14 เรื่องนี้ต้องสืบ

ดลภพไม่พูดพร่ำทำเพลง เขายื่นรูปถ่ายในโทรศัพท์มือให้นักสืบดู รูปแรกเป็นภาพที่อิงฟ้ากำลังเดินลงจากรถของเพื่อนและก้าวเข้าไปในคฤหาสน์หรู ส่วนรูปที่สองคือรูปถ่ายในใบสมัครงานของอิงฟ้าที่เขาเคยแอบถ่ายเก็บไว้

“เธอเป็นเลขาฯ คนใหม่ของผม คุณไปสืบดูนะว่าเธอเป็นอะไรกับเจ้าของคฤหาสน์หลังนั้น” ดลภพสั่งเสียงเรียบ

เตโชรับรูปมาพิจารณาอย่างถี่ถ้วน ดวงตาของเขากวาดมองรูปถ่ายคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว ก่อนจะชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นรายละเอียดบางอย่าง

“นี่มันคฤหาสน์ของคุณธีระ ประธานบริษัท เน็กซัส วัน นี่ครับ ใคร ๆ ก็รู้จัก” เตโชเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแปลกใจและไม่คิดว่าดลภพจะไม่รู้จักคฤหาสน์ราคาสามร้อยล้านหลังนั้น เตโชนั้นเป็นนักสืบที่คลุกคลีกับข้อมูลของบุคคลสำคัญอยู่แล้ว ย่อมจำคฤหาสน์ของบุคคลระดับนี้ได้เป็นอย่างดี

ดลภพพยักหน้ารับเล็กน้อย

“ใช่ข้อนั้นผมรู้!!! แต่ผมต้องการรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับเจ้าของบ้าน” เขาเน้นย้ำด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม แววตาคมกริบจ้องมองนักสืบอย่างกดดัน

เตโชก้มลงดูรูปถ่ายของอิงฟ้าในใบสมัครงานอีกครั้ง เทียบกับใบหน้าในรูปถ่ายที่กำลังเดินเข้าบ้าน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองดลภพด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม

“ดูจากรูปถ่าย...ผู้หญิงคนนี้คือบุตรสาวของท่านประธานธีระกับคุณวิภานี่ครับ” เตโชบอกข้อมูลที่เขาประมวลผลได้อย่างรวดเร็ว

“จะใช่ได้ยังไง เธอไม่ได้นามสกุลเดียวกับคุณธีระสักหน่อย”

“ผู้หญิงคนนี้เธอชื่อ อิงฟ้า อัครเมธี เพิ่งจบมาจากเมืองนอกครับ”

คำพูดของเตโชทำเอาดลภพถึงกับนิ่งงันไปชั่วขณะ ข้อมูลนี้ทำให้เขาทั้งตกใจและรู้สึกเหมือนถูกหักหลัง

“ใช่เหรอ!” ดลภพถามกลับเสียงเข้ม ไม่เชื่อหูตัวเอง

“เป็นไปได้ยังไง” เขากำลังนึกทบทวนใบสมัครของอิงฟ้าที่ไม่ปรากฏนามสกุล อัครเมธีเลยแม้แต่น้อย เตโชมองดลภพอย่างเข้าใจในข้อสงสัย

“นามสกุลในใบสมัครอาจจะเป็นนามสกุลของคุณแม่เธอก่อนแต่งงาน หรือนามสกุลของญาติคนอื่นที่ใช้ในการศึกษาต่อต่างประเทศก็เป็นได้ครับท่าน ปกติแล้วลูกสาวของตระกูลใหญ่บางคนก็มักจะใช้นามสกุลอื่นที่ไม่ใช่ของตระกูลโดยตรงเพื่อความสะดวกในการใช้ชีวิตส่วนตัว หรือเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกจับตามองครับ”

คำอธิบายของนักสืบฟังดูมีเหตุผล และยิ่งทำให้จิ๊กซอว์ปริศนาในหัวของดลภพเริ่มต่อกันจนเกือบสมบูรณ์ เขานึกถึงคำพูดของอิงฟ้าที่อ้างว่าไปงานสัมมนาใกล้ ๆ งานการกุศล หรือแท้จริงแล้วคือเธอก็ไปที่นั่นกับมารดาของเธอ และอ้างเรื่องสัมมนา ขึ้นมาเพื่อปกปิดความจริง!

“คุณไปสืบมาให้แน่ชัด! ทุกรายละเอียด! เธอมาเป็นเลขาฯ ของผมทำไม! และเธอมีจุดประสงค์อะไรกันแน่!” ดลภพสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก แต่แฝงไปด้วยอารมณ์ที่ปะทุขึ้นภายในใจ เขาต้องการคำตอบโดยเร็วที่สุด

“อิงฟ้า!!!...เธอต้องการอะไรกันแน่” ดลภพบ่นพึมพำ หลังเตโชเดินจากไป

หลังจากคุยกับเตโช นักสืบที่ร้านอาหารเสร็จ ดลภพก็เดินออกมาส่งเขาที่รถและตั้งใจว่าจะกลับบ้าน ก่อนจะเหลือบไปเห็นรถคันที่ไปส่งอิงฟ้าเมื่อครู่ คนขับเป็นชายร่างสูงเดินลงมาจากรถพร้อมหญิงสาวสวยคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นดลภพจำได้ว่าเขาคือนายตรีทศซีอีโอของบริษัทคู่แข่ง

ทั้งสองกำลังควงแขนกันเข้าไปในร้านอาหารที่ดลภพเพิ่งออกมาเมื่อสักครู่ ความสงสัยของดลภพพุ่งสูงขึ้นไปอีกขั้น ทั้งหมดนี้มันหมายความว่าอย่างไรกันแน่? อิงฟ้ามาต้องมาสืบอะไรในบริษัทของเขาแน่ ๆ ดลภพคิดอย่างนั้น

ดลภพตัดสินใจกลับเข้าไปในร้านอาหารอีกครั้งเขาเลือกนั่งที่โต๊ะหลบมุมที่สามารถมองเห็นตรีทศและผู้หญิงคนนั้นได้อย่างชัดเจน เขายังไม่รีบเชคบิล และเฝ้ามองดูทั้งคู่อยู่ห่าง ๆ ดลภพสั่งเครื่องดื่มมารินจิบช้าๆ แววตาคมกริบจับจ้องไปยังคู่รักที่กำลังหัวเราะต่อกระซิกกันอย่างมีความสุข เขากำลังสังเกตการณ์ทุกความเคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบ เพื่อปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดที่กำลังเกิดขึ้น เขาต้องรู้ให้ได้ว่า อิงฟ้าเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ และเธอมีจุดประสงค์อะไรถึงอยากมาเป็นเลขาฯ ของเขา จนกระทั่งทั้งสองคนทานอาหารมื้อค่ำจนเสร็จเรียบร้อยก็พากันออกจากร้านอาหารแห่งนั้นไป

ดลภพขับรถตามทั้งคู่ไปยังคอนโดหรูแห่งหนึ่ง เขาจำได้ว่ามันคือคอนโดที่เคยมาส่งอิงฟ้าในวันแรก ดลภพเดาว่าทั้งคู่คงจะพักอยู่ที่นี่ด้วยกัน ทำให้ดลภพมั่นใจแล้วว่าอิงฟ้าไม่ได้พักอยู่กับเพื่อนของเธอตามที่บอกเขา

ซีอีโอหนุ่มนั่งคิดทวบทวนก่อนจะตัดสินใจว่าจะไม่ถามอะไรอิงฟ้าในตอนนี้ เพื่อรอให้มีหลักฐานครบถ้วนเสียก่อน แล้วค่อยคิดบัญชีกับเธอทีหลัง ก่อนจะตัดสินใจขับรถกลับบ้าน

เมื่อรถยนต์คันหรูของเขาเคลื่อนตัวเข้ามาจอดในบริเวณบ้าน แสงไฟสว่างไสวที่ส่องออกมาจากตัวบ้านบ่งบอกว่าทุกคนกำลังรอคอยการกลับมาของเขาอยู่แล้ว

ทันทีที่ดลภพก้าวเข้ามาในโถงบ้าน เสียงทุ้มนุ่มของ คุณอดุลศักดิ์ ผู้เป็นบิดา ก็ดังขึ้นทักทาย

“กลับมาแล้วรึ...เจ้าดลย์ แกไปไหนมา ทำไมถึงกลับดึกนัก รู้มั้ยว่าวันนี้คุณปู่เค้าจะรอคุยด้วยอยู่” คุณอดุลศักดิ์เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับบอกถึงจุดประสงค์ที่ทุกคนรอคอยเขาเพียงคนเดียว

“ดลย์ คุณปู่รอลูกอยู่ที่โต๊ะอาหารแน่ะ” คุณภัสสรรีบเดินมาบอกบุตรชายอีกคน ราวกับว่าวันนี้มีเรื่องสำคัญจริง ๆ

ดลภพรีบเดินเข้าไปทันทีก่อนจะเห็นคุณประยูร คุณปู่ของเขาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องอาหาร ใบหน้าของท่านดูสดใสขึ้นมากหลังออกจากโรงพยาบาล ทำให้ดลภพรู้สึกโล่งใจ

“สวัสดีครับคุณปู่” ดลภพยกมือไหว้ผู้ใหญ่ชายชราที่นั่งอยู่ด้วยความนอบน้อม

“ดลย์มานั่งข้าง ๆ ปู่นี่ม่ะ” เสียงแหบแห้งของชายชราเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขเมื่อเห็นหน้าหลานชายคนเดียว

ดลภพเดินไปนั่งข้าง ๆ คุณปู่ บนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยเมนูโปรดของเขา บรรยากาศภายในบ้านอบอวลไปด้วยความรักและความอบอุ่น

ดลภพตัดสินใจที่จะเก็บเรื่องของตัวเองเอาไว้ก่อน เขายังไม่อยากให้ครอบครัวรู้เรื่องที่ลูกสาวบริษัทคู่แข่งปลอมตัวมาเป็นเลขาฯ ของเขา โดยเฉพาะคุณปู่ที่เพิ่งฟื้นจากอาการป่วย เพราะอาจก่อให้เกิดอาการกำเริบของโรคหัวใจขึ้นมาอีก ดลภพตัดสินใจแล้วว่าเขาจะต้องได้ความจริงจากนักสืบเสียก่อน ว่าอิงฟ้ามีจุดประสงค์อะไรกันแน่ที่เข้ามาในชีวิตเขาในฐานะเลขาฯ