ตอนที่ 2

ตอนที่ 2

‘ฉันจะช่วยเธอ แต่เธอก็ต้องช่วยฉันกลับบ้าง’

‘นายหัวจะให้ชลช่วยอะไรเหรอคะ’

‘เธอคงรู้ว่าผู้ชายชอบเรื่องบนเตียง’

‘นายหัวหมายถึงอะไรเหรอคะ’

‘เธอจะได้อยู่ที่นี่ ในฐานะเมียของฉัน แล้วฉันจะปกป้องเธอให้พ้นจากไอ้ชั่ว ส่วนจะอยู่นานแค่ไหน ฉันจะบอกเธอทีหลัง’

‘เมียเหรอคะ’

‘ใช่ เมีย แต่เป็นแค่เมียชั่วคราว’

‘เมียชั่วคราวเหรอคะ’

‘เธอถ้าไม่พอใจตำแหน่งที่ฉันเลือกให้ เธอก็ไปจากที่นี่ได้เลย’

วรรษชลหวนคิดถึงวันแรกที่เธอมาที่นี่แล้วนายหัวหนุ่มก็ยื่นข้อเสนอให้เธอ ที่เธอเองก็ไม่รู้จะหนีไปไหนถึงจะรอดพ้นมือพ่อเลี้ยง ที่มีลูกน้องตามเป็นพวน เธอจึงยอมรับตำแหน่งเมียชั่วคราวของนายหัวหนุ่มมาจนถึงทุกวันนี้

ปีกว่าแล้วกับการทำหน้าที่เมียชั่วคราว ที่เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะหมดหน้าที่เมื่อไหร่ เพราะรู้สึกว่าหัวใจกำลังถลำลึกไปกับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น ที่เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อหมดหน้าที่ เธอจะมีแรงเดินจากเขาไปหรือไม่

“วรรษชล! ฉันถามว่าเธอไปทำอะไร ทำไมไอ้กสินถึงได้แอบเข้ามามองเธอ” เสียงห้วนดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อภรรยาไม่ยอมตอบอะไร

“ชล...ชลไม่ได้ทำอะไรนะคะ” วรรษชลที่เพิ่งตื่นจากภวังค์ตอบกลับเสียงติดๆ ขัดๆ แต่เธอพูดความจริง เพราะในแต่ละวันเธอก็อยู่แต่ในบ้านตามคำสั่งของนายหัว ที่เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปทำอะไรผิด จู่ๆ นายหัวก็สั่งห้ามเธอออกไปในสวนปาล์ม ทั้งที่แต่ก่อนนายหัวพาไปบ่อยๆ

“ไม่ทำ แล้วไอ้กสินมันเข้ามาแอบมองเธอทำไม”

“ชลไม่รู้จริงๆ ค่ะ ว่าคนงานคนนั้นเข้ามาทำไม”

“เธอแน่ใจว่าไม่รู้” คนพูดหรี่ตามองอย่างจับผิด และเขาก็เกลียดนัก พวกเลี้ยงไม่เชื่อง!

“ชลแน่…”

“หรือที่ฉันปรนเปรอให้เธอทุกคืน มันยังไม่พอ เธอถึงต้องออกไปอ่อยผู้ชายคนอื่น!” เสียงของนายหัวหนุ่มพูดแทรกขึ้นมา ทำเอาวรรษชลตกใจกับคำครหา

“นายหัว!”

“ตกใจหรือไงที่ฉันรู้ทัน”

“ชลไม่เคยทำอย่างที่นายหัวกล่าวหานะคะ”

“ถ้าไม่ทำ แล้วไอ้กสินมันจะกล้าขัดคำสั่งของฉันทำไม เธอไปอ่อยมันใช่ไหม”

“ถ้านายหัวไม่เชื่อชล งั้นชลจะไปจากที่นี่ นายหัวจะได้ไม่ต้องมาคอยลำบากใจกับชลอีกต่อไป” คนถูกปรักปรำบอกเสียงสั่นเครือ

“วรรษชล!” ปัถย์ตวาดเรียกเสียงดังลั่น เหลียวมองคนอยากไปจนตัวสั่นด้วยสายตาดุกร้าว