บทนำ (2)

“ไกลกว่านั้น... ไกลสุดลูกหูลูกตาจะมองเห็น ต้องผ่านดินแดนแห่งนี้ ต้องข้ามท้องทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาลที่มีแต่ผืนน้ำไป เจ้าจึงจะพบดินแดนแห่งนั้น”

คำบอกเล่าพาให้จินตนาการสร้างเป็นภาพขึ้นมา มิรู้ว่า ‘ไป’ ในทิศทางไหน มิรู้ว่ามีดินแดนอื่นซ่อนอยู่นอกจากดินแดนงดงามแห่งนี้ ซาเดน่ารู้เพียงว่าคำบอกเล่าจากนักเดินทางนั้น ‘ยิ่งใหญ่’ สำหรับนางเสมอ ใบหน้าของดรุณีตัวน้อยจึงเปื้อนรอยยิ้มอยู่เช่นนั้น ส่วนอีกหนึ่งสาวงามซึ่งถูกยกย่องให้เป็นนางงามผู้เลอโฉมซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ้มผ่านดวงตาให้น้องสาวที่ช่างซัก ช่างถาม จากนั้นนางจึงปิดหีบซึ่งส่งเสียงร้องเพลงนั่นลง แล้วนำหีบดนตรีใบนั้นมายื่นให้ซาเดน่า

“สิ่งนี้เป็นของเจ้า” น้ำเสียงของซีร่าอ่อนโยนสำหรับน้องสาวคนเล็กเสมอ ผู้รับหีบดนตรีหลุบเปลือกตามองของสิ่งนั้นอย่างพิจารณา ก่อนตัดใจส่งหีบดนตรีคืนให้พี่สาว แล้วส่ายหน้าปฏิเสธ

“ทำไมล่ะ?” คิ้วเรียวได้รูปเหนือผ้าคลุมยกขึ้นสูง

“ข้าแค่ติดใจในลวดลายและเสียงดนตรีอันไพเราะเท่านั้น มิได้มีปรารถนาจะครอบครองสิ่งนี้เจ้าค่ะ”

เพราะรู้ว่าของสิ่งนี้มีมูลค่าสูงมาก ซาเดน่าจึงยอมตัดใจด้วยว่าไม่อยากรบกวนซีร่ามากไปกว่านี้ แค่รบเร้าให้นางพามาถึงตลาดหน้านครก็ถือว่ามากพอแล้ว

“เจ้ากำลังปรารถนาสิ่งนี้นะซาเดน่า... ดวงตาของเจ้าฟ้องข้าอยู่”

คนถูก ‘อ่านใจ’ มิอาจเถียงนอกจากหลุบเปลือกตามองหีบดนตรีแสนสวยอีกครั้ง “ถึงได้มา ข้าก็มิรู้ว่าจะเอาไปทำอันใด”

“แล้วคำตอบจะตามมาเอง ทุกสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นล้วนมีประโยชน์ทั้งสิ้น” ซีร่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนฟัง ก่อนหันไปพยักหน้าให้ผู้ติดตามรักษาความปลอดภัยจัดการชำระเงิน

“เท่าไหร่?” องครักษ์ยูนุกผู้ติดตามทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้กับสตรีผู้สูงศักดิ์เอ่ยถามราคาจากพ่อค้าชาวยิปซี พอรู้มูลค่าของหีบดนตรีซึ่งสูงเท่ากับค่าตัวแกะนับฝูงใหญ่ ซาเดน่าจึงช้อนสายตามองหน้าซีร่าผู้เป็นพี่สาวซึ่งมีตำแหน่งสนมเอกและกำลังเป็นที่โปรดปรานของ ’ชีคอับดุล ฮาเหม็ด’ ผู้ปกครองนครสีทองนามเนราเซียอีกครั้ง

“ท่านพี่ มูลค่าของของสิ่งนี้สูงมาก ข้าว่า... เราไปดูอย่างอื่นดีกว่าเจ้าค่ะ”

นางงามตัวน้อยทำท่าว่าจะส่งหีบดนตรีให้กับพ่อค้าชาวยิปซีดื้อ ๆ หากมือบางนุ่มอย่างไม่เคยทำงานหนักของซีร่าก็แตะมือดรุณีตัวน้อยเป็นเชิงห้ามไว้เสียก่อน

“สิ่งนี้เป็นของเจ้าแล้ว ข้าปรารถนาที่จะมอบแก่เจ้า”

ซาเดน่ารีบส่ายหน้าด้วยความเกรงใจในทันที “สิ่งนี้มิคู่ควรกับข้า”

ซีร่ายิ้มผ่านดวงตามาให้อีก “เด็กโง่ หีบดนตรีงดงามกับคุณหนูผู้เลอโฉมเช่นเจ้า ข้าลงความเห็นว่าเหมาะสมที่สุดแล้ว”

คำชมจากซีร่าทำเอาแก้มเนียนปราศจากเครื่องประทินผิวแดงปลั่งพร้อมรอยยิ้มสดใส เจ้าตัวรีบเอามือซ้ายแตะอกอันเป็นตำแหน่งหัวใจพร้อมยอบตัวลงอย่างงดงามให้สตรีผู้มีศักดิ์สูงส่งทันที

“ขอบคุณท่านพี่เจ้าค่ะ”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก เล็ก ๆ น้อย ๆ เอง ว่าแต่เจ้ายังต้องการสิ่งอื่นอีกไหม?”

พอซาเดน่าส่ายหน้าซีร่าจึงพาน้องสาวห่างไป ทว่า

“ช้าก่อนคุณหนู” พ่อค้าชาวยิปซีเรียกลูกค้ารายใหญ่ที่จ่ายค่าตอบแทนอย่างงามอย่างให้เกียรติ ซีร่าจึงปรายตาไปมอง

“ข้ามีบางสิ่งจะตอบแทนท่าน”

“การซื้อขายแลกเปลี่ยนขึ้นอยู่กับความพอใจของทั้งสองฝ่าย ท่านมิต้องตอบแทนข้าหรอก” ซีร่าปฏิเสธด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“แต่นี่เป็นกฎของพวกเราที่ต้องตอบแทนลูกค้ารายแรกของวันเสมอ”

ซีร่าย่นคิ้วเข้าหากันกับความแปลกประหลาดของพ่อค้าชาวยิปซี ก่อนพยักหน้ารับ “ตกลง”

พอได้รับความยินยอมจากลูกค้า พ่อค้าชาวยิปซีจึงปีนขึ้นท้ายรถม้าและค้นหาบางสิ่ง ซาเดน่าที่มองตามไปได้แต่กะพริบตาปริบ ๆ ด้วยความสงสัย อึดใจเดียวชายชาวยิปซีจึงหยิบบางสิ่งมาส่งให้ถึงมือดรุณีตัวน้อย

เป็นลูกปัดสีชมพู และฟ้าใสแจ๋วราวกระจก…

“เผ่าเราเรียกหินนำโชค พกติดตัวไว้เจ้าจะประสบความโชคดีนะแม่หนูน้อย”

“ต้องจ่ายเพิ่มอีกเท่าไหร่?” ซีร่าถามแทรกขึ้น

“ไม่ต้องจ่ายเพิ่มขอรับคุณหนู... นี่เป็นคำพยากรณ์ที่เรายินดีมอบให้ลูกค้า” ชายชาวยิปซีสบตางดงามละม้ายคล้ายกันของสองดรุณีต่างวัย ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเนิบ ๆ แต่จริงจัง “ลูกปัดบอกว่า ดรุณีผู้เลอโฉมจะนำความมั่งคั่งสูงสุดมาสู่ตระกูล ขณะเดียวกัน... การเหยียบย่างเข้าไปในนครสีทรายให้พึงระวัง การเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่ที่กำลังคืบคลานมาถึง และ... หายนะซึ่งมาจากสตรีจากต่างดินแดน”

“หายนะ แปลว่าอันใดเจ้าคะท่านลุง?” ซาเดน่าขัดขึ้นด้วยความสงสัยทันที

“หายนะ แปลว่า...”

“ไม่ต้องแปล เราไปต่อเถอะซาเดน่า” ซีร่าเดินหนีทันทีเมื่อคำว่าหายนะหลุดออกจากปากพ่อค้าชาวยิปซี และนางก็รู้สึกไม่พอใจกับคำพยากรณ์ไร้สาระของชนเผ่าร่อนเร่ที่ต้มตุ๋นลูกค้าไปวัน ๆ เป็นอย่างมาก