EP.4 ยังไม่รู้ตัวอีก

​

“โอ๊ย พอแล้ว ๆ ขอโทษ ๆ ขอโทษได้ไหม จะไม่พูดอีกแล้ว ยอมแล้ววววว” น้ำเสียงของซีนายอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร

ซีนายรู้แล้วว่าตอนนี้ปาลินโกรธเขามากขนาดไหน เพราะปาลินไม่ชอบให้เขาพูดมึงกูกับเธอ บ่อยครั้งที่เขาหลุดพูดกับเธอ ก็มักจะโดนปาลินตบตีแบบนี้เสมอ

จะทำไงได้ล่ะ เวลาเขาอยู่กับกลุ่มเพื่อนชายก็มักใช้คำว่ากูมึงกันอยู่เสมอ มันก็ต้องมีพลั้งปากกันบ้าง จะมีก็แค่ปาลินนี่แหละ ที่ไม่ยอมอ่อนข้อให้กับเขาเลย

ตอนนี้ปาลินราวกับคนหน้ามืดตามัวไม่ฟังคำอ้อนวอนของซีนายเลยสักนิด จนซีนายต้องได้จับมือปาลินเอาไว้ เพื่อไม่ให้หญิงสาวตีเขาหนักไปมากกว่านี้อีก

“ฟังกันก่อนดิ๊” ซีนายพูดให้ปาลินสงบสติอารมณ์

“ไม่-!”

“แล้วแบบนี้จะคุยกันรู้เรื่องป้ะ?”

“แล้วจะทำไม อีกอย่างฉันต้องไปรับรู้เรื่องใต้สะดือของแกเหรอ แข็งไม่แข็งแล้วมันยังไง? รู้ไม่รู้มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”

“จะไม่เกี่ยวได้ยังไง ก็มันไม่แข็งตั้งแต่ที่แกเปิดประตูเข้ามาวันนั้นนั่นแหละ!!” ซีนายพูดจบพร้อมกับเอามือขึ้นมากุมขมับ

ปาลินได้ยินแบบนั้นถึงกับหยุดโวยวาย แล้วถามย้ำซีนายอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ

“วะ...ว่าไงนะ?”

“มันเริ่มเป็นตั้งแต่วันที่แกเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาเห็นฉันกำลังเอากันนั่นแหละ แล้วมันก็ไม่แข็งอีกเลย”

ซีนายไม่พูดเปล่า เขาเอื้อมมือไปหยิบเอกสารบางอย่างที่อยู่เบาะหลังให้ปาลินอ่าน เพื่อเป็นหลักฐานยืนยันว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นคือเรื่องจริง

“เอกสารอะไร?” ปาลินรับเอกสารจากมือซีนายมาแบบงง ๆ

“ลองเปิดอ่านดูสิ” พูดจบชายหนุ่มก็ก้มใบหน้าลงพวงมาลัยรถแล้วหันไปมองบริเวณรอบนอก

สายตาชายหนุ่มมองดูนักศึกษามากหน้าหลายตาที่กำลังเดินไปมา มีทั้งคุ้นหน้าและไม่คุ้นหน้า หรือแม้แต่คนที่คุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี

แต่ทุกอย่างมันเป็นเพียงอดีต เพราะในชีวิตเขาไม่เคยคิดเลยว่าต้องมาเจอเรื่องที่สะเทือนใจขนาดนี้ ยิ่งคิดยิ่งเศร้า...

หลังจากที่ปาลินรับเอกสารจากซีนายมาแล้ว เธอก็เปิดอ่านข้อความที่อยู่ในนั้น ดวงตาคู่สวยกวาดตามองทุกบรรทัดทุกตัวอักษรถึงข้อความที่อยู่ในนั้น ซึ่งเป็นเอกสารทางราชการที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งออกให้ คล้ายเป็นใบรับรองแพทย์ถึงอาการป่วยของเจ้าตัวคนไข้ โดยมีใจความสำคัญในเอกสารนั้นว่า

“...ปัญหาการไม่แข็งตัวของอวัยวะเพศ เกิดจากปัญหาสภาพทางจิตใจ หรือได้รับเหตุสะเทือนใจ บางอย่าง จึงทำให้อวัยวะเพศไม่สามารถแข็งตัวได้ชั่วคราว...”

พรึ่บ! ปาลินวางกระดาษแผ่นนั้นลงทันที พร้อมกับมองหน้าคนข้าง ๆ

"นาย... แกกลายเป็นพวกเซ็กซ์เสื่อมไปแล้วเหรอ? โธ่เพื่อน...หน้าตาก็ดี แต่กลายเป็นพวกอาภัพเรื่องนี้ซะงั้น" น้ำเสียงเจือปนไปด้วยความสงสาร

เกิดเรื่องร้ายแรงขนาดนี้ เพื่อนของเธอคงช้ำใจมากจนไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร ถึงขนาดเอาเรื่องสำคัญขนาดนี้มาบอกเธอ

"ใช่ที่ไหนเล่า!!! ยังไม่เสื่อมเว้ย! แกก็อ่านให้มันได้ศัพท์แล้วค่อยจับไปกระเดียดได้ป้ะ ในนั้นมันก็บอกอยู่ว่าไม่ได้เสื่อม มันเป็นปัญหาที่จิตใจต่างหาก-!" ซีนายปฏิเสธเสียงแข็งพร้อมกับทำใบหน้าขึงขังใส่อีกฝ่าย

ไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่ามานาน ไม่รู้ว่าข่าวจะแพร่ไปถึงไหนต่อไหนบ้าง แค่ถูกเพื่อนตัวเองเยาะเย้ยว่าเป็นพวกไก่อ่อนก็เจ็บช้ำใจมากพอแล้ว ซ้ำปาลินยังมาถากถางซ้ำเติมอีก

เครียดโว้ยยยยยยย!!!

"เอ้า" ปาลินถึงกับอุทานออกมาด้วยความสงสัย เธอจึงหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาอ่านเพื่อจับใจความข้อความในนั้นอีกครั้ง เผื่อว่าเธอพลาดตรงไหนไป

หลังจากอ่านเสร็จแล้ว หญิงสาวก็พยักหน้าให้อย่างเข้าใจ แล้วเอ่ยกับคนข้าง ๆ อีกครั้ง

“ในนี้เขาบอกมีปัญหาด้านจิตใจ แกก็ไปปรึกษาหมอที่เชี่ยวชาญด้านนี้สิ มาปรึกษาฉัน แล้วฉันจะช่วยอะไรแกได้?” ปาลินพูดด้วยน้ำเสียงสงสัยพร้อมกับก้มหน้าอ่านเอกสารย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าไม่ได้ตกหล่นใจความสำคัญ

ซีนายได้ยินแบบนั้นมุมปากของเขาถึงกับกระตุกขึ้นมา

ยัง ยังไม่รู้ตัวอีก!!!

************

​