EP.2 ขวัญผวา

มหาวิทยาลัย KTU

โต๊ะม้าหินอ่อนรายล้อมไปด้วยกลุ่มนักศึกษาพากันนั่งเล่นตามกลุ่มเพื่อนของใครของมัน

“ลิน” เพลินเพลงเรียกคนที่กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง ทว่าไร้วี่แววตอบสนอง

“ลิน” เพลินเพลงเรียกอีกครั้ง

“...” ปาลินยังคงนั่งเหม่อเช่นเคย

“ยัยลิน-!” นานะช่วยเพลินเพลงเรียกเพื่อนอีกแรง

เสียงตะโกนจากเพื่อนของตัวเองทำให้ปาลินถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ “ฮะ ฮะ อะไร... มีอะไรเหรอ?”

“ช่วงนี้แกดูเหมือนสติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวนะ เป็นอะไรหรือเปล่า?” เพลินเพลงถามด้วยความสงสัย

“ใช่ ฉันว่าช่วงนี้แกแปลก ๆ ไปนะ” นานะเห็นด้วยกับเพลินเพลง

“ฉันดูแปลกไปเหรอ?”

“มากกกกก” ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน

ช่วงวันเวลาที่ผ่านมาพวกเธอสังเกตได้ว่าเพื่อนตัวเองแปลกไป บางครั้งนั่งเรียนอยู่ดี ๆ ก็เอามือขึ้นมาปิดหน้าปิดตาราวกับเห็นอะไรบางอย่าง หรือกินข้าวอยู่ดี ๆ ก็สำลักข้าวเสียอย่างนั้น

ปาลินเม้มปากเป็นเส้นตรง เธอเองก็พอรู้ว่าตั้งแต่เจอเรื่องตอนนั้นสติเธอไม่ค่อยอยู่ดับเนื้อกับตัวจริง ๆ เรียนก็เรียนไม่ค่อยรู้เรื่อง บางครั้งก็มีอาการผวาอีก

แต่ถ้าไม่เล่ามันก็อัดอั้นอยู่ในใจ แต่เธอไม่รู้ว่าจะเริ่มเล่าเรื่องที่เธอเจอให้เพื่อนฟังยังไงดี

“ทำไม? จับได้ว่าลีโอมีคนอื่นเหรอ?” เพลินเพลงถามหาต้นตอสาเหตุที่ทำให้เพื่อนเธอเป็นแบบนี้

“ใช่ที่ไหนเล่า!” ปาลินปฏิเสธเสียงแข็ง

“เอ้า! ถ้าอย่างนั้นแกเป็นอะไร? ฉันเห็นแกเหม่อแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ” น้ำเสียงของนานะมีทั้งความสงสัยกับปนห่วงใย

ระยะหลังมานี้เพื่อนของเธอแปลกไปจริง ๆ เธอกับเพลินเพลงยังคิดว่าอาจจะเป็นเพราะปาลินจับได้ว่าลีโอนอกลู่นอกทางก็เป็นได้ ไม่อย่างนั้นเพื่อนเธอคงไม่เป็นอย่างนี้หรอก

ปาลินมองตาเพื่อนทั้งสองคน เธอรู้ดีว่าเพื่อนของเธอเป็นห่วงเธอขนาดไหน แต่ประเด็นคือมันติดอยู่ที่ปากเธอนี่แหละ เพราะไม่รู้จะเล่าเรื่องที่เจอมาให้ใครฟังดี แต่พอเห็นสายตาของเพื่อนทั้งสองคนแล้ว ปาลินก็นึกใจอ่อน เธอมองซ้ายมองขวาก่อนจะเล่าเรื่องราวที่เธอเจอให้เพื่อนของตัวเองฟัง

“คืองี้พวกแกคือ... ฉัน...ฉันไปเห็น...” ปาลินเริ่มเล่าสิ่งที่เธอเจอมาให้กับเพื่อนของตัวเองฟัง

ทุกวันนี้ภาพของสองคนนั้นยังตามหลอกหลอนเธอมาจนถึงทุกวันนี้ เรียกว่าติดตาเลยจะดีกว่า

หลังจากปาลินเล่าเรื่องราวสาเหตุที่เธอเจอให้เพื่อนฟังแล้ว ทั้งสองคนถึงหัวเราะออกมาราวกับคนเสียสติ

“โอ๊ยย ยัยลิน ฮ่า ๆ ๆ ตลกว่ะ ฉันไม่รู้จะพูดคำไหนกับแกเลย ฮ่า ๆ ๆ” เพลินเพลงหัวเราะจนน้ำตาไหล หลังจากรู้ต้นตอสาเหตุที่ทำให้เพื่อนเธอเป็นแบบนี้

“จริงแก ไอ้เราก็นึกว่าไปเจออะไรมา โอ๊ย... ลิน ฮ่า ๆ ๆ”

เสียงหัวเราะของสองสาวนั้นไม่เบา ทำเอาคนที่นั่งใกล้ ๆ ต่างพากันหันมามองเป็นจุดเดียวกัน

“หยุดหัวเราะเลยนะ ไม่งั้นฉันโกรธจริง ๆ ด้วย” ปาลินเสียงแข็งใส่เพื่อนตัวเอง เพราะตอนนี้เธอทั้งโกรธและอายในเวลาเดียวกัน

สองคนที่โดนดุต่างพากันหุบปากลงเช่นเดิม แต่ก็ไม่อาจหยุดหัวเราะได้ พวกเธอพากันกลั้นขำจนไหล่สั่นไปหมด

“แกเปิดไปเห็นขนาดนั้นทำไมไม่นั่งเชียร์เป็นกำลังใจให้พวกนั้นหน่อย”

“นั่นสิ ถ้าเป็นฉันนะ ฉันจะเข้าไปนั่งเชียร์แบบติดขอบเลย เข้าออก เข้าออก” เพลินเพลงไม่พูดเปล่า เธอปรบมือเป็นจังหวะพูดเข้า-ออก เหมือนกำลังเชียร์อยู่จริง ๆ

“จะบ้าเหรอ!” ปาลินพูดด้วยน้ำเสียงดุ

ขนาดแค่เห็นเธอยังผวาขนาดนี้ ให้เธอไปนั่งเชียร์ให้กำลังใจนี่นะ ฝันไปเถอะ!

ทั้งสองสาวได้แต่อมยิ้มเมื่อเห็นท่าทางแง่งอนของปาลิน สองสาวโอบกอดเพื่อนตัวเองที่กำลังทำหน้าตาบูดบึ้ง

“โอ๋ ๆ แม่สาวเวอร์จินของพี่ ไปเจอเหตุการณ์นั้นคงทำให้ขวัญเสียไม่น้อยเลยสินะ โอ๋ ๆ” เพลินเพลงพูดด้วยน้ำเสียงทะเล้น

“วาสนาบักใด๋น้อ ที่จะได้เพื่อนฉันไปครอง” นานะพูดด้วยน้ำเสียงไม่ต่างกัน

ปาลินได้ยินอย่างนั้นถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความงุนงง “อะไร? วาสนาบักใด๋? คืออะไร?”

“คำพูดที่เขาฮิต ๆ กันตอนนี้น่ะ ถ้าแปลก็จะประมาณว่า วาสนาผู้ชายคนไหนนะ ที่จะได้ความซิงของเพื่อนฉัน” นานะพูดจบก็หันไปหัวเราะกับเพลินเพลงในความใสซื่อของเพื่อนตัวเอง

ใครจะไปเชื่อล่ะ ว่าเพื่อนพวกเธออายุก็ปาไปยี่สิบเอ็ดปีแล้ว แค่จูบกับแฟนตัวเองที่คบมานานก็ยังไม่เคยเลยสักครั้งเดียว อย่างมากก็แค่จับมือควงแขนแล้วก็หอมแก้มกันเท่านั้น

“หรือชายหนุ่มผู้โชคดีคนนั้นจะตกเป็นของลีโอน่า~”

คนที่ถูกล้อเลียนได้แต่ทำจมูกย่นใส่เพื่อนตัวเองด้วยความหมั่นไส้

ลีโอที่พวกเพื่อนเธอกล่าวถึงก็คือแฟนคนปัจจุบันของเธอเอง ทั้งคู่คบหาดูใจกันตั้งแต่เรียนอยู่ปีสองแล้ว แม้จะคบหากันมานานแต่จูบปากสักครั้งก็ยังไม่เคย อย่างมากก็แค่จับมือควงแขนกับหอมแก้มกันแค่นั้น ถึงไม่มีเรื่องนั้นเข้ามาเกี่ยวข้องมันก็ไม่ใช่ปัญหาซะหน่อย เพราะความรักของเธอกับลีโอก็ยังไปได้ดี

หากจะเลิกกันจริง ๆ ลีโอก็คงเลิกนานแล้ว เพราะช่วงสมัยก่อน สภาพเธอดูแทบไม่ได้ เป็นสาวเฉิ่มคนหนึ่งเลยแหละ ทั้งใส่แว่น และยังไม่ดูแลตัวเอง ไม่รู้ว่าลีโอหลงมาชอบเธอได้ยังไง นี่เธอก็เพิ่งมาดูแลตัวเองช่วงขึ้นปีสามนี่เอง

“อ๋อ~ แสดงว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่แกหนีหน้าไอ้นายเพราะเรื่องนี้งั้นเหรอ?” เพลินเพลงเอ่ยถามเพื่อตัวเองด้วยความสงสัย

เธอสังเกตความผิดปกติของทั้งสองคนนี้มาได้หลายวันแล้ว ปกติกลุ่มของพวกเธอกับกลุ่มของซีนายจะชอบมานั่งเล่นด้วยกันเวลาว่าง เพราะนานะเป็นแฟนกับดรีมที่อยู่ในกลุ่มซีนาย ส่วนปาลินก็เป็นเพื่อนสนิทกับซีนาย เลยได้มานั่งเล่นด้วยกันบ่อย ๆ

นานะก็นึกสงสัยว่าทำไมพักหลังมานี้ เพื่อนของเธอถึงหนีหน้าซีนายทุกครั้งที่เจอกัน เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้นี่เอง

“ใช่น่ะสิ ใครมันจะไปสู้หน้าไหว เห็นเต็มสองตาขนาดนั้น” นึกถึงเรื่องนั้นเธอยังขนแขนลุกอยู่เลย

“อย่างว่าแหละ สาวซิงอะเนอะ เจอแบบนั้นก็ต้องผวาเป็นเรื่องธรรมดา” นานะยังคงพูดหยอกล้อเพื่อนตัวเองด้วยน้ำเสียงทะเล้น

ในระหว่างที่ทั้งสามสาวกำลังพูดคุยกันนั้น ก็ได้มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา

“ลิน...”

**********