15

“เอาสิจ๊ะจะช่วยทำอะไรก็เชิญเลยครับที่รัก มันยอมเป็นของคุณ..........” ท่านประธานหนุ่มกระตุ้นพลางหลับตาพริ้มรอรับความหฤหรรษ์ในอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า

“บอสให้ฉันทำให้จริง ๆ เหรอคะ....บอสอาจเจ็บนะคะ” อันนาถาม ให้โอกาสเขาตัดสินใจใหม่อีกครั้ง

“ตามสบายเลยที่รักจะอมรูดดูดเลียใส่มาไม่ต้องยั้ง หรือมีอะไรตื่นเต้นกว่านั้นก็แสดงฝีมือออกมาเต็มที่เลยครับ.......ผมอึด....” ชายหนุ่มโอ่ด้วยความภาคภูมิใจ

“ฉันจะทำแล้วน๊า.....” เอ่ยเตือนอย่างน่ารัก

“ให้ไวเลยครับที่รัก” ชายหนุ่มหลับตาพริ้มรอรับความตื่นเต้นในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า

“.............”

“อ๊ากกกก !!.......ลูก......ลูกชายผม” ชายหนุ่มร้องลั่นห้อง เมื่อมือบางแทนที่จะกำแล้วสาวราวรูดขึ้นลงอย่างที่หวังจะเจอกับความหฤหรรษ์แต่มันดันกลายเป็นความหฤโหดไปได้ยังไงวะ......อันนากำลังกำขยำและบีบคอมันแน่นจนเจ้าของดิ้นพล่านกลัวมันจะหลุดติดมือหล่อนไปจริงๆ

“ดีขึ้นไหมคะบอส” เสียงหวานใสเอ่ยถามอย่างภาคภูมิใจ วิธีนี้แหละที่ลดความหื่นได้ชะงัดนัก

“ปล่อยมือ.......แล้วเอาแจกันมาฟาดหัวผมสักทีดีกว่าไหม” เอ่ยเสียงกระท่อนกระแท่นเหมือนจะขาดใจ

“เอาอย่างนั้นเหรอคะ” อันนาขยับจะลุกไปหยิบอุปกรณ์ที่เขาอุตส่าห์ร้องขอแต่ถูกมือใหญ่ยึดเอาไว้

“อันนา ! ผมประชด....อูยยยยย.......จะใช้การได้ไหมวะเนี่ย”ออสตินเจ็บจุกจนตัวงอ

“ฉันช่วยให้บอสหายหื่นไงคะ...เป็นไงคะดีขึ้นหรือยัง”

“อันนา...คุณมันร้ายกาจ” ชายหนุ่มกัดฟันพูด เจ็บครั้งนี้ต้องเอาคืนให้สาสม

“แล้วคุณยังอยากแต่งงานกับผู้หญิงร้ายกาจอยู่หรือเปล่าคะ”

“เออ....คำไหนคำนั้น” ออสตินกัดฟันกรอด.......รอคิดบัญชีทีหลัง...ฮึ..... พ่อจะกดให้จมเตียงไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลยคอยดู

“ตกลงค่ะ...แต่งก็แต่ง” หญิงสาวยิ้มอย่างมีชัย ยกนี้หล่อนชนะยกต่อไปค่อยไปวัดดวงอีกที......หญิงสาวใจดีคลี่ผ้าห่มคลุมร่างที่งอเป็นกุ้งพลางนอนตะแคงเข้าหาเอื้อมมือตบก้นแน่น ๆ ของชายหนุ่มเบา ๆ ราวกับกล่อมเด็กน้อยนอน

ออสตินได้แต่นอนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันแบบนี้มันหยามกันชัด ๆ ....เขาสาบานกับตัวเองว่าคืนนี้กูต้องได้กินนมก่อนนอน.....ฮึ่ย...ยัยตัวร้าย....

หญิงสาวลืมตาตื่นบนเตียงนอนที่หล่อนเริ่มจะคุ้นเคยกับคนที่เริ่มเคยคุ้นเช่นกันจนไม่ได้รู้สึกแปลกใจ หรือผิดที่ผิดทาง ซึ่งก็น่าแปลก ด้วยช่วงเวลาที่เจอกันนั้นสั้นมากไม่น่าจะทำให้หล่อนไว้ใจเขามากมายขนาดนี้ทั้งที่ปกติไม่ใช่จะปล่อยเนื้อปล่อยตัว แต่มันก็เป็นไปแล้ว.........อืม...วันนี้เบาสบายดีแฮะ........เฮ้ย !......หญิงสาวฉุกใจคิดถึงสิ่งผิดปกติบนร่างกายตน ก่อนจะรีบใช้สองมือเลิกผ้าห่มที่คลุมร่างขึ้นดูก่อนจะ.....

“กรี๊ดดดดด.......ไอ้บ้า...ไอ้บ.......อื้อ.....” หญิงสาวก่นด่าคนตัวโตที่นอนอยู่ข้าง ๆ ยังไม่ทันหนำใจก็โดนมือใหญ่ตะปบปิดปากได้แต่ดิ้นหูตาเหลือก

“อย่าเสียงดังเดี๋ยวมัมตื่น” ออสตินบอกอย่างนั้นแต่ยังไม่ยอมเอามือออกจนกระทั่งหญิงสาวพยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้ว เขาจึงยอมปล่อยมือ

“คุณแก้ผ้าฉันทำไมห๊ะ...โรคจิตชอบลักหลับหรือไง” อันนาไม่กล้าพูดเสียงดัง ไม่ตะโกนด่าแต่จะเรียกว่ากระซิบด่าก็ไม่ผิด หล่อนลืมเสียสนิทว่าห้องระดับนี้มันเก็บเสียงได้อยู่แล้วเลยบ้าจี้ตามเขาไปด้วย

“ผมกลัวคุณอึดอัดไงจ๊ะที่รัก ทั้งหุ้มทั้งห่อมันจะหายใจไม่ออกเอานะ” อธิบายตาปริบ ๆ

“อย่ามาแถ !...”

“จริง ๆ ดูนี่สิ ผมก็แก้ผ้านอนเหมือนคุณเปี๊ยบเลย” ออสตินไม่พูดเปล่า ยังเปิดผ้าห่มให้หญิงสาวดูด้วยแววตายิ้มกรุ้มกริ่มในขณะที่อันนามองส่วนนั้นของเขาตาพอง พลางยกมือขึ้นอุดปากตัวเองไม่ให้เสียงร้องเล็ดลอดออกไป........โอ้ว...แม่เจ้า...เกิดมาไม่เคยเห็นของใครชัด ๆ ระดับโฟร์เคขนาดนี้ แถมมันยังยืนตรงทำความเคารพหงึกหงักอย่างมีมารยาทอีกด้วย

“นี่คุณ ดูพอหรือยังผมเมื่อย” ออสตินถามด้วยสีหน้าภาคภูมิใจนักหนา คงจะไม่เคยเจอว่าใครจะมีเจ้าลูกชายสมบูรณ์แข็งแรงแข็งแกร่งราวกับม้าศึกแบบนี้สิท่าถึงได้มองจนตาแทบถลน.....

“ฮึ...ก็งั้น ๆ ยังจะกล้าโชว์” พอตั้งสติได้อันนาก็เบ้ปาก หล่อนเพิ่งนึกขึ้นได้ถึงวิธีการที่จะตอบโต้กับพวกชอบโชว์แบบได้ผลชะงัดนัก

“นี่คุณ....หมายความว่าไงหึ...ไอ้คำว่างั้น ๆ ของคุณน่ะ” ชายหนุ่มเริ่มเดือดปุด ๆ เมื่อคิดว่าสาวเจ้าคงเคยผ่านมาอย่างโชกโชน แม้จะไม่ถือสา แต่อย่าตอกย้ำ...มันเจ็บ...

“คงไม่ต้องอธิบายมั้งคะ เรื่องอย่างนี้บอสน่าจะรู้ดีอยู่แล้ว” พูดจบหล่อนก็ลุกขึ้นพร้อมกับกระชากผ้าห่มติดตัวไปด้วยก่อนจะปล่อยทิ้งไว้หน้าห้องน้ำวิ่งเข้าไปจัดการกับธุระส่วนตัว ไม่สนเสียงฮึ่มฮั่มจากคนบนเตียง...สมน้ำหน้า.....

“ฮึ่ม ! แสบนักนะ” ออสตินคาดโทษ..... คืนนี้จะจัดหนักไม่เกรงใจแล้วนะ....ชายหนุ่มนึกถึงคืนที่ผ่านมาจึงได้มีรอยยิ้มน้อย ๆ เขาทั้งลูบทั้งคลำขยำแต่ก็เบามือ...ยัยบื้อยังไม่รู้ตัวอีก......