บทที่1 ฝรั่งเศส (5)

อ้อมแก้วชำเลืองตามองญาติหนุ่มนิดหนึ่ง ซึ่งมองจากด้านข้างความหล่อของแดเนียลก็ไม่ได้ลดลงไปเลย ซ้ำเขากลับมีพลังดึงดูด ชวนให้จ้องมองนาน ๆ อีกต่างหาก เฮ้อ... เห็นความหล่อแบบชาวไร่ที่ต่อสู้กับดินฟ้าอากาศเพื่อหาเลี้ยงตัวเองแล้ว อ้อมแก้วก็อดชื่นชมญาติคนนี้ของเธอขึ้นมาไม่ได้

แดเนียลหล่อเพราะรูปร่างหน้าตาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่ที่เสริมความน่าดูเข้าไป อาจเพราะเขามีบุคลิกที่นิ่ง เงียบ จึงดูมีเสน่ห์น่าค้นหานั่นเอง อ้อมแก้วกวาดสายตามองใบหน้าด้านข้างจนเพลิน เส้นผมสีน้ำตาลเข้มตัดกับผิวสีขาวอมชมพู ซึ่งผิดจากชาวไร่ทั่วไป จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักได้รูปสวยเป็นสีแดงระเรื่อ แต่เหนือริมฝีปากมีหนวดขึ้นอยู่ จึงเสริมใบหน้านั้นให้เข้มขึ้น และดูมีอำนาจเหมาะที่จะเป็นผู้นำ

อ้อมแก้วคิดว่า สิ่งที่ทำให้แดเนียลดูมีเสน่ห์ น่าค้นหา คือดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลนั่นเอง

หญิงสาวยิ้มมุมปาก เธออยากรู้เหลือเกินว่าญาติของเธอรายนี้ เวลาจีบหญิงจะมีพฤติกรรมเช่นไร แต่พอแดเนียลปรายตามามองเท่านั้น ใบหน้าของเธอจึงเห่อร้อนขึ้นมา แต่อ้อมแก้วก็ทำทีเป็นเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ด้วยเธอไม่อยากให้แดเนียลจับได้ ว่าเธอกำลังแอบสำรวจเขาอยู่!!

‘นี่เราเป็นอะไรไปแล้ว?’ อ้อมแก้วอดแปลกใจความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเองไม่ได้ นอกจากไม่มีความรู้สึกผูกพันแบบสายเลือดแล้ว ตอนนี้เธอยังหลงเสน่ห์ของญาติตัวเองเข้าอีก!

บ้าที่สุด! นี่คือเรื่องเหลวไหลที่สุดเลย!!

“เธอเดินทางมาฝรั่งเศสกับใคร?” อยู่ ๆ แดเนียลก็ถามคำถามขึ้นมา

“คนเดียวค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงเรียบ แต่หัวใจของเธอกลับสั่นระรัวเมื่อเผลอเหลือบไปสบตากับเขาที่หันมามองเธอเข้าพอดี เธอนึกว่าแดเนียลจะชวนคุยอะไรอีก แต่เขาก็เงียบไป

“อาคริสมาเยี่ยมพ่อบ้างมั้ย?”

“กำลังมา” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบอย่างเคย และไม่ขยายความอะไรมากไปกว่านั้น

“แล้ว... อาคริสแต่งงานหรือยัง?”

“เรื่องนี้เธอต้องไปถามเจ้าตัวเอาเอง”

หญิงสาวปรายตามองคนขับอีกครั้ง แล้วเบือนหน้ากลับมายังท้องถนนตามเดิม “แล้วอาล่ะ แต่งงานหรือยัง?”

ไม่มีคำตอบใด ๆ นอกจากความเงียบ เงียบจนอ้อมแก้วคิดว่าแดเนียลไม่ตอบคำถามเธอแล้ว แต่คนถูกถามก็เปิดปากออกมาในที่สุด

“คิดว่าแต่ง... ถ้าเจ้าสาวตกลง”

คำตอบนี้เองที่สร้างความสนใจให้อ้อมแก้วเป็นอย่างดี

“ตอนนี้เธอคนนั้นของอายังไม่โอเคเหรอ?”

“ไม่เชิง เธอยังไม่ได้ตัดสินใจเลือกเลยด้วยซ้ำ”

อ้อมแก้วเลิกคิ้วขึ้นสูง กับคำตอบที่ชวนให้ปวดหัว “แสดงว่าอามีคู่แข่ง แย่จังเลยนะคะที่เจอผู้หญิงโลเลแบบนี้เข้า”

“เธอยังไม่รู้รายละเอียด อย่าเพิ่งด่วนตัดสินจะดีกว่า”

อ้อมแก้วหน้าตึงขึ้นมาทันที เธอรู้สึกเหมือนถูกตำหนิ แต่เธอก็เลือกที่จะไหวไหล่ไม่ยี่หระแล้วหุบปากเพื่อยุติการสนทนาประเด็นเรื่องส่วนตัวของเขาซะ เธอคิดว่าบางทีการเงียบก็ยังดีกว่าการเปิดปากเจรจา เพราะนั่นจะนำไปสู่เรื่องหมางใจกันได้!

##### บทที่ 2

สูญเสีย

อ้อมแก้วเลือกที่จะพักสายตาไปตลอดทางหลังจากหมดเรื่องคุยกับสารถีหนุ่ม ก่อนถึงโรงพยาบาลเธอได้แวะร้านดอกไม้เพื่อซื้อดอกไม้มาเยี่ยมคนป่วย ซึ่งแดเนียลไม่ขัดอะไร แต่เขายังเอาแต่เงียบเช่นเดิม จนกระทั่งเดินทางมาถึงห้องผู้ป่วยนั่นล่ะ ทุกภาพในจิตนาการของหญิงสาวจึงอันตรธารหายไป

ดอกไม้ในมือแทบจะหล่นสู่พื้นเมื่อเธอได้เห็นสภาพของพ่อตัวเองเข้า!

เธอคิดแค่ว่าพ่อแค่ไม่สบาย อาการไม่หนักอะไรมาก กำลังพักรักษาตัวให้หาย และอีกไม่นานก็จะออกจากโรงพยาบาลได้ แต่เมื่อได้พบหน้าผู้เป็นพ่อเท่านั้น อ้อมแก้วถึงกับน้ำตาคลอเบ้าเลยทีเดียว

พ่อของเธอดูซูบผอมจนผิดตาไปมาก เส้นผมที่เคยดกดำตอนนี้กลับร่วงจนเห็นหนังศีรษะ ผิวที่ขาวสะอาดตากลับดูหมองคล้ำลง เบ้าตาดูลึกขึ้น แต่ที่สร้างความสะเทือนใจให้เธอมากที่สุดก็คือ พ่อของเธอสวมเครื่องช่วยหายใจ ที่แขนยังมีอุปกรณ์ทางการแพทย์สำหรับให้น้ำเกลือ

“พ่อ...” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาโหวง เธอส่งช่อดอกไม้ในมือให้แดเนียล จากนั้นจึงตรงดิ่งไปยังเตียงนอนเพื่อสวมกอดผู้ให้กำเนิดเอาไว้ด้วยความรัก และความคิดถึงที่ท่วมท้น “หนูมาแล้วค่ะ”

สำหรับโจเซฟ พอเห็นหน้าว่าเป็นลูกสาวบุญธรรมที่เขารักปานแก้วตาดวงใจเท่านั้น ความดีใจจึงเกิดขึ้นทันที เขารวบรวมเรี่ยวแรงที่มีอยู่เพื่อสวมกอดวาเลนทีนเอาไว้