บทที่ 2-2

พบกันครั้งแรกกุมุทไม่ชอบกัณหา เธอคือตัวปัญหา ไม่สนใจเรียน ปากเคี้ยวหมากฝรั่งหยับๆ ข่าวลือหนาหูเรื่องครอบครัว แม่กัณหาเป็นผู้หญิงอาชีพคลุมเครือ มีสามีเป็นชาวต่างชาติ

เขาในฐานะหัวหน้าห้องจึงได้รับมอบหมายจากอาจารย์ให้ดูแล ตามจ้ำจี้จ้ำไชเรื่องการเรียนที่แย่มากของเธอเสมอ

“เอาแต่เรียนอย่างเดียวมันสนุกเหรอ”

กุมุทนึกดูถูกคำถามของเธอ เพราะมันแสดงถึงความไม่ฉลาดเอาเสียเลย

“มีแต่กระดาษขาวดำ พิมพ์เรื่องน่าเบื่อ”

“เธอคงไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้เขามีเทคโนโลยีที่เรียกว่าพิมพ์สี เรื่องอย่างนี้ถ้าเราอ่านหนังสือก็จะรู้”

เขาเหน็บเนียนๆ

“นายด่าฉันว่าโง่นี่”

“ฉันไม่ได้พูด เธอพูดเอง”

เธอเม้มปาก แล้วสักพักก็หรี่ตาลง

“จ้ะ นายเด็กเรียน เคยจูบกับผู้หญิงหรือเปล่าล่ะ”

ดวงตาวาวจ้องมาพราวระยับอย่างล้อเลียน ยามเขาบังคับติวหนังสือให้ เพราะเรียนไม่ทันเพื่อน กัณหาสมัยม.ปลาย ผมสั้น ผอมเกร็ง

เพื่อนทอมล้อเธอดำตับเป็ด เหยียดว่าสกปรก ไม่อาบน้ำมาโรงเรียน จึงกลายเป็นสงครามขนาดย่อมๆ ฉะกันทั้งมือไม้ เล็บข่วน เท้าเตะและวาจาด่าทอล้อกันอย่างเผ็ดร้อน

เขาจำต้องรับหน้าที่กรรมการห้ามมวย กุมุทไม่ชอบเธอ ไม่ชอบเอาเสียเลยจริงๆ

ปลายเดือนกุมภาในห้องสมุด อากาศหนาวเปลี่ยนเป็นเริ่มร้อนอบอ้าว ชุดนักเรียนยับๆ กระโปรงน้ำเงินถลกไปถึงเอว ขณะกางเกงสีกากีรูดซิบลง

มุมมืดหมวดหนังสือสารานุกรมภาษาอังกฤษไม่มีคน หมากฝรั่งแอปเปิลที่กุมุทได้ลิ้มลอง จากปากเธอสู่ปากเขา

ภาพความทรงจำในวันนั้นย้อนกลับมาเด่นชัดอีกครั้ง กุมุทนัดกัณหามาติวหนังสือที่ห้องสมุด เพราะอาจารย์เรียกเขาไปพบ เล่าให้ฟังว่าคะแนนเก็บเธอไม่ดีนัก ต้องทำรายงานส่ง

กัณหามาช้าสามสิบนาที กุมุทรอจนหงุดหงิด แถมเธอยังทำทองไม่รู้ร้อน เคี้ยวมากฝรั่งมาเสียด้วย

“รีบทำรายงาน ส่งซะ ฉันเลือกหัวข้อไว้แล้ว หนังสืออ้างอิงก็อยู่นี่”

เขาบุ้ยปากทางหนังสือสี่ห้าเล่มเรียงซ้อนบนโต๊ะ

“เยอะขนาดนี้อาจารย์ไม่อ่านหรอกน่า” กัณหาหยิบหนังสือเปิดดูผ่านๆ

“ทำงานชุ่ยๆ อาจารย์ก็ไม่ให้คะแนนเหมือนกันนั่นแหละ

“ซีเรียสไปได้กะอีแค่คะแนน”

เธอท้าวคาง เป่าหมากฝรั่งเป็นลูกโป่งกลมยั่วเขา ชอบใจที่กุมุทนิ่วหน้าขยับรังเกียจเมื่อลูกโป่งหมากฝรั่งแตกดังโป๊ะ

“ในห้องสมุดห้ามเอาหารเข้ามากิน”

“เปล่าเอามากิน แค่เคี้ยว รสนี้อร่อยดี เพิ่งออกใหม่ด้วย”

กัณหาแลบลิ้นเลียริมฝีปากตลบเศษหมากฝรั่งเข้า กุมุทใจกระตุกแปลกๆ

“ฉันจะไปหาหนังสืออ้างอิงมาเพิ่ม”

เขาลุกหลบไปทางชั้นสารานุกรมภาษาอังกฤษ คิดสับสนว่าเมื่อกี้เธอยั่วหรือเปล่า กัณหาทำเหมือนนางเอกหนังโป๊ในวีดีโอของพ่อเพื่อนซึ่งเคยแอบเปิดดูกัน

บนจอโทรทัศน์ที่เคยเห็น มีสาวเนื้อตัวเปลือยเปล่า อกเต็มตึงตั้งเต้า เขาไม่รู้สึกอะไรกับก้อนไขมันแปะบนหน้าอกผู้หญิงหรอก

กุมุทมุ่งมั่นจะเป็นหมอตามพ่อแม่ กายวิภาคมนุษย์ขั้นพื้นฐานเขาคุ้นเคยดีจากหนังสือทางการแพทย์ในบ้าน

ทว่าเพื่อนร่วมดูวีดีโอกลับหน้าแดง หายใจฟืดฟาด บางคนถึงขนาดไปห้องน้ำเพื่อทำกิจส่วนตัว กุมุทไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงในจินตนาการบนจอสี่เหลี่ยม

“โป๊ะ”

เขาสะดุ้งโหยง กัณหามายืนข้างหลังตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

“ขวัญอ่อนจริงหัวหน้าห้อง”

เธอยิ้ม แลบลิ้นเลียริมฝีปากเก็บเศษหมากฝรั่งที่แตกอีกแล้ว

“กลัวหมากฝรั่งเหรอ ออกจะอร่อย”

คนแกล้งยื่นหน้ามาใกล้ ความอุ่นจากผิวกายเธอแผ่มาปะทะ ปรกติไม่มีเด็กผู้หญิงเข้าใกล้เขาถึงเพียงนี้ ด้วยความตกใจกุมุทจึงถอยตั้งหลักจนหลังติดชั้นหนังสือ อาการเขายิ่งทำอีกฝ่ายชอบใจ

“กลัวฉันหรือหมากฝรั่ง”

รอยยิ้มร้ายพรายบนริมฝีปาก ด้วยท่าทีแปลกไปมากของเขากระมัง ชวนให้กัณหายิ่งอยากเย้าจนกลายเป็นยั่ว

“อย่ามาพูดอะไรแปลกๆ แถวนี้”

“อะไรที่แปลก ฉันก็พูดธรรมดา หรือหัวหน้าห้องคิดอะไรกับฉัน ว๊าย! ลามก”

“เธอประสาทหรือไง ใครจะบ้าคิดเรื่องลามกกับเธอ”

“ถ้าไม่คิดแล้วหน้าแดงทำไม”

“เรื่องของฉันน่า เธออย่ายุ่ง

แต่กัณหากล้าและก๋ากั่นมากกว่านั้น

“อ่อนจัง! วันหนึ่งนายก็ต้องทำเรื่องลามกกับผู้หญิงสักคนแหละน่า เอ... หรือว่าเด็กดีในคอนโทรลอาจารย์อย่างนายแม้แต่หนังโป๊ก็ไม่เคยดู”

เธอหัวเราะคิก จี้ใจดำตรงกับเรื่องที่เขาโดนเพื่อนดูถูกว่าเด็ก จนไม่เกิดอารมณ์ทางเพศกับสาวในวีดีโอโป๊ แม้เป็นเรื่องเล็กน้อย แต่กับคนไม่เคยแพ้ใครกับกุมุทถือเป็นเรื่องใหญ่มาก