18

“ปล่อยได้แล้วค่ะ จะรีบไปไหนเนี่ย” ใบหม่อน สะบัดมือออก กระชากเสียงไม่พอใจที่สามีหนุ่มเดินก้าวยาว ๆ จนหล่อนแทบจะก้าวตามไม่ทัน

“จะอยู่ให้คุณโสมฉีกเนื้อเอาหรือไง ไปเรียกเขาว่าน้าน่ะ” ตะวันส่ายหัว เห็นภาพใบหม่อนวันที่เจอกันครั้งแรกลอยมา

“ฮึ...ไม่เรียกป้าก็บุญแล้ว” หญิงสาวเบ้ปาก

“เขาไปทำอะไรให้นักหนา...เจอหน้าก็ตั้งป้อมเป็นศัตรูกันเลย” ชายหนุ่มตำหนิภรรยา ที่หล่อนยังชอบเอาชนะแบบเด็ก ๆ

“อ๋อ...ที่หงุดหงิด แล้วมาว่าเค้าอยู่เนี่ย เพราะไม่อยากตัดสัมพันธ์กับสาวอกโตนั่นใช่ไหมล่ะ”

“คิดอะไรเลอะเทอะ” ตะวันปรายตามามองแวบนึง แบบไม่ค่อยสบอารมณ์ อยู่ ๆ เขาก็หงุดหงิดขึ้นมาง่าย ๆ แบบไม่มีเหตุผลเหมือนกัน

“พาใบหม่อนไปส่งที่คุณแม่ก็ได้ค่ะ แล้วพี่จะไปไหนก็เชิญ” หญิงสาวพูดอย่างน้อยใจ

“...ฮึ...” ชายหนุ่มไม่ตอบ หันไปขับรถเงียบ ๆ

ตะวันขับรถมาจอดหน้าบ้านหลังงาม ที่เงียบสงบราวกับไม่มีคนอยู่ สักพักก็มีเด็กสาววิ่งเข้ามาหา ตะวัน 2 คน ชายหนุ่มสั่งให้เอาของไปเก็บบนห้อง ส่วนเสื้อผ้าให้รีบซักอบให้เรียบร้อย ก่อนจะกลับเข้ามาหา ใบหม่อนที่นั่งเป็นหุ่น ไม่ยอมลงจากรถ

“ลงมาสิ”

“ไม่...คุณแม่ไม่ได้อยู่ที่นี่”

“ตามใจ” ตะวันพูดแล้วหันหลังเดินเข้าบ้านไปเลย

ใบหม่อนแทบจะกรี๊ด ฉันงอนอยู่นะ อีตาบ้า จะไม่ง้อกันหน่อยหรือไง หญิงสาวฮึดฮัด ขัดใจ แต่ก็ยังนั่งหน้าตูมอยู่แบบนั้น

เมื่อท้องร้องประท้วง เจ้าหล่อนก็นิ่งเฉยอยู่ไม่ได้ จะไม่ให้หิวได้ยังไง ในเมื่อเลยเวลามื้อกลางวันมาตั้งสองชั่วโมงแล้ว ใบหม่อนตัดสินใจเดินลงจากรถ ย่องเข้าบ้านที่เงียบมาก ไม่รู้ว่าชายหนุ่มหายไปไหน หญิงสาวมุ่งหน้าไปที่ห้องด้านหลังซึ่งน่าจะเป็นที่ตั้งของห้องครัว อย่างน้อยก็ต้องมีอะไรให้หล่อนกินประทังชีวิตบ้างล่ะ

“หิวล่ะสิ...” ตะวันยืนกอดอกอยู่มุมหนึ่งของครัว

“ก็....” หญิงสาวสะดุ้ง ไม่คิดว่าตะวันจะอยู่ในนี้ พูดไม่ออก ทำหน้าไม่ถูก

“มานั่งนี่สิ พี่ทำกับข้าวเสร็จพอดี กำลังจะไปตาม” ตะวันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จะแกล้งดัดนิสัยต่อ ก็ใจไม่แข็งพอ

ใบหม่อนเดินเข้าไปหา หล่อนไม่พูดอะไร นั่งลงกินข้าวที่เขาจัดไว้ให้หน้าตาเฉย ส่วนพ่อคนปากร้าย ใจดีคอยตักอาหารให้ไม่ห่าง

“อิ่มแล้ว จะไปพักผ่อนก็ได้นะ พี่ว่างแล้ว”

“เดี๋ยวค่ะ มันเกี่ยวอะไรกับพี่ตะวันว่างด้วยคะ” พออิ่ม หญิงสาวก็เริ่มอารมณ์ดี ทำเหมือนเรื่องราวขัดใจก่อนหน้านี้ไม่เคยเกิดขึ้น

“อ้าว...ก็ใบหม่อนเมื่อยไม่ใช่เหรอ พี่ก็จะรีบพาไปพักบนอกอุ่น ๆ ของพี่ไงครับ” ตะวันส่งสายตากรุ้มกริ่ม

“บ้า...ลามก”

“ใบหม่อนพูดเองนะ คนอะไรด่าตัวเองก็ได้ด้วยเหรอ”

“พี่ตะวัน ไม่ต้องมากลบเกลื่อนเลย ไปที่ไหนก็มีแต่ผู้หญิงของพี่ ใบหม่อนชักไม่ไหวแล้วนะคะ” หญิงสาวต่อว่าเขาเสียงเข้ม

“ไม่เอาน่า อย่างอแง สิครับ ใบหม่อนต้องเข้าใจนะว่ามีสามีหล่อเด็ดขาดบาดจิต ขนาดนี้ ก็ย่อมมีผู้หญิงอยากใกล้ชิดเป็นธรรมดา” ตะวันอธิบาย แบบเป็นกลางที่สุด...สาบานได้..

“แหวะ ”

“ห๊า...เมียพี่แพ้ท้องแล้วเหรอ ..เมื่อคืนเราเพิ่งจะ.....”

“หยุด” หญิงสาวกระโจนพรวดเดียวเข้าถึงตัวชายหนุ่ม ยกมือปิดปากเขาไว้ ด้วยความเขินจัด

“อื้อ.....” ตะวันทำเป็นสู้แรงคนตัวเล็กไม่ไหว ดิ้นรนขลุกขลัก ทำให้หญิงสาวได้ใจโถมเข้ามาสุดแรง

“ห้ามพูดบ้า ๆ ออกมานะ”

เขาพยักหน้า หญิงสาวจึงปล่อยมือ แต่ก็เสียท่าเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดแข็งแรงของสามีเสียแล้ว

“แหม...ใบหม่อนอยากกอดพี่ก็ไม่บอก ไม่เห็นต้องใจร้อนกระโจนเข้าพาพี่แบบนี้เลย” ตะวันว่าพลาง กดจมูกเข้ากับเรือนผมนุ่ม ฉวยโอกาส สูดกลิ่นหอมอ่อน ๆ เข้าไปเต็มปอด

“ว้า..พี่ว่าใบหม่อนต้องไปสระผมแล้วล่ะ” ตะวันแกล้งคนตัวเล็ก ถ้าหากจะชวนขึ้นไปบนห้องดี ๆ เจ้าหล่อนคงจะต่อต้าน

“อร๊าย...พี่ตะวันน่ะ” หญิงสาวหน้าแดง ทั้งโกรธ ทั้งอาย

“ไปเถอะ พี่เหม็นจนเวียนหัวไปหมดแล้วเนี่ย...เดี๋ยวพี่สระผมให้นะ” ตะวันก้มลงช้อนร่างเล็กขึ้นมาอย่างง่ายดาย

“ปล่อย...ขาไม่ได้หักซักหน่อย ไม่ต้องมาอุ้ม” ใบหม่อนดิ้นรนทุบถองบ่าไหล่ งอนที่สามีต่อว่าให้ขาดความมั่นใจ

“โอ๊ย !...เดี๋ยวหล่นจริง ๆ นะ ตัวหนักอย่างกับแม่หมูแล้วเนี่ย” ตะวันแกล้งทำเป็นเซจะล้ม

“...วี๊ด...” หญิงสาวโอบรอบคอเขาแน่น กลัวหล่นจริง ๆ แต่ก็ยังไม่วายแต่ยังไม่วาย กัดหน้าอกคนปากเสีย ที่บังอาจมาหาว่าหล่อนเป็นแม่หมู

“เดี๋ยวเหอะ...อย่าให้พี่กัดคืนบ้างนะ” ตะวันกัดฟันบอกคนในอ้อมกอด

“ทำไมถึงชอบแกล้งกันอยู่เรื่อยนะ” ใบหม่อนช้อนตาขึ้นมองผู้ชายขี้แกล้ง

“ไม่รู้จริงเหรอ” ตะวันยิ้ม ส่งสายตาคมซึ้งมาให้ ทำให้หญิงสาวต้องเบือนหน้าซุกซบกับอกกว้าง ไม่กล้าสู้สายตา ทั้งที่ยามปกติหล่อนสามารถแผลงฤทธิ์กับเขาได้สารพัด

ตะวันวางร่างอ้อนแอ้น ที่เขาแกล้งกล่าวหาว่าเป็นแม่หมูลง ก่อนจะเปิดประตูแล้วโอบเอวหญิงสาวเข้าไปด้วยกัน ใบหม่อนวิ่งหายเข้าไปอาบน้ำสระผม ไม่ยอมให้เขาทำให้ ...ฮึ...ทำมาว่า ผมเค้าหอมจะตาย แต่หญิงสาวก็อดเสียความมั่นใจไม่ได้

ใบหม่อนใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำอยู่นานพอสมควร จนลืมไปว่าหล่อนไม่มีเสื้อผ้า ของใหม่ก็กำลังซักรีดอยู่ น่าจะยังไม่เสร็จ ตายล่ะสิ ใบหม่อนเอ้ย !..ลืมนึกไปเลย....