ตอนที่ 6

ตอนที่ 6

“ถึงกับระทวยเลยหรือไงสาวน้อย” ชายหนุ่มกระซิบเสียงเย็นหลังละริมฝีปากห่าง เผยยิ้มพอใจกับปฏิกิริยาโต้ตอบของหญิงสาวไม่น้อย ก่อนประทับจุมพิตดุดันลงโทษหญิงสาวให้สาสมอีกครั้งที่เธอมีตาหามีแววไม่ คิดมาปรักปรำว่าทายาทของตระกูลกัลลาสเป็นจอมโจรได้ยังไงกัน ยายหัวขโมยตัวแสบ

แพรนภัสยกกำปั้นกระหน่ำรัวไม่ยั้งบนแผงอกกว้าง แล้วต้องสะดุ้งเมื่อริมฝีปากจอมฉกฉวยเลื่อนไปแตะซอกคอขาวเนียน ปากร้อนรุ่มดูดเม้มจนเกิดเป็นร่องรอยฝากรัก หญิงสาวยืนนิ่งเป็นหุ่นชั่วครู่กับการถูกจู่โจมถึงเนื้อถึงตัว เธอไม่ได้แค่เสียจูบแรกเท่านั้น ผู้ชายคนนี้ยังหน้าด้าน สำรวจร่างกายเธออย่างจวบจ้วง

“ชอบจูบผมหรือไง ถึงกับอึ้งไปเลย” กล่าวจบชายหนุ่มก็กดปากร้อนๆ เม้มฝากรอยแดงทั่วซอกคอหอมกรุ่นของหญิงสาว ปากลิ้นก็พลิกพลิ้วจนกายสาวที่ไม่เคยต้องมือชายสั่นสะท้านด้วยความวาบหวิว

“ยะ...อย่า พอแล้ว อย่าทำฉัน” หญิงสาวร้องห้ามปากคอสั่นๆ ตาหวานใสเบิกกว้างเมื่อเขาใช้ฟันขาวขบเม้มใบหูนุ่มของเธอ พร้อมด้วยเสียงหวีดร้องของแพรนภัส เธอไม่ชอบเลยหากใครจะมาสัมผัสในส่วนนี้ มือไม้ของหญิงสาวทั้งผลักทั้งทุบและอีกสารพัดที่มือพอทำได้ ขอเพียงให้เขาหยุด แต่ทว่ายิ่งรู้จุดอ่อน วิลเลียมก็ยิ่งรุกเร้าให้มากขึ้น คนสาแก่ใจที่ได้กลั่นแกล้งแม่หัวขโมยหน้าหวานก็ละใบหน้าหล่อมาสบตาแล้วเผยรอยยิ้มอย่างสุขใจ

“ไอ้บ้า! ปละ... ” พูดได้เท่านั้นริมฝีปากร้อนรุ่มก็ประกบบดเบียดปิดกั้นเสียงห้ามปรามลงสู่ลำคอหนาจนหมดสิ้น จนเมื่ออิ่มเอมกับรสหวานจากริมฝีปากเล็กน่ารักชายหนุ่มจึงยอมละห่างอย่างเสียดาย แพรนภัสได้แต่ยืนหอบ พยายามสูดเอาอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุด รวบรวมพละกำลังเพื่อให้ตัวเองยืนหยัดและหาทางเอาคืนผู้ชายฉวยโอกาสคนนี้ เขากล้าดียังไงมาแตะเนื้อต้องตัวเธอ แต่ทำไมใจมันเต้นตึกตักรุนแรงแบบนี้นะ ยกมือถูไถร่องรอยประทับจูบอย่างขัดเคือง

“จูบไม่เป็นสับปะรดเอาซะเลยนะ สาวน้อย” เสียงทุ้มกล่าวเยาะเย้ยแต่ความไม่เป็นสับปะรดของเธอกลับทำให้เขาชักอย่างรุกเร้าและอยากเอาตัวเธอมาเป็นของเขาเสียจริง ดูท่าคงยังบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่อีกด้วย

เผียะ!

ฝ่ามือของแพรนภัสสะบัดลงบนใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มเต็มแรง ก่อนที่เขาจะหันกลับมาอย่างช้าๆ วิลเลียมตกใจไม่น้อยที่แค่จูบผู้หญิงถึงกับโดนตบและไม่เคยมีใครกล้าทำกับเขาเช่นนี้เลย

‘ให้ตายเถอะ เธอบังอาจเกินไปแล้ว สาวน้อย’ วิลเลียมคิดคาดโทษหญิงสาว ด้วยใบหน้าเครียดขึง ทว่ายังไม่ทันลงมือทำอะไรใบหน้าของเขาก็ต้องหันไปมาตามแรงตบที่สะบัดใส่ไม่ยั้ง คนถูกตบถึงกับมึนและอึ้งไปชั่วขณะ

“ไอ้โจรบ้า ลามก ไปตายซะ ไป๊!” แพรนภัสตะโกนด่าลั่นออกแรงผลักผู้ชายร่างใหญ่ที่บังอาจมาเอาจูบแรกของเธอไปแล้วรีบวิ่งตรงไปยังประตูแบบไม่เหลียวหลัง ทั้งโกรธทั้งอายทั้งอยากแก้แค้น แต่ต้องพาตนเองออกไปจากที่นี่เสียก่อน เธอขอสาบานหากเจอผู้ชายบ้ากามคนนี้อีกจะต้องเอาจูบแรกของเธอคืนให้ได้ ตบแค่ไม่กี่ครั้งยังไม่สาแก่ใจเธอหรอก

ส่วนคนที่ยังมึนเพราะโดนตบจนหน้าสะบัด รีบคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งตามไปหวังจับแม่หัวขโมยมาลงโทษให้หลาบจำ ‘มันน่าจับไปขังลืมที่เกาะเสียจริง เธอกล้าดียังไงมาตบหน้าเขาแล้วชิ่งหนีไปแบบนี้’ แต่ร่างของแพรนภัสก็หายไปกับความมืดมิด ตาคมกริบกวาดมองรอบๆ แต่ไม่พบวิลเลียมจึงได้แต่ยืนสบถอย่างหัวเสีย แต่อย่าให้เจออีกก็แล้วกันเธอไม่ได้แค่จูบแน่ แม่หัวขโมย!