2“แต่ถ้าเธอไปขึ้นเงินเมื่อไหร่ สัญญาของ​เราจะเริ่มขึ้นตั้งแต่วันนั้น เตรียมตัว​รับมันให้ดีล่ะ”

“ทับทิม​ วันนี้ฉันจะมาทวงเงินที่แกยืมฉันไป ฉันจำเป็น​ต้อง​ใช้เงิน” เสียงดังโวยวายดังอยู่ข้างล่าง ชะเอมขมวดคิ้วเป็นปมก่อนจะเดินออกมาดู เป็นป้าโซเฟีย​เพื่อนบ้านของเธอ

“แม่ยังไม่ตื่นค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ? ป้าโซเฟีย”

“แม่เอมยืมเงินป้าไป1แสนโครนา บอกว่าจะเอาไปจ่ายค่าซ่อมบ้าน บ้านก็ไม่เห็นซ่อม นัดตั้งแต่​อาทิตย์​ที่แล้วว่าจะคืนก็ไม่คืนสักที​ ตอนนี้ป้าต้องการเอาเงินไปรักษาลูกชาย”

“แม่เอาเงินไปทำอะไรเยอะแยะ” เสียงหวานเอ่ยอย่างแผ่วเบา เงินที่มารดาของเธอยืมไปไม่ใช่น้อย ๆ แล้วหญิงวัยกลางคนก็มีความจำเป็นที่ต้องใช้เงินด่วน

“ไม่เอาซ่อมบ้านก็บำเรอผัวน่ะสิ ถ้าเป็นไปได้เอมช่วยหาให้ป้าหน่อยนะป้าขอร้อง”

“แต่เงินมันเยอะมากเลยนะคะ”

“ใครมาโวย​วายอะไรแต่เช้าวะ” ทับทิมเดินหัวฟูเอาหัวเดินมาดูเมื่อได้ยินเสียงโวยวาย​และเสียงคนคุยกัน ซึ่งมันรบกวนเวลานอนของเธอกับสามี

“ฉันมาทวงเงินที่แกบอกจะคืนฉันเมื่ออาทิตย์​ที่แล้ว”

“ไม่มีไม่หนีไม่จ่ายโว๊ย!” ทับทิม​ท้าวสะเอวจ้องมองโซเฟีย​อย่างท้าทาย

“เวลาจ่ายคืนให้มันง่ายเหมือนตอนยืมฉันหน่อย ตอนไม่มีฉันก็ช่วยเหลือแก พอถึงวันจ่ายหนี้คืนแกก็ผัดวันประกันพรุ่ง​

“ก็ช่วยไม่ได้อ่ะ แกอยากโง่เอง ถ้าอยากได้คืนแกก็ทวงกับยัยชะเอมเอาแล้วกัน”

“ได้ไงคะแม่ เอมไม่รู้เรื่องเงินที่แม่ยืมป้าโซเฟียเลยนะ แล้วเงินตั้งมากมายเอมจะไปเอาที่ไหนมาคืนป้าเขาได้”

“อันนั้นมันก็เหตุผลของแกไม่ใช่เหตุผลของฉัน”

“แต่แม่คะ”

“ไม่รู้​แหละ ถ้าอยากได้ก็ทวงกับมัน ส่วนฉันจะไปนอนต่อเลิกมาทำเสียงโวกเวกโวยวายให้ฉันรำคาญได้แล้วคนจะนอน” ทับทิมว่าจบก็สะบัดบ๊อบเดินเข้าไปในบ้านเลย

“เอมต้องหาเงินมาคืนป้านะ ตอนนี้เควิลต้องผ่าตัดด่วน ป้าเองก็ไม่มีแล้ว ตอนที่ทับทิม​ไปยืมก็แทบกราบป้า บอกว่าหิมะทำหลังคาพัง ป้าเองก็ไม่ได้มาดูมามันพังส่วนไหนของบ้าน ป้าเลยให้ยืมก่อนเพราะทับทิมบอกจะรีบจ่าย”

“เอมหนักใจจังเลยค่ะป้า”

“เอมต้องหาเงินมาคืนให้ป้านะ เควิลต้องผ่าตัด เอมก็รู้นิ่ว่าป้ามีลูกชายแค่คนเดียว เควิลเป็นเพื่อนเล่นกับเอมมาตั้งแต่เด็ก เอมอย่าปล่อยเควิลตายนะ เอมต้องหาเงินมาคืนป้าให้ได้นะ” โซเฟีย​จับมือชะเอมแล้วบีบเบา ๆ

“เอมจะพยายาม​หามาให้นะคะ”

“ด่วนที่สุดนะ เพราะลูกป้ารอผ่าตัด ป้าต้องใช้เงิน”

“ค่ะ แล้วเควิลเป็นอะไรคะ เอมไม่รู้​เรื่องเลย”

“ประสบอุบัติเหตุ​ หมอต้องผ่าตัดด่วน”

“ค่ะ เอมจะพยายาม​หาเงินมาให้ เอมเองจะไปเยี่ยมเควิลด้วย”

ชะเอมลงจากแท็กซี่​กอดตัวเองเนื่องจากอากาศ​หนาว เท้าเล็ก ๆ เดินย่ำหิมะขาวโพลน​เข้าไปในบริษัท​

มือเล็กกดลิฟท์​แล้วหยิบโทรศัพท์​ที่มันกำลังแผดเสียงร้องขึ้นมากดรับ เพียงแค่เห็นเบอร์โทร​ที่โชว์​หรา ชะเอมถึงกับพ่นลมหายใจออกมาทันที

“ค่ะป้าโซเฟีย”

(“ป้าต้องการเงินด่วนนะอย่าลืม”)​

“เอมจะคุยกับเจ้านายเรื่องนี้ค่ะ เอมจะยืมเจ้านายก่อน เผื่อเขาให้”

(“เอมต้องหาเงินมาคืนป้าให้ได้ นี่ไม่ใช่การบังคับ แต่มันคือคำขอร้อง ถ้าป้าไม่ได้เงินจำนวนนี้เควิลตายแน่ ๆ”)​

“ค่ะ งั้นเอมทำงานก่อนนะคะ เดี๋ยว​เอมจะคุยเรื่องนี้กับเจ้านายก่อน”

(“ค่ะ”)​ ชะเอมกดวางสายพลางคิดอะไรไปเรื่อย​เปื่อย​ เท้าเล็ก ๆ ก้าวย่างไปจนกระทั่งถึงหน้าห้องของเจ้าของบริษั​ท วันนี้เธอต้องคุยเรื่องนี้กับผู้เป็นเจ้านายให้ได้

แกรก! มือเล็กเปิดประตู​เข้าไปพลางกวาดสายตามองหาเจ้าของบริษั​ท

“มีอะไรหรือเปล่าชะเอม?” เมย่าเอ่ยถามหญิงสาวขณะที่​เอาเอกสารวางไว้บนโต๊ะทำงานของพายุ

“คุณ​พายุ​ล่ะพี่เมย่า”

“บินไปดูงานที่มาเลย์​ เขาไม่ได้บอกเลขาอย่างเธอเหรอ?”

“ไม่ได้บอกเลย”

“เขาน่าจะรีบอ่ะ เลยไม่ได้บอก ว่าแต่เธอมีอะไรหรือเปล่า?”

“แล้วเขาบอกไหมว่าจะมาตอนไหน?”

“ไม่ได้บอกจ้ะ เอมทำไมทำหน้าเครียดจัง มีอะไรเล่าให้พี่ฟังได้นะ ถ้าพอช่วยได้พี่ก็จะช่วย”

“อะ... เอ่อ... เอมว่าจะ... เอ่อ เอมจะขอยืมเงินพี่หน่อยค่ะ พะ... พี่พอจะช่วยเอมได้ไหมคะ?” ชะเอมรวบรวม​ความกล้าเอ่ยกับพี่ที่ร่วมงานกัน

“เท่าไหร่ล่ะ” เมย่าเอ่ยแล้วเดินมาที่ประตู

“1 แสนโครนา”

“ห้ะ! เงินเยอะขนาดนั้นฉันจะเอามาจากไหน ว่าแต่เธอจะเอาไปทำอะไร?”

“ไปใช้หนี้ให้แม่ เจ้าหนี้แม่ต้องการใช้เงินไปรักษา​ลูกชาย”

“พี่ก็อยากจะช่วยนะ แต่พี่ก็ลำบากเหมือนกัน ลองไปยืมคนอื่นสิ เผื่อเขายอมช่วยเอมได้”

“ค่ะ” ชะเอมรวบรวม​ความกล้าไปยืมเงินคนอื่น ๆ แต่คำตอบที่ได้คือไม่มีใครให้ในสิ่งที่ต้องการ​ได้

มือเรียวเล็กหยิบโทรศัพท์​ขึ้นมากดโทรออก เพื่อโทรหาผู้เป็นเจ้านาย แต่ก็ไม่สามารถติดต่อ​ได้เลย ชะเอมนั่งหน้าเครียด​ทำงานไปด้วย พอเคลียร์​งานเสร็จ​ทุกอย่าง ก็หอบแฟ้มเอกสารไปห้องของธานินทร์​ เขาจ้องมองใบหน้าหวานนั้นก่อนจะยกยิ้มมุมปากเบา ๆ

“ได้ข่าวว่าเธอต้องการเงิน”

“ค่ะ” เธอพยักหน้า​ ไม่ทราบว่าเขารู้ได้อย่างไร แต่หญิงสาว​ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก

“ให้ฉันช่วยไหม?”

“ช่วยแบบไหนคะ?” เธอเอ่ยถามชายหนุ่มตรงหน้าเสียงหวานใส ธานินทร์​ลุกจากเก้าอี้ทำงานแล้วเดินมาหาคนร่างเล็ก

“เธอต้องนอนกับฉันจนกว่าจะฉันจะพอใจ หรือถ้าเกิดฉันติดใจเธอ เธอต้องอ้าขาให้ฉัน6เดือน”

“ไม่ค่ะ” ชะเอมรีบปฏิเสธ​ทันที เธอมีผู้ชายที่แอบชอบอยู่แล้ว เธอไม่ต้องการเป็นของคนอื่น

“หึ! เธอควรคว้าโอกาสนี้ไว้นะ เพราะถ้าเธอไม่คว้าไว้ เธอจะมี​ปัญญา​หาเงินจากที่ไหนมาใช้หนี้” ว่าพลางยื่นมือขึ้นมาเขี่ยปอยผมหอมกรุ่น​ของ​หญิงสาว​เบา ๆ

“เอมจะยืมคุณ​พายุ เอมจะรอเขากลับมา” ชะเอมเชิดหน้าขึ้น ธานินทร์​แสยะยิ้มก่อนจะหยิบเช็ค5แสนยัดใส่มือของชะเอม

“มันไม่มาง่าย ๆ หรอก ไปดูงานมาเลย์​ครึ่งเดือน หรือไม่อาจจะนานกว่านั้น”

“แต่เอมไม่เอาของ ๆ คุณ” ชะเอม​พยายาม​ปฏิเสธ​ แต่ชายหนุ่ม​กลับบีบข้อมือเล็กของเธอเอาไว้แรง ๆ

“รับไป ถ้าเกิดเธอยังไม่ไปขึ้นเงิน ฉันกับเธอจะไม่มีข้อผูกมัดต่อกัน แต่ถ้าวันใดที่เช็คถูกขึ้น​เงินแล้ว เธอต้องอ้าขาให้ฉัน6เดือน”

“ไม่มีทาง คุณ​เอาคืนไปเลย”

“ถ้าเธอไม่รับ ฉันจะจับเธอแก้ผ้า แล้วข่มขืน​เธอในห้องนี้ แล้วฉันจะถ่ายคลิปประจานเธอ” คำขู่ของธานินทร์​ทำชะเอมชะงัก ไม่กล้าแม้กระทั่งคืนเช็คให้บุรุษ​ตรงหน้า

“ถ้าเอมไม่ใช้ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม?”

“ใช่”

“งั้นเอมขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ เอมคงไม่ใช้มันหรอกค่ะ” ชะเอมเอ่ยแล้วเดินไปที่ประตู​ หัวใจเธอเต้นรัวเร็ว​จนแทบจะทะลุออกมานอกอก กับท่าทางหยาบคายของธานินทร์​

“แต่ถ้าเธอไปขึ้นเงินเมื่อไหร่ สัญญาของ​เราจะเริ่มขึ้นตั้งแต่วันนั้น เตรียมตัว​รับมันให้ดีล่ะ” เขากล่าวทิ้งทาย ชะเอมรีบเปิดประตูออกไป เรื่องอะไรเธอจะเอาชีวิต​มาผูกติดอยู่คนหยาบกระด้างอย่างเขา ไม่มีทาง!