ยาคุมฉุกเฉิน

" Rrrrrrrr

" ว่าไงน้ำหวาน

" เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นทำไมปริญทิ้งให้น้ำหวานต้องกลับกับเพื่อน

" ก็เมื่อคืนปริญรู้​สึกไม่ค่อยสบายก็เลยต้องกลับก่อน

" แล้วทำไมไม่บอกน้ำหวานสักคำ โทรไปก็ไม่รับ

" จะไปรับได้ไงก็แบตหมด

" ไม่ต้องมาอ้างเลยเมื่อคืนมีคนเห็นยัยคนใช้นั่นขึ้นรถไปกับปริญ

" ก็ใช่ แล้วไง

" ก็​ปริญรับปากน้ำหวานไปแล้วว่าจะไม่ไปไหมมาไหนกับยัยคนใช้นั่นสองต่อสอง

" น้ำหวานอย่ามาทำตัวงี่เง่า​ได้มั้ย

" ถ้าปริญไม่ทำอะไรแบบนั้น น้ำหวานก็คงไม่ต้องมางี่เง่า​แบบนี้หรอก

" ปริญเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าไม่ชอบผู้หญิง​งี่เง่า​ และถ้าน้ำหวานจะมาทำตัวงี่เง่าน่ารำคาน เราคงต้องจบความสัมพันธ์​เอาไว้แค่นี้

" เดี๋ยว​นี้ปริญเปลี่ยน​ไปมากเลยนะ อย่าบอกว่าเป็นเพราะยัยคนใช้นั่น เป็น​เพราะคนใช้นั่นใช่มั้ยที่ทำให้ปริญมาขอจบความสัมพันธ์​กับน้ำหวานง่ายๆแบบนี้

" เชิญ​คิดเองเออเองเลยนะ

พูดจบเขาก็รีบตัดสายทิ้ง

" Rrrrrrrr

" อะไรนักหนาวะ ผู้หญิง​แม่งทำตัวน่ารำคาญจริงๆ

เมื่อเขาเห็นเบอร์​ที่โทรเข้ามาก็รีบตัดสายแล้วปิด​กั้น​เบอร์​โทรนั้นด้วยอารมณ์​เซ็ง​ๆ

...................................................

" นี่ค่ารถนะ

" ค่ารถอะไรคะ

" ก็ค่ารถไปมหาลัยไง

" ไหมงง

" ลงจากรถแล้วขึ้นรถเมล์​ไปเรียนเอง พอดีชั้นต้องไปทำธุระ​ข้างนอก

" ไม่เป็นไร​ค่ะ​ เดี๋ยว​ไหมจ่ายค่ารถไปมหาลัยเอง

" แล้วเธอได้กินยาคุม​ฉุกเฉิน​หรือยัง

" คุณ​ปริญก็รู้ดีว่าเสาร์​อาทิตย์​ไหมไม่ได้​ออกไปไหนเลย

" ชั้นถามว่าเธอได้กินยาคุมฉุกเฉิน​หรือยัง

" ยังค่ะ

" วันนี้​วันจันทร์​ยังทันอยู่ เอาเงินนี่ไปซื้อยาคุม​ฉุกเฉิน​แล้วก็กินเม็ดแรกในทันที ส่วนอีกเม็ดเธอต้องกินต่อหน้าชั้น

" ค่ะ

" ลงจากรถได้แล้วชั้นต้องรีบไป

เมื่อเธอลงจากรถก็เป็นจังหวะเดียวกับ​ที่รถเมล์​ผ่านพอดี และนั่นก็ทำให้เธอรีบขึ้นรถโดยลืมนึกถึง​เรื่องที่เขาฝากเอาไว้

" พี่คะมียาคุมฉุกเฉิน​ไหมคะ

หลังเลิกเรียนเธอก็ดิ่งตรงไปยังร้านขายยาทันที

" ร้อยยี่สิบ

" นี่ค่ะ

เมื่อเธอได้ยาที่ต้องการเธอก็รีบจัดการใส่มันเข้ากระเป๋าแล้วเดินออกไปด้วยความระแวงจะมีคนเห็น

.....................................................

สองเดือนต่อมา..

" ปริญ นั่นลูกพาใครมาบ้านอ่ะ

" คุณ​พ่อคุณ​แม่ครับ นี่อันนาแฟนผมเอง

" สวัสดี​ค่ะ​คุณ​พ่อคุณ​แม่

" ทำไมปริญ​ไม่บอกแม่ก่อนอ่ะว่าจะพาแฟนมาบ้าน

" คือผมอยากจะเซอร์ไพรส์​คุณ​แม่อ่ะครับ

" เสียดายจังเลยวันนี้แม่ไม่ได้​เตรียมกับข้าวมื้อเย็น​เผื่อ

" ไม่เป็นไร​หรอก​ค่ะ​ อันนาเตรียมมาแล้ว

" อุ้ย​ น่ารักจังเลย

" อันนาตั้งใจทำสุดฝีมือเลยนะคะ

" อย่าบอกนะว่าหนูทำเอง

" ใช่ค่ะ

" เก่งจังเลย ปริญนี่ก็ตาถึงจริงๆ​

" แน่นอน​อยู่แล้ว​ครับคุณ​แม่

" แล้วหนูอันนาเรียนอยู่ปีไหนแล้ว

" อันนาเรียนอยู่ปีสี่ค่ะ

" ปีสุดท้าย​แล้ว​นี่ ปีเดียวกับปริญเลย

" ใช่ค่ะ

" ดีเลยจะได้จบพร้อมกัน​ รับปริญญา​พร้อม​กัน

" เชิญ​นั่งก่อนสิหนู​อันนา

" ขอบคุณ​ค่ะ​คุณ​พ่อ

" ไหม

" คะ

" เธอช่วยเอาของกินนี่ที่หนูอันนาไปใส่ถ้วยชามหน่อย

" ค่ะ

" ให้ชั้นช่วยมั้ย

" ไม่เป็นไร​ค่ะ ด้วยไหมจัดการเอง

" ให้ชั้นช่วยดีกว่านะจะได้เสร็จ​ไวๆ

" ค่ะ ก็ได้ค่ะ

" ชื่อไหมหรอ

" ใช่ค่ะ

" ยินดี​ที่​ได้​รู้จัก​นะ

" ยินดี​ที่​ได้​รู้จัก​เช่นกัน​ค่ะ

" ไหมพักประจำที่นี่หรอ หรือว่าไปกลับ

" ไหมพักที่นี่ค่ะ

" แล้ว​อยู่​ที่นี่มานานเท่าไหร่​แล้ว​

" ไหมอยู่ที่นี่ได้ประมาณ​สองเดือนกว่าๆค่ะ

" แล้วคิดยังไง​ถึงมาทำงานแบบนี้

" ก็คิดว่าทำงานอะไรก็ได้ที่มันได้เงินแล้วไม่ทำคนอื่นเดือดร้อน

" แล้วไหมอายุเท่าไหร่​แล้ว

" 21 ค่ะ

" อายุน้อยกว่าอันนาอีก

" ก็ประมาณ​นั้นค่ะ

" งั้นขอเรียกน้องไหมนะ

" ยินดี​ค่ะ

" จะว่าไปแล้ว หน้าน้องไหมดูเก๋ดีเหมือนกันนะเนี่ย

" ขอบคุณ​ค่ะ​

" สนใจ​ไปทำงานกับพี่มั้ย พี่ทำธุรกิจ​เกี่ยวกับ​แบรนด์​เสื้อผ้า และพี่ก็อยากได้น้องไหมไป​เป็น​นางแบบให้

" ตลกแล้วค่ะ อย่างไหมเนี่ยนะจะไปเป็นนางแบบ

" แค่ถ่ายรูป​กับแบรนด์​เสื้อผ้าพี่เฉยๆ

" ไม่เป็นไร​ค่ะ ไหมไม่คงเหมาะกับงานแบบนั้นหรอก

" ไหมไม่อยากมีอนาคต​ที่ดีหรอ

" อยู่ที่นี่ก็ไม่ได้​แย่นะคะ เพราะคุณ​ท่านส่งเสียให้ไหมได้เรียนหนังสือ​กับเขาเหมือนกัน

" อ่าว ไหมเรียนด้วยหรอ

" ใช่ค่ะ แต่ไหมเพิ่งเข้าปีหนึ่ง

" แล้วเรียนที่​ไหน

" ที่เดียวกับคุณ​ปริญค่ะ

" งั้นแสดงว่า​เราก็เรียนที่เดียวกันอ่ะดิ

" ค่ะ

" ปริญไม่เห็นจะบอกเรื่องนี้กับพี่เลย

" คุณ​ปริ​ญ​คงเห็นว่ามันไม่ได้สำคัญ​อะไรมั้งคะก็เลยไม่บอก

" ก็อาจจะ​เป็น​ไปได้ งั้นต่อไปถ้าเจอพี่ที่มหาลัยก็อย่าลืมทักทายกันนะ

" ค่ะ

" ไหมยกจานนี้ไปนะ เดี๋ยว​พี่จะยกถ้วยซุปนี่ไปเอง

" ไหม เธอปล่อยให้แขก​ทำงานบ้านได้ยังไง​

" ไม่เป็นไร​ค่ะคุณ​แม่ อันนาอาสาช่วยน้องไหมเอง

" หนูอันนานี่น่ารักจริง​ๆ

" เรามาทานข้าวกันดีกว่านะอันนา ส่วนกับข้าวที่เหลือให้ไหมเป็นคนจัดการเองดีกว่า

" ค่ะ

เมื่อเสร็จ​สิ้นภารกิจ​เธอก็กลับไปยังห้องตัวเองเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำนอน

" ก้อกๆ

" ใครมาเคาะประตูเวลานี้เนี่ย

" ชั้นเอง

" คุณ​ปริ​ญมีธุระ​อะไรกับไหมคะ

" ตั้งแต่​พรุ่งนี้​เป็นต้นไป​ อันนาจะเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้

" แล้วบอกไหมทำไมคะ

" ก็ชั้นจะมาบอกให้เธอช่วยเตรียมหมอนกับผ้าห่มเพิ่ม และตอนเช้าเธอต้องนั่งรถไปเรียนเอง

" หมดธุระแล้วใช่มั้ยคะ ไหมจะได้อาบน้ำทำการบ้านต่อ

" แค่นี้แหละ​

" งั้นก็เชิญ​กลับไปได้แล้วค่ะ นี่มันเวลาพักผ่อน

" นี่เธอกล้าดียังไง​มาไล่ชั้น

" ไม่ได้ไล่ค่ะ ไหมเชิญ

" คิดว่าชั้นอยากอยู่ที่นี่มากรึไง

" ไม่อยากอยู่ก็กลับไปสิคะ

พูดจบเธอก็ปิดประตูใส่เขาแล้วกลับไปทิ้งตัวอยู่บนเตียง

ถึงภายนอกเธอจะแสดงออกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำพูดเขาแต่ในใจลึกๆแล้วเธอกลับรู้สึก​เจ็บปวด​อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นั่นคงเป็นเพราะว่าเธอเริ่มมีใจให้เขา

................................................