9 ฝันสวาท NC

“ฉันไม่มีอะไรที่จะต้องกลัวคุณ” มธุสรตอบเสียงแข็ง แต่แววตากลับสั่นระริก ปุณณภพยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินเสียงหวานเอ่ยเช่นนั้น

“งั้นก็ดีเลยครับ เพราะผมอยากรู้จักคุณให้มากกว่านี้..” ปุณณภพกล่าวเสียงกระซิบแล้วพลางก้าวเท้าเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น

“แต่ฉันไม่อยาก!” มธุสรตอบเสียงแข็งจนแทบจะกลายเป็นสั่น

“และถ้านอกเหนือจากเรื่องงาน ฉันไม่จำเป็นต้องคุยกับคนอย่างคุณ!!” เธอกลั้นใจพูดมันออกมา

“คุณไม่อยากแต่ผมอยาก” ปุณณภพก้าวเข้ามาใกล้เธอเรื่อย ๆ

“หยุดนะ!!..นี่คุณจะทำอะไร” มธุสรเน้นเสียง

“ก็จะทำให้คนสวย ๆ อย่างคุณ...รู้จักผมมากกว่านี้น่ะสิ!” ปุณณภพตอบเสียงแหบพร่า มือหนาเอื้อมมาลูบไล้แก้มเนียนของเธอเบาๆ สัมผัสอุ่นร้อนนั้นทำให้มธุสรขนลุกซู่

“นี่คุณ!!!..มันจะมากไปแล้วนะ” มธุสรพยายามบอกชายหนุ่มตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่ปกติ แต่หัวใจกลับเต้นแรงไม่เป็นกระบวน

“ผมอยากให้เราเข้าใจกันทุกเรื่อง” ปุณณภพกระซิบข้างหูเธอ ก่อนจะดึงปอยผมของเธอมาสูดดมเข้าปอด

“เราเข้าใจกันในแบบที่ไม่มีใครรู้..คุณโอเคมั้ย”

ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาไล่เลียติ่งหูเล็กๆ ของเธอ มธุสรหลับตาลง สองมือยกขึ้นมาผลักอกแกร่งของเขาอย่างแผ่วเบา

“อย่านะ!!” มธุสรพึมพำ

“ผมชอบคุณจังเลย” ปุณณภพเอ่ยขึ้น มือหนาเลื่อนลงมาโอบเอวคอดของเธอไว้ ก่อนที่จะกระชับร่างบางให้แนบชิดกับร่างกำยำของเขา

“ผมอยากจะรู้ว่าภายใต้ท่าทีที่เย่อหยิ่ง คุณซ่อนความอ่อนหวานเอาไว้มากแค่ไหน แสดงมันออกมาให้ผมเห็นสิ” ปุณณภพกระซิบ

มือหนาของเขาเริ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่างของเธอ มธุสรหายใจถี่กระชั้น เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกไฟสุมทรวง

“อย่า!!!...” มธุสรพยายามห้าม แต่เสียงของเธอกลับแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน

ปุณณภพยิ้มอย่างพอใจ เขาจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ มธุสรพยายามขัดขืน แต่สุดท้ายก็ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับรสจูบที่ร้อนแรง

“ผมจะทำให้คุณรู้ว่าคุณต้องการผมมากแค่ไหน” ปุณณภพกระซิบเสียงแหบพร่า

มธุสรเม้มปากแน่น เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกต้อนให้จนมุม

“อื้มมม!!!...คุณไม่มีทางทำสำเร็จ” มธุสรพยายามพูดออกมาด้วยเสียงอู้อี้เพราะถูกริมฝีปากผยักของเขาประกบอยู่

“งั้นเรามาดูกัน” ปุณณภพผละรีิมฝีปากหยักออกมา แล้วยิ้มขึ้นอย่างมีชัยเมื่อเขาพูดจบ

“ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า...ผมจะทำให้คุณยอมจำนนกับผมได้มั้ย”

ปุณณภพก้มลงจูบเธออีกครั้ง คราวนี้เขาจูบเธอหนักขึ้นและลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม มธุสรเริ่มรู้สึกอ่อนแรง เธอปล่อยให้ปุณณภพจูบเธอ ปล่อยให้เขาพาเธอจมดิ่งลงไปในวังวนแห่งความปรารถนา

“อย่าขัดขืนผมเลย..คนดี” ปุณณภพกล่าวเสียงกระซิบพลางและดึงร่างบางของเธอเขามากอด

“อย่า! ฉันยังไม่อยาก” มธุสรตอบเสียงแข็ง

“คุณไม่อยากแต่ผมอยาก” ปุณณภพลูบไล้เธอไปทั่วเรือนร่างและจูบเธอซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้น

“หยุดนะ!!..นี่คุณจะทำอะไร” มธุสรเน้นเสียง

“ผมก็จะทำให้คุณรู้จักผมมากกว่านี้น่ะสิ!” ปุณณภพตอบเสียงแหบพร่า มือหนาเอื้อมมาลูบไล้แก้มเนียนของเธอเบาๆ สัมผัสอุ่นร้อนนั้นทำให้มธุสรถึงกับขนลุกซู่

“อย่า!!...” มธุสรพยายามรักษาน้ำเสียงให้มั่นคง แต่หัวใจกลับเต้นแรงจนแทบทะลุออกมา เมื่อเขาถลกกระโปรงของเธอแล้วสอดมือเข้าไป

“ผมอยากให้เราเข้าใจกันทุกเรื่อง” ปุณณภพกระซิบข้างหูเธอ “เข้าใจกันในแบบที่ไม่มีใครรู้”

ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาไล่เลียติ่งหูเล็กๆ ของเธอ มธุสรหลับตาลง สองมือยกขึ้นมาผลักอกแกร่งของเขาอย่างแผ่วเบา

“คุณมันบ้า” มธุสรพึมพำ

“ผมบ้าเพราะรักคุณคนไง” ปุณณภพตอบ มือหนาเลื่อนลงมาโอบเอวคอดของเธอไว้ ก่อนที่จะกระชับร่างบางให้แนบชิดกับร่างกำยำของเขา

มือหนาของเขาเริ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่างของเธอ มธุสรหายใจถี่กระชั้น เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกไฟสุมทรวง

“อย่า!!...” มธุสรพยายามห้าม แต่เสียงของเธอกลับแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน

ปุณณภพยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ มธุสรพยายามขัดขืน แต่สุดท้ายก็ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับรสจูบที่ร้อนแรงของเขา

“ผมจะทำให้คุณรู้ว่าคุณต้องการผมมากแค่ไหน” ปุณณภพกระซิบเสียงแหบพร่า

มธุสรเม้มปากแน่น เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกต้อนให้จนมุม

“คุณไม่มีทางทำสำเร็จ” มธุสรกล่าวเสียงสั่น

“งั้นเรามาดูกัน” ปุณณภพยิ้มอย่างมีชัย

“ว่าผมจะทำให้คุณยอมจำนนได้มั้ย”

ปุณณภพก้มลงจูบเธออีกครั้ง คราวนี้เขาจูบเธอหนักขึ้นและลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม มธุสรเริ่มรู้สึกอ่อนแรง เธอปล่อยให้ปุณณภพจูบเธอ ปล่อยให้เขาพาเธอจมดิ่งลงไปในวังวนแห่งความปรารถนา

“คุณจะต้องเป็นของผม” ปุณณภพกระซิบข้างหูเธอ

“และเป็นของผมแต่เพียงผู้เดียว”

ร่างบางบิดเร่าอยู่บนเตียงนอน ผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่บ่งบอกถึงความทรมานที่เธอได้รับ มธุสรหายใจหอบถี่ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายตามไรผมและลำคอขาวเนียน

“ไม่!!!...อย่า!!!...” เสียงหวานครางแผ่วเบา มือเรียวพยายามปัดป่ายไปในอากาศ ราวกับต้องการปัดเป่าสัมผัสที่มองไม่เห็น

สัมผัสของเขาไม่ได้หยาบคาย แต่กลับอ่อนโยนและเร่าร้อน มือหนาของเขาไม่ได้บีบบังคับ แต่กลับลูบไล้ไปตามเรือนร่างของเธออย่างทะนุถนอม ริมฝีปากหยักของเขาไม่ได้ขบกัด แต่กลับมอบจูบที่หวานล้ำจนเธอแทบละลาย

“คุณภพ อื้อ!” มธุสรครางชื่อเขาออกมาแผ่วเบา เธอรู้สึกเหมือนกำลังจมดิ่งลงไปในวังวนแห่งความปรารถนา เธอไม่รู้ว่าอะไรคือความจริง อะไรคือความฝัน เธอรู้เพียงแต่ว่าเธอต้องการเขา ต้องการสัมผัสของเขา ต้องการความอบอุ่นของเขา

ปุณณภพ...ชายหนุ่มที่เธอเกลียดชัง เขากำลังทำให้เธอรู้สึกถึงความปรารถนาที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน

ร่างบางบิดเร่ามากขึ้น เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกไฟสุมทรวง ความปรารถนาที่แผดเผาทำให้เธอแทบคลั่ง

“คุณภพ!!!...” เสียงหวานครางเรียกชื่อเขาอีกครั้ง เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจ

ทันใดนั้น เธอก็สะดุ้งตื่นจากภวังค์ เธอพบว่าตัวเองนอนหายใจหอบถี่อยู่บนเตียงในห้องนอนของเธอ แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาในห้อง เผยให้เห็นร่องรอยของความวุ่นวายบนเตียงนอน

มธุสรยกมือขึ้นลูบหน้าผาก เธอรู้สึกสับสนและงุนงง เธอจำได้ว่าเธอฝันถึงปุณณภพ ฝันถึงสัมผัสของเขา ฝันถึงความปรารถนาที่เธอไม่เคยรู้จัก

“นี่ฉันฝันไปเหรอเนี่ย!!!” มธุสรพึมพำกับตัวเองก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง เธอรู้สึกอับอายและสับสน เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงฝันถึงเขา ทำไมเธอถึงรู้สึกถึงความปรารถนาที่รุนแรงเช่นนี้

หญิงสาวตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงและเดินไปอาบน้ำ เธอหวังว่าสายน้ำเย็นๆ จะช่วยชะล้างความรู้สึกวุ่นวายในใจของเธอออกไปได้

ร่างบางอันเปลือยเปล่าในอ่างอาบหรู เธอนอนคิดถึงปุณณภพ และไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำแบบเช่นนั้น เขาเป็นคนที่ไม่น่าไว้ใจและอันตราย แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงสัมผัสของเขา สัมผัสที่อ่อนโยนและเร่าร้อน สัมผัสที่ทำให้เธอรู้สึกถึงความปรารถนาที่เธอไม่เคยรู้จัก ความฝันของเธอมันช่างสมจริงและร้อนแรงจนเธอแทบแยกไม่ออก

ภาพเหตุการณ์เมื่อกลางวันหวนกลับมาฉายซ้ำในห้วงความคิด ปุณณภพ...ชายหนุ่มผู้ก้าวเข้ามาในชีวิตเธออย่างกะทันหัน เขาจู่โจมเธอด้วยคำพูดและการกระทำที่หยาบคาย และทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวและขยะแขยง

แต่ในความฝันเมื่อสักครู่...ทุกอย่างกลับแตกต่างออกไป สัมผัสของเขาไม่ได้หยาบคาย แต่กลับอ่อนโยนและเร่าร้อน มือหนาของเขาไม่ได้บีบบังคับ แต่กลับลูบไล้ไปตามเรือนร่างของเธออย่างทะนุถนอม ริมฝีปากหยักของเขาไม่ได้ขบกัด แต่กลับมอบจูบที่หวานล้ำจนเธอแทบละลาย!