บทนำ (2)

บทนำ (2)

“ปัถย์ปล่อยมือแขได้แล้ว แขอายคนนะ” พิมลแขทักท้วง เพราะเวลานี้ผู้คนในร้านหันมาที่เธอเป็นตาเดียว

“คุณก็บอกผมมาว่าไอ้นั่นเป็นใคร”

“บอกไปแล้วจะได้อะไร แขว่าให้ทุกอย่างมันจบที่แขเอาแหวนมาคืนปัถย์เถอะ แล้วเราก็แยกย้ายกันไปใช้ชีวิตของตัวเอง”

“แต่คุณก็รู้ว่าผมรักคุณ แล้วทำไมคุณทำกับผมแบบนี้”

“ปัถย์! ปล่อยแข” ยิ่งอดีตคู่หมั้นเสียงดังพิมลแขยิ่งอาย จึงพยายามปลดมือของอดีตคู่หมั้นออกแล้วเธอจะได้ไปให้พ้นๆ

“บอกผม!”

“แข!”

เสียงนั้นไม่ได้มาจากปัถย์แต่มาจากชายหนุ่มอีกคน ทั้งพิมลแขทั้งปัถย์พากันหันไปมอง คนที่ตกใจมากที่สุดคือปัถย์

“คุณอย่าบอกว่าผู้ชายคนนั้นคือไอ้ธเนศ”

“ปัถย์! ฉันขอโทษ แต่ฉันกับแขรักกัน” ธเนศ ทายาทเจ้าของโรงแรมดัง เข้าไปจับมือของเพื่อนรักพร้อมคำขอโทษ

“แกกับฉันเป็นเพื่อนรักกันมานาน แกทำกับฉันแบบนี้ได้ไงไอ้ธเนศ” ความเสียใจถาโถมเข้าใส่ปัถย์ราวพายุ เมื่อถูกคนรักและเพื่อนรักหักหลัง

“เรื่องของหัวใจ แกก็รู้ว่ามันห้ามกันไม่ได้ และฉันก็หลงรักแขตั้งแต่วันที่แกพาไปแนะนำกับฉัน”

“แล้วยังไง!!”

“ฉันพยายามหักห้ามใจแล้ว แต่ฉันทำไม่ได้”

“แกกับแขเลยพากันสวมเขาให้ฉัน”

“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องเป็นแบบนี้ แต่ก็อย่างที่บอกว่าฉันพยายามตัดใจแล้ว แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันรักแข”

“แต่แขเป็นคู่หมั้นของฉัน!”

“ฉันขอโทษ ปัถย์”

“เก็บคำขอโทษของแกคืนไป แล้วแกรีบพาคนรักของแกไปซะ ไป” ปัถย์เอ่ยปากไล่ เขาไม่แม้แต่จะมองหน้าเพื่อนทรยศ

“ปัถย์ ฉันขอ...” ธเนศที่พยายามจะเอ่ยคำขอโทษ แต่กลับเจอเสียงตวาดหนักๆ ของปัถย์ตวาดลั่น

“ฉันบอกให้แกรีบพาผู้หญิงสารเลวออกไป!”

“ไอ้ปัถย์! แกว่าแขแรงไปหรือเปล่า” ธเนศออกตัวรับแทนคนรัก ที่ตอนนี้พิมลแขก็ไม่พอใจคำพูดของอดีตคู่หมั้น

“แล้วสิ่งที่พวกแกสองคนทำกับฉัน มันไม่เลวหรือไง!”

“ฉันก็ขอโทษแกแล้วไง แกจะเอาอะไรอีก หรือแกต้องการให้ฉันสองคนกราบขอโทษแกหรือไง แกถึงจะพอใจ” ธเนศระเบิดเสียงกลับไปบ้าง

“ออกไป!!”

“ธเนศ! เราไปกันเถอะ อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย”พิมลแขเข้าไปดึงแขนรักออกห่างอดีตคู่หมั้นหนุ่ม แล้วเอ่ยกับอดีตคู่หมั้นหนุ่มอย่างไม่เหลือเยื่อใย

“จากนี้ไปเราไม่ต้องมาเจอกันอีก” พิมลแขพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก็เดินออกไปพร้อมคนรักใหม่

ปัถย์มองภาพคนรักและเพื่อนรักเดินจับมือกันจากไปด้วยความเจ็บปวด เขาโกรธ เขาแค้นคนทั้งคู่มากที่เหยียบย่ำหัวใจของเขา

‘อะไรที่ไม่ใช่ของของเรา ยื้อแย่งไปก็เหนื่อยเปล่า’

วินาทีที่เขากำลังจะก้าวตามไปเอาเอาคืนคนสารเลวทั้งคู่ คำสอนของพระที่นับถือก็ดังก้องขึ้น ทำให้สองเท้าคู่ใหญ่ชะงัก เขาค่อยๆ กลับมานั่งที่เดิม พอให้ตัวเองมีแรงก้าวพ้นความเจ็บปวด