บทที่1

ผับดังแห่งหนึ่ง

มนสิชาจ้องมองทุกๆ สิ่งรอบกายด้วยสายตาตื่นตาตื่นใจไปไม่น้อยยามเมื่อย่างกายเข้ามาในสถานที่รื่นเริงแห่งหนึ่งพร้อมกับเพื่อนๆ ที่มาร่วมฉลองเรียนจบมหาลัยกัน กว่าจะขอรักษ์ พี่ชายของเธอออกมาได้นั้นก็เกือบแย่ ยังดีที่น้ำหวานเพื่อนสนิทของเธอเข้าไปช่วยขอร้องอีกแรงเขาถึงได้ยอมปล่อยให้เธอได้ออกมาดูโลกในยามค่ำเป็นครั้งแรกในชีวิต หญิงสาวที่ต้องสูญเสียพ่อและแม่ไปด้วยอุบัติเหตุตั้งๆ สิบขวบ จากนั้นจนถึงวันนี้ในชีวิตของเธอก็มีแต่พี่ชายคนเดียวมาโดยตลอดที่ทั้งรักและดูแลเธอราวกับไข่ในหิน แม้ว่ากฏเกณณ์ที่เขาตั้งขึ้นจะมากมายแค่ไหน แต่หญิงสาวก็รู้ดีว่าทั้งหมดที่พี่ชายทำลงไปนั้นก็ไม่ใช่เพราะอะไร เป็นเพราะเขาอยากที่จะให้เธอปลอดภัยจากทุกๆ สิ่งรอบกายที่จะเข้ามาอย่างไม่หวังดีเมื่อมีโอกาสเหมาะๆ เขาจึงคิดหาทางกันเอาไว้ก่อนแก้จะดีที่สุด

“นั่งลงสิยัยมน! คืนนี้เราต้องสนุกกันสุดเหวี่ยงนะจ๊ะเพื่อนรัก เอานี่ของแกน้ำส้ม! ห้ามรับแก้วของคนแปลกหน้าเชียวไม่งั้นพี่ชายแกเล่นงานฉันเละแน่ๆ ถ้าเกิดอยากจะเข้าห้องน้ำบอกฉันนะเดี๋ยวพาไปเอง” หญิงสาวได้แต่ยิ้มรับคำสั่งของเพื่อนสนิทที่ดูเหมือนจะเป็นห่วงเธอมากกว่าใครๆ มันคงต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วเพราะอีกฝ่ายรับปากพี่ชายของเธอเอาไว้อย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะดูแลเธอยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง

“แกไม่ต้องห่วงหรอกนะหวาน ฉันไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ” มนสิชารับคำก่อนจะยกแก้วน้ำส้มดื่มให้พอหายกระหายโดยหารู้ไม่ว่าอีกด้านหนึ่งของผับมีสายตาของใครบางคนกำลังจ้องมาที่เธออยู่ไม่คาดสายตา ใครบางคนที่จดจำร่างของหญิงสาวได้ตั้งแต่แวบแรกที่เห็นเธอเดินเข้ามาในสถานแห่งนี้พร้อมกับเพื่อนๆ ร่วมคณะนับสิบชีวิตของเธอ

กันต์ธีร์ นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ตอนนี้เพิ่งจะขึ้นดำรองตำแหน่งประธานใหญ่ของ ซี เอ กรุ๊ป อย่างเต็มตัวจ้องมองน้องสาวของเพื่อนสนิทที่ไม่รู้ว่าไอ้รักษ์มันคิดยังไงถึงได้กล้าปล่อยให้ยัยซื่อบื้อนั่นมาเที่ยวในสถานที่แบบนี้ได้โดยที่มันไม่ได้มาคอยเฝ้า เขาที่ตอนแรกกะจะมานั่งหาอะไรดื่มเพื่อรอเวลานัดกับแพรวาแฟนสาว แต่ไม่นึกเลยว่าจะได้มาเจอใครบางคน

ใครบางคนที่ทำให้เขาหงุดหงิดไปเสียทุกทีที่เจอหน้า

“ฉันเจอน้องแกที่ผับ! ตอนนี้ดูท่าจะเมาไม่ใช่น้อย แถมยังมีสายตาของไอ้พวกกลัดมันมองเธอตาแทบไม่กระพริบอีก! จะให้ฉันจัดการยังไงต่อดีวะ…” เขากลอกเสียงลงไปทางโทรศัพท์ทันทีที่เพื่อนรักกดรับสายก่อนอีกฝ่ายจะโวยวายเสียงดังตอบกลับมาเมื่อได้รับรู้ความเคลื่อนไหวล่าสุดของน้องสาวที่ก่อนหน้านี้วางไว้ไปแล้วเพราะเธอมีเพื่อนที่ดีคอยดูแล

“เพื่อนที่มาด้วยกันตอนนี้เธอทะเลาะกับแฟน นี่ก็ถูกลากออกไปแล้ว ส่วนน้องแกเมาเละ!” เขาตอบไปตามความจริงที่เห็นๆ กันอยู่ตรงหน้าอย่างไม่คิดปกปิด ก่อนหน้านี้มนสิชาก็ยังดีๆ อยู่หรอกตอนที่เพื่อนสนิทของเธออยู่ด้วยคอยกันท่าไม่ให้ผู้ชายรอบๆ ด้านเข้ามาวุ่นวายกับเธอ แต่ไม่นานเธอก็เห็นผู้ชายอีกคนที่เขาเดาเอาว่าน่าจะเป็นแฟนเข้ามากับผู้อีกคน สองคนนั้นก็เลยทะเลาะกันยกใหญ่ก่อนจะพากันออกไปด้านนอกทิ้งให้ยัยซื่อบื้อนั่นนั่งดื่มเหล้าที่ใครต่อใครยื่นให้ตามลำพังคนเดียว ซึ่งหล่อนจะใสซื่อเกินกว่าจะปฏิเสธ หนำซ้ำยังรับมาดื่มมันหมดทุกแก้วอีกด้วย ช่างเป็นภาพโง่เง่าที่สุดที่เคยเห็นมา

“ก็ได้! ฉันพาน้องแกไปไว้ที่คอนโดของฉันก็แล้วกัน ส่วนคืนนี้ฉันคงไปค้างกับแพร เรามีนัดกันตอนเที่ยงคืน แต่เดี๋ยวจะแวะเอายัยขี้เมาไปทิ้งไว้ที่คอนโดให้ก่อน พรุ่งนี้เช้าแกมารับกลับไปเองก็แล้วกัน อืม!” เสียงเข้มตอบรับคำขอร้องของเพื่อนรักที่ตอนนี้กำลังสะสางงานสำคัญอยู่ที่บริษัทจนไม่สามารถปลีกตัวมารับน้องสาวของมันได้ รักษ์จึงขอร้องให้เขาพาเธอกลับบ้าน แต่ทางไปบ้านหล่อนก็ไกลพอสมควร หากตีเวลาขับรถไปกลับแล้วล่ะก็เขาคงกลับมาไม่ทันนัดกับแพรวาแฟนสาวของตัวเองเป็นแน่ สุดท้ายกันต์ธีร์จึงตัดปัญหาให้น้องสาวของเพื่อนไปค้างที่คอนโดตัวเอง ส่วนเขาในคืนนี้ก็คงจะอยู่ค้างกับแฟนสาวที่คอนโดของเธอเหมือนอย่างที่เคยทำอยู่เป็นประจำบ่อยๆ ทุกสัปดาห์

‘ฉันไว้ใจแกที่สุดไอ้กันต์…ฝากน้องฉันด้วย’

คำพูดสุดท้ายของเพื่อนยังคงแว่วอยู่ในหูทำให้กันต์ธีร์กระตุกยิ้มพร้อมเดินตรงไปยังร่างบอบบางที่กำลังเมาอย่างหมดสภาพหญิงสาวที่แสจะเรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้พร้อมคำตอบที่อยากจะตอบกลับเพื่อนรักไปให้หายห่วง แกไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นไปเลยไอ้รักษ์ เพราะไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหนยังไงซะน้องสาวของแกก็ไม่เคยอยู่ในสายตาของฉันอยู่แล้ว!

“ว่าไงครับคนสวย…คืนนี้ไปต่อกับผมนะครับ” น้ำเสียงหยอกเย้าของผู้ชายแปลกหน้าทำให้คนที่มีอาการมึนๆ อยู่พยายามเรียกสติตัวเองกลับคืนมาแต่ก็ไร้ผล มนสิชาพยายามขืนตัวให้ออกห่างจากน้ำเสียงที่ดูไม่น่าไว้ใจนั้นแต่มือของอีกฝ่ายก็กอดเอวของเธอเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยกันง่ายๆ เช่นกัน ยื้อกันไปมาสุดท้ายร่างบอบบางของเธอก็ถูกใครอีกคนกระชากจนลอยละลิ่วไปปะทอแผงอกอบอุ่นของเขาเข้าอย่างแรง กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ลอยมาตามแรงกระชากทำให้หญิงสาวต้องเงยหน้าขึ้นมองคนมาใหม่อย่างรวดเร็วเพราะเธอจดจำกลิ่นหอมนี้ได้ว่าเป็นของใคร จดจำได้แม้กระทั่งสัมผัสที่หยาบคายของเขา

“พะ…พี่กันต์!” กันต์ธีร์ไม่ได้ตอบอะไรนอกจากเอื้อมมือออกไปผลักอกผู้ชายตรงหน้าให้ถอยห่างแม่ตัวดีอย่างแรง และเมื่ออีกฝ่ายเห็นสายตาแข็งกร้าวก็ยอมถอยห่างออกไปแต่โดยดี หญิงสาวที่ได้ง่ายๆ ยังคงมีให้เลือกอีกมากในคืนนี้ ไม่มีเรื่องจะดีที่สุดเพราะดูท่าแล้วเขาเองก็คงสู้อีกฝ่ายนั้นไม่ได้ด้วย

“หึ! คิดจะมาเที่ยวที่แบบนี้หัดดูแลตัวเองให้ได้ซะก่อนดีไหม! กลับ!!” น้ำเสียงที่ไม่บอกก็รู้ว่าคนข้างกายกำลังหงุดหงิดมากแค่ไหนทำให้มนสิชาไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปากอะไรออกไปอีก เธอจำต้องยอมปล่อยให้เขากระชากออกจากผับไปที่รถก่อนจะพาเธอขับออกไปไกลท่ามกลางความเงียบที่น่าอึดอัดที่มันมักจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เจอกัน ไม่นานคนที่กำลังมึนๆ กับพิษเหล้าที่เผลอดื่มตามคำเชียร์ของเพื่อนๆ ที่พอเห็นว่าไม่มีน้ำหวานคอยให้การช่วยเหลือก็พากันแกล้งกันใหญ่ก็หลับไป

กันต์ธีร์จ้องมองใบหน้าอ่อนหวานที่บัดนี้กลายเป็นสาวสะพรั้งของคนอีกฝั่งอย่างตั้งอกตั้งใจในช่วงที่รถกำลังติดไฟแดง นานมากแล้วที่ไม่ได้เจอหน้ากัน ก็นับตั้งแต่วันที่เขาพาแพรวาแฟนสาวไปเปิดตัวอย่างเป็นทางการหลังจากแอบคบกันมานานเกือบสองปีเต็มให้ทุกๆ คนได้รู้จัก แต่วันที่เขาเลือกพาแฟนสาวไปเปิดตัวนั้นมันคือวันเกิดครบรอบยี่สิบสี่ปีของมนสิชาซึ่งเรื่องนั้นก็นสร้างความตกใจแก่ใครๆ หลายคนเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยางเจ้าของวันเกิด นับตั้งแต่วันนั้นเขาก็แทบไม่เจอเธออีกเลยเพราะดูเหมือนอีกฝ่ายจะตั้งใจหลบหน้ากันเสียทุกครั้งที่เขาไปสังสรรค์ที่บ้านสวนของเธอกับพี่ชาย แต่ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นก็น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วจริงๆ

ชีวิตเขาจะได้สงบสุขไม่ต้องมีใครมากวนใจอีกต่อไป

ใช้เวลาไม่นานรถที่ขับมาด้วยความเร็วก็จอดสนิทที่คอนโดหรูแห่งหนึ่งที่เขาเลือกซื้อเพราะเห็นว่ามันอยู่ใกล่ที่ทำงานที่สุด กันต์ธีร์เลือกที่จะอุ้มคนเมาไม่ได้สติขึ้นแนบอกเพราะไม่อยากให้เธอตื่นมาทำให้เขาอึดอัดอีก ไม่นานเขาก็พาแม่ตัวดีที่ชอบสร้างเรื่องมาถึงห้องก่อนจะพาเธอเข้าไปนอนบนเตียงที่แม้แต่แฟนสาวของเขายังไม่เคยมีโอกาสได้มานอน

“เห็นแก่พี่ชายของเธอที่เป็นเพื่อนฉันหรอกนะ ไม่งั้นอย่าได้ฝันเลยมนสิชาว่าฉันจะอนุญาตให้เธอได้เข้ามาเหยียบที่นี่! เพราะมันจะไม่มีวันนั้นแน่!!” ชายหยุ่มย้ำหนักแน่นก่อนจะจัดการห่มผ้าให้คนที่ขนาดถูกอุ้มมาส่งถึงเตียงก็ยังหลับไม่ได้สติก่อนที่เขาจะหมุนตัวเดินออกมาจากห้องเพื่อไปหาแฟนสาวของตัวเองต่อไป