บทที่ 1 คุณสมบัติของเจ้าสาว

บทที่ 1

คุณสมบัติของเจ้าสาว

สมกับราคา

“เห็นแม่สื่อบอกว่าทางนั้นต้องการเจ้าสาวที่งดงาม ใบหน้าต้องเรียวสวยรูปไข่ ดวงตาต้องกลมโตโดดเด่นดั่งตาหงส์ รูจมูกต้องไม่บาน เรียวปากต้องอวบอิ่ม ผิวพรรณผุดผาดสะอาดสะอ้าน ฟันไม่เหลือง ไม่มีกลิ่นปากกลิ่นตัว กิริยามารยาทต้องดี มีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ทำอาหารเป็น ดูแลงานบ้านงานเรือนได้ไม่บกพร่อง และที่สำคัญต้องมาจากตระกูลที่มีลูกดก ดังนั้นจึงตั้งราคาเจ้าสาวเอาไว้สูงกว่าราคาทั่วไป”

เมื่อได้ยินคำอธิบายของสามีอิ่งเหยี่ยนก็พยักหน้างึกๆ เพราะบุตรสาวคนกลางของตระกูลว่านนั้นเป็นหญิงที่มีหน้าตาพอใช้ รูปร่างพอใช้ ผิวพรรณพอใช้ ไม่ได้มีสิ่งใดโดดเด่นเป็นพิเศษ แต่มองโดยรวมแล้วสบายตา

สตรีที่มีคุณสมบัติดังที่กล่าวมานั้นหากหาในจวนขุนนางอาจเรียกได้ว่ามีมากมายถมเถ เพราะเหล่าคุณหนูได้รับการเลี้ยงดูฟูมฟักมาเป็นอย่างดี แต่หากตามหาสตรีคุณสมบัติเหล่านั้นในพื้นที่ชนบทห่างไกล ก็คงบอกได้ว่าหายากเสียยิ่งกว่าตามหาช้างเผือกในป่าใหญ่เสียอีก

“แม่สื่อยังบอกอีกว่าตามหามาหลายสิบหมู่บ้านแล้ว แต่ผู้ที่มีคุณสมบัติที่ตามหา มีเพียงถิงเอ๋อร์ของเราเท่านั้น”

จางเพ่ยตงตอบพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างคิดไม่ตกด้วยไม่อยากจะบีบบังคับบุตรสาว แต่เวลานี้ความจนกำลังบีบบังคับเขาให้ทำในสิ่งที่เกลียดที่สุด

แม่สื่อคนนี้พูดจาดีอัธยาศัยดี ไม่ได้พูดจาขู่บังคับหรือวางอำนาจเหนือกว่าเพราะเห็นว่าเขาเป็นชาวบ้านยากจน เรียกได้ว่าเป็นแม่สื่อที่แตกต่างไปจากแม่สื่อที่เขาเคยพบเห็นมาทั้งชีวิตเลยทีเดียว จึงทำให้เขาค่อนข้างเอนเอียงเชื่อใจไม่น้อย

“แม่สื่อบอกหรือไม่เจ้าคะว่าผู้ที่จะเป็นสามีข้าเป็นใคร”

ถิงถิงซึ่งนั่งฟังมาอย่างเงียบๆ เอ่ยถามขึ้นอีกครา

“นายน้อยเหลียงอี้ฟาน อายุมากกว่าเจ้าสองปี เป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของเถ้าแก่เหลียงซื่อเฉิน เจ้าของโรงเลี้ยงม้าชื่อดังแห่งเมืองเทียนไท่”

จางถิงถิงถึงกับพยักหน้าน้อยๆ หากพูดถึงโรงเลี้ยงม้าสกุลเหลียงแล้วละก็ ใครเลยจะไม่รู้ว่าที่นั่นเพาะเลี้ยงพันธุ์ม้าหายากเอาไว้มากมาย

ม้าสวยงามหายากส่งขายให้ราชวงศ์และขุนนางระดับสูง ม้าศึกแข็งแรงปราดเปรียวฝีเท้าว่องไวส่งขายให้กองทัพ ม้าแข็งแรงอึดถึกทนขายให้แก่โรงสร้างรถม้า เรียกได้ว่าตระกูลนี้มั่งคั่งมากเลยทีเดียว

เถ้าแก่เหลียงร่ำรวยจนเป็นที่กล่าวขาน ขึ้นชื่อเรื่องความขยันและซื่อสัตย์ ไม่เคยมีข่าวเสื่อมเสีย เถ้าแก่เลี้ยงบุตรชายมาโดยลำพังเพราะภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากเสียชีวิตไปตั้งแต่บุตรชายอายุได้เพียงปีเศษ

นับจากนั้นเขาก็ครองตนเป็นม่ายไม่มีภรรยาใหม่ วันๆ เอาแต่คลุกตัวอยู่ที่โรงเลี้ยงม้าไม่เคยชายตาแลสตรีใด

ส่วนนายน้อยเหลียงนั้นนางเคยได้ยินมาว่าเป็นชายหนุ่มรูปร่างสง่างาม ท่าทางภูมิฐานดั่งบัณฑิตแตกต่างจากบิดา ใครต่างก็พูดว่านายน้อยเหลียงมีใบหน้าเหมือนฮูหยินผู้วายชนม์

แต่คนเพียบพร้อมอย่างนายน้อยเหลียงเหตุใดจึงต้องซื้อเจ้าสาวเล่า อาจมีเหตุผลบางอย่างที่เขาเก็บงำเอาไว้มิต้องการให้ใครรับรู้ก็เป็นได้

“ท่านพ่อคงสืบดูมาพอสมควรแล้วสินะเจ้าคะ จึงได้นำเรื่องนี้มาบอกท่านแม่”

“...”

บิดาไม่ได้ตอบแต่พยักหน้าช้าๆ เขารักบุตรสาวมาก ต่อให้คิดจะขายนาง ก็ต้องการขายไปยังสถานที่ที่มั่นใจว่าบุตรสาวจะไม่ลำบาก ไม่ต้องรับจ้างล้างจานหั่นผักตรากตรำอยู่ในครัวเช่นนี้

“พ่อลองไปสืบมาบ้างแล้ว ตระกูลนี้ไม่มีสิ่งใดเสื่อมเสีย แม้แต่เหล่าสาวใช้และคนงานในคอกม้าก็ยังบอกว่าเถ้าแก่เหลียงและนายน้อยเหลียงเป็นคนดีมาก ติดอยู่อย่างเดียวที่พ่อสงสัย ก็คือ...เหตุใดนายน้อยเหลียงผู้มีทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมสรรพจึงอยากได้เจ้าสาวจากชนบท คนอย่างเขาแค่กระดิกนิ้วก็มีผู้หญิงมากมายพร้อมจะทอดกายอยู่แล้ว”

จางถิงถิงพยักหน้าน้อยๆ เพราะนั่นก็เป็นสิ่งที่นางสงสัยเช่นกัน

“เขาคงมีความลับบางอย่างที่ไม่อาจเปิดเผยออกไปภายนอก เจ้าสาวยากจนจากชนบทย่อมตอบโจทย์ในข้อนี้ เพราะไม่มีปากเสียง ไม่มีเส้นสาย ไม่มีอำนาจ ส่วนที่ต้องคัดเจ้าสาวหน้าตาดีและมาจากครอบครัวลูกดกก็อาจเป็นเพราะกังวลเกี่ยวกับทายาทสืบสกุลก็เป็นได้”

จางเพ่ยตงพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับบุตรสาว ในขณะที่ผู้เป็นมารดาถอนหายใจออกมาซ้ำๆ อย่างปลงไม่ตก

แล้วจู่ๆ จางถิงถิงก็คุกเข่าลงตรงหน้าบิดามารดา นางทนเห็นท่านทั้งสองลำบากไปมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว ที่ผ่านมานางได้แต่โทษตัวเอง หากนางเกิดเป็นบุรุษคงจะพอมีลู่ทางในการทำมาหากินมากกว่านี้ แต่ทว่านางกลับเกิดเป็นสตรี อีกทั้งยังมีรูปโฉมที่เป็นภัยอีกด้วย

“ถะ...ถิงเอ๋อร์นี่เจ้าจะทำอะไร”

ผู้เป็นมารดาปราดเข้าประคองบุตรสาว ทว่านางกลับยังคงคุกเข่าอยู่เช่นนั้น

“ข้าตัดสินใจแล้วเจ้าค่ะ”

หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยดวงตามุ่งมั่นราวกับตกผลึกความคิดนี้เป็นอย่างดีหาใช่อารมณ์ชั่ววูบแต่อย่างใด

“ท่านพ่อได้โปรดขายลูกเถอะเจ้าค่ะ นำเงินที่ได้ไปใช้หนี้ รักษาน้องห้า ซื้ออาหารอร่อยๆ มากิน ซื้อผ้าห่มผืนใหม่มาห่มกันหนาว ได้โปรดมีชีวิตที่ดีขึ้นเถอะนะเจ้าคะ”

“ถะ...ถิงเอ๋อร์”

ผู้เป็นบิดามารดาถึงกับปล่อยโฮออกมา สวมกอดบุตรสาวคนโตเอาไว้แน่น ด้วยรู้ว่าไม่ง่ายเลยที่ถิงถิงจะต้องเสียสละความสุขทั้งหมดของตนเองเพื่อครอบครัวเช่นนี้