ตอนที่3
ร่างบางตัวเล็กกะทัดรัดใส่ชุดเดรสเกาะอกรัดรูปโชว์เนินหน้าอกขาวที่พยายามโกยจนสุดฤทธิ์ก็ยังไม่เท่าพริตตี้แนวหน้า ลัลนาเดินยิ้มสวยๆ แจกใบปลิวให้กับแขกที่มาร่วมงานที่ส่วนใหญ่จะเป็นพวกเหล่าไฮโซคนดังที่มาเลือกรถไปใช้ตามประสาคนมีเงิน
"ขอถ่ายรูปหน่อยครับ" ร่างบางหันไปยิ้มหวานให้กล้องก่อนจะเดินยิ้มโปรยให้ทุกคน แม้จะต้องยิ้มจนเหงือกจะแห้งเธอก็ต้องยิ้มต่อไปเรื่อยๆ
ผู้คนพลุกพล่านเพราะวันนี้พริตตี้เงินล้านชื่อดังปรากฏตัวในงานด้วย ไม่รู้สึกแปลกใจที่จะมีคนมาร่วมงานเยอะขนาดนี้เพราะหวังจะได้เจอพริตตี้คนดังเป็นผลพลอยได้ในการมาดูรถในวันนี้
"ใบปลิวค่ะ" ร่างบางยื่นใบปลิวให้แขกที่มาร่วมงานโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองก่อนจะเดินเลยไป กลิ่นกายหอมๆ ของเธอยังคงติดอยู่ที่ปลายจมูก ใบหน้าได้รูปสวยผิวพรรณดียังคงตราตรึงจนลืมไม่ลง
ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก! เสียงหัวใจเต้นแรงจนแทบจะกระเด็นออกข้างนอก คนตัวสูงหันขวับจนคอแทบหักเพื่อหันไปมองคนที่ให้ใบปลิวเมื่อสักครู่
"หายไปไหนแล้ว" แต่เมื่อหันไปก็เจอแค่ฝูงชนคนมากมายที่พากันรุมถ่ายภาพพริตตี้เงินล้านชื่อดังแต่กลับไร้เงาหญิงสาวที่ทำให้หัวใจเต้นรัว
"อะไรครับนาย" ลูกน้องพ่วงตำแหน่งเลขาถามผู้เป็นนายอย่างสงสัย
"เปล่าไม่มีอะไร" ชายหนุ่มนึกเสียดายไม่น้อยที่หาเธอคนนั้นไม่เจอแล้ว คนที่ทำให้หัวใจหนุ่มวัยเลข3เต้นรัวจนแทบหัวใจวาย
"คุณบรูคครับได้เวลาเปิดงานแล้วครับ" เบรย์เดนพยักหน้ารับรู้เขามางานนี้ในฐานะหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทยานยนต์แห่งนี้ เจ้าของงานจึงเชิญนักธุรกิจพันล้านอย่างเขาขึ้นเปิดงาน
"ลัน กลับได้แล้วแหละที่เหลือให้มืออาชีพเขาทำกัน นี่เงินฉันหักเปอร์เซ็นต์เรียบร้อย" เจ๊โบวี่ยื่นซองเงินค่าตัวให้เธอเสร็จสรรพ
"ขอบคุณค่ะเจ๊" รับซองมาเปิดดูแล้วยิ้มหวานที่ได้เห็นแบงก์สีเทาหลายใบแต่ไม่ถึง10ใบแค่นี้ก็ทำให้เธอยิ้มออกแล้ว ร่างบางรีบวิ่งเข้าไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดนักศึกษาเหมือนเดิมแล้วออกจากงานทางประตูหลัง เพื่อขึ้นรถประจำทางเที่ยวสุดท้ายกลับบ้านสลัมที่อาศัยอยู่ตั้งแต่เด็ก
เบรย์เดนพูดกล่าวเปิดงานแต่สายตาสอดส่องหาคนที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรง คิดว่าอยู่บนเวทีแล้วจะมองหาได้ง่ายแต่เปล่าประโยชน์ คนทั้งงานเยอะแยะไปหมดจนตาลาย แขกทุกคนจับตามองมาที่นักธุรกิจหนุ่มพันล้าน ผู้หญิงอายุมากน้อยพากันจ้องไม่วางตาในแวดวงไฮโซ ดารา เซเลปไม่มีใครไม่รู้จักเขา 'เบรย์เดน วิริยะจันทรวัฒิ' ประธานบริษัท เจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง แม้จะอายุเลข3แล้วแต่ความหล่อยังคงเดิมราวกับ20ต้นๆ
หญิงสาวหลายคนวาดฝันที่จะได้ขึ้นเตียงกับเขาหากใครที่ได้ขึ้นเตียงกับเขาจะพากันเล่าสู่กันฟังถึงความแซ่บถึงพริกถึงขิงของนักธุรกิจพันล้านคนนี้
"นายจะกลับเลยมั้ยครับ"
"อืม งานมันน่าเบื่อ" เบรย์เดนตอบคนสนิทแล้วเดินหน้านิ่งออกจากงานไป เขาไม่ค่อยชอบงานที่มีคนเยอะ แล้วอีกอย่างเขากำลังวุ่นวายใจที่หาเธอคนนั้นไม่เจอซึ่งไม่รู้ว่าชาตินี้จะได้เจอกันอีกหรือเปล่า ทำไมตอนนั้นเขาไม่คว้าแขนเธอเอาไว้ เบรย์เดนนึกแล้วได้แต่เสียดาย
