Chapter 3 ที่ฝึกงาน

อันดาผู้คร่ำหวอดเรื่องผู้ชายบอกว่ากอล์ฟแมนแค่ร่างกายภายนอก ในขณะที่วิเวียนบอกว่าเขาแมนทั้งแท่ง จนอันดาท้าเพื่อนสาว ให้ไปพิสูจน์แท่งของกอล์ฟมาก่อน เธอถึงจะยอมเชื่อ

"ฉันลุ้นจะได้ไปฝึกงานที่ฐิติกรคอนสตรัคชั่น เพราะเนื้อคู่ฉันอยู่ที่นั่น" อันดาบอกอย่างเพ้อฝัน รุ่นพี่ที่เคยไปฝึกงานต่างร่ำลือเห็นความหล่อและเพอร์เฟกต์ของซีอีโอหนุ่ม แถมยังบอกอีกว่าเขาเป็นผู้ชายที่กลิ่นตัวหอมมาก

อันดาหลับตาพริ้มคิดอย่างเพ้อฝัน นึกภาพถึงตัวเองซุกจมูกลงบนหน้าอกของเขา คงจะมีความสุขมาก

"เพียะ!!! ตื่น!!!" วิเวียนฟาดแฟ้มเอกสารลงบนหัวไหล่ของเพื่อนสาวเรียกสติ

"แกจะเว้นพื้นที่ความฝันให้ฉันสัก 5 นาทีไม่ได้หรือไง ชานมไข่มุกก็เอาไปกินทั้งแก้วแล้ว" อันดาส่งค้อนให้เพื่อนสาว

“พูดยังกับว่าเคยดมแล้วงั้นแหละ แก่แดด” วิเวียนว่า

“รุ่นพี่ลือกันให้แซด แค่เข้าไปยืนในลิฟต์กับเขาก็ฟินแล้วแก” อีกคนยังพูดด้วยแววตาที่มีประกายเพ้อฝัน

"อย่าคาดหวังมาก แกก็รู้ว่าบริษัทใหญ่ขนาดนั้น อาจารย์จะต้องส่งคนเก่ง ๆ ไป ให้เป็นหน้าเป็นตาของมหาวิทยาลัย แกก็ลองดูรุ่นพี่ที่ถูกส่งไปแต่ละคนสิ เกียรตินิยมทั้งนั้น ฝึกงานแล้วก็ได้ทำงานต่อทันที"

ตามระเบียบของมหาวิทยาลัย และคณะที่พวกเธอสังกัดอยู่ อาจารย์จะเป็นคนส่งชื่อนักศึกษาให้กับบริษัทที่เป็นประโยชน์แก่นักศึกษามากที่สุด เพราะหลังจากจบการศึกษา พวกเขาจะได้ทำงานต่อในบริษัทใหญ่ ๆ แต่ก็บางบริษัทที่มีระเบียบการรับนักศึกษาฝึกงานเหมือนกับรับพนักงานจริง ๆ อาจารย์ประจำคณะจำต้องคัดเลือกเด็กส่งไป

หนึ่งในบริษัทนั้นคือฐิติกรคอนสตรัคชั่น บริษัทอสังหาริมทรัพย์ลำดับต้น ๆ ที่มีชื่อเสียง บริษัทจึงมีกฎระเบียบการรับพนักงานมากกว่าที่อื่น แต่นักศึกษาที่ได้ฝึกงานที่บริษัทนี้เกือบทั้งหมด จะได้บรรจุเป็นพนักงานประจำ นั่นจึงทำให้เป็นเป้าหมายของเพื่อน ๆ ร่วมคณะของวิเวียนและอันดา

"ฮือ…ก็จริง" อันดาคล้อยตาม "หวังว่าเราจะได้ฝึกงานที่เดียวกันนะ" แววตาของคนพูดบอกอย่างมีความหวัง

“ฉันก็หวังว่าเราจะได้ฝึกงานที่เดียวกัน ไม่อยากจะคิดเลยหากเราต้องแยกกันฝึกงาน เราอยู่ด้วยกันมาเกือบ 4 ปี พอจะเรียนจบก็อดใจหายไม่ได้”

“แกอย่ามาดึงดราม่านะ เดี๋ยวฉันน้ำตาร่วง เป่าปี่โชว์” อันดารีบดักคอ นั่นก็ได้ค้อนวงใหญ่ตอบกลับมาจากวิเวียน

“ไปหาอาจารย์กันไหม จะได้รู้ที่ฝึกงานก่อนกลับบ้าน” วิเวียนชวนเพื่อน

“ดี ๆ” อันดาขยับตัวลุกขึ้นยืน หันไปมองเพื่อนอีกครั้งก็พบว่าแก้วชานมไข่มุกเหลือเพียงน้ำแข็งติดก้นแก้ว แถมหัวขโมยยังคงขะมักเขม้นกับการจิ้มหลอดลงบนไข่มุกและดูดมันขึ้นมา ราวกับว่าเป็นของตัวเอง

“แต่แกต้องไปซื้อชานมไข่มุกมาคืนฉันก่อน”

“ไม่” วิเวียนตอบเสียงแข็ง ยักไหล่ให้อันดากวนประสาทอีกคน เธอแค่แกล้งแหย่ให้เพื่อนงอนนะเพราะวันนี้ตั้งใจว่าจะพาไปเลี้ยงชาบูฉลองสอบเสร็จ

“ยัยงก!”

“ตำแหน่งนี้ไม่ได้มากันง่าย ๆ นะจ๊ะ ต้องมีแม่เป็นเจ้าแม่เงินกู้ก่อน” วิเวียนบอกติดตลก

“แต่แกแย่งความอ้วนฉันไปนะ” อันดายังคงบ่นอย่างโอดโอย

“เอาไว้ฉันคืนความอ้วนให้แกเป็นชาบูนางในแทนได้ไหมล่ะ”

“ไม่ได้! แกต้องเลี้ยงบิงซูฉันเพิ่มด้วย”

“โห! ชานมไข่มุกแก้วละ 25 บาทของแกมีมูลค่าขึ้นมาเยอะเลยนะ ไม่น่าหลวมตัวเลยฉัน” วิเวียนบอกติดตลก

“ก็ของมันดีย์…” อันดาดัดเสียงใส่สำเนียงภาษาอังกฤษ พร้อมกับบิดตัวหมุนทำท่าประกอบ ทำให้วิเวียนหัวเราะขำคิกคัก

ปลายนิ้วมือของอันดาไล่เลื่อนบรรทัดลงมาเรื่อย ๆ อาจารย์แปะประกาศก่อนที่พวกเธอจะเดินมาถึงไม่เกิน 1 นาที เพราะกระดาษที่เธอสัมผัสยังคงอุ่น ๆ

“เย้ ๆ ฐิติกรคอนสตรัคชั่น” อันดากระโดดอย่างดีใจเมื่อเห็นชื่อบริษัทที่เธออยากเข้าฝึกงาน วิเวียนจึงชะโงกหน้าเข้าไปมอง

“ไม่มีชื่อแกนะ”

“ก็มีชื่อแกไง ฉันดีใจแทนแกไม่ได้เหรอ” อันดาบอกเพื่อน แม้เธอจะเศร้าที่ไม่ได้ไปฝึกงานในบริษัทที่เธออยากไป แต่ดูจากรายการ อาจารย์จับแยกผู้หญิงออกจากกันทั้งหมด ด้วยความที่มีน้อยจึงแบ่งกันไป เพราะหลายองค์กรชอบมองผู้หญิงในสายงานนี้ไม่แข็งแกร่งเหมือนผู้ชาย

“แกได้ไปฝึกงานกับกอล์ฟด้วยนะ ยิ่งน่ายินดีไปกันใหญ่” อันดาบอกอย่างประชด เหมือนสุขไม่สุด

“ถ้าฉันต้องเลือกระหว่างได้ฝึกงานที่ฐิติกรกับกอล์ฟนะ ฉันขอเลือกไปที่อื่น” อันดาบอกต่อ รู้ได้เลยว่าพวกเธอเข็ดขยาดกับกอล์ฟมากแค่ไหน

“เอ้า! ไม่อยากไปดมกลิ่นจักแร้ซีอีโอสุดหล่อแล้วเหรอ” วิเวียนแซว

“แค่นึกถึงตอนที่อีกอไปพูดเอาหน้ากับเจ้านาย หรือบรรดาพี่ที่ออฟฟิศ ฉันก็จินตนาการได้แต่ความเลวร้ายในระหว่างฝึกงานว่ะ เท่าที่เจอกันที่มหาวิทยาลัยก็เพียงพอแล้ว ปล่อยให้ฉันได้หลุดพ้นจากนายนั่นสักที”

วิเวียนหัวเราะขำเพื่อนสาว ที่จริงธีรชานนท์ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากนัก เขาแค่ชอบเสนอตัวเอาหน้ากับอาจารย์บ่อยจนน่าหมั่นไส้เท่านั้นเอง

“แต่แกก็ฝึกงานบริษัทใกล้ ๆ ฉันนะ” วิเวียนบอกเพื่อน “บริษัทนี้ก็ใหญ่ไม่แพ้กับฐิติกรเลย”

“แกเดาอารมณ์ฉันไม่ออกหรือไง นาทีนี้ฉันขอเสพผู้ชายหล่อ ๆ เว้ย! แกคิดดูว่าถ้าฉันเรียนจบกลับไปบ้าน ป๊ากับม๊าจะปล่อยให้ฉันรื่นเริงกับการลวนลามผู้ชายแบบนี้อยู่มั้ย ”

“เออ! ก็จริงว่ะ เรียนจบแล้วแกก็ต้องกลับไปแต่งงานกับคู่หมั้นป๊ากับม๊าของแกหมั้นกันเอาไว้ให้”

“อย่าพูดเรื่องคู่หมั้นได้ไหม หงุดหงิด” อันดาบอกอย่างอารมณ์เสีย เธอไม่ชอบพูดถึงเรื่องคู่หมั้น แต่วิเวียนก็ขยันแซวเรื่องนี้อยู่เรื่อย

“อ้าว!”

“ตอนนี้ฉันยังมีอิสระ ฉันจะใช้ชีวิตโสดให้เต็มที่ อ่อยผู้ชาย ล่าแต้มให้หนำใจ” อันดาบอกอย่างมาดมั่น

“ไม่ได้ฝึกงานที่นั่น ก็ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฉันหาเรื่องไปนั่งรอแกที่บริษัทก็ได้ เรื่องอ่อยผู้ชายไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉัน ขอให้หล่อถึงใจเป็นพอ”

วิเวียนเขกกะโหลกเพื่อน “แรด!!”

การที่เรียนอยู่ในสาขาวิชาที่ห้อมล้อมด้วยผู้ชาย อยู่แต่กับกลุ่มเพื่อนผู้ชาย ทำให้คำพูดคำจาบางคำที่ใช้หยอกล้อกันแรงไปบ้าง แต่ก็แค่ล้อเล่นไม่เคยถือสา

“ย่อตัวรับมง!” อันดาย่อตัวลงล้อเลียนเพื่อน ทั้งคู่เสียงดังจนอาจารย์เปิดห้องออกมาเตือน

“พวกเธอเสียงดังอะไรกัน”

“ขอโทษค่ะอาจารย์” ทั้งคู่รีบยกมือไหว้พร้อมกับทำตัวลีบถอยหลังเดินออกไป