บทที่ 3 เถื่อน

~ซ่า~

“กูกรวดน้ำให้อย่าเสือกมาที่นี่อีกแล้วกันเจออีกครั้งมึงอาจไม่มีลมหายใจกลับไปอีกแน่!”

น้ำสีดำสนิทที่มาพร้อมกลิ่นถูกเทตรงลงอย่างช้าๆ ตรงลงไปที่ศีรษะของผู้แพ้อย่างไม่เป็นท่า มันไม่ใช่เพียงแค่น้ำธรรมดานี้สิแต่มันคือน้ำมันเครื่องที่เสียแล้วกำลังจะถูกเอาไปทิ้ง น้ำสีดำนั้นก็ค่อยๆ ไหลรินรดตัวไปในพริบตาโดยที่ไม่มีความปรานีอะไรทั้งนั้นทั้งใบหน้าไหลย้อยมาเข้าตรงปากไหลลงไปต่อจรดลำคอลงไปเรื่อยๆ จนถึงเสื้อผ้าที่สวมใส่ ความสกปรกเข้าเล่นงานชายผู้แพ้อย่างจังทั้งสภาพที่ดูค่อนข้างไม่จืดเลย ดำไปทั้งตัวจนไม่สามารถแยกแยะได้ว่าเป็นชายผู้แพ้คนดังกล่าวจริง

เพล้ง!

แรงเหวี่ยงกระป๋องน้ำมันไปไกลจากตัวเองด้วยแรงมหาศาลยิ่งเป็นการเพิ่มความเถื่อนสู่สายตาทุกๆ คนที่จับจ้องดูการกระทำของเขาอยู่ สาวสวยหลายคนต่างส่งเสียงกรี๊ดด้วยความชอบใจ

“เฮ้ย! หล่ออ่ะยัยลูกหยีผู้ชายอะไรยิ่งดูยิ่งหล่อ”

เสียงเล็กแหลมพูดขึ้นกับเพื่อนท่ามกลางผู้คนกลุ่มใหญ่ที่กำลังมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นผู้หญิงที่มีลักษณะตัวเล็กๆ ผมสีน้ำตาลทองยาวจรดกลางแผ่นหลังจมูกเล็กที่แสนโด่งรับกับใบหน้าอย่างพอดี ถึงจะไม่ค่อยสวยมากนักแต่ก็น่ารัก

“จะบ้าเหรอเรเนสพูดมาได้ไงหะ!”

“ก็มันจริงนิแกอย่าหัวโบราณสิระวังเป็นไดโนเสาร์เต่าล้านปีนะแล้วจะหาว่าเพื่อนไม่เตือน!”

แนะนำตัวเลยแล้วกันฉันมีชื่อว่า ‘เรเนส’ เป็นนักศึกษาของสถาบันแห่งหนึ่งตอนนี้ก็กำลังเรียนอยู่ปีสามแล้วละ มีเพื่อนสนิทที่อยู่ข้างๆ ชื่อว่าลูกหยี ยัยคนนี้กุลสตรีเรียกแม่คะที่มาอยู่ในสถานที่แบบนี้ก็เป็นเพราะว่าฉันบังคับมาเองแหละส่วนเรื่องผู้ชายใครจะว่ายังไงก็ช่างสนใจไปมิใช่อะไรจะดีขึ้นใช่ไหมล่ะ มีแต่จะนั่งอยู่บนคานทองตอนแก่เท่านั้น ยังไงก็ต้องทำตามคติ สู้เพื่อได้ชายดีกว่าตายอยู่บนคานทอง

“อย่าบอกนะว่าเรเนสจะทำตามคติของตัวเองกับผู้ชายคนนั้น”

ใบหน้าที่อึ้งยิ่งกว่าการสอบชิงทุนได้ของยัยลูกหยีมันยิ่งทำให้ฉันอยากจะหัวเราะออกมาอย่างหนักหน่วง ยัยนี้รู้ใจฉันจริงๆ ว่าคิดอะไรอยู่ แบบนี้สิถึงสมคำว่าเพื่อนรัก

“แน่นอนสิหล่อลากขนาดนั้น”

“แต่เขาดูไม่น่าจะเป็นคนดีนะเรเนสอย่าเอาตัวไปเสี่ยงจะดีกว่า”

โอ้ยตาย!

เหมือนว่าตัวเองมีแม่คนที่สองยังไงอย่างงั้นเพราะเพื่อนที่เหมือนกับแม่ชีคนนี้ล่ะถึงทำให้ฉันครองโสดกับยัยลูกหยีมานานมากขนาดนี้จนใครๆ ก็เรียกว่าเราเป็นคู่รัก

“สมัยนี้คนเลวครองยะยัยป้าหยีระวังนะเกลียดมากจะได้เลวยิ่งกว่าฉันอีกอีกอย่างที่รับประกันได้เลยว่าฉันรักเขารักมากตั้งแต่แรกเจอ.. ไม่ว่าเขาจะเลวกับฉันยังไงก็ตามยังไงเขาก็ต้องเป็นของฉันคนเดียว”

ความหมาดหมั่นที่เรเนสแสดงออกมานั้นมันยิ่งเป็นการเตือนว่าครั้งนี้เป็นการเอาจริงเอาจังมากไม่ได้ทำเล่นๆ แต่ฉันจะว่ายังไงได้ล่ะในเมื่อเพื่อนตัดสินใจแล้วและหมั่นใจมากเสียขนาดนี้

“ตัดสินใจดีๆ นะเรเนสดูที่ชายคนนั้นทำ”

เมื่อฉันได้ยินเสียงที่ยัยลูกหยีพูดขึ้นก็รีบเบี่ยงสายตาไปโฟกัสตรงผู้ชายที่เป็นแฟนในอนาคตของตัวเองทันที เขาเดินตรงไปยังอุปกรณ์ของเครื่องยนต์จากนั้นก็คว้าท่อนเหล็กพอประมาณกับมือยกขึ้นวางไว้บนไหล่อย่างเท่ๆ ก่อนที่จะค่อยๆ เดินกลับมายังที่เดิม

สายตาที่แน่วแน่บวกกับความแข็งกร้าวมันส่งไปยังชายผู้แพ้นั่นสั่นไปโดยอัตโนมัติด้วยอาการที่กลัวอย่างสุดขีดถึงขั้นยกมือไหว้ทันที

“เป็นยังไงบ้างเรเนสยังชอบเขาอยู่ไหม?”

“ชอบสิ เท่เป็นบ้าขนาดนั้น แบบนี้รู้ไหมยิ่งดูแล้วยิ่งเถื่อนยิ่งโหด สมบูรณ์แบบทุกๆ อย่างเลยนะลูกหยี”

ยังไงก็ยืนยันคำเดิมๆ ถ้าชายผู้แพ้นั้นไม่เข้ามาหาเรื่องคงจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอย่างเป็นแน่นอนแต่ในเมื่อเลือกที่จะทำก็ต้องยอมรับการกระทำด้วย

ผัวะ!