ตอนที่ 5 เสพสม NC

ณ คฤหาสน์หรูตระกูลไพศาล

เตชินให้เด็กรับใช้เอากระเป๋าไปเก็บที่ห้อง ท่ามกลางความสงสัยของทุกคนในบ้านเพราะเขาไม่ยอมกลับมาอยู่ที่บ้านตั้งแต่กลับมาจากเมืองนอกก็อยู่คอนโดมาตลอด

“จะกลับมาอยู่บ้านเหรอ”เดชาเอ่ยถาม

“ครับ”

“นึกยังไงเมื่อก่อนแม่ให้กลับมาก็ไม่ยอม”เปรมจิตสงสัยที่อยู่ๆเขาก็กลับมาโดยที่ไม่ต้องบังคับ

“ผมก็อยากอยู่กับครอบครัวบ้างสิ” เตชินอมยิ้มปรายตามองไปยังโตนนท์แล้วจิบกาแฟ เปรมจิตดีใจเข้าใจว่าที่เตชินย้ายกลับมาเพราะรู้ว่าน้องใกล้จะจากไปจึงย้ายกลับมาอยู่ใกล้น้องเป็นครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนเคย

“ก็ดีนะ ไม่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันนานแล้ว”เดชายิ้มให้ทุกคนในครอบครัว ด้านปรายฟ้ารู้สึกกดดันอึกอักที่เขาจะมาอยู่ร่วมกันที่นี่ เขาเกลียดเธอมากคงมองหน้ากันไม่ติด มันอึดอัดที่ต้องอยู่ร่วมกับคนที่เกลียดเรา เตชินปรายตามองหญิงสาวที่นั่งทำหน้าอึดอัดไม่สบายใจ

ตกสาย ปรายฟ้าพาโตนนท์ไปนั่งเล่นที่สวนให้สามีได้สูดอากาศบริสุทธิ์ คฤหาสน์หลังใหญ่มีสวนสวยหน้าบ้านไกลสุดลูกตา สิ่งอำนวยความสะดวกมากมายมีในคฤหาสน์แห่งนี้โดยที่ไม่ต้องออกไปข้างนอก

“ฮันนีมูนของเราสองคนคงได้แค่สวนหน้าบ้านกับโรงพยาบาล พี่ขอโทษนะที่ทำให้ต้องมาอุดอู้อยู่กับพี่”โตนนท์เอ่ยเสียงเศร้า

“อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ ปรายไม่ได้รู้สึกแย่อะไรเลยตรงกันข้ามปรายมีความสุขมากที่ได้อยู่ที่นี่กับพี่นนท์”ภรรยายิ้มหวานให้กำลังใจสามี ถึงอยู่ที่นี่ต้องดูแลคนป่วยแต่มันก็ดีกว่าอยู่บ้านของเธอที่ต้องถูกทำร้ายร่างกายด่าเสียๆหายใช้งานเธอเยี่ยงทาส แล้วยังจะเอาเธอไปขายเพื่อหาเงินเล่นการพนันอีก

“ขอบคุณที่คอยดูแลพี่”

“ปรายต้องขอบคุณพี่ที่คอยช่วยเหลือเหมือนกันค่ะ”

“ทุกอย่างพี่ทำไปก็เพราะรัก”โตนนท์ยิ้มแววตาหวานซึ้ง

“ขอบคุณค่ะพี่นนท์”หญิงสาวโผเข้ากอดสามีที่นั่งอยู่บนรถเข็น

“บอกสักคำสิ ว่ารักพี่เหมือนกัน”โตนนท์เอ่ยเสียงเศร้าลุ้นในคำตอบเขาบอกรักเธอมาตลอด แต่เธอไม่เคยบอกรักเขาสักครั้งคำคำเดียวที่เขารอจะฟังแต่เธอก็ไม่เคยที่จะพูดมันออกมา หญิงสาวนิ่งอึ้งไม่พูดอะไรออกไปเพราะรู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองนับถือโตนนท์อย่างผู้มีพระคุณไม่ใช่คนรัก แม้ว่าโตนนท์จะดีกับสักแค่ไหนแต่คนที่เธอรักก็ยังคงเป็นชายคนอื่นอยู่ดี

“ทำอะไรกันอยู่ คู่รักคู่ใหม่”เตชินเห็นทั้งคู่กำลังสวีทหวานก็เดินมาขัดจังหวะการโอบกอดที่แสนหวานของสามีภรรยา

“กำลังบอกรักกัน ส่วนนายก็เข้ามาเป็นกว้างขวางคอ”โตนนท์ผละออกเซ็งๆบ่นใส่เตชิน เขากำลังรอให้ปรายฟ้าบอกรักแต่พี่ชายก็ดันเข้ามาขัด

“โทษทีนะ ฉันไม่รู้ว่าจะมาพลอดรักกันถ้าอินเลิฟขนาดนี้ฉันว่าอีกไม่นานคงจะได้อุ้มหลานแน่ๆ”เตชินยิ้มเย้ยให้น้องชายพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปที่ปรายฟ้า ด้านโตนนท์หน้าเสียเพราะสเปริมของเขาไม่ได้แข็งแรงพอที่จะทำให้ภรรยาท้องได้

“แล้วนายล่ะ เมื่อไหร่จะมีข่าวดี”โตนนท์เปลี่ยนเรื่องคุยทันที

“ไม่นานหรอก คุยเรื่องแต่งงานกันไว้แล้วก็ว่าจะมีทายาทสักสามคนกำลังดี”เตชินคุยอวดน้องชายที่ป่วยออดๆแอดๆ

“ดีใจกับนายด้วยนะ”โตนนท์ยิ้มอ่อนๆปากบอกว่าดีใจแต่สีหน้ากลับตรงกันข้าม

“แล้วนี่ไม่พาเมียนายไปฮันนีมูนหน่อยเหรอ”

“ถ้าออกไปข้างนอกเราจะไม่สบายนายก็รู้”

“อืม จริงสินะมีอะไรให้ช่วยก็บอกแล้วกัน เราช่วยนายได้ทุกเรื่อง”เตชินยิ้มร้ายแววตาเจ้าเล่ห์มองไปที่ปรายฟ้าแล้วจ้องมองอยู่นานสองนาน โตนนท์สังเกตได้เลยกระแอมขัด

“พี่เหนื่อยแล้ว พาพี่เข้าบ้านที”

“ค่ะ”ปรายฟ้าลุกขึ้นมาจับด้านหลังรถเข็นจะดันรถ เตชินก็วิ่งเข้ามาโอบหญิงสาวไว้ด้านหลังจับมือบางไว้ปรายฟ้าแหงนหน้ามองไม่พอใจเขาก็ยิ้มร้ายให้แถมยังดันตัวแนบชิดกับหญิงสาว

“มาเราช่วย”ชายหนุ่มเอ่ย ปรายฟ้าพยายามเบี่ยงตัวออกเตชินก็ยังโอบร่างบางไว้ไม่ให้หลุดออกพอเห็นว่าโตนนท์กำลังจะหันมาดูเขาก็คลายมือปล่อยเธอให้เป็นอิสระแล้วรีบจับที่รถเข็น หญิงสาวจ้องเตชินเคืองๆ โตนนท์ไม่เห็นว่าข้างหลังเกิดอะไรขึ้นแค่สงสัยว่าทำไมถึงไม่เข็นไปสักที พอหันไปมองก็เห็นพี่ชายกำลังจะเข็นเขาโดยมีปรายฟ้ายืนมองอย่างไม่พอใจอยู่

ตกค่ำ ภายในห้องนอนหรูหราที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ทางการแพทย์ แพรพรรณพยาบาลพิเศษจะเป็นคนดูแลโตนนท์เกี่ยวกับเครื่องมือแพทย์และอาการโดยรวม

“วันนี้ไม่มีไข้นะคะช่วงหลังมานี้คุณนนท์ไม่ค่อยมีไข้เลย สงสัยจะได้ยาดี”แพรพรรณเอ่ยแซวเพราะตั้งแต่ปรายฟ้ามาดูแล โตนนท์ก็ไม่ค่อยมีไข้แถมอาการยังดีขึ้นเรื่อยๆ

“มีกำลังใจดี ก็ต้องดีขึ้นเป็นธรรมดา”โตนนท์อมยิ้มสุขใจเมื่อนึกถึงปรายฟ้า

“ค่ะ เรียบร้อยแล้วแพรขอตัวไปพักก่อนนะคะ เดี๋ยวคุณปรายก็ออกมาแล้ว”ดูแลเสร็จ แพรพรรณก็ขอตัวไปพักที่ห้องข้าง โตนนท์พยักหน้ารับและเอนตัวลงนอน

ปรายฟ้าอาบน้ำเสร็จใส่เสื้อคลุมออกมาเห็นโตนนท์นอนอยู่จึงเข้าไปห่มผ้าให้ มือหนาจับที่มือบางอย่างทะนุถนอมก่อนจะประทับริมฝีปากที่อุ้งมือบาง มองหญิงสาวแววตาหวานซึ้งค่อยๆดึงให้ใบหน้าหวานก้มมาจูบอย่างอ่อนโยนหวานละมุน มือหนาลูบไล้ไปทั่วกายสาวเคล้นคลึงอกอวบอย่างต้องการความเป็นชายของโตนนท์ใหญ่ขึ้น เขาค่อยๆเอามือบางจับไปที่ความเป็นชาย หญิงสาวชักขึ้นลงอย่างรู้งานชายหนุ่มครางเสียงกระเส่า สักพักร่างบางก็ดึงผ้าห่มออกขึ้นคร่อมกายสามีค่อยๆถอดเสื้อคลุมจนเห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าทรวดทรงงามตาเนินอกอวบอิ่มเอวคอดสะโพกผายถูไถไปกับความเป็นชายที่พองโตอยู่ภายใต้กางเกงยิ่งปลุกอารมณ์ให้พลุ่งพล่านมองอย่างเสน่หา ร่างบางโน้มจูบริมฝีปากสามีอย่างดูดดื่มเธอพรมจูบไปทั่วกายกำยำไล่เลี่ยมาจนถึงความเป็นชายที่โตเต็มที่พร้อมจะสอดใส่ริมฝีปากน้อยครอบครองดุ้นเอ็นนั้น ชายหนุ่มครางกระเส่าแอ่นสะโพกตามจังหวะ

“โอย พอเถอะเสียวเหลือเกินเมียจ๋าเอาเถอะนะ”ชายหนุ่มครางด้วยความเสียวซ่านสุดจะทนไหวเรียกร้องให้เมียรักจัดการเสพสมให้กับเขา หญิงสาวขึ้นคร่อมสามีอีกครั้งค่อยๆจับดุ้นเอ็นเข้าไปยังรูสวาททีละน้อยจนมิดลำ

“อูย ซี้ดๆๆ”เสียงหวานครางกระเส่า ถึงจะป่วยออดๆแอดๆแต่อาวุธของโตนนท์ก็ใหญ่โตคับแน่นจนเสียวสะท้าน

“ซี้ด โอยแน่นดีจริงๆเลยเมียจ๋า ขย่มผัวมาเลยคนดี เสียวจะแย่แล้ว โอย”ชายหนุ่มร้องเสียงหลง มือจับไปที่สะโพกผายให้ขยับเขยื้อนร่างบางโยกย้ายส่ายไปมาด้วยความกระสันคนใต้ร่างเสียวแทบจะหยุดหายใจมองเรือนร่างเมียรักโยกเข้าออกพลิ้วสวยงามยิ่งทำให้อารมณ์กระเจิดกระเจิงจนคุมสติแทบไม่อยู่ ร่างบางส่ายสะโพกเร็วบ้างช้าบ้างตามความเสียวเป็นจังหวะไม่หยุดหย่อน

“อูยๆ ซี้ด อืม”เสียงครางของเมียรักกับจังหวะการโยกทำให้ ชายหนุ่มระงับความกระสันไว้ไม่ไหวจึงปล่อยให้ลาวาไหลเข้าไปในโพรงสวาทของเมียรัก

“โอ๊ยเมียจ๋า เสร็จแล้วโอ๊ยๆๆ” ชายหนุ่มร้องไม่เป็นภาษาร่างบางก็เร่งจังหวะส่งให้สามีอย่างสุดตัว เสียงหอบเหนื่อยผสานกันร่างบางจูบที่หน้าผากของสามีที่นอนหมดแรงแล้วลุกไปหยิบกะละมังใบเล็กพร้อมใส่น้ำอุ่นมาทำความสะอาดความเป็นชายให้สามี

“เมื่อกี้ เสร็จหรือเปล่า”ชายหนุ่มเอ่ยถามตอนที่ภรรยาเช็ดล้างให้

“เสร็จค่ะ”หญิงสาวตอบไม่สบตาเพราะจริงๆแล้วเธอไม่เคยร่วมรักกับเขาสำเร็จสักครั้ง

“เมียพี่เอาเก่งจังพี่มีความสุขมากนะรู้ไหม”

“พี่นนท์มีความสุข ปรายก็มีความสุขค่ะนอนพักเถอะนะคะออกแรงมากเดี๋ยวไข้ขึ้น”

“พี่จะพยายามออกกำลังกายให้มากขึ้นนะ”มือหนาลูบไล้แก้มหญิงสาว

“ดีค่ะ ออกกำลังกายจะได้แข็งแรง”

“พี่จะพยายามทำตัวให้แข็งแรง พี่จะได้เอาปรายได้ไม่ต้องให้ปรายทำอยู่ฝ่ายเดียว”

“ไม่เป็นไรค่ะ ปรายทำได้ไม่ต้องกังวลนะคะ”เธอยิ้มเพื่อปลอบใจไม่อยากให้เขาต้องกดดันตัวเอง

“แต่พี่อยากเอาปราย พี่อยากเป็นคนสอดใส่อยากเป็นคนกำหนดจังหวะรักของเรา”

“ทำไมอยู่ๆถึงคิดแบบนี้ล่ะคะ”หญิงสาวสงสัยที่อยู่ๆก็ดูจริงจังพูดใส่อารมณ์กับเรื่องนี้

“คือ..พี่คิดมานานแล้วแต่ไม่ได้บอก”ชายหนุ่มอึกอักที่เขาอยากทำให้เธอก็เพราะพี่ชายดูถูกเอาไว้เลยอยากจะเอาชนะ

“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องนอนพักผ่อนเยอะๆแล้วพรุ่งนี้เราจะเริ่มออกกำลังกายกัน”ปรายฟ้ายิ้มหวาน หยิบผ้าห่มมาคลุมให้สามีก่อนที่จะเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดร่างกายและช่วยตัวเอง เกือบปีมาแล้วที่เธอต้องทำแบบนี้ด้วยร่างกายที่ไม่แข็งแรงทำให้โตนนท์หลั่งเร็ว ปรายฟ้าทำทุกอย่างให้เขาเสพสมมาตั้งแต่ตอนที่เข้ามาดูแลโตนนท์ความใกล้ชิดจึงทำให้ชายหนุ่มกล้าบอกหญิงสาวว่ามีความต้องการทางเพศแต่ว่าออกแรงมากไม่ได้จึงได้ขอให้เธอช่วยเขาด้วยมือนานเข้าก็ใช้ปากและด้วยความกระสันเธอจึงต้องใช้ร่างกายเพื่อให้เขาได้เสพสมมาร่วมปี เธอจึงชำนาญในทุกๆจังหวะรัก ทั้งหมดก็มาจากการสมยอมของเธอเองเพราะโตนนท์ช่วยให้ไม่ต้องไปขายตัวให้เสี่ย เธอจึงยอมทำทุกอย่างให้เขาอย่างน้อยมีสามีขี้โรคก็ยังดีกว่าไปเป็นเมียน้อยเสี่ยแก่ๆ หลายต่อหลายคนเมื่อนึกถึงที่ได้คุยกับเตชินวันก่อนที่เขาว่าเธอมันก็คือเรื่องจริงเธอยอมพลีกายให้กับชายที่ไม่ได้รักเพื่อความอยู่รอดเพราะถ้าไม่ทำแบบนี้ชีวิตเธอจะตกต่ำยิ่งกว่าโสเภณีเสียอีก แต่สิ่งที่เธอไม่เคยหลอกคือความรักที่มีให้เตชินมันเป็นความรักที่แท้จริงไม่ได้หวังผลประโยชน์ใดๆ

“มันไม่ใช่ความรักหรอกเธอไม่มีทางรักคนขี้โรคอย่างนนท์ เธอรักเงินของมันต่างหากเพราะชีวิตเธอมันต้องดิ้นรนมาตั้งแต่เด็กอยากมีชีวิตสุขสบายเลยต้องใช้ร่างกายมาแลก เธอจ้องจะจับฉันแต่ดีว่าแม่ฉันกีดกันก็เลยไปจับนนท์ต่อ แต่คราวนี้เธอทำสำเร็จแม่ใจอ่อนยอมให้เป็นสะใภ้ ก็เลยได้เป็นหนูตกถังข้าวสารรวยสมใจ ฮึ เธอนี่เก่งนะที่เคยหลอกให้ฉันคิดว่าเธอเป็นหญิงสาวแสนดีได้” นิ้วเรียวยาวช่วยสำเร็จความใคร่ให้ตัวเองคิดไปถึงหน้าของพี่สามีแล้วก็เสียวซ่าน จากนั้นพยายามกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่ให้เล็ดลอด

“อืมพี่เต อูยยยยยย”เสียงหวานครางเบาๆทุกครั้งที่เธอทำแบบนี้ชายที่เธอคิดถึงหน้าคือเตชิน แม้แต่ตอนที่เสพสมกับสามีเธอก็จินตนาการไปว่าได้เสพสมกับเตชินชายที่เธอรักมาตลอด...