6

อันนาตื่นขึ้นมาเพียงลำพังบนเตียงนอนที่ไม่คุ้นเคย หล่อนจำได้ดีว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองบ้างจึงใช้เวลาทบทวนอีกพักใหญ่.....คิดไปคิดมาถ้าจะโทษใครก็คงต้องโทษตัวเอง หากหล่อนรอบคอบกว่านี้เหตุการณ์ร้าย ๆ คงไม่เกิดขึ้น....จากนี้ไปคงต้องค่อย ๆ แก้ปัญหาไปทีละอย่างและสิ่งแรกที่ทำคือส่งไลน์หาบิดาแจ้งว่าหล่อนปลอดภัยดี ถึงแม้ท่านคงไม่อยากรู้แต่หล่อนก็แอบหวังว่าท่านอาจจะหายโกรธเร็ว ๆ นี้และทันทีที่ข้อความถูกส่งไปหน้าจอโปรแกรมไลน์ก็ขึ้นว่าอ่านแล้วทันที...หัวใจอันนาฟูขึ้นอย่างมีความหวังแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีการตอบกลับแต่อย่างใดหล่อนจึงได้ตัดสินใจลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวอย่างเงื่องหงอย

.....กรี๊ดดดดดด..........

ทันทีที่ถอดเสื้อเชิ้ตซึ่งเป็นอาภรณ์เพียงชิ้นเดียวบนร่างกายเพื่อเตรียมจะอาบน้ำ พลันสายตาของอันนาก็เหลือบเห็นภาพตัวเองบนกระจก.....ผิวเนื้อเนินอกเต็มไปด้วยรอยจ้ำ ๆ กระจายอยู่ทั้งสองข้างจึงตกใจไม่รู้ว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัดอะไรถึงได้เจอโรคร้ายซ้ำเติมแบบนี้นะ…….

“อันนา.....อันนาคุณเป็นอะไร” ออสตินถลันเข้ามาในห้องน้ำเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของหญิงสาว เขาเพิ่งกลับเข้ามาหลังจากออกไปรับเสื้อผ้าของหล่อนที่เขาสั่งให้ลูกน้องหามาให้

“คุณ....ฉะ...ฉัน...ฮือ ๆ ๆ ” หญิงสาวร้องไห้อยากบอกกับเขาว่าหล่อนเป็นโรคร้ายก็พูดไม่ออกได้แต่ยกมือขึ้นปิดบังทรวงอกพลางส่ายหน้าน้ำตานอง.....

“ว่าไง....อันนา” ออสตินวางหน้าเฉยเขาคิดว่าเจ้าหล่อนต้องเห็น ร่องรอยพวกนั้น แต่ที่ผิดคาดคือหล่อนไม่ได้พุ่งเข้ามาทำร้ายเขาอย่างที่ วาดภาพเอาไว้หรือว่ายัยนี่จะไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่ามันคือร่องรอยอะไรหรือเปล่าวะ...ไม่อยากจะเชื่อว่าโตเป็นสาวขนาดนี้จะไม่รู้จัก

“ฉันเป็นอะไรไม่รู้ค่ะ” อันนาบอกพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น.....แววตาเต็มไปด้วยความสับสนและทดท้อใจ….

“ไหนคุณเป็นอะไร ตรงไหนขอผมดูหน่อย” ผู้ชายหน้ามึนเอ่ยถามเสียงนุ่มหวังให้หญิงสาววางใจ พลางเดินเข้าหาทำท่าจะดึงแขนที่บังหน้าอกเปลือยนั่นออก

“ยะ...อย่าเข้ามานะ...ใช่ !...ฉันต้องไปหาหมอ หมอเท่านั้นที่จะช่วยฉันได้ไม่ใช่คุณ” อันนาเริ่มได้สติหลังจากฟูมฟายไร้ประโยชน์เกือบต้องเสียความบริสุทธิ์ทางสายตาให้เขาแล้วไหมล่ะแต่กระนั้นก็ยังลนลานมือไม้สั่น

“จะบ้าเหรอ...อยู่ดี ๆ จะเอานมไปให้หมอดู....เป็นใครก็ไม่รู้ไว้ใจได้ที่ไหน” ออสตินเผลอตวาดลั่น จู่ ๆ ก็อารมณ์ขึ้นเกิดหวงแหนร่างกายของเจ้าหล่อนขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“นี่มันร่างกายของฉันนะคะคุณออสติน ฉันมีสิทธิ์ที่จะให้ใครดูหรือไม่ดูก็ได้และตอนนี้ฉันคิดว่าฉันกำลังป่วยเพราะฉะนั้นฉันต้องไปหาหมอด่วนค่ะ...โปรดหลีกทางด้วย” อันนาพยายามข่มใจเจรจากับคนวางอำนาจถือสิทธิ์ราวกับเป็นเจ้าชีวิตของหล่อนอย่างใจเย็น

“คุณไม่ได้ป่วย....” ออสตินโพล่งออกมาอย่างเหลืออดเพื่อหยุดคนดื้อเขาไม่มีวันยอมให้เจ้าหล่อนไปเปิดนมคู่นี้โชว์ใครต่อใครหรอก......เอิ่ม...ชายหนุ่มแปลกใจตัวเองเหมือนกันแต่จะเป็นเพราะอะไรก็ช่างหัวมันเถอะ !....

“เอ๊ะ !...คุณจะมารู้ดีกว่าฉันได้ยังไงกันคะ”

“ผมรู้ก็แล้วกันน่า”

“หรือว่า...คุณแอบดูของฉัน” อันนาหรี่ตามองอย่างจับผิดเพราะท่าทางมีพิรุธของเขา โหนกแก้มขึ้นสีเข้มขึ้นพร้อมกับจ้องตาไม่กระพริบ...ฮึ...คงเตรียมตัวมาอย่างดีสิท่าถึงได้ทำหน้าหนาตาแข็งทั้งที่โกหกคำโตเอาไว้....

“เปล่า...ไม่ได้แค่แอบดู” ออสตินยักไหล่ไม่ยี่หระ เขาเป็นถึงประธานบริษัทยักษ์ใหญ่จะต้องกลัวทำไมกับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ด้วยวะ

“หมายความว่าไงคะ” คิ้วสวยขมวดมุ่น

“เพราะรอยพวกนั้นน่ะ......ผมเป็นคนทำมันเอง” ออสตินพูดช้า ๆ ชัด ๆ

“.........อร๊ายยยยย.........ไอ้....ไอ้.........” อันนาชี้หน้าคนบ้ากามมือไม้สั่น เมื่อคืนเขาทำเป็นข่มขู่หล่อนสารพัดแต่ก็นอนห่าง ๆ เก็บไม้เก็บมือเรียบร้อยทำให้หล่อนวางใจจนหลับใหลไม่รู้ตัวแต่ที่ไหนได้....ไอ้หื่นเอ้ย......

ออสตินมองหญิงสาวด้วยสายตากรุ้มกริ่ม.....เขาไม่ได้โฟกัสอยู่ที่ใบหน้าแดงก่ำเหมือนควันจะออกหู..... แต่กลับจับจ้องก้อนเนื้อคู่งามครัดเคร่งที่ดีดเด้งขึ้นลงตามแรงลมหายใจฟืดฟาดเหมือนเจ้าตัวอยากจะฟาดหัวใครสักคน

“ผมขอโทษ มันอดใจไม่ไหวจริง ๆ.......โอ๊ะ !!......”

อันนาได้ยินอย่างนั้น โกรธจนแก้วหูลั่นเปรี๊ยะ ๆ ๆ หล่อนกางเล็บโผเข้าหาร่างหนาหากเขาจับไว้ไม่ทันมีหวังว่าหน้าหล่อ ๆ คงแหกไปแล้ว

“หยุด !......” ออสตินต้องจับล็อคมือทั้งสองข้างของหล่อนเอาไว้

“ทุเรศที่สุดเลย.....ไอ้คนฉวยโอกาส ไอ้บ้านี่.......”

หญิงสาวดิ้นรนเตะถีบสะเปะสะปะจนกระทั่งโดนรวบร่างเปลือยเอาไว้ทั้งตัวก่อนที่ออสตินจะเอื้อมมือไปคว้าผ้าขนหนูมาคลุมให้

“ถ้าไม่อยากโดนของจริงหยุดอาละวาดเดี๋ยวนี้.....แล้วตามมาเอาเสื้อผ้าของเธอด้วยอยู่ข้างนอก” ออสตินสั่งเสียงเข้มเขาถึงกับเหงื่อตกกับผู้หญิงฤทธิ์มาก เท่าที่จำได้ไม่เคยต้องออกแรงจัดการกับผู้หญิงคนไหนมีแต่ใคร ๆ อยากวิ่งเข้าใส่แรงทั้งหมดเก็บไว้ใช้แค่บนเตียงเท่านั้น