14

“นี่คุณ...”

“ผมชมคุณนะ”

“ไม่ต้อง ขอบคุณ”

“แล้วไง...ตกลงหรือเปล่า”

“คุณอยากมีลูก เลยจะจ้างให้ฉันท้องลูกของคุณอะไรงี้....” หญิงสาวดักทางถามทำเป็นรู้ทัน พลางมองเขาตาพอง ๆ เขาคิดว่าอยากมีลูกก็ใช้เงินเนรมิตเอาง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอเด็กไม่ต้องการเติบโตท่ามกลางความรักความผูกพันงั้นสิ....

“ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว” ออสตินเริ่มจะจับทางได้ว่าแม่คนงก ไม่ได้อยากได้เงินไปเสียทุกเรื่อง บางเรื่องหล่อนก็ดื้อหัวชนฝา

“แล้วมันยังไงคะ”

“ผมคิดว่าผมชอบคุณนะ..... แล้วก็ขี้เกียจหาเมียแล้วด้วยก็เลยคิดว่าไหน ๆ ก็ไหน ๆ ผมเลือกแต่งงานกับคุณเลยแล้วกัน” ตรงกว่านี้ไม่มีอีกแล้วทุกคำที่พูดออกไปแทนความรู้สึกตอนนี้ได้อย่างดีเยี่ยม

“ห๊ะ....คุณขอฉันแต่งงาน” อันนาทำหน้าเหมือนเห็นผีตัวโต ๆ

“ใช่...ถ้าหมายถึงการแต่งงานกันอย่างเงียบ ๆ แล้วก็หย่ากันเงียบ ๆ หากไปด้วยกันไม่ได้” ออสตินตอบตามตรง เขาไม่ใช่จะเลือกแต่งงานกับใครชุ่ยๆ แต่การเลือกเฟ้นผู้หญิงที่จะมารับตำแหน่งเมียของเขานั้นมันก็ยากเย็นและเสียเวลาสิ้นดี ครั้นจะแต่งกับผู้หญิงที่เหมาะสมแต่เขาไม่ได้รักมันก็ไม่ใช่......เพราะฉะนั้นวิธีนี้น่าจะเหมาะสมสำหรับเขาและอันนามากที่สุด แทนการขอทดลองอยู่ก่อนแต่งกับเจ้าหล่อน หากทำอย่างนั้นมีหวังได้หัวแบะอีกรอบแน่ ๆ .....

“คุณกำลังหลอกแอ้มฉันฟรี ๆ หรือเปล่าเนี่ย” หญิงสาวเหล่มองเขาอย่างค้นหา ฟังยังไงหล่อนก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบเห็น ๆ อีตานี่ปั้นเรื่องหลอกกินฟรีอยู่หรือเปล่าวะ....แต่จะว่าไป ออสตินก็เป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์เป็นบ้าเลย.......แถมเปย์หนักอีกต่างหากไม่คว้าไว้ก็โง่เต็มทีแล้ว........อันนาได้แต่ทะเลาะกับตัวเองจนหัวหมุน

“ก็คุณไม่ขาย”

“คุณออสติน” หญิงสาวขึ้นเสียงสูง

“ผมขอโทษ.....ทุกอย่างที่พูดไปเป็นเรื่องจริง ผมไม่อยากให้สังคมร่วมรับรู้ ถ้าหากเราไปกันไม่ได้คุณจะได้ไม่เสียหายไง” ชายหนุ่มพยายามอธิบายอย่างตรงไปตรงมา

“ฮึ...น่าเชื่อตายล่ะ” หมั่นไส้ เชื่อได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ทำเป็นพูดอย่างหล่อเชียว

“แล้วที่สำคัญอีกอย่างนะ.....ลูกชายผมมันทนเหงาได้ไม่นานหรอกคุณ...ผมคิดว่ามันกำลังจะลุกขึ้นประท้วงทั้งผมและคุณแล้วล่ะ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับบดเบียดบั้นเอวให้คนใต้ร่างได้รับรู้ถึงสถานการณ์อันล่อแหลมที่จำเป็นต้องเผชิญร่วมกัน

“อร๊ายยยยย...อุ๊บ...” ริมฝีปากที่เตรียมจะสาดวาจาเผ็ดร้อนเข้าใส่คนหน้าไม่อายถูกปิดพร้อมกับโดนรุกล้ำไล่ต้อนหลอกล่อจนเบลอถึงกับละเมอกอดคอเขาเอาไว้อย่างเผลอไผลจวบจนเขาถอนหน้าออกมาดวงตาของหล่อนยังปรือฉ่ำ.....

“แต่งงานกับผมนะ” เสียงกระซิบแหบพร่ามองตาหวานซึ้ง

สองมือบอบบางของอันนายันหน้าเขาออกห่างพลางส่งสายตาวาววับอย่างกับแม่เสือสาว ไอ้ผู้ชายหน้าด้านปั้นเรื่องขอแต่งงานที่แท้หวังฟันฟรี แบบนี้พอหายอยากคงพูดยากเผลอ ๆ โดนชิ่ง

“สรุปว่าหื่น?” อันนาจี้จุด สรุปตรงประเด็น

“โธ่...อันจ๋าเดี๋ยวค่อยคุยได้ไหมที่รัก” เสียงหายใจฟืดฟาดบ่งบอกความอยากที่พุ่งขึ้นถึงขีดสุด

“โว๊ะ ๆ ๆ ....ที่รักก็มา” หญิงสาวเบะปากอย่างรู้ทัน นี่ขนาดเขาบอกแค่ชอบยังเรียกหล่อนว่าที่รักได้หน้าตาเฉย.......ชิ...สันดานผู้ชายเจ้าชู้..... ถึงแม้อันนาไม่เคยมีแฟนมาก่อนแต่หล่อนก็อ่านมาเยอะและนั่นคือสาเหตุที่หล่อนชอบผู้ชายหล่อล่ำแต่ไม่ได้อยากลูบคลำขอแค่มองก็พอ......รับประกันไม่มีวันเสียใจหากไม่คิดครอบครองผู้ชายพวกนั้นที่ไม่รู้ว่าวันไหนจะโดนฉกชิงออกจากอก......ยิ่งถ้าโดนฉกไปในวันที่คิ้วตกหน้าเหี่ยวนมยานก้นย้อยยิ่งเจ็บกระดองใจเป็นร้อยเท่า.....

“อยากได้อะไรอีกทูนหัวบอกผัวมาเถอะ ลูกชายผมจะรอไม่ไหวแล้วครับที่รัก.... ” ชายหนุ่มอ้อนวอนเสียงกระเส่าทำราวกับหมาเห็นขนมคนหื่นเห็นนม แต่ได้แค่นั่งชมเพราะถูกห้ามกิน

“ตอนนี้ไม่ใช่ผัวอย่ามั่วค่ะบอส.....เพราะเราจะไม่จิ๊จ๊ะกันก่อนจดทะเบียนสมรสเด็ดขาด” ....เฮ้อ...จะลีลาทำไมวะยัยอันนาเดี๋ยวเขาก็เปลี่ยนใจหรอก....แต่อีกใจหนึ่งก็บอกว่าต้องปลอดภัยไว้ก่อน อย่ายอมให้เขาปั่นหัวเล่นง่าย ๆ เพราะถ้าหากเขาได้สมใจอยากแล้วอำนาจต่อรองของหล่อนจะลดลงอย่างน่าใจหาย ถึงตอนนั้นก็มีแต่เสียเปรียบลูกเดียว

“อันนา เราจดทะเบียนสมรสกันที่เซเว่นไม่ได้ที่รัก สำนักงานเขตก็ไม่ได้เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง รอพรุ่งนี้นะอีกนิดเดียว....” ร้องขอเสียงกระเส่า

“ค่ะ...งั้นเราก็รอพรุ่งนี้นะคะ....อีกนิดเดียว” หญิงสาวยอกย้อนพลางกัดริมฝีปากหลิ่วตายิ้มยั่ว....

“เฮ้ย ! ไม่ใช่อย่างนั้นสิ...นะ...ที่รักนะ” ออสตินเริ่มงอแงเป็นเด็กชายเอาแต่ใจเพราะ แก่นกายปวดร้าวจนแทบระเบิด ใบหน้าเขาเหยเกอย่างไม่รู้จะทำยังไงดีผู้หญิงตัวแค่นี้ เดี๋ยวกู ปล้ำแม่ง...ก็สิ้นเรื่อง....ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดสงสัยตัวเองทำไมมันขึ้นง่ายขนาดนี้วะ.....

“กลับลงไปนอนดี ๆ สิคะบอสเดี๋ยวฉันช่วย” หญิงสาวเกิดความคิดดั่งแสงสว่างวาบเข้ามาในหัว....รอยยิ้มแฝงเลศนัยที่อีกฝ่ายมองไม่เห็นผุดขึ้นบนใบหน้า

ออสตินลงไปนอนหงายข้างกายสาวอย่างกระตือรือร้นพร้อมกับดึงมือบางไปวางแหมะอยู่บนเสากระโดงกลางลำตัวอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องถึงแม้จะเป็นการสัมผัสนอกผ้าแต่อันนาก็รู้สึกได้ถึงความแข็งขึงตึงร้อนที่กำลังดีดดิ้นของมันอย่างชัดเจน