ตอนที่ 1 ชีวิตพักพิง

“โรงแรมที่เชียงใหม่มีปัญหาครับ”

เสียง พนา เอ่ยรายงานมาเฟียผู้เป็นนายขึ้น ก่อนจะก้มหัวด้วยความเคารพ

“ไปจัดการแทนกู”

มาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้นก่อนจะยัดกายนั่งลงเซ็นเอกสารทันที พนาโทรจองตั๋วเครื่องบินพร้อมกับบินไปที่เชียงใหม่ทันที

ด้านพักพิง เธอนั่งริมสวนสาธารณะด้วยความเศร้า เธอรู้ว่าแม่ของเธอนั้น แต่งงานเพราะถูกบังคับและเธอก็รับรู้ว่าแม่ของเธอนั้นรักพ่อเลี้ยงอัศนีมากแค่ไหน แต่เธอไม่อยากเห็นแม่เธอเจ็บปวดเพราะพ่อเลี้ยงอีกต่อไปแล้ว

“รอพี่นานไหมครับ?”

น้ำเสียงอ่อนโยนของ ธันวา ทำให้พักพิงออกจากความคิดก่อนจะหันหน้าไปหาแฟนหนุ่มตัวเอง

“มานานแล้วเหรอคะ”

พักพิงเอ่ยถามแฟนหนุ่มก่อนจะปาดน้ำตาออกจากพวงแก้ม ทั้งสองคบหากันมาถึงสี่ปี โดยธันวาเป็นผู้ชายอบอุ่น และคอยรับฟังปัญหาของเธอเสมอ เมื่อไหร่ที่เธอต้องการใครสักคน ธันวา จะเป็นคนนั้นให้เธอเสมอมา

“งอแงอีกแล้ว ร้องไห้แบบนี้ไม่สมเป็นพิงเลย”

ธันวา เข้าไปโอบกอดหญิงสาวด้วยความอบอุ่น ก่อนที่พักพิงจะปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก

“ไหนบอก กลับไปบ้านไงคะ”

เสียงหญิงสาวผู้มาใหม่เอ่ยขึ้น ก่อนที่ทั้งสองจะค่อยๆ ผละตัวออกจากกัน“เด็กคนนี้คือใครเหรอคะ”

หญิงสาวในชุดทำงานบริษัทชื่อดังแห่งหนึ่งเอ่ยถามธันวาขึ้น ทำเอาพักพิงยืนงุนงงกับสิ่งตรงหน้า

“เอ่อนี่พักพิง ส่วนนี่”

“มินตรา ภรรยาพี่ธันวาค่ะ”

หญิงสาวคนมาใหม่เอ่ยขึ้น ทำเอาพักพิงยืนช็อกไปอย่างไม่น่าเชื่อ ผู้ชายที่คอยมอบความอบอุ่นให้เธอมาตลอดสี่ปี จริงๆ เขามีภรรยาอยู่แล้วงั้นเหรอ เหมือนหัวใจแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อรับรู้ว่าตัวเองเป็นชู้มาตลอด พักพิงวิ่งออกจากตรงนั้นทันที ก่อนจะมีรถสปอร์ตคันหรูขับมาด้วยความเร็ว

“กรี๊ดดดดดด!!”

เอี้ยดดดดดด!!! รถสปอร์ตคันหรูเหยียบเบรกอย่างกะทันหัน ก่อนพักพิงจะหันหน้าไปมองคนในรถ พนามองใบหน้าหญิงสาวด้วยสายตาเรียบนิ่ง พักพิงร่ำไห้ออกมาอย่างหนักก่อนจะหันไปสบตากับพนา และวิ่งออกไปทั้งน้ำตา

“เธอคงไม่คิดจะฆ่าตัวตายใช่ไหมวะ “

เสียงอาคม เพื่อนสนิทของพนาเอ่ยขึ้นก่อนจะมองตามร่างหญิงสาวที่พึ่งฟาดเคราะห์ไป ไร้ซึ่งคำตอบจากพนา เขาขับรถออกมาทันที ก่อนจะเข้าไปจัดการงานให้เรียบร้อย แต่เหมือนทุกอย่างจะไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด เมื่อมีคนเล่นสกปรก ตั้งใจทำให้โรงแรมของผู้เป็นนายเขานั้นเสียหาย

“มีหนอนวะ”

เสียงอาคมเอ่ยขึ้นเมื่อไปเช็กกล้องวงจรปิดแล้ว ข้อมูลทุกอย่างกลับหายไป และเป็นใครไปไม่ได้ที่จะรู้ข้อมูลของโรงแรม

“ไปเรียกผู้จัดการซาล มาเจอกู”

พนาเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินขึ้นไปที่บนดาดฟ้าของโรงแรม

“อึก! ปล่อยผมเถอะนะครับ ผมไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”

เสียงผู้จัดการโรงแรมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“กูให้โอกาสมึงพูดความจริงสิบวิ ถ้ามึงพูดความจริง ลูกเมียมึงจะรอด แต่ถ้ามึงโกหกตัวมึงเองที่จะรอด”

พนาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ก่อนจะหยิบบุหรี่ราคาแพงขึ้นมาจุดสูบ ทั้งสองอยู่ในความเงียบ ก่อนพนาจะลั่นไกใส่คนตรงหน้า