ตอนที่ 3 ของต้องห้าม

ร่างหนาสะท้านแม้เพียงมองหน้าสวยที่มองตอบไม่หลบสายตา กายหนาร้อนรุ่มแม้ยังไม่ได้สัมผัสเสน่ห์เย้ายวนตรงหน้าทำให้เขาไม่อาจห้ามใจ มือหนาค่อย ๆ เปิดหน้าต่างกระจกบานพับที่ช้า ๆ เดินย่างกรายเข้ามาใกล้ริมขอบสระสายตายังไม่ละจากหญิงสาว หน้าสวยเชิดขึ้นยันตัวลุกขึ้นยืนสภาพเปลือยเปล่าเผยส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจนขาเรียวก้าวขึ้นมายังขอบสระ ร่างหนาเดินปรี่เข้าหาคล้องแขนแกร่งรวบเอวบางมากอดรัดแนบชิดหน้าอกอิ่มชุ่มน้ำเบียดอกแกร่งเสื้อเชิ้ตสีดำที่เขาสวมใส่เปียกชื้นจากเรือนร่างของหญิงสาว สองกายแนบหน้าประชิดหายใจรดพวงแก้มใสต่างเผยอปากหยั่งเชิงยังไม่กล้าประกบจูบริมฝีปากบาง

“คุณยั่วผม....”เสียงทุ้มแหบพร่า

“ฉันอาบน้ำอยู่ดี ๆ ใครกันแน่ที่มาแอบดู”หน้าสวยผุดยิ้มจ้องมองอย่างท้าทาย

“รู้ว่าดูทำไมไม่หนีล่ะ”สายตาคมจ้องมองมันเขี้ยวอยากตะครุบเหยื่อที่แสนจะเย้ายวน

“หนีทำไมคะ ในเมื่ออยากอยู่ใกล้............”มือเรียวแตะลงหน้าอกแกร่งแผ่วเบาเผยอริมฝีปากอมชมพูเล็กน้อย

“ให้ผมแทรกซึมเข้าไปในตัวคุณจะได้ใกล้แบบเนื้อแนบเนื้อ.......”กายแกร่งร้อนวูบวาบอยากกระสันทั่วกายอยากสอดใส่ความแข็งแกร่งให้เหยื่อตัวน้อยได้ลิ้มลอง แขนแกร่งโอบกระชับแน่นร่างกายแนบชิดมองสบตากันหวานเยิ้ม

“คุณคงไม่อยากเป็นชู้กับแม่เลี้ยงใช่ไหมคะ”มือบางค่อย ๆ ดันหน้าแกร่งออกห่างสายตาเศร้า ชายหนุ่มนิ่วหน้าคลายอ้อมแขนออกช้า ๆ สถานะของผู้หญิงตรงหน้าคือเมียพ่อซึ่งเป็นแม่เลี้ยงของเขา สายตาหวานหลุบลงหันหลังเดินนวยนาดทิ้งน้ำหนักเท้าบั้นท้ายกลมโยกซ้ายขวาช่างเย้ายวน เขาจ้องมองไม่วางตากลืนน้ำลายลงคอหักห้ามใจ อิงอรหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่เอียงคอมองเขาเล็กน้อย

“ของบางอย่างทำได้แค่ดู แต่แตะต้องไม่ได้ เพราะเป็นของ......ต้องห้าม....”หญิงสาวพูดทิ้งท้ายก่อนจะก้าวเดินออกไปจากห้อง พงศกรพ่นลมหายใจข่มความต้องการพุ่งพล่านอยู่ภายในร่างกาย

อิงอรเดินขึ้นไปบนห้องปิดประตูห้องนอนถอนลมหายใจยับยั้งความปรารถนาที่มี ริมฝีปากเผลอยิ้มดีใจที่ได้ใกล้ชิดกับชายที่แอบชอบมาตั้งแต่เล็กเท้าเรียวเดินไปยังหน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้งถอดเสื้อคลุมปล่อยลงพื้นยืนมองเรือนร่างในตัวเองในกระจกบานใหญ่ ร่างบางหันซ้ายขวาหมุนดูด้านหลังมือเรียวลูบไล้ผิวกายและหน้าอกไล่ลงไปยังหน้าท้องแบนราบด้วยสายตาพึงพอใจ

“อรเป็นสาวแล้วนะคุณกร อรสวยถูกใจคุณกรไหมคะ......”หน้าสวยยิ้มหวานในกระจกมีความสุขในที่สุดความสวยของเธอก็ได้ให้ผู้ชายที่แอบรักยลโฉมเสียที………

ด้านพงศกรเดินออกทางหน้าต่างกระจกเลาะข้างตัวบ้านเพื่อเดินไปเข้าที่ประตูหน้าบ้าน ป้าพวงเห็นสภาพเสื้อผ้าเขาเปียกก็ตกใจ

“ทำไมเสื้อเปียกอย่างนั้นคะ”

“เอ่อ.......ผม.......จะเปิดก๊อกน้ำล้างมือแต่ว่าน้ำมันกระเด็น”ชายหนุ่มท่าทางเลิ่กลั่กหาข้ออ้างแทบไม่ทัน

“โถ คุณกร”

“ผมอยากมาดูบ้านสักหน่อย”

“ดีค่ะ อย่าทิ้งอะไรไว้ให้นางนั่นมันฮุบไปคนเดียว”ป้าพวงเบะปากหมันไส้เมื่อพูดถึงอิงอร ชายหนุ่มมองอย่างครุ่นคิดเมียใหม่พ่อคงร้ายป้าพวงถึงไม่ชอบขนาดนี้

ณ วัดแห่งหนึ่งสถานที่จัดงานศพของพ่อพงศกร

พงศกรมานั่งร่วมงานโดยไม่รู้จักแขกที่มาไว้อาลัยจำนวนมาก มีเพียงญาติไม่กี่คนที่เขารู้จักเขาสักพักอาณีเดินมานั่งข้างเขาพร้อมกับลุงทรสามีของอาณี

“รู้เรื่องพินัยกรรมบ้างไหม”อาณีหันมาถามสีหน้าเคร่งเครียด

“ไม่เลยครับ”พงศกรตอบอย่างเบื่อหน่าย ตั้งแต่เดินเข้ามาในศพเขาก็ได้ยินญาติ ๆ ถามแต่เรื่องพินัยกรรม

“อีกสองวันสิ้นงานศพพินัยกรรมจะเปิด เราต้องหาหลักฐานที่นางนั่นมันวางยาพี่อำนาจให้ได้เราต้องขัดขวางไม่ให้นางนั่นฮุบสมบัติที่ควรเป็นของเราไป”อาณีพูดเสริมมองหลานชายให้ร่วมมือกันเปิดโปงเมียใหม่พ่อ

“ผมแค่มาร่วมงานคุณพ่อไม่ได้อยากได้สมบัติ ถ้าคุณพ่ออยากให้อะไรผู้หญิงคนนั้นก็ให้เขาเอาไปเถอะครับ”

“แต่มันทำให้พ่อของกรตายนะ”ลุงทรสวนทันที

“จะไปโทษเขาก็ไม่ถูก คุณพ่อหัวใจล้มเหลวตายคาอกเพราะตัณหาของคุณพ่อด้วย”พงศกรพูดตามสิ่งที่เขาคิด

“กรยังไม่รู้จักนางนั่นดีพอ ถ้ากรรู้อย่างที่พวกอารู้จะไม่มีทางพูดแบบนี้”อาณีหน้าตาจริงจังไม่พอใจที่หลานไม่ร่วมมือ

“ผมไม่อยากรู้อะไรแล้วครับ เสร็จงานศพคุณพ่อผมก็กลับอเมริกาและจะไม่กลับมาเหยียบที่ไทยอีก”พงศกรสีหน้าเรียบเฉยเขยิบตัวถัดไปนั่งเก้าอี้ข้าง ๆ เพื่อออกห่างอาณี สายตาคมมองรูปหน้าโลงศพของพ่อ นึกในใจว่าสมบัติมากมายที่พ่อหามาได้สุดท้ายก็เอาอะไรไปไม่ได้ ญาติพี่น้องบรรดาเมียน้อยก็หวังจะแย่งชิงกันให้วุ่นวาย เขาภาวนาขอให้พ่อไม่ยกสมบัติอะไรให้เขาเลยสักชิ้นจะได้ไม่ต้องมาวนเวียนอยู่กับเรื่องมรดกพวกนี้

“จองหอง เหมือนแม่ไม่มีผิดเลี้ยงกันมาดีนัก หึ!”อาณีจ้องตาเขม็ง ลุกขึ้นพรวดเดินกระแทกเท้าออกไปนอกศาลา พงศกรเหล่มองอาที่ไม่พอใจเขาเล็กน้อยแล้วนั่งนิ่งไม่แยแส

สายตาคมกวาดมองรอบ ๆ งานเพื่อมองหาอิงอร สักพักก็เดินแต่งชุดดำกระโปรงยาวเสื้อแขนยาวปกปิดผิวพรรณมิดชิดถือถาดน้ำออกมาเสริฟให้แขกที่มาร่วมงาน พงศกรลอบมองหญิงสาวไม่วางตากำลังจินตนาการถึงเรือนร่างเย้ายวนและผิวพรรณขาวเนียนภายใต้ร่มผ้าที่ได้เห็นเมื่อเช้าด้วยหัวใจเต้นรัวรุ่มร้อนวาบหวาม แม้ว่าตอนนี้จะนั่งอยู่ในงานศพก็ตาม ชายหนุ่มขบกรามไปมาพยายามห้ามความคิดบ้า ๆ ที่อยู่ในหัวออกไปให้หมด……..