงตัวลูกน้องสุดที่รักของคุณปั้นไปต่อหน้าต่อตา"

นักธุรกิจหนุ่มยื่นมือออกมาจับมือทักทายกับปั้นสิบตามมารยาท แต่สายตาของเขายังคงจดจ้องอยู่กับเด็กหนุ่มผู้ครอบครองหัวใจตนอย่างไม่ลดละ

ทว่า!

"ปล่อยมือเมียกู!"

น้ำเสียงแข็งกร้าวบ่งบอกถึงความไม่พอใจของคนมาใหม่เรียกความสนใจจากผู้คนรอบข้างให้หันมามองที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์กันทั้งแถบ ปั้นสิบที่ได้ยินเสียงนั้นก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร ขนแขนที่เรียบนิ่งอยู่นานกลับลุกซู่ไปทั่วทั้งตัว ก่อนที่ปั้นสิบจะรีบดึงมือตัวเองกลับมา พร้อมกับน้อมรับชะตากรรมในคืนนี้ คาดว่าตนเองคงถูกลงโทษจนไม่ได้หลับได้นอนยันสว่างเป็นแน่

"พะ..พี่ใหญ่ ฟังปั้นก่อนครับ"

"มึงเป็นใคร! กล้าดียังไงมาจับมือเมียกู"

ปั้นสิบพยายามเรียกสติคนพี่แต่ก็ไม่เป็นผล คนตัวโตเดินอาด ๆ เข้าใกล้โยธินด้วยสายตาเอาเรื่อง ก่อนจะตั้งใจเปิดชายเสื้อสูทโชว์ด้ามกระบอกปืนเพื่อข่มขู่ ปั้นสิบเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเข้าไปขวางเอาไว้ก่อนที่สถานการณ์จะตึงเครียดไปมากกว่านี้

บรรดาพนักงานและการ์ดของร้านก็ไม่กล้าเข้าไปห้าม เพราะรู้ว่ารามมีความสัมพันธ์แบบไหนกับเจ้านายของตนเอง เช่นนั้นทุกคนจึงฝากความหวังไว้ที่ปั้นสิบเพียงคนเดียวเท่านั้น

"หยุด! พี่ใหญ่ต้องฟังปั้นก่อน อย่าเสียมารยาทกับลูกค้าของปั้นนะ คุณโยธินมากับอาร์ต พวกเค้าเป็นแฟนกัน พี่ใหญ่ต้องให้เกียรติแขกของปั้นด้วย"

คนตัวเล็กจำต้องขึ้นเสียงเพื่อเรียกสติของรามให้กลับมา ก่อนที่เหตุการณ์ทุกอย่างจะเลยเถิดจนเสียการเสียงานไปมากกว่านี้

"หนูเสียงดังใส่พี่เหรอ! ใช่สิ! พี่มันเก่า พี่มันแก่ หนูคงกินพี่จนเบื่อแล้วใช่ไหม? กลับ! ไม่อยู่แล้ว เมียไม่รัก ฮึก!"

ใบหน้าเอาเรื่อง แววตาดุดันราวกับว่าอยากสังหารคนตรงหน้า แปรเปลี่ยนเป็นแววตาลูกหมาน้อยที่ถูกเจ้าของดุจากความซุกซนจนน่าน้อยใจ ก่อนที่รามจะเดินนำลูกน้องของตนออกไปจากไนต์คลับโดยไม่รอฟังคำพูดของคนรักเลยแม้แต่น้อย

เพียงเท่านั้น เพียงแค่น้องขึ้นเสียงใส่ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดจวนเจียนจะแหลกสลายเต็มที

"ดะ..เดี๋ยวสิพี่ใหญ่ ฟังปั้นก่อน"

ปั้นสิบได้แต่ส่ายหัวด้วยความเหนื่อยใจให้กับความหึงหวงที่รามมีมากเกินจนทำให้ตนเองอึดอัด ครั้นจะตามไปโดนทิ้งแขกไว้ข้างหลังก็ใช่เรื่องที่ควรทำเสียเมื่อไหร่ หากปั้นสิบทำแบบนั้นไม่ใช่ต่อไปอีกฝ่ายยิ่งจะทำจนเคยตัวหรอกหรือ

"พี่ปั้น ไม่ตามไปดูหน่อยเหรอครับ"

"นั่นสิครับ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณรามจะเป็นคนที่รักแรงหึงแรงขนาดนี้ เวลาที่เจอกันในแวดวงธุรกิจเค้าเป็นคนที่นิ่งมากเลยนะครับ แสดงว่าคุณปั้นต้องสำคัญและมีผลต่อใจของเค้ามากทีเดียว"

อาร์ตกับโยธินต่างก็ช่วยพูดโดยไม่ถือโทษคนรักของปั้นสิบเลยแม้แต่น้อย ทางด้านปั้นสิบเมื่อได้ยินก็ไม่นิ่งเฉย พร้อมกับเอ่ยขอโทษทั้งสองก่อนจะรีบหันไปจัดการงานที่เหลือต่อ

"ไว้ค่อยไปจัดการทีเดียวเลยครับ ต้องขอโทษคุณโยธินกับอาร์ตด้วยนะ ที่คุณใหญ่เสียมารยาทแบบนั้น ว่าแต่ได้โต๊ะรึยังครับ เดี๋ยวปั้นให้เด็ก ๆ หาโต๊ะให้"

"แล้วแต่อาร์ตเค้าเลยครับ ผมยังไงก็ได้"

"งั้นอาร์เลือกเลยนะ เดี๋ยวพี่ให้เด็กเอาเมนูตามไป"

เด็กหนุ่มพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินนำคนรักของตนไปยังทิศทางที่ตนเองชอบ ส่วนปั้นสิบก็รีบแยกตัวออกไปจัดการสั่งงานเมฆาผู้จัดการร้านต่อ

.

.

"ท่านประธานยังไม่ได้ทานมื้อเย็น ให้ผมสั่งอาหารขึ้นมาให้ไหมครับ"

ทิวสนเอ่ยถามผู้เป็นนายที่นั่งหน้าตึงอยู่บนโซฟาตัวใหญ่มาสักพักแล้ว หลังจากออกจากไนต์คลับรามก็สั่งให้ลูกน้องพากลับมาที่เพนเฮ้าส์ซึ่งเป็นรังรักหรือที่อยู่อาศัยของตนเองกับปั้นสิบทันที

"ไม่! เค้ายังไม่ตามมาอีกเหรอ"

คนหน้าตึงตอบกลับลูกน้องพร้อมกับหันไปมองที่ประตูห้องตาละห้อย เขานั่งตรงนี้มาครึ่งชั่วโมงแล้วแต่ทำไมเมียจ๋าถึงยังไม่ตามมาง้อเขาสักที เมียจ๋าจะรู้ไหมว่าใจของเขาเปราะบางมากแค่ไหน แค่เมียจ๋าเสียงดังนิดหน่อย ใจหมาน้อยก็เจ็บไปถึงทรวงแล้ว

"ยังครับ คนของเราที่ตามดูแลคุณปั้น แจ้งมาว่าคุณปั้นยังเคลียงานอยู่ที่ร้านอยู่เลยครับ"

คนรอเมื่อได้ยินคำตอบเช่นนั้นกลับใบหน้างอง้ำเข้าไปอีก ก่อนที่สมองอันปราดเปรื่องจะคิดหาวิธีแผลง ๆ ให้ลูกน้องต้องปวดหัวไปตาม ๆ กัน

"นายให้คนไปจองไนต์คลับทั้งสัปดาห์เลยนะ เท่าไหร่ก็จ่ายไม่อั้น ขอแค่อย่าให้ผู้ชายเข้าใกล้เมียจ๋าของฉันได้ก็พอ!"

รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าของรามอย่างพอใจ เรื่องเงินสำคัญที่ไหน เขามีมากจนใช้เท่าไหร่ก็ใช้ไม่หมด เรื่องเมียจ๋าสิที่สำคัญกว่า หากไม่ใช่เมียจ๋าดึงดันอยากทำร้านต่อ ป่านนี้เขาคงให้เมียจ๋านั่ง ๆ นอน ๆ รอส่งยิ้มหวานให้เขาอย่างเดียวแล้ว

"ทำแบบนั้นจะดีเหรอครับท่านประทาน คุณปั้นจะไม่โกรธกว่าเดิมเหรอครับ"

เลขาหนุ่มหัวจะปวดกับการกระทำของท่านประธาน การบริหารงานของรามไร้ที่ติจนมีผลกำไรมากมายมหาศาล แต่เรื่องความรักดูท่าคงจะติดลบตั้งแต่เริ่มเสียแล้ว อะไรที่มากเกินไป ย่อมทำให้คนรับอึดอัดใจไปด้วย

"ดีสิ! นายไปทำตามที่ฉันสั่งก็พอ เสร็จแล้วก็กลับไปพักผ่อนได้เลย บอกบอดี้การ์ดข้างนอกไปพักด้วย"

"ครับ"

สุดท้ายทิวสนก็ทำได้เพียงทำตามที่ผู้เป็นนายสั่ง บอกแล้วนะครับท่านประธาน ผมเตือนแล้วนะครับ นั่นคือความในใจที่เลขาอยู่อยากจะพูดให้ผู้เป็นนายได้รับรู้ ก่อนจะเดินออกจากเพนเฮ้าส์ไป

.

2 ชั่วโมงต่อมา

ช่วงเวลาเกือบตี 2 กว่าปั้นสิบจะกลับมาถึงเพนเฮ้าส์ของราม คนตัวเล็กเปิดประตูเข้ามาช้า ๆ ก่อนจะเปลี่ยนรองเท้าแล้วเดินเข้าไปให้ห้องอย่างระมัดระวัง

ทว่า!

"เสียงดังใส่ผัวแล้วยังไม่รีบมาง้อ ทำแบบนี้ต้องถูกลงโทษรู้ไหมคะ? อึก อึก"

ปั้นสิบหันมองไปตามทิศทางของเสียง หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำจวนจะทะลุออกมานอกอก เรือนร่างของรามมีเพียงผ้าเช็กตัวห่อหุ้มโหลดต่ำจนเห็นไรขนสีดำโผล่พ้นขอบผ้าขึ้นมา มือข้างหนึ่งยกกระป๋องเบียร์กระดกซดเข้าไปหลายอึก อีกข้างหนึ่งถืออุปกรณ์ sextoy ที่ปั้นสิบเห็นแล้วก็รู้เลยว่าชะตากรรมคืนนี้คงหนีไม่พ้นต้องเหนื่อยจนสลบคาอกแกร่งอย่างแน่แท้

"แฮะ แฮะ ปั้นก็มานี่แล้วไงครับ พี่ใหญ่ทานอะไรรึยัง ให้ปั้นทำอะไรให้กินก่อนไหมครับ"

คนตัวเล็กทำให้ดีสู้เสือ เท้าเรียวเล็กก้าวเดินไปใกล้ ๆ คนพี่ ก่อนจะโอบกอดออดอ้อนเบา ๆ แต่ก็ไม่เป็นผล

"ฮึ! ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง อย่าคิดว่าจะรอด รู้ใช่ไหมว่าต้องโดนอะไร พี่ให้เวลาหนูจัดการกับตัวเอง 10 นาที พี่จะรอที่เตียง"

พูดจบคนตัวโตก็เดินกระดกเบียร์ไปที่เตียงใหญ่ในห้องนอน ส่วนคนน้องที่ได้ยินแบบนั้นก็ทำได้เพียงเร่งมือจัดการกับตัวเอง ใช่ เวลาที่ผัวขาหิว เมียจ๋าต้องป้อนให้อิ่ม พอผัวขาอิ่ม เมียจ๋าจะขออะไรก็ได้ทุกอย่าง

เวลา 10 นาที รามกระดกเบียร์หมดไป 2 กระป๋อง แถมยังเตรียมไว้ข้างเตียงจนเต็มถังแช่ใบเล็กอีกนับ 10 กระป๋อง สายตาคมจ้องมองเมียจ๋าที่เดินใส่ผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำอย่างรู้หน้าที่

"..."

"มาเร็วเข้าเด็กดี รู้ใช่ไหมเวลาผัวโกรธหนูต้องทำยังไง?"

คนที่นอนแผล่หราพิงพนักหัวเตียง ใช้มือหนายกปลอกคอขึ้นให้คนตัวเล็กรู้ว่าเขาต้องการอะไร เพียงเท่านั้นร่างเล็กจ้อยก็คลานเข่าเข้ามากลางหว่างขาอย่างรู้หน้าที่ ก่อนที่คนพี่จะใส่ปลอกคอพันธนาการคนตัวเล็กเอาไว้

"ปะ..ปั้นทำให้นะครับ"

ปั้นสิบไม่ขัดขืน ซ้ำยังเริ่มลงมืออย่างช่ำชอง ผ้าเช็ดตัวทั้งสองผืนถูกสลัดทิ้งให้พ้นทางภายในเวลาอันสั้น มือเรียวเล็กทาบวางหยอกเย้ากับส่วนแข็งขืนของคนรักเบา ๆ เพื่อสร้างความคุ้นเคย

ปลายลิ้นเรียวครอบแตะส่วนปลายหัวหยักสร้างความเสียวซ่านให้กายแกร่งจนเกินเสียงคำรามพึมพำในลำคอของคนที่ได้รับการปรนเปรอ

"อื้ม เด็กดี ระวังฟันนะคะ"

รามจ้องมองปั้นสิบอย่างภาคภูมิใจ ในเวลาเพียงเดือนครึ่งที่ทั้งคู่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน คนตัวเล็กเรียกว่าหัวไวจนเป็นที่น่าพอใจขอครูฝึกมากทีเดียว ไม่เสียแรงที่รามพร่ำสอนไปทุกท่วงท่า อุปกรณ์พันธนาการต่าง ๆ ที่เขาสั่งซื้อมา ก็ถูกใช้กับปั้นสิบนับครั้งไม่ถ้วน หรือจะเรียกว่าทั้งคู่เสพติด sex ก็ไม่เกินจริง ไม่มีวันไหนที่พวกเขาหลับได้หากไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่าเสียก่อน ส่วนจำนวนครั้ง หรือความเร่าร้อน ก็ขึ้นอยู่กับว่าเป็นวันปกติ หรือคนตัวเล็กมีความผิดอะไรรึเปล่า

โพรงปากร้อนครอบส่วนอ่อนไหวเข้าไปจนมิดด้าม ก่อนจะเร่งจังหวะจนรามรู้สึกปวดหนึบแล้วเผลอสวนสะโพกโยกท่อนเนื้อเข้าใส่สุดลำคอของคนตัวเล็ก

พักใหญ่ต่อมา ร่างแน่งน้อยถูกจับให้คว่ำหน้าลงกับที่นอน แขนสองข้างถูกล็อกด้วยปลอกแขนที่ยึดติดกับปลอกคอ บัดนี้ร่างของปั้นสิบอยู่ในท่าคลานเข่าที่พร้อมจะเริ่มท่าใหม่ที่สุดแสนจะเสียวซ่าน

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ทั้งคู่สุขสมกับบทรักอันเร่าร้อนซาบซ่าน ทั้งไม่มีใครอาจบอกได้ว่าค่ำคืนนี้จะจบลงเมื่อใด กลิ่นกายหอมหวานปนกลิ่นเหงื่อของทั้งคู่ คอยปลุกเร้ากระตุ้นอารมณ์ของกันและกันไม่ให้หลับใหลอยู่ตลอดคืน