5

ภาพที่ปราณปริยายืนคุยหัวร่อต่อกระซิกกับชายร่างสูงมาดแมน เพราะเป็นนักกีฬาของมหาวิทยาลัย ทำเอาไทธัญต้องยกแก้วขึ้นดื่มหนักกว่าเดิม

ไทธัญไม่ได้รอในรถ วันนี้นึกครึ้มใจเลยเลือกนั่งในร้านแล้วก็ดื่มไปไม่กี่แก้วเท่านั้น โชคร้ายชะมัดที่ดันมาเจอสุริวิภาในนี้ด้วย เจ้าหล่อนเข้ามานั่งเก้าอี้ติดกับเขาแล้วตอนนี้

“ยัยนิ่มปลื้มพี่ต้าจะตาย”

เสียงกระซิบข้างหูนั่นยิ่งทำให้ไทธัญเดือดพล่าน ชายหนุ่มปรายตามองแวบหนึ่งแต่ทำเฉยเสีย

“นี่ถ้าสองคนนั่นตกลงคบกันนะ ภาว่าคนแถวนี้ต้องอกแตกตายแน่ๆ เลย”

“ก็คงเหมือนกับที่นิ่มรู้ว่ามีเพื่อนแบบเธอคงอกแตกเหมือนกัน”

ไทธัญว่าจบยกเหล้าดื่มอย่างไม่ให้ราคาหญิงสาวข้างๆ

“พูดแบบนี้หมายความว่าไงคะพี่ธัญ”

แม้จะถามกลับด้วยน้ำเสียงติดฉุนนิดๆ แต่มือไม้กลับยกไปแตะต้นแขนของไทธัญอย่างต้องการแสดงความเป็นเจ้าของให้ผู้หญิงคนอื่นๆ ในนั้นได้รู้ และเลิกมองเลิกทิ้งสายตาให้ไทธัญเสียที ไทธัญปัดมือออก ว่าเสียหาย

“เมาแล้วอย่ามาเลื้อยแถวนี้”

สุริวิภาที่ดื่มไม่น้อยเหมือนกันหัวเราะยั่ว เข้ามากระซิบข้างหู

“พูดกับเมียแบบนี้ได้ไงคะพี่ธัญ”

“ใครเมีย เธอหรือไง” ชายหนุ่มเอียงตัวออกอย่างรังเกียจ แท้จริงกลัวว่าปราณปริยาจะเข้ามาเห็นความสนิทสนมจนเกินไปที่สุริวิภาแสดงนี่ต่างหาก

คราวนี้ไทธัญหันมามองหน้าสุริวิภาเต็มๆ ก่อนว่า

“ถ้าเอาแค่ไม่กี่ทีเป็นเมีย พี่คงมีเมียทั้งมหาลัยแล้วล่ะน้องหนู”

สุริวิภาชะงักก่อนเค้นเสียงเรียกอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ

“พี่ธัญ!”

ไทธัญลุกหนีไปอีกทางแล้ว จะตามก็พอดีเพื่อนที่โต๊ะเดินมากระซิบบอกบางอย่าง มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งให้ความสนใจในตัวของเธอ และแน่นอนว่าสุริวิภาต้องคว้าเงินเอาไว้ก่อนเพื่อความอยู่รอดในเมืองใหญ่แบบนี้จึงตัดใจผละไปอีกทาง

ตงมองผู้เป็นนายที่ยืนดูเหตุการณ์ด้านล่างอยู่เงียบๆ แน่นอนว่าเป็นหญิงสาวคนที่ปรานต์ตามดูอยู่ทุกระยะนั่นเองที่ตรึงสายตาของชายผู้นี้เอาไว้ได้ นายของเขาดูใจเย็นกับเหยื่อรายนี้มากกว่ารายอื่นๆ ที่ผ่านมา อาจเป็นได้ว่ารูปร่างหน้าตาถูกใจนายของเขาไม่น้อย และการบุ่มบ่ามเข้าหาเป้าหมายก็ไม่ใช่ผลดีเลยสักนิด

ตงมั่นใจในสายตาของตนเอง

ปราณปริยาแม้จะยังดูเด็กไม่ประสา แต่มีสัญชาตญาณการระแวดระวังภัยให้ตัวเองไม่น้อย แต่หากปล่อยไว้แบบนี้ต่อไปก็ไม่รู้จะรอดปากเหยี่ยวปากกาไปได้อีกนานแค่ไหน

นอกจากไทธัญที่ตามติดอยู่แบบนี้แล้ว ตงยังตามสืบจนรู้มาว่าพ่อเลี้ยงของปราณปริยาก็จ้องจะงาบเจ้าหล่อนเหมือนกัน นี่ยังไม่นับผู้ชายในร้านบางคนที่พอเห็นปราณปริยาเดินผ่านก็น้ำลายหกอยากชิมเธอกันทั้งนั้น

“เสน่ห์แรงแบบนี้ แล้วนายผมจะรุกยังไงดีครับ”

ตงเอ่ยทีเล่นทีจริงกับคนที่มองมาจากด้านบนของร้าน พบว่าอีกฝ่ายยังไม่ละสายตาจากเบื้องล่างไปทางไหน ไม่นานจากนั้นปรานต์ผละจากไปเมื่อมีสายเรียกเข้าพอดี

ปราณปริยาไม่ใคร่สบายใจเท่าไรนัก ที่พบว่าในร้านคืนนี้มีแต่คนรู้จักเธอ ไม่ใช่ว่าอับอายเรื่องที่ต้องมาทำงาน แต่เพราะไทธัญแสดงออกมากเกินไป ตอนนี้เขาเดินมายืนเฝ้าเธอที่ประตูเข้าออกของพนักงาน หากเธอยืนคุยกับโต๊ะไหนนานหน่อย ไทธัญจะตามมายืนขนาบข้างๆ จนคนอื่นมองมาด้วยสายตาสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งคู่

จึงตัดสินใจปดเขาออกไปเมื่อสบจังหวะ

“พี่ธัญไม่ต้องรอนิ่มก็ได้นะคะ ภาว่าจะแวะไปส่งตอนเลิกงานค่ะ”

“ภา หรือ ไอ้ต้ากันแน่จะไปส่ง”

ไทธัญที่ดื่มไปไม่น้อย พูดด้วยน้ำเสียงห้วนนิดๆ ที่พอฟังออกว่ามึนเมา มองอีกฝ่ายอย่างเป็นห่วง บอกเสียงอ่อน

“ขับรถไหวไหมคะ ให้นิ่มเรียกแท็กซี่ไหม”

“พี่ดื่มแค่แก้วเดียว แล้วก็ขับไหว แต่ถ้านิ่มคิดว่าจะปล่อยให้พี่รอจนเลิกงาน แล้วกลับไปกับคนอื่น ก็ได้นะ พี่ไม่ได้ว่าอะไร”

ไทธัญใช้คำพูดกดดันเธอ

ปราณปริยาได้แต่ถอนใจ เธอไม่เคยขอร้องให้เขาต้องมารับหรือมาส่งเธอเลยสักครั้ง ไทธัญทึกทักทำเองทั้งหมด แล้วเดินเข้าไปหลังร้านเพื่อทำงานต่อจนถึงเวลาเลิกงาน ไทธัญนั่งหน้าตึงที่หลังพวงมาลัยรถคันหรูของเขา เมื่อตอนที่เธอเลิกงานแล้ว ถามเสียงเครียด

“เจอมันบ่อยไหม”

“ใครคะ”

“ไอ้ต้านั่นไง”

“ไม่เคยเจอหรอกค่ะ เพิ่งเห็นกันวันนี้เอง”

ไทธัญเงียบไปแล้ว และเห็นว่าเขาดื่มไม่น้อย จึงชวนเขาคุยเรื่องอื่นเสียเพื่อจะได้ไม่ง่วงขณะขับรถ ขณะคุยกันเพลินอยู่นั่น ไทธัญหักพวงมาลัยรถเลี้ยวเข้าไปในโรงแรมม่านรูด ปราณปริยาหน้าตื่นแล้วพยายามรักษาอาการให้สงบถามขึ้น

“พี่ธัญเข้ามาทำอะไรในนี้คะ”

ไทธัญขับเข้ามาจอดหลังม่านที่พนักงานรูดเปิดรอรับและปิดลงแล้วถึงหันมาบอกด้วยสีหน้าเซ็งๆ

เขาเบื่อแล้วกับการต้องใจเย็น แล้วพอเห็นว่ามีผู้ชายอีกไม่น้อยที่จ้องปราณปริยาตาไม่กะพริบก็ยิ่งทนไม่ไหวอีกต่อไป คนอย่างไทธัญอยากได้อะไรก็ต้องได้ บางทีถ้าลองยื่นเงินให้หนามากพอ เขาก็อาจได้ปราณปริยาในค่ำคืนนี้

“อย่าเล่นตัวเลยนิ่ม พี่ไม่เอาเปรียบใครหรอก อยากได้เงินเท่าไรบอกพี่มา ทำแบบนี้ได้เงินมากกว่าที่ร้านเหล้านั่นอีกนะ”

ปราณปริยาเม้มปากตัวเองอย่างต้องการสะกดกลั้นอารมณ์ผิดหวังในตัวของอีกฝ่าย เธอรู้ว่าเขาเจ้าชู้ แต่ไม่คิดว่าไทธัญจะทำตัวอย่างนี้

“พี่ธัญพูดอะไรออกมารู้ตัวไหมคะ”

“รู้สิ พี่ไม่ได้เมานี่”

“ดีค่ะ” ปราณปริยาแค่นยิ้มก่อนว่าต่อ “งั้นความรู้สึกดีๆ ที่นิ่มมีให้พี่ก็ให้มันจบลงตรงนี้เลยแล้วกัน ถึงนิ่มจะอยากได้เงิน แต่นิ่มไม่ทำอย่างที่พี่ธัญบอกแน่”

เธอมองหน้าไทธัญอย่างเจ็บปวด เปิดรถออกไปแล้วก็ถูกอีกฝ่ายออกจากรถและตามมาคว้าแขนเอาไว้ทัน เธอเกร็งแขนพร้อมกับออกแรงดึงแต่สู้แรงอีกฝ่ายไม่ได้

“ปล่อยนิ่มนะ”