7

“เกิดอะไรขึ้น ใบหม่อน” อชิ ได้ยินเสียงหญิงสาวอุทาน ด้วยความตกใจ

“แค่นี้ก่อนนะแก อีตาหมีควายมาได้ยินพอดี” ใบหม่อนลดเสียงเบาลง แล้วตัดสายทิ้ง หมุนตัวจะเดินกลับเข้าไปในครัว ไม่ทันไรก็ต้องสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อเสียงของนายหมีควาย แผดดังสนั่น กึกก้อง

“นี่เธอ ทำอะไรกับพื้นบ้านฉันหืม..” ตะวันเพิ่งสังเกตเห็นพื้นไม้ที่มีคราบเหมือนใครเอาโคลนไปละเลงไว้เป็นทางยาว เว้นระยะราวกับจะรังสรรค์ลวดลายไม้ขึ้นมาใหม่

“ก็ถูบ้าน” ใบหม่อนเถียงอุบอิบ เพราะรู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่เหมือนบ้านที่ผ่านการถูสักนิด แย่ยิ่งกว่าก่อนถูด้วยซ้ำ ทั้งที่หล่อนก็พยายามถูแล้วถูอีก แต่มันก็ได้เท่าที่เห็น

“เนี่ยนะ ถูแล้ว ทำเป็นหรือเปล่า” ชายหนุ่มตะคอก

“ก็ไม่เคย...” หญิงสาวตอบเสียงเบาหวิว เรียกน้ำตามาเอ่อเต็มหน่วยตา ตีหน้าเศร้า ดูหน้าสงสาร

“เอาล่ะ ทำไม่เป็นใช่ไหม ดูนี่ฉันจะสอนให้” ชายหนุ่มเห็นน้ำตาก็ใจอ่อนยวบ เขาเดินไปหยิบถังน้ำ แล้วก็ไม้ถูบ้าน ที่หญิงสาวเหวี่ยงไว้ส่งเดช เอามาซัก แล้วสาธิตให้ดู เขาออกแรงถูพลางสอนหล่อนไปด้วย ใบหม่อนอมยิ้ม ยืนมองตาแป๋ว

กว่าชายหนุ่มจะรู้ตัวว่าถูกยัยตัวแสบหลอกใช้ พื้นหน้าระเบียงก็สะอาดเอี่ยม ..แสบนักใช่ไหม.....

“เอ้า...เอาไปทำต่อ ถูให้หมดทุกห้องนะ” ชายหนุ่มสั่งเสียงเข้ม

“แต่ฉันถูไม่เป็นนะ...”หญิงสาวทำเสียงอ้อน มองตาละห้อย คิดว่าจะได้ผลอีก

“ทำให้ดูขนาดนี้ ถ้ายังไม่ได้เรื่องเห็นจะต้องทำอย่างอื่นแล้ว” ชายหนุ่มย่างสามขุมเข้าหา จ้องมองดวงตาละห้อย ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ เรื่อยมาหยุดลงที่หน้าอกตูม ด้วยสายตาจาบจ้วง แสดงความเป็นเจ้าของอย่างโจ่งแจ้ง

ใบหม่อนรีบลนลาน ไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาด กลับเข้าไปถูบ้าน แบบไม่อิดออดอีกเลย...ฮึ่ม..คนบ้า คนลามก...บ้ากาม...ขอให้เซ็กส์เสื่อมภายในสามวันเจ็ดวันเลย...เจ้าประคู๊ณ... ใบหม่อนทำงานไป ก็แช่งชักหักกระดูก อีตาหมีควายไปด้วย....

“เสร็จหรือยัง ฉันหิวข้าวแล้ว” ตะวันตะโกนบอกคนที่เพิ่งจะถูบ้านเสร็จ นั่งแปะลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง

“ใครหิวก็ทำกินเอง ฉันก็เหนื่อยเหมือนกันนะ อย่ามากดขี่ข่มเหงกันให้มากเกินไป” ใบหม่อนมีแรงฮึด ออกมายืนเท้าเอวต่อว่าชายหนุ่ม ฉอด ๆ ๆ

ตะวันไม่พูดอะไร เดินดุ่ม ๆ ไปที่แปลงผักหลังบ้าน แล้วกลับมาพร้อม ผักกาดขาว กออวบ ๆ ต้นหอม มะเขือเทศสีแดงสด ใบกระเพรา กับพริกขี้หนูสวน เขาหุงข้าว แล้วมาจัดการ ทำกับข้าวง่าย ๆ อย่างต้มจืดผักกาดขาวใส่หมูสับ ผัดกระเพราหอม ๆ และไข่เจียวใส่มะเขือเทศ ทั้งหมดอยู่ในสายตาของใบหม่อน หล่อนยอมรับว่าหิว กับข้าวง่าย ๆ แค่นี้ ก็ยั่วน้ำลาย และทำท้องไส้ปั่นป่วนจะแย่แล้ว

ตะวันยกอาหารมาตั้งบนโต๊ะ และนั่งลงกินเงียบ ๆ ไม่พูด ไม่ชวนใครทั้งนั้น ใบหม่อนลังเล ไม่รู้จะทำยังไง ท้องก็ร้อง เอาวะ! ….ด้านได้อายอด....หญิงสาวเข้าครัวเดินถือจานข้าวมานั่งลงตรงข้ามกับเขา

............เพี๊ยะ..........แค่เพียงเอื้อมมือตักต้มจืด ใบหม่อนก็โดนตีมือ จนรีบหดกลับ ทำคอคอย่น

“งก !”

“พูดดี ๆ นะ เมื่อกี้ใครพูดอะไรไว้ ความจำเสื่อมกะทันหันหรือไง”

“ก็มันเหนื่อย” ใบหม่อนเถียงเสียงห้วน

“แล้วคนอื่นเขาไม่เหนื่อยหรือไง นึกถึงใจเขาใจเราบ้างไหม” ตะวันได้โอกาสเทศนาสั่งสอน คนเอาแต่ใจ

ใบหม่อนลุกขึ้นอย่างถือดี ไม่กงไม่กินมันแล้ว หล่อนเดินสะบัดออกไปยืนดราม่า อยู่ที่ระเบียงอีกฝั่ง ยืนเชิดหน้าจนคอบิด ทำไมไม่มาง้อสักทีนะ....หนึ่ง....สอง....สาม เงียบ...เฮ้ย มันต้องไม่ใช่แบบนี้ หญิงสาวร่ำร้องอยู่ในใจ

ตะวันไม่สนใจ อยากงอนก็งอนไป อดข้าวสักมื้อไม่ถึงตายหรอก ชายหนุ่มกินอิ่มแล้วเขาเก็บล้างทุกอย่างจนเกลี้ยง ..หมายถึงเกลี้ยงจริง ๆ เสร็จแล้วก็เข้าไปอาบน้ำอย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะออกมาที่โต๊ะทำงาน เปิดคอมพิวเตอร์ นั่งดูอะไรเรื่อยเปื่อย แค่อยากจะดูน้ำหน้าเด็กดื้อ ว่าจะทำยังไงต่อไปเท่านั้น

ใบหม่อน หิวจนกระเพาะชาไปแล้ว ความโกรธยิ่งถมทับทวี ไม่ได้สำนึกผิดเลยสักนิด คิดหาหนทางเอาคืน หล่อนเดินเชิด ผ่านคนใจร้าย กลับเข้าห้อง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อาบน้ำอาบท่าเสร็จก็รีบจับจองที่นอนบนเตียง โดยใช้พื้นที่ให้มากที่สุด หล่อนนอนกลางเตียง เอาหมอนผ้าห่ม มาหนุนแขนขาทำให้ดูเต็มเตียงไปหมด คืนนี้ อีตาหมีควายต้องลงไปนอนข้างล่างโน่น....555....หญิงสาวอารมณ์ดีขึ้นมานิดนึง ก่อนจะผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน

ตะวันกลับเข้ามาเห็นสภาพของใบหม่อน ไม่รู้จะโกรธหรือขำดี เขาค่อย ๆ หยิบพวกหมอนผ้าห่มส่วนเกินที่ยัยตัวแสบเอามาถมทับไว้ออก แล้วก็ล้มตัวลงนอนริมเตียงข้างหนึ่ง พยายามออกห่างจากผู้หญิงที่นอนหลับเป็นตายให้มากที่สุด

แล้วก็เป็นจริงดังคาด ยัยตัวแสบโมเมเข้ามานอนกอดเขาเฉยเลย ชายหนุ่มลืมตาตื่นในเช้าวันใหม่ มีร่างเล็กทั้งก่ายทั้งเกยอยู่บนตัวของเขา ยัยเด็กบ้าเอ้ย จอมฉวยโอกาสจริง ๆ ตะวันค่อย ๆ ผลักหัวที่ปกคลุมด้วยเส้นผมนุ่มลื่น ดำขลับ สยายอยู่บนหน้าอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขาออก เดี๋ยวจะตื่นมาโวยวายเขาอีก เพราะคนอย่างหล่อนไม่เคยยอมรับว่าเป็นฝ่ายผิดอยู่แล้ว

ดูเอาเถอะ ยิ่งผลักหล่อนก็ยิ่งซุกเข้ามาหา แถมเอามือมาลูบไล้เหมือนเจอของถูกใจอีกแน่ะ

“ยัยเด็กบ้า....ตื่นได้แล้ว” ชายหนุ่มต้องตะคอกใส่ หล่อนถึงจะยอมหยุดมือ

“ไอ้บ้า...จะทำอะไรฉันฮึ...” หญิงสาวลืมตาขึ้นมาก็เจอเข้ากับดวงตาดุ ๆ ของอีตาหมีควาย และพบว่าตัวเองนอนเกยอบู่บนตัวเขาเกือบครึ่งตัว

“เธอนั่นแหละ ยัยตัวแสบ แกล้งยั่วฉันหรือไง อยากได้นักหรือไง จะได้จัดให้” ชายหนุ่มไม่ยอมอ่อนข้อให้

ใบหม่อนทั้งโกรธทั้งอาย พลันสายตาก็บังเอิญไปเห็นสิ่งที่อยู่ต่ำกว่าสะดือของเขา มันกำลังพยายามชูคอออกมาทักทายยามเช้า

“อึ๊ย........ไอ้บ้า...ไอ้ลามก..”หล่อนเอามือข้างหนึ่งปิดตา อีกมือชี้ไปที่เป้ากางเกงของตะวัน

........555.....เธอเรียกมันขึ้นมาเองนะ มันอยู่ของมันดี ๆ” ชายหนุ่มหัวเราะลั่น ที่เห็นท่าทางตกใจเหมือนเจอสัตว์ประหลาดของหล่อน

“หน้าด้าน !” ใบหม่อนรีบลุกขึ้น ทุ่มหมอนไปที่เจ้าหนอนน้อย ไม่ใช่สิ..หรือจะเรียกว่า อนาคอนด้า ดูจะใกล้เคียงกว่า หล่อนรีบวิ่งเข้าไปสงบสติอารมณ์ ในห้องน้ำ หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ ถึงแม้หล่อนจะทำตัวก๋ากั่น ออกเที่ยวกลางคืน ทำตัวเหมือนเสเพล แต่นั่นเป็นเพียงภาพที่หล่อนสร้างขึ้นเพื่อประชดบิดาเท่านั้น แท้จริงแล้วไม่ประสีประสาอะไรด้วยซ้ำ

หญิงสาวจัดการธุระของตัวเองเสร็จ จึงรีบออกมาหุงข้าว ไม่ใช่เพื่อใคร เพื่อตัวเองนี่แหละ หล่อนได้รู้ว่านอกจากอาหารแช่แข็งในตู้เย็นแล้ว หลังบ้านยังมีแหล่งอาหารน่าทึ่งอีกด้วย

ใบหม่อนเดินดูแปลงผักน่ารัก หลากหลาย ปลูกอย่างละนิด อย่างละหน่อย หลาย ๆ อย่างก็ดัดแปลงทำกับข้าวได้หลายชนิด แบบนี้สินะ พืชผักสวนครัว หญิงสาวไม่เคยสัมผัสชีวิตแบบนี้มาก่อน อากาศบริสุทธิ์ยามเช้าทำให้หล่อนสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด ลืมความขุ่นมัวชั่วขณะ หญิงสาวลงนั่งยอง ๆ ก้มลงเก็บผักกาด

“...........กรี๊ด........” ใบหม่อนกรี๊ดออกมาสุดเสียง ลุกขึ้นชนเข้ากับร่างยักษ์ ด้านหลัง

“เป็นอะไร ใบหม่อน” ชายหนุ่มรวบร่างนั้นไว้ ก่อนที่หล่อนจะออกวิ่ง

“มัน.........” หญิงสาวชี้นิ้วไปที่แปลงผัก ซ่อนหน้าอยู่กับอกของเขา ไม่ยอมหันไปมอง

ตะวันมองตามที่หล่อนชี้ ก่อนจะส่ายหัว ถอนใจออกมาอย่างระอา...

"ก็แค่หนอนผักตัวอ้วน ๆ น่ารักจะตาย" ตะวันปลอบ รับรู้ได้ว่าหล่อนกลัวจริง ๆ