EP.3 ต้องโดนตี

ปาลินหันไปตามเสียงเรียก ก็พบว่าเป็นแฟนหนุ่มของเธอเอง ใบหน้างามยิ้มให้เล็กน้อย “ตัวไปไหนมาเหรอ?”

ชายหนุ่มหน้าตาดีเดินไปนั่งข้าง ๆ แฟนสาวพร้อมกับตอบคำถาม “พอดีอาจารย์เรียกให้ไปหาน่ะ” ลีโอพูดด้วยรอยยิ้ม “แล้วนี่... คุยอะไรกันอยู่เหรอ?”

ปาลินถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อได้ยินคำถามจากแฟนหนุ่ม ต่างจากเพลินเพลงกับนานะพากันหัวเราะให้กับท่าทางลุกลี้ลุกลนของเพื่อนตัวเอง

“ก็คุยเรื่องทั่ว ๆ ไปแหละไม่มีอะไรหรอก” ปาลินปฏิเสธเสียงแข็ง

“งั้นเหรอ?” เสียงทุ้มเอ่ยถาม

“อือ”

ลีโอเห็นอย่างนั้นก็เออออตามน้ำ ไม่อยากซักไซ้แฟนสาวให้มากความ

“ตัวมีเรียนอีกไหม?” ปาลินแสร้งเปลี่ยนเรื่องคุย

“เหลืออีกวิชาครับ แล้วตัวล่ะ?” ลีโอตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

ความหวานและการคุยแบบเสียงสองของทั้งสองคนทำเอาคนรอบข้างถึงกับมองบน เพราะไม่ว่าผ่านมานานขนาดไหนเพลินเพลงกับนานะก็ไม่ชินสักที

ในระหว่างที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยู่นั้น แขนของปาลินก็ถูกมือของใครบางคนจับเอาไว้

“เรามีเรื่องต้องคุยกัน” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดุดัน

ดวงตาเธอเบิกกว้างราวไข่ห่าน เพราะคนที่มาจับแขนเธอไม่ใช่ใครที่ไหน...

“นาย...”

“ขอยืมตัวลินแป๊บนะ” ซีนายหันไปพูดกับแฟนหนุ่มและเพื่อน ๆ ของปาลิน

“ดะ เดี๋ยวก่อนสิ มีเรื่องอะไร?” ใบหน้าของปาลินเต็มไปด้วยความงุนงง ที่จู่ ๆ ถูกซีนายลากตัวไปกะทันหันแบบนี้

“แล้วมันคุยตรงนี้ไม่ได้หรือไง ทำไมต้องลากไปคุยที่อื่นด้วย?”

“ไม่ได้-!” ซีนายปฏิเสธเสียงแข็ง

ยังไงวันนี้เขากับปาลินมีเรื่องต้องคุยกันให้รู้เรื่อง เพราะไม่อย่างนั้น คนที่รับผลกรรมคือเขาคนเดียว

คิ้วของปาลินขมวดเข้าหากันด้วยความงุนงง แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เดินตามเพื่อนชายของตัวเองไปด้วยแต่โดยดี

บรรดาเพื่อนชายของซีนายที่เดินมาด้วยกัน ต่างพากันส่ายหน้าให้อย่างจนใจกับเพื่อนตัวเอง

ดรีมนั่งลงข้าง ๆ นานะแฟนสาวตัวเอง แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

“ตัวเองมันไก่อ่อนเอง ยังจะไปโทษคนอื่นอีก เนอะที่รัก” ดรีมหันไปพูดกับนานะพร้อมกับส่งยิ้มหวาน

“มีเรื่องอะไรกันเหรอ?” นานะถามแฟนตัวเองด้วยน้ำเสียงสงสัย

ชายหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์พร้อมกับยีผมแฟนสาวตัวเองเล็กน้อย

“เป็นเด็กเป็นเล็กไม่ต้องรู้หรอก”

“ก็รุ่นเดียวกันป้ะ?” นานะตอบแฟนตัวเองทันควัน

มาพูดว่าเธอเป็นเด็กเป็นเล็กได้ไง ทั้งที่อายุก็เท่ากัน แล้วถ้าหากวัดกันจริง ๆ เธอเป็นพี่ด้วยซ้ำ เพราะเธอเกิดก่อนดรีมตั้ง 3 เดือน

ด้านลีโอเองก็ขอตัวไปหาเพื่อน ๆ ของเขา ในเมื่อแฟนสาวไม่อยู่ตรงนี้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องอยู่เหมือนกัน เพราะตัวเขากับกลุ่มซีนายไม่ได้สนิทหรือรู้จักกันเป็นพิเศษ เนื่องจากเรียนคนละคณะกัน

อีกอย่างดูท่าแฟนสาวคงไม่ได้กลับมาง่าย และก็ใกล้ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว เขาจึงขอตัวไปหาบรรดาเพื่อนของตัวเองดีกว่า

ทางด้านปาลินกับซีนาย

ซีนายพาปาลินมานั่งยังรถยนต์ของตัวเอง เพียงสองคนตามลำพัง

“มีเรื่องอะไรถึงต้องลากมาคุยในที่ลับตาคนขนาดนี้ ฮะ-!” น้ำเสียงของปาลินมีความดุ

แม้น้ำเสียงกับสีหน้าของหญิงสาวจะดุดันมากขนาดไหน ทว่าข้างในหัวใจของเธอเต้นเสียยิ่งกว่ากลองรัว

ขอสารภาพว่าจนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่กล้าสู้หน้าเพื่อนตัวเอง เพราะเวลามองหน้ามันทีไร ภาพในวันนั้นแวบเข้ามาในสมองของเธอทันที

อยากจะกรี๊ดออกมาดัง ๆ ชาติที่แล้วเธอทำกรรมอะไรไว้นะ ถึงต้องไปเห็นภาพบัดสีบัดเถลิงอะไรแบบนั้น

ซีนายหันมาสบตากับปาลิน พร้อมกับถอนหายใจออกมาแล้วพูดคำว่า

“ของกูมันไม่แข็ง...” น้ำเสียงของซีนายเต็มไปด้วยความเครียด

“อะ อะไรไม่แข็งนะ?” ปาลินถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ว่าที่ได้ยินเมื่อตะกี้เธอไม่ได้หูฝาดไป

“ของกูมันไม่แข็งเหมือนเมื่อก่อน” ซีนายยังคงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดเช่นเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง

ปาลินได้ยินอย่างนั้นเธอถึงกับอ้าปากค้างทั้งตกตะลึงและตกใจ เพราะไม่คิดว่าซีนายจะลากเธอมาคุยเรื่องอะไรแบบนี้

เพียะ เพียะ เพียะ เสียงฝ่ามือของปาลิน ที่ฟาดไปยังแขนของอีกฝ่ายแบบไม่ยั้ง

“กรี๊ดดดดด อีนาย อีชั่ว อีเลว พูดอะไรออกมา กรี๊ดดดดดด เลว เลวที่สุด-!” น้ำเสียงเต็มไปด้วยคำด่าทอพร้อมกับเสียงฝ่ามือที่ยังคงฟาดแบบไม่หยุดมือ

“โอ๊ยยย โอ๊ย เจ็บ เจ็บ มันเจ็บนะโว้ย-!” ซีนายพูดพร้อมกับเอาแขนขึ้นมาปกป้องใบหน้าหล่อเหลาของเขา เพราะกลัวว่าปาลินจะตีถูกใบหน้าอันแสนล้ำค่านี้ หากเป็นรอยขึ้นมาคงหมดหล่อกันพอดี

“ดีที่รู้ตัวว่าเจ็บ นึกว่าจะด้านหมดแล้ว” ปาลินไม่พูดเปล่า เธอยังคงฟาดฝ่ามือไปยังซีนายแบบไม่ยั้งมือ

“ไอ้เราก็นึกว่าจะเรียกมาคุยเรื่องสำคัญ ที่ไหนได้ ไม่พ้นเรื่องใต้สะดือ แล้วไหนจะพูดคำว่ากูมึงอีก แกตายวันนี้แหละ อย่าอยู่เลย-!” น้ำเสียงปาลินเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

เธอไม่ได้สนใจแล้วว่าภาพจำเหล่านั้นจะวนมาหาเธอหรือไม่ เพราะตอนนี้มันมีสิ่งที่ทำให้เธอโมโหจนควันออกหู พูดเรื่องลามกไม่พอ ยังพูดกูมึงกับเธออีก

ตาย ยังไงวันนี้เธอก็ต้องตีเจ้าเพื่อนคนนี้ให้ตายคามือ-!

*******