บทที่ 4

“ได้ครับ จะไปกันยังไง ไปด้วยกัน หรือว่าจะไปเจอกันที่ร้านเลยครับ”

“ค่ะ เจอกันที่ร้านก็ได้ค่ะ เวลากลับจะได้ต่างคนต่างกลับ มันสะดวกดี ไม่ต้องวนไปรับไปส่งกันอีกค่ะ”

“โอเคครับ งั้นเราสองคนไปเจอกันที่ร้านเลยนะครับ”

“ค่ะ” คุณหมอยิ้มให้ ก่อนจะขอตัวไปขึ้นรถ

วุ้นเย็นยืนจับมือของตัวเองขึ้นมาแนบอก มองตามคุณหมอหนุ่มตาละห้อย เต็มไปด้วยความหวัง

‘ไม่มีเวลาแล้วยายวุ้น วางยาคุณหมอซันนี่แหละ’ พลันในหัวก็ออกคำสั่ง

‘เฮ้ย...เล่นของสูงเลยนะ’ เธอก็ต๊กใจเหมือนกันกับความคิดของตัวเองแบบนี้

‘ของสูงบ้าอะไร แกไม่เห็นเหรอ สายตาเขามองแก เขาน่าจะสนใจแกอยู่นะ แล้วถ้าเขาไม่มีใจให้แก เขาจะตอบรับคำชวนไปกินข้าวเย็นกับแกหรือ คิดดูสิ’

‘อิอิ’ วุ้นเย็นทำท่าดีอกดีใจ ยืนอมยิ้มอยู่ตรงนั้น

‘วุ้นแกเป็นคนสวย หน้าตาดี แกเชื่อฉันสิ ฉันคิดว่า หมอซันต้องชอบแกแน่ ๆ คนนี้แหละ คุณหมอซันนี่แหละ จับเขาเอามาทำผัว อื้อ... วางยาคุณหมอเลย’

‘เอ๊ะ...หรือแกจะแต่งงานกับไอ้วัน’ เสียงหนึ่งในหัวดังขึ้นมาอีก

‘NO…no………….’ เธอปฏิเสธตัวเองเสียงยาว

‘งั้นก็ไปหาอาวุธซะ อย่ามัวช้าร่ำไร’

หัวสมองสั่งงาน ปลายเท้าก็ออกเดินไปทางห้องยาของโรงพยาบาล ก่อนจะหายแวบเข้าไปในห้องยาที่มีกระปุกยาตั้งเรียงกันอยู่เต็มไปหมด เธอหยิบตัวยาที่เป็นส่วนผสมออกฤทธิ์ในการสร้างความกำหนัดปรารถนาของผู้คนตามตำราที่เรียนมา เธอรีบหยิบมันใส่ถุง แล้วรีบทุบ ๆ ให้มันแตกละเอียด ก่อนจะหยิบเอาวิตามินรวมเพื่อเอาไว้กินหลังเสร็จกิจ

‘บ้า... คิดบ้า ๆ ทำบ้า ฉันทำอะไรอยู่เนี่ย’ เธออมยิ้ม เขินไปกับความคิดแบบนี้ เธอรีบเดินออกมาจากห้องยา เป้าหมายคือร้านอาหารที่นัดกับคุณหมอเอาไว้ วุ้นเย็นมองถุงยาในมือ สายตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ถึงแม้ในหัวใจตอนนี้มันเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ แต่มันไม่มีทางเลือกสำหรับเธออีกแล้ว

‘ขอให้สำเร็จนะ’ เธออวยพรให้กับตัวเอง

ณ ร้านอาหารครัวกุ้งนาง

“กินอะไรดีคะคุณหมอ สั่งเลยค่ะ ไม่ต้องเกรงใจวุ้น”

“ใครบอกว่าผมเกรงใจครับ ผมจะสั่งมากินให้ท้องปลิ้นเลย” เขาก็หัวเราะ พูดทีเล่นทีจริง ซึ่งผิดจากที่เขาเคยคุยกับคนอื่น ๆ

หญิงสาวตื่นเต้นดีใจนิด ๆ ตอนนี้กำลังบริหารเสน่ห์ของตัวเองที่ไม่เคยทำมาก่อน ส่งตาเล็กตาน้อยให้กับคุณหมอ เธอคิดเข้าข้างตัวเองว่าหมอซันมีใจให้เธอแน่ ๆ คิดแล้วก็สุขใจ อิ่มเอมไปหมด

วุ้นเย็นพิศมองใบหน้าของคุณหมอซันทุกมุมตอนที่เขาก้มลงไปเลือกเมนูต่าง ๆ

‘คนนี้แหละ พ่อของลูกค่ะ พ่อของลูก’

‘แกจะขี้ตู่ไปไหมยายวุ้น’ มีเสียงขัดใจดังขึ้น

‘โอกาสสุดท้ายนะแก ไม่มีโอกาสไหนดีเท่านี้อีกแล้ว ยังไงคืนนี้ต้องจับหมอซันทำผัวให้ได้’ หญิงสาวยิ้มแบบหื่น ๆ

“วุ้นขอน้ำส้มคั้นค่ะ” เธอสั่งเครื่องดื่มของตัวเอง ตอนนี้บริกรมารับออร์เดอร์

“ผมขอเป็นกล้วยปั่นครับ”

เธอยกหน้าขึ้นมองเขา

“วุ้นเย็นสั่งน้ำนางเอก ส่วนผมสั่งน้ำพระเอกครับ กล้วยปั่นเพื่อสุขภาพ”

หญิงสาวทำสีหน้าประหลาดอมยิ้มนิด ๆ คุณหมอเหมือนพูดเป็นนัย ๆ

‘หมอพูดแบบนี้เหมือนมีใจเลยแก กล้วยสื่อสารถึงไอ้จ้อนของหมอหรือเปล่านะ ฮา.....’ เธอหน้าแดง อมยิ้มแก้มปริ

“กินกล้วยทุกวันสิครับ กล้วยย่อยง่าย และก็เป็นยาระบายอ่อน ๆ ครับ อีกทั้งยังมีวิตามินสูง”

“อ๋อค่ะ” เธอยิ้มแล้วทำตาเยิ้ม คุณหมอเป็นกันเองกับเธอสุด ๆ

เสียงมือถือของหมอดังขึ้น หมอรีบหันมามองหน้าเธอ แล้วพูด

“ผมขอตัวไปรับสายก่อนนะครับ แล้วจะไปเข้าห้องน้ำด้วย”

“อะ ได้ค่ะ ดีเลยค่ะ เพื่อสุขภาพอนามัยที่ดีของคุณหมอ อย่าลืมล้างหม้อ เอ๊ย...ล้างมือด้วยนะคะ” เธอพูดผิด ทำเอียงอาย แต่คุณหมอคิดว่าเธอเป็นคนตลกดี วันนี้วุ้นเย็นทำตัวเปิ่น ๆ ตั้งหลายครั้ง เขามักเห็นในที่ทำงานเสมอ ซึ่งมันขัดกับใบหน้าหวาน ๆ ของเธอเหมือนกัน ที่จริงเธอน่าจะดูเรียบร้อยมากกว่านี้

“แน่นอนสิครับ ฮา...” เขาหัวเราะรับมุก

‘วุ้นเย็นชอบทำน่าขายหน้าอีกแล้ว’ เธอเขกหัวตัวเอง

เมื่อคุณหมอเดินลับตาไป

‘ยายวุ้น แกรอบ้าอะไรอยู่ เอายาที่บดใส่ลงไปในแก้วของคุณหมอสิ’

‘แก้วใบไหน’

จังหวะนั้น พนักงานเดินเข้ามาเสิร์ฟน้ำที่สั่งไปพอดี

‘แก้วกล้วยปั่นนั่นแหละ’

‘เอาจริงหรือ’

‘ก็เอาจริงนะสิ หรือแกจะแต่งงานกับไอ้วัน’

‘ไม่เอา ไม่มีทาง’

‘ใส่ยาเดี๋ยวนี้’

เธอรีบหยิบมันออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะรีบเทยาเหล่านั้นลงไปแบบมือไม้สั่น สายตามองไปรอบ ๆ แบบมีพิรุธ

“ไปนานจังคะ” วุ้นเย็นทักเขาทันทีที่หมอซันเดินกลับเข้ามา

“อ๋อ...พอดีที่บ้านโทรเข้ามานะครับ เลยคุยยาวนิดหนึ่ง ให้คุณวุ้นรอนาน ต้องขอโทษด้วย”

“ไม่ค่ะ ไม่นานค่ะ” เธอรีบปฏิเสธ

คุณหมอนั่งลง วุ้นเย็นนั่งใจจดใจจ่อ รอดูว่าหมอซันจะยกแก้วนั้นขึ้นดื่มเมื่อไหร่ ไม่กี่อึดใจ คุณหมอก็ยกแก้วน้ำปั่นขึ้นดื่ม ดูดแรง ๆ หายไปเกือบครึ่ง วุ้นเย็นพ่นลมหายใจออกมาแบบโล่ง ๆ รู้สึกดีใจที่คุณหมอไม่สงสัย

แล้วทั้งสองคนก็รับประทานอาหารด้วยกันด้วยความเอร็ดอร่อย และคุยกันอย่างออกรส เขาและเธอเปิดอกคุยกันในเรื่องส่วนตัวและเรื่องที่ไม่เคยคุยมาก่อน ทำให้ดูสนิทสนมกันมากยิ่งขึ้น

‘อะไรกัน ไม่เห็นได้ผลเลย คุณหมอไม่แสดงอาการอะไรให้เห็นเลย’ เธอได้แต่สงสัย สังเกตคุณหมอซันแล้ว เห็นเขาก็ยังเป็นปกติ ไม่ได้ส่งสายตาหรือทำท่าหื่นใส่เธอเลย

‘ก็นั่นนะสิ หรือว่าผิดสูตรวะ’

‘ไม่นะ ควายยังล้มเป็นตัว รายไหนรายนั้น มันได้ผลน่า มือหนึ่งแบบวุ้นเย็นไม่เคยทำอะไรพลาด ข้อสอบเรื่องยาเนี่ย ฉันได้ที่หนึ่งของห้องเลยนะ’

‘ย่ะ อีบ้า... แล้วแกใส่อะไรไปให้คุณหมอกินกันแน่ เห็นยังเฉย ๆ ’ เธอโต้เถียงและด่าทอกันเองในสมอง

“น้อง ๆ เก็บเงินครับ” หมอซันกวักมือเรียกพนักงานมาคิดเงิน

“จะกลับแล้วหรือคะ” เธอเห็นว่าเขาเพิ่งอิ่ม แต่ทำไมรีบกลับ

“ใช่ครับ อีกอย่างผมมีธุระต้องไปทำต่อด้วย”

‘ทำยังไงดี’ วุ้นเย็นเริ่มเป็นกังวล แผนการไม่เป็นไปตามที่คิดเสียแล้ว

“เอ่อ...คุณหมอจะไปไหนคะ” หญิงสาวถามออกไปทันที เธอนึกเป็นห่วงเพราะยาที่ใส่เข้าไปในแก้วของเขา อาจจะทำให้เขารู้สึกอะไรแปลกระหว่างทาง แล้วจะเป็นอันตรายตอนที่เขาขับรถ หรือเขาจะไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ

“กลับบ้านครับ”

“เฮ้อ....” เธอแอบโล่งใจ เพราะบ้านของหมออยู่ในเมืองไม่ไกลจากร้านอาหารแห่งนี้มากนัก