10

“เฮ้ย !...อย่าดราม่าสิคุยกันดี ๆอันนา”

ฮึ.....มันสมองระดับไหนก็แพ้มารยาหญิง อันนากระหยิ่มใจกลั้นยิ้มปั้นหน้าเศร้าเล่าความเท็จต่อไป

“ฮือ ๆ ๆ .....สมใจคุณแล้วสิ อยู่ ๆ ก็แกล้งปั่นหัวคนอื่นเล่น....คนใจร้าย” อันนาต่อว่าทั้งน้ำตา

“โอ๋ ๆ ๆ ไม่ร้องอันนา ไม่ร้อง” ออสตินถือโอกาสรวบร่างบางเข้ามากอด แต่ก็โดนยัยตัวแสบผลักกระเด็นอย่างรู้ทัน...ฮึ...ใครกันแน่ที่ร้ายกาจ ชายหนุ่มหรุบตามองการกระทำนั้นอย่างขำ ๆ

“จะไม่ให้เสียใจยังไงไหว......จู่ ๆ ก็ให้ความหวังแล้วก็ดับฝันกันดื้อ....ฮือ ๆ ๆ” หญิงสาวยังคร่ำครวญไม่หยุด

“เอ่าล่ะ...สรุปว่าเธอจะทำให้ได้เลยใช่ไหม ถ้าไม่ให้นี่ฉันจะกลายเป็นคนใจร้ายใจดำไปเลยสินะ”

“ใช่ ๆ ๆ ...ใจโฉด ใจชั่วด้วย” อันนาพยักหน้าหงึกหงัก แต่ในใจนั้นอยากจะจุดพลุฉลองความสำเร็จที่อยู่แค่เอื้อม

“อันนา.....ไม่ขนาดนั้นมั้ง” ออสตินเตือนแบบเคือง ๆ เหมือนเขาถูกเด็กหลอกด่ายังไงก็ไม่รู้

“ถ้าคุณให้งานผู้หญิงตาดำ ๆ ก็ไม่ต่างกับพ่อพระ.....พ่อมหาจำเริญ...พ่อเทพบุตรสุดหล่อ.....พ่อนักบุญ...พ่อ....” หญิงสาวยอมพูดใหม่ เพื่อเงินแล้วบอกเลย...อันนาพลิกลิ้นง่ายกว่าพลิกกระดาษ

“พอ ๆ อย่าล้น !”

หญิงสาวเงียบกริบราวกับปิดสวิตซ์ได้....รอเวลาที่เขาจะเอื้อนเอ่ยมาอย่างใจจดใจจ่อ

“เอาล่ะ ผมจะไม่อ้อมค้อมแล้วนะ งานที่ว่าก็คือ ผมจะจ้างคุณมาเป็นเมียผม.......เป็นไงไม่ยากเลยใช่ไหม....อุ๊ก......” ออสตินตัวงอเพราะไม่ทันระวัง ออสตินน้อยเลยโดนจู่โจมอย่างรวดเร็ว

“ไอ้บ้าเอ้ย !....พูดไม่รู้เรื่องหรือไงก็บอกว่าไม่ขาย...ไม่ขายโว้ย....ฟังภาษาคนไม่เข้าใจใช่ไหม” ไม่พูดเปล่าหญิงสาวยังปรี่เข้าไปหมายจัดการไอ้ออสตินน้อยให้เด็ดขาดสิ้นซากไปเสียที จะได้ไม่ไปทำหื่นกับใครได้อีก

“เฮ้....เดี๋ยวอันนา ฟังให้จบก่อนสิวะยัยเด็กบ้า....” ออสตินยกมือขึ้นดันหน้าผากยัยตัวแสบแล้วยืดจนสุดแขนไม่ให้เจ้าหล่อนเข้าจู่โจมยามที่ยังเจ็บและจุกแทบขาดใจหญิงสาวจึงทำได้แค่เตะต่อยอากาศ วืดวาดพลาดเป้าส่งผลให้ยิ่งฮึดฮัดขัดใจ…เฮอะ ! แขนขาสั้นกว่าแล้วไง....

“ว่ามา.....พูดดี ๆ นะไม่งั้นแม่จะเอาให้สูญพันธุ์เลยคอยดู” ผู้หญิงรูปร่างบอบบางโมโหจนหน้ามืด ตั้งตัวเป็นแม่ของท่านประธานใหญ่อย่างลืมตัว

“เมียปลอม ๆ ...เข้าใจไหมว่าเมียปลอม ๆ แค่แสดงว่าเป็นเมียรักของฉันค่าจ้างเดือนละล้าน.....ฉันคิดอยู่แล้วว่าเธอคงจะไม่สน ก็บอกแล้วว่าจะไปจ้างคนอื่น ...แต่เธอก็บีบฉันให้ต้องพูดออกมาเองนะอันนา” โบ้ยให้เป็นความผิดของผู้หญิงจอมงก เรื่องแบบนี้เขาถนัดนัก

“เมียปลอม ๆ เหรอ.....เอ่อ...ความจริงฉันเล่นละครเก่งนะคุณ.....อืม....เอาเป็นว่าฉันช่วยคุณก็ได้” หญิงสาวพยายามเอ่ยออกมาแบบรักษาหน้าตัวเองสุด ๆ แล้วสรุปแบบได้กับได้ ได้ทั้งเงินได้ทั้งบุญคุณ

“หมายความว่าคุณจะแสดงเป็นเมียผมโดยไม่คิดเงินงั้นเหรอ” ก็เจ้าหล่อนใช้คำว่าช่วยก็หมายความว่าไม่คิดค่าจ้าง

“บะ...บ้า...คิดสิคิด ไม่คิดได้ไงเงินนะคุณ..... เพราะฉันจะต้องใช้สมอง ทุ่มเทแรงกายแรงใจ เพื่อที่จะรับบทบาทนี้อย่างแนบเนียนที่สุด รับรองว่าคุณจะไม่ผิดหวังกับฝีมือระดับตุ๊กตาเพชรของฉันแน่นอน.....หุหุ...” อันนาป้องปากหัวเราะหลังจากอวดอ้างสรรพคุณของตนเองจนเว่อร์วัง

“โอเค ตามนั้น”

“ว่าแต่ทำไมคุณจะต้องทำอะไรแบบนี้ด้วยคะ” พูดจบ นักแสดงตุ๊กตาเพชรก็ตั้งตารอฟังคำตอบตาแป๋ว....ใช่สิหล่อนอารมณ์ดีแล้วนี่

ออสตินเดินหนีไปยืนที่หน้าต่าง ทอดสายตามองออกไปท่ามกลางความเวิ้งว้างราวกับกำลังล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า สองมือล้วงกระเป๋ายืนนิ่งอย่างคนที่คิดหนัก ในขณะที่คนอยากรู้เดินตามไปยืนห่าง ๆ แล้วออกเสียงเตือนเบา ๆ

“ว่าไงล่ะคุณ เรื่องใหญ่เลยเหรอ” อันนาใช้นิ้วชี้จิ้มเบาที่หลังของเขาอย่างเกรงใหญ่ เพราะดูท่าทางเขาจะกลุ้มใจเอามาก ๆ

“อืม.......ใหญ่มากถ้ามัมจับได้อาจจะถึงกับตัดผมออกจากกองมรดก” ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะตอบออกมาโดยไม่ยอมหันหน้ากลับมา........จะไม่มีใครได้รู้ว่าตอนนี้หน้าตาเขาเป็นเช่นไรโดยเฉพาะยัยตัวแสบ

“เรื่องอะไรกันหรือคะ ทำไมถึงได้ร้ายแรงขนาดนั้น”

“มัมยื่นคำขาดจะหาเมียให้ผม....ถ้ายังหาเมียเองไม่ได้” ออสตินตอบหน้าตายซึ่งมันก็มีความจริงอยู่ด้วยส่วนหนึ่ง แต่คนอย่างเขาน่ะเหรอที่จะยอมให้ใครมาบงการชีวิตได้

อันนาฟังแล้วคิดตาม เรื่องราวมันคุ้น ๆ....เฮ้อ.... อิหยังวะ.....คนรวย ๆ นี่ชอบมีปัญหาเรื่องหาคู่ครองกันเสียจริง.......น่าสงสารชะมัด

“ไม่เป็นไรนะคุณ ฉันจะพยายามแสดงให้แนบเนียนที่สุด...รับรองว่าคุณจะมีเงินมาจ่ายค้าจ้างให้ฉันแน่นอน...เอ่อ....ฉันหมายถึงคุณจะไม่โดนตัดออกจากกองมรดกแน่นอนค่ะ” อันนายิ้มเขิน.....หล่อนให้คำมั่นสัญญาไม่ได้ห่วงตัวเองเลยจริง ๆ นะเนี่ย........เพราะเริ่มรู้สึกสงสารเขาต่างหาก โถ ๆ ๆ ...มรดกทั้งกองเลยนะนั่น......แอบสะอื้นน้ำตาไหลอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้ ไหล่สั่นเชียว... ถึงว่า...ไม่กล้าหันหน้ากลับมากลัวฉันเห็นความอ่อนแอของคุณเข้าสินะ.....หญิงสาวคาดเดาไปต่าง ๆ นานา...เฮ้อ......ความจริงก็ห่วงค่าจ้างนั่นแหละ.......