7/3

“เอ่อ...หวานอยากจะว่ายน้ำในสระบ้าง ถ้าคุณจะกรุณา” เด็กสาวบอก ดวงตาคู่นั้นฉายแววใสซื่อได้อย่างเยี่ยมยอด

“ก็เอาสิ ฉันอนุญาต” อิมรานบอก ก่อนจะหลุบตาลงมองที่หน้าอกหน้าใจ ที่วารุณีตั้งใจเปิดเผยให้เขาเห็นโดยเฉพาะ

เด็กสาวยิ้มหวาน ก่อนจะถอดเสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้นออกอย่างรวดเร็ว อิมรานถึงกับอึ้งกับความกล้าบ้าบิ่นของเด็กสาว แต่ร่างอวบอิ่มที่อวดสัดส่วนอยู่ตรงหน้าก็ทำให้เขาต้องกลืนน้ำลาย ร่างอวบนั้นไม่ได้เปลือยเปล่า แต่มีบิกินี่ตัวน้อยปกปิดอยู่ สัดส่วนความเป็นสาวนูนเด่นเป็นรูปเป็นร่างออกมาให้เห็นอย่างเด่นชัด

วารุณีหันหลังเดินโยกย้ายส่ายสะโพกบิดไปมา จนถึงขอบสระว่ายน้ำและหันกลับมามองอิมรานอีกครั้งอย่างยั่วยวน ก่อนจะกระโดดลงสระว่ายน้ำไป

“บ้าเอ้ย” อิมรานสบถออกมาเมื่อความแข็งแกร่งกลางลำตัวผงกหัวขึ้นตอบรับความยั่วยวนนั้น ใจหนึ่งชายหนุ่มก็อยากจะลุกหนี แต่อีกใจหนึ่งก็สั่งให้นั่งต่อ รอดูว่าเด็กสาวกำลังเล่นเกมอะไรกับเขา

ดวงตาคมจับจ้องไปที่ร่างอวบอิ่มที่ว่ายไปมาอยู่ในสระ วารุณีโผตัวไปมาอย่างสนุกสนาน ดวงตาของหล่อนชำเลืองมองร่างสูงอยู่เป็นระยะๆ ก่อนที่มือบางจะเอื้อมไปด้านหลังและกระตุกผ้าผืนน้อยที่ห่อหุ้มส่วนบนให้หลุดลอยไปกับสายน้ำ

“อุ๊ย!” วารุณีแกล้งอุทานออกมาเสียงดัง เธอตีมือไล่น้ำให้พาผ้าผืนน้อยนั้นลอยไปใกล้ร่างสูง ดูเผินๆ เหมือนว่าเธอจะตีน้ำให้พัดกลับมาหาแต่จริงๆ แล้วไม่ใช่

อิมรานมองไปที่ผ้าผืนน้อยสีชมพูที่ลอยมาหาเขาสลับกับมองร่างอวบอิ่มที่ยังคงลอยอยู่กลางสระ น้ำใสๆ นั้นทำให้ดวงตาคมมองเห็นทรวงอกอวบและเม็ดยอดสีน้ำตาลนั้นได้ชัดเจน โดยที่เจ้าของไม่คิดจะปิดบังเลยสักนิด

“คุณอิมรานคะ ขอโทษนะคะช่วยโยนผ้าชิ้นนั้นให้หวานหน่อยได้ไหมคะ หวานทำมันหลุด” วารุณีตะโกนบอก

อิมรานลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินมาที่ขอบสระ และนั่งยองๆ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเรียวเกี่ยวผ้าสีชมพูเอาไว้ ชายหนุ่มมองผ้าชิ้นน้อยนั้นเหมือนมันเป็นของแปลกที่ไม่เคยเห็น

ดวงตาคมกริบสีเทาตวัดไปมองทรวงอกอวบที่เด่นชัดในน้ำใสแจ๋วผ่านๆ และมองผ้าผืนน้อยในมือ ก่อนจะโยนผ้าผืนน้อยสีชมพูกลับไปให้วารุณี

วารุณีรู้สึกขัดใจที่ชายหนุ่มไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเรือนร่างของหล่อนอย่างที่อยากให้เป็น แต่ไม่สามารถแสดงอาการออกมาได้ จึงต้องฝืนยิ้มหวานส่งไปให้ แต่ก็ยังไม่ยอมสวมใส่ผ้าผืนน้อยเพื่อปิดบังทรวงอกอวบของตัวเอง

เมื่อปลาไม่กินเหยื่อ วารุณีก็เปลี่ยนเบ็ดใหม่หญิงสาวเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ขอบสระ แม้ว่าตอนนี้อิมรานจะลุกขึ้นยืนและทำท่าจะเดินหนีแล้วก็ตาม

“คุณอิมราน ไม่ลงมาว่ายน้ำกับหวานหน่อยเหรอคะ น้ำเย็นสบายดีจังนะคะ”วารุณีเรียกเอาไว้

“ไม่ล่ะ ฉันเพิ่งจะขึ้นจากมันมาหยกๆ” อิมรานหันกลับมาตอบวารุณี

คำพูดที่กำกวมของชายหนุ่ม ทำให้สีหน้าของวารุณีเปลี่ยนไปนิดนึง

“ผิดกับหวานนะคะ ที่พอเจอน้ำเย็นๆ จะให้ลงไปว่ายอีกสักกี่ครั้งก็ได้” วารุณีส่งสายตาเชิญชวนมายังชายหนุ่ม พร้อมกับเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้เขาอีกนิด “เพราะน้ำเย็นๆ มันช่วยดับความร้อนในร่างกายได้เป็นอย่างดี”

“งั้นเหรอ”

“คุณอิมรานไม่รู้หรอกหรือคะ หวานคิดว่าคุณน่าจะรู้ดีซะอีก”

“ฉันรู้แต่ว่า ความร้อนในร่างกายของฉันต้องดับด้วยเสน่หา และต้องเป็นจากคนที่ฉันพอใจ”

วารุณีหัวเราะคิกอย่างเสแสร้ง

“ไม่ผิดหรอกค่ะที่ความร้อนในร่างกายต้องดับลงด้วยสเน่หา และต้องจากคนที่พอใจ แต่เสน่หาต้องได้มาซึ่งความเต็มใจของทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่ว่าพอใจแค่ฝ่ายเดียว แล้วพยายามบังคับฝืนใจเอาเอง”

“เธอกำลังจะบอกอะไรกับฉันวารุณี”

“หวานแค่จะบอกคุณว่าหวานเต็มใจ และผู้ชายที่เต็มไปด้วยสเน่ห์และร้อนแรงอย่างคุณคงไม่ปฏิเสธกับคนที่เต็มใจให้”

คำพูดที่ตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมของวารุณีทำให้ลมหายใจของอิมรานติดขัด เด็กสาวกำลังดูถูกความเป็นชายของเขาอย่างแรง แต่ชายหนุ่มจะไม่มีทางพ่ายแพ้ต่อสิ่งที่ท้าทายตรงหน้าเด็ดขาด

อิมรานตวัดตาคมมองวารุณีอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นก้าวยาวๆ เข้าไปในบ้าน ตรงขึ้นไปชั้นบนเปิดประตูห้องนอนของตนเข้าไป

ชายหนุ่มกำหมัดแน่นอย่างอดทนต่อความต้องการที่ถูกปลุกเร้า ลมหายใจของเขาดังฟืดฟาด เสียงเปิดประตูตามเข้ามา ทำให้อิมรานต้องหันไปมอง

ร่างอวบของวารุณีที่อยู่ในชุดบิกีนี่สีชมพูสดก้าวเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าชายหนุ่ม มือบางยกขึ้นแตะที่อกกว้างตึงแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของเขา ปลายนิ้วกรีดลงไปตามเส้นขนอุยที่ขึ้นเรียงเส้นสวยตั้งแต่อกแกร่งลงมาจนหายเข้าไปในขอบกางเกง

“คุณต้องการหวานรู้ ร่างกายของคุณมันร้อนผ่าวเพราะความต้องการ”

“ออกไป” อิมรานไล่

“คุณไม่ต้องการให้หวานออกไปหรอกค่ะ” วารุณีกระตุกเชือกที่ผูกอยู่ด้านหลังออก ทรวงอกอวบเปิดเผยตัวสู่สายตาของชายหนุ่มอีกครั้ง

“ออกไป”