บทที่ 2 น่าสนใจ

ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!

เรื่องมันยังไม่จบเพียงแค่นี้เมื่อเขาได้เข้าไปใกล้ผู้ชายที่โดนถีบไถลไปกับพื้นอีกครั้งก่อนที่จะชกไปที่ใบหน้าหลายทีก่อนที่จะใช้เท้าก้าวขึ้นมาเหยียบหน้าอกด้วยสายตาที่แข็งกร้าว

“มึงคิดผิดที่มาหาเรื่องกับคนอย่างกู!”

เขาพูดในขณะที่นัยน์ตามองไอ้เชี่ยนั่นจากนั้นก็ค่อยๆ ย่อตัวนั่งลงยองๆ ข้างๆ มันแต่เท้าของตัวเองก็ยังอยู่ที่เดิมเพิ่มเติมก็คือการส่งแรงทั้งหมดรวมถึงน้ำหนักไปหาไอ้เชี่ยคนนั้นเท่านั้นเอง

แค่กๆ

“ปะ ปล่อย...”

“เมื่อกี้มึงยังว่ากูอ่อนอยู่นิวะ เออไม่สิมีอีกมึงยังหาว่ากูโกงอยู่ไม่ใช่ไง?”

“…”

อ้าก!

เสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเป็นอีกเท่าตัวเมื่อจู่ๆ ฝ่ามือใหญ่ของคนที่นั่งข้างๆ เข้าไปกระชากผมของชายผู้แพ้ด้วยความรุนแรงราวกับจะถูกถลกหนังหัวแต่ผู้ที่กระทำกับไม่มีความรู้สึกใดๆ ทั้งนั้นมีแต่จะเพิ่มแรงดึงขึ้นเรื่อยๆ

“กูยอมแล้ว...กูยอม”

“ยอม มึงพูดคำนี้เมื่อสายไป สำหรับคนอย่างกู ‘รูธ’ ไม่เคยมีคำว่าอภัย”

“…”

เมื่อได้รู้จักชื่อผู้ชายคนดังกล่าวชายผู้แพ้ถึงกับชะงักออกอาการกลืนน้ำลายด้วยความคิดหนัก ความกลัวโลดแล่นเข้ามาสู่จิตใจอย่างรัวๆ ใครไม่รู้ก็โง่

รูธ เป็นหนึ่งในสมาชิกของกลุ่มสารเลวหรือ MISCREANT ที่ใครๆ ในวัยรุ่นก็ต่างรู้จัก กลุ่มนี้มีทั้งความเลวเถื่อนโหดครบสูตร เรียกได้ว่าถ้าไม่อยากตายก็อย่าคิดมีเรื่องกับพวกเขาอีกทั้งยังมีลูกน้องไปทั่วเมืองและที่สำคัญเขาก็ยังเป็นเจ้าของสนามแข่งรถอย่างครบวงจรแห่งนี้ที่มีชื่อเสียงภายใต้ที่ชื่อว่า RUTH MISCREANT RACING ที่ใครๆ ต่างก็รู้จักเป็นอย่างดี

กระจอกเป็นคำเดียวที่ผมพูดได้ตอนนี้เมื่อได้เห็นใบหน้าที่ซีดเผือกลงเรื่อยๆ ของไอ้เชี่ยนั้น คงพึ่งรู้สินะว่ามันมาหาเรื่องกับคนที่ไม่ควร จริงๆ

แพ้ก็คือแพ้ ชนะก็คือชนะ ง่ายๆ สำหรับคนอย่างไอ้รูธแต่ที่ไม่ง่ายก็คือการไม่ยอมรับความจริงมีความคิดเข้าข้างตัวเองว่ามีฝีมือที่เด็ด ถุย! ไอ้เชี่ยนี่แข่งกับลูกน้องผมยังแพ้ด้วยซ้ำ

เด็กใหม่มั้งที่ถูกส่งมาแข่งในครั้งนี้

ส่วนผู้คนที่มองเหตุการณ์นี้อยู่รอบๆ ต่างก็คิดด้วยความจริงใจบวกด้วยความน่าสงสาร ไม่น่าเลย ไม่น่าที่จะเอาอนาคตตัวเองมาหาเรื่องกับคนๆ นี้ มันเหมือนกับการเอาชีวิตมาทิ้งเฉยๆ โดยเปล่าประโยชน์อย่างสิ้นเชิง

“หายโง่ยังมึงกูว่ากลับบ้านไปเลี้ยงควายเถอะอย่าเสือกมาแข่งถ้าฝีมือยังอยู่ระดับตีนแบบนี้มันน่าสมเพชวะ”

ผมพูดขึ้นก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตัวเองจากนั้นก็นำเท้าออกจากหน้าอกไอ้เชี่ยคนนั้น

~ซ่า~

“กูกรวดน้ำให้อย่าเสือกมาที่นี่อีกแล้วกันเจออีกครั้งมึงอาจไม่มีลมหายใจกลับไปอีกแน่!”

น้ำสีดำสนิทที่มาพร้อมกลิ่นถูกเทตรงลงอย่างช้าๆ ตรงลงไปที่ศีรษะของผู้แพ้อย่างไม่เป็นท่า มันไม่ใช่เพียงแค่น้ำธรรมดานี้สิแต่มันคือน้ำมันเครื่องที่เสียแล้วกำลังจะถูกเอาไปทิ้ง น้ำสีดำนั้นก็ค่อยๆ ไหลรินรดตัวไปในพริบตาโดยที่ไม่มีความปรานีอะไรทั้งนั้นทั้งใบหน้าไหลย้อยมาเข้าตรงปากไหลลงไปต่อจรดลำคอลงไปเรื่อยๆ จนถึงเสื้อผ้าที่สวมใส่ ความสกปรกเข้าเล่นงานชายผู้แพ้อย่างจังทั้งสภาพที่ดูค่อนข้างไม่จืดเลย ดำไปทั้งตัวจนไม่สามารถแยกแยะได้ว่าเป็นชายผู้แพ้คนดังกล่าวจริง

เพล้ง!

แรงเหวี่ยงกระป๋องน้ำมันไปไกลจากตัวเองด้วยแรงมหาศาลยิ่งเป็นการเพิ่มความเถื่อนสู่สายตาทุกๆ คนที่จับจ้องดูการกระทำของเขาอยู่ สาวสวยหลายคนต่างส่งเสียงกรี๊ดด้วยความชอบใจ

“เฮ้ย! หล่ออ่ะยัยลูกหยีผู้ชายอะไรยิ่งดูยิ่งหล่อ”

เสียงเล็กแหลมพูดขึ้นกับเพื่อนท่ามกลางผู้คนกลุ่มใหญ่ที่กำลังมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นผู้หญิงที่มีลักษณะตัวเล็กๆ ผมสีน้ำตาลทองยาวจรดกลางแผ่นหลังจมูกเล็กที่แสนโด่งรับกับใบหน้าอย่างพอดี ถึงจะไม่ค่อยสวยมากนักแต่ก็น่ารัก

“จะบ้าเหรอเรเนสพูดมาได้ไงหะ!”