ค่ำคืนอันร้อนแรง NC

เสื้อผ้าของรามและปั้นสิบถูกขว้างทิ้งอย่างไม่แยแส ก่อนที่ร่างกำยำจะลุกขึ้นจากอ่างน้ำ พร้อมกับอุ้มคนตัวเล็กที่เปลือยเปล่าไปต่อที่เตียงตามคำเรียกร้อง

"หนูปั้นอยากได้อะไรบอกพี่สิคะ?"

หลังจากวางปั้นสิบลงบนที่นอนนุ่มแล้ว รามรีบคว้ามือถือมาอัดคลิปเอาไว้เป็นหลักฐาน อย่างน้อยปั้นสิบตื่นมาตอนเช้าจะได้ไม่โทษว่าเขาฉวยโอกาสกับคนไม่มีทางสู้

"ยะ..อยากให้พี่ใหญ่เข้ามาในตัวปั้น ซี๊ดด~ เร็วสิพี่ใหญ่ ปั้นร้อน อ๊าห์~"

"ได้พี่แล้วหนูต้องรับผิดชอบรู้ไหมคะ ตื่นเช้ามาจะทำเป็นจำอะไรไม่ได้พี่ไม่ยอมนะ"

"อื้ม~ เร็วเข้าพี่ใหญ่ ปั้นไม่ไหวแล้วนะ"

รามจ้องมองร่างเล็กที่ผิวพรรณขาวผ่องราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ แม้ตอนนี้ร่างของปั้นสิบจะเริ่มแดงเพราะถูกยาเสียสาวเข้าจู่โจมจนความร้อนรุ่มถาโถมเข้าหาราวคลื่นซัดสาด แต่อย่างไรก็ยังงดงามน่าค้นหาในสายตาคมกริบของเขาอยู่ดี

"เด็กดี เราต้องค่อยเป็นค่อยไป"

คนพี่ประกบจูบริมฝีปากอวบอย่างละเมียด เรียวลิ้นร้อนไล่ต้อนดูดดุนความหวานจากลิ้นเล็กที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์จากเครื่องดื่มที่ปั้นสิบดื่มลงไปหลงเหลืออยู่เล็กน้อย

ทางด้านคนที่ถูกยาเสียสาวเล่นงานก็ไม่อาจอยู่นิ่งได้เพราะอยากปลดปล่อยความร้อนระอุที่สุมอยู่ในเรือนกายออกไปเสียให้หมด มือเล็กปัดป่ายลูกคลำไปตามลอนซิกซ์แพ็กก่อนจะไปหยุดอยู่ที่แท่งร้อนกลางกายของชายหนุ่ม ซึ่งตอนนี้ก็แข็งขืนพร้อมรบเต็มทีแล้ว

"ซี๊ดด~ ปั้นอยากได้ พี่ใหญ่ ทำให้ปั้นหน่อย ปั้นสะ...เสียว"

"เสียว? หนูรู้เหรอว่าเสียวเป็นยังไง นี่เราเพิ่งเริ่มเองนะ"

ปั้นสิบพยายามยื้อยุดจนหลุดออกจากการจูบที่ร้อนแรงของราม เพื่อจะได้เอ่ยร้องขออย่างเต็มปากด้วยความหวังอันน้อยนิดในตอนที่ยังมีสติอยู่ แม้จะเลือนรางเต็มทีก็ตาม

"ไม่ทำก็ออกไป!"

ปั้นสิบเริ่มโมโหกับท่าทียียวนของราม เจ้าตัวจึงผละออกหมายจะถอยห่างไปทางมือถือที่ตกอยู่

"พี่กลัวหนูเจ็บ แต่ถ้าเร่งขนาดนี้อย่าโทษพี่ทีหลังแล้วกัน"

มือหนาปาดน้ำลายในปากก่อนจะป้ายที่รูจีบด้านหลังของคนตัวเล็ก แล้วส่งแก่นกายส่วนปลายหัวเห็ดไปถูไถทักทายกับรูจีบสีหวานเพื่อสร้างความคุ้นเคย

กึด!

"อ๊า~"

"ซี๊ด~ ครั้งแรกใช่ไหมเด็กดี รูหนูปิดสนิทขนาดนี้คงต้องเจ็บสักหน่อยนะคะ"

เพียงแค่ส่วนปลายหัวเห็ดผลุบเข้าไปที่โพรงสีหวานด้านหลังของปั้นสิบ ความคับแน่นบีบรัดก็เล่นงานแท่งร้อนซึ่งเป็นสิ่งแปลกปลอมอันแรกที่ได้ผ่านเข้าไปในช่องทางนี้ รามจำต้องเป่าลมเข้าออกหลายครั้งเพื่อควบคุมลมหายใจและความอดทนไม่ให้เผลอรุนแรงจนทำให้คนตัวเล็กต้องเจ็บปวด

ถึงอย่างนั้นมันช่างเป็นเรื่องที่ยากยิ่ง เพราะการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้ามันยิ่งทำให้แก่นกายของเขาถูกบีบรัดมากยิ่งขึ้น

"อ๊าาส์ ดี มันดีมาก เร็วกว่านี้ อ๊า เอาเข้ามา ปั้นขอเร็วกว่านี้"

เพียงแค่ได้ยินคำร้องขอของคนใต้ร่าง ความอดทนที่เฝ้าฝืนพยายามมาหลายนาทีก็ขาดสะบั้นลงในที่สุด มือหนาทั้งสองข้างจับกระชับเอวบางก่อนจะกระทุ้งส่งแท่งร้อนเข้าไปจนสุดลำโดยไม่ยั้งแรง

"ซี๊ด~ ยั่วขนาดนี้ไม่ไหวแล้วโว้ย~"

ตั่บ

เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นไปทั่วห้อง แม้ว่าการกระทุ้งส่งของรามในสองสามครั้งแรงจะเป็นไปอย่างฝืดเคืองและยากลำบาก แต่สีหน้าเย้ายวนปนสุขสมของปั้นสิบยิ่งทำให้รามไม่อาจยั้งมือต่อไปได้

"อ๊า~ อิ๊! อิ๊! เสียว อิ๊! เสียวมาก แรง ๆ ขอแรง ๆ "

ปั้นสิบที่ถูกล่อลวงเข้าสู่ห้วงกามสวาทจนไม่อาจควบคุมสติของตัวเองได้อีกต่อไป ร่างของคนตัวเล็กถูกกระแทกจบเกิดเสียงดัง ตั่บ ตั่บ ตั่บ รัวเร็วเป็นระยะขึ้น ๆ ลง ๆ ตามแรงปรารถนา

รามไล่ซุกไซ้ไปตามเรือนร่างของปั้นสิบอย่างหลงใหล ทั้งยังฝากฝังร่องรอยเอาไว้ทั่วตัวก่อนที่ลิ้นร้อนจะมาหยุดอยู่ที่ตุ่มไตสีหวานที่ชูช่อรอการครอบครองอยู่

อวัยวะส่วนบนและส่วนล่างของทั้งคู่ทำงานพร้อมกันอย่างสอดประสาน ปั้นสิบแอ่นอัดบั้นท้ายงอนงามรับทุกการกระแทกอย่างถึงใจ ขาเรียวตวัดรัดร่างหนาพร้อมกับแอ่นอกส่งตุ่มไตเข้าโพรงปากร้อนของคนที่อยู่เหนือร่างให้กัดกินหยอกเย้าตามใจชอบ

รามไม่อาจอดกลั้นต่อภาพยั่วเย้าเบื้องหน้า โพรงปากร้อนดูดเม้มขบกัดจุกสีหวานที่กำลังแข็งเป็นไตสู้ลิ้น ลมหายใจของทั้งคู่พ่นแรงขึ้นเรื่อย ๆ แต่รามก็ยังคงดำเนินกิจกามต่อไปด้วยไฟสวาทอันร้อนฉ่า ตอนนี้เขาอยากบีบขยำคนตรงหน้าให้แหลกคามือจนหลอมละลายกลายเป็นหนึ่งเดียวกับเขาเต็มทีแล้ว

ปั่ก  ปั่ก  ปั่ก  ปั่ก  ปั่ก

"ชอบไหม ซี๊ด~ หนูชอบไหมคะ"

สะโพกหนากดกระแทกอย่างรุนแรงจนนับครั้งไม่ถ้วน เนื้อตัวของทั้งคู่เต็มไปด้วยเหงื่อที่ไหลออกมาราวกับว่าถูกไฟสวาทแผดเผา แม้ในห้องจะเปิดแอร์เย็นฉ่ำแต่ก็ไม่อาจสู้ความร้อนแรงที่กำลังแผดเผาจากภายในได้

รามกระทุ้งส่งมังกรตัวเขื่องรัวเร็วขึ้นจนเกิดเสียง พั่บ พั่บ พั่บ เมื่อรู้ว่าตนเองกำลังถึงจุดที่จะปลดปล่อยปล่อยแล้ว

"..."

"อ๊าค! ซี๊ด~ สุดยอดเด็กดี หนูสุดยอดมาก"

"อ๊า~"

ร่างของทั้งคู่สั่นสะท้านกอดกันอยู่พักใหญ่ ก่อนที่คนใต้ร่างจะเอ่ยขอให้ช่วยอีกครั้ง แม้ว่าน้ำรักสีขาวขุ่นของรามจะฉีดพ่นเข้าไปในตัวของปั้นสิบจนเอ่อล้นออกมานอกรูจีบบวมเป่ง แต่เจ้าตัวก็ไม่อาจรับรู้อะไรได้ในตอนนี้

"ดีขึ้นไหม หนูพอรึยัง?"

รามได้แต่ลุ้นกับคำตอบของคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้าง ๆ แม้ว่าปั้นสิบจะตอบว่าพอแล้ว แต่เสียงในหัวของรามกลับร่ำร้องว่าเขายังไม่พอ ใช่! เขายังไม่พอ เขายังไม่อิ่ม เขายังอยากจับคนตรงหน้ากินต่ออีกสักหลายครั้งจวบจนรุ่งเช้าวันใหม่มาถึง

"มะ...ไม่! ทำอีก จะเอาอีก"

คนตัวเล็กที่เพิ่งปลดปล่อยจนที่นอนเปื้อนเฉอะแฉะร่ำร้องขอให้คนที่อยู่ข้างปรนเปรอไม่หยุดหย่อนอย่างเอาแต่ใจ คนที่ได้ฟังกลับยิ้มกริ่มอย่างพอใจ ก่อนจะลุกมาตั้งท่ารังแกคนตัวเล็กอีกครั้ง

ร่างกำยำแทรกกายเข้าตรงกลางระหว่างสองหว่างขา รามยกเรียวขาสองข้างของปั้นสิบขึ้นพาดบ่าแกร่ง ก่อนจะดุนดันความแข็งขืนเข้าสู่ช่องทางที่คับแคบอีกครั้ง

"อ๊าง! จะ..เจ็บ อ๊า~"

ร่างเล็กกรีดร้องอย่างเจ็บปวดอีกทั้งเนื้อตัวยังสั่นเกร็งเพราะยังไม่คุ้นชินกับมังกรตัวเขื่องที่กำลังผลุบเข้าผลุบออกช่องทางรักสีหวาน ทว่าของปั้นสิบกลับขยับโยกย้ายไปตามสัญชาตญาณ แม้ไม่มีประสบการณ์ก็ตาม

"ฟืด~ อ๊าาส์ นิดเดียวเด็กดี พี่ก็ปวดเหมือนกัน"

ใบหน้าหล่อเหลามีสีหน้าเหยเกไม่แพ้คนใต้ร่าง เมื่อถูกช่องทางคับแคบบีบรัดแกนกายจนแทบจะขาดออกจากกัน รามซุกไซ้ดอมดมกลิ่นกายอันหอมกรุ่นของคนใต้ร่างเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจไม่ให้ปั้นสิบจดจ่อกับความเจ็บปวดช่องทางด้านหลังมากเกินไป

ผิวสีขาวราวกระเบื้องเคลือบ บัดนี้กลายเป็นกระเบื้องขาวที่ถูกสลักรอยรักสีกลีบกุหลาบไปทั่วทั้งตัว เสียงคำรามทุ้มต่ำแข่งกับเสียงกรีดร้องจากความเสียวกระสันของอีกฝ่าย บวกกับเสียงเนื้อกระทบกัน คละเคล้าไปด้วยกลิ่นคาวน้ำขาวขุ่นยิ่งทำให้อารมณ์ของทั้งคู่พุ่งสูงขึ้นอีกหลายเท่า

"อิ๊! อิ๊ อิ๊ แรง ๆ ซี๊ดด แรงอีก!"

"แรงกว่านี้ก็คงต้องตอกแล้วล่ะอีหนู ซี๊ด แม่งเอ๊ย! ทำไมเสียวแบบนี้ว่ะ!"

ความเสียวซ่านแล่นปราดไปทั่วร่างจนรามเผลอสบถถ้อยคำหยาบคาย พร้อมกับขบสันกรามเคลื่อนที่ไปมาอย่างดุดัน

"ตอก! ซี๊ด~ ตอกเข้ามาแรง ๆ"

คนตัวเล็กออกคำสั่งอย่างเอาแต่ใจ แต่คนพี่ฟังแล้วกลับยิ้มร้ายชอบใจและพร้อมจะทำตามคำสั่งอย่างไม่มีเงื่อนไข

รามดึงท่อนเนื้อออกมาเกือบสุด ก่อนจะกระแทกเข้าไปจนมิดลำครั้งแล้วครั้งเล่าจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดัง ตั่บ ตั่บ ตั่บ เป็นจังหวะเดียวกับการเต้นของหัวใจทั้งสองด้วยที่รัวเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ทุกวินาที

ค่ำคืนอันร้อนแรงแฝงไปด้วยความสุขที่ทั้งคู่ต่างเก็บซ่อนมานานนับปี ภายใต้เหตุผลส่วนตัวของทั้งคู่ที่ไม่กล้าพอที่จะเอื้อนเอ่ยความในใจออกมา จึงทำได้เพียงเฝ้ามองอยู่เงียบ ๆ กระทั่งวันนี้มาถึง

สะโพกหนาของคนคุมเกมขยับโยกบั้นท้ายบดเบียดเสียดสีไปทุกอณูแห่งความอยาก ผสมกับไฟสวาทที่กำลังลุกโชนแผดเผาทั้งคู่จนกู่ไม่กลับ

ร่างกำยำค่อย ๆ โน้มตัวลงไปจูบปั้นสิบอย่างแผ่วเบา ฝ่ามือหนาบีบคางของคนใต้ร่างเบา ๆ เพื่อให้อีกฝ่ายเอียงคอรับจูบได้อย่างถนัด ชายหนุ่มเพิ่มความถี่รัวของการตวัดลิ้นให้ถี่ยิบมากยิ่งขึ้น

ลิ้นร้อนไล้เลียริมฝีปากอวบอิ่มและแก้มเนียนใสไล่ขึ้นไปขบเม้บติ่งหู ก่อนจะมาหยุดที่ซอกคอหอมกรุ่นเพื่อตีตราความเป็นเจ้าของเอาไว้

"แรงพอไหม?"

"อ๊ะ! อ๊า~"

มือเรียวจิกไหล่กว้างพร้อมครวญครางไม่เป็นภาษา ความเจ็บปวดจุกเสียดในคราแรกแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านที่พร้อมใจโถมใส่จนปั้นสิบสติพร่าเบลอ ทว่าปากเล็กก็ยังคงร่ำร้องขอบทสวาทจากคนที่อยู่เหนือร่าง แม้จะมีสติรับรู้ได้เพียงน้อยนิดว่าคนคนนั้นเหมือนจะเป็นพี่ชายของเพื่อนสนิท แต่ตอนนี้ปั้นสิบกลับตกเป็นทาสของยาเสียสาวจนไม่อาจต้านทานความกระสันต่อไปได้

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ทั้งสองร่างปลดปล่อยฉีดพ่นน้ำรักราวกับเขื่อนแตก กว่าค่ำคืนอันร้อนแรงจะจบลงก็ล่วงเลยเข้าสู่เช้าวันใหม่ รามต้องอุ้มคนตัวเล็กเข้าไปทำความสะอาดช่องทางรักด้านหลังพอเป็นพิธี แต่ในใจลึก ๆ ก็พร่ำขอให้ลูก ๆ ที่ฉีดพ่นเข้าไปในตัวของปั้นสิบทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ร่างเล็กถูกอุ้มกลับมานอนบนที่นอนนุ่มที่ถูกรามปูผ้าห่มผืนใหม่ไว้รอแล้ว ชายหนุ่มไม่ลืมที่จะหยิบถุงอยากอนามัยของตนออกมาฉีกซองแล้วนำไปปาดเช็ดน้ำขาวขุ่นที่เปรอะเปื้อนอยู่กับผ้าปูที่นอนแล้วโยนทิ้งไปทางถังขยะประมาณ 5 ชิ้นเพื่อให้คนตัวเล็กตายใจ

อย่างไรเสียปั้นสิบก็ต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น นั่นคือเสียงที่ดังก้องอยู่ในหัวของราม ในขณะที่เขากำลังจ้องมองดูร่างเล็กในอ้อมกอด ทั่วทั้งตัวของปั้นสิบตอนนี้มีแต่รอยรักที่เขาตั้งใจฝากฝังเอาไว้เป็นหลักฐาน