3/4

เพียงแค่ญารินดาหลุบตาลง ดวงตาที่ดูเหมือนจะอ่อนโยนก็กลายเป็นดวงตาของเสือร้ายรอคอยให้เหยื่อมาติดกับดัก

"ถ้างั้นก็ปล่อยดิฉันเถอะค่ะ ดิฉันจะได้รินเหล้าให้คุณได้ถนัด" ญารินดาหาทางออกให้ตัวเองเมื่อสบโอกาสและคิดแบบซื่อๆ ว่าเขาคงจะปล่อยเธอลง

"จะเป็นยังไงนะ ถ้าฉันทำให้เธอกลับคืนสู่ความเป็นซูเปอร์สตาร์อีกครั้ง"

คำถามเชิงการชวนคุยนั้นทำให้สาวน้อยมองหน้าคมเต็มตา จับจ้องมองหาความจริงที่อาจส่งประกายออกมาให้ได้เห็น

"คุณต้องการอะไรกันแน่" ในที่สุดคำถามเดิมก็ดังขึ้นซ้ำ

"ฉันเป็นคนที่จะช่วยเธอได้ทุกเรื่อง ถ้าเธอยังอยากได้ทุกอย่างกลับคืนมา โดยเฉพาะการรักษาอาการป่วยของแม่เธอ" เมื่อเห็นความลังเลในดวงตาคู่สวย แม็คควีนก็เสริมขึ้นอีก "คิดให้ดี ฉันรู้ว่าอะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับอาการป่วยของแม่เธอ แต่โรคที่ต้องใช้เงินรักษาจำนวนมาก ถ้าเป็นนักร้องในผับแบบนี้คงไม่พอจ่าย คิดดูให้ดีนะ"

ชายหนุ่มซ่อนยิ้มในใบหน้าเมื่อเห็นความหวัง ความฝัน และความลังเลฉายชัด เขารู้ดีว่าญารินดากำลังต้องการอะไรที่สุด และรีบหยิบยกความฝันของเธอขึ้นมากล่าวอ้าง เสือร้ายรอคอยอย่างเต็มไปด้วยความหวังที่ส่องประกายเป็นออร่าขาวโพลนอยู่ไม่ไกล เขาเชื่อมั่นว่าสาวน้อยผู้กำลังอับจนหนทางจะต้องรีบคว้าเอาไว้

“คุณต้องการอะไรแลกเปลี่ยน ฉันมีบ้าน แต่คงไม่มีราคามากมายเท่าที่คุณต้องการหรอกนะ ฉันเอาไปจำนองไว้กับเสี่ยคนหนึ่งแล้ว ถ้าคุณอยากได้ก็ต้องไปไถ่ถอนเอาเอง”

“ฉันอยากได้เธอ แต่บ้านหลังนั้นจะกลับมาเป็นของเธอ เมื่อครบสัญญา”

ญารินดามองสบตาคมสีน้ำตาลอ่อน ใบหน้าของเธออยู่ห่างจากใบหน้าของเขาแค่เพียงลมหายใจขวางกั้น กลิ่นเหล้าอ่อนๆ โชยออกมาจากลมหายใจแต่มันไม่ได้ทำให้เธอคลื่นเหียนจนต้องเบือนหน้าหนีเหมือนคนอื่น เขาจะเป็นอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยเธอกับแม่จริงๆ น่ะหรือ แต่ข้อแลกเปลี่ยนของเขามันทำให้เธอหนักใจมาก อยากได้เธอ? อยากได้แบบไหนล่ะ แต่เขาพูดเรื่องสัญญานี่ แสดงว่าต้องมีระยะเวลาและขอบเขตสินะในหัวของสาวน้อยมีแต่คำถามมากมาย สงสัยว่าผู้ชายที่เธอกำลังนั่งอยู่บนตักนี้เป็นใครกัน

บนตัก?

“ปล่อยดิฉันก่อนค่ะ” แล้วเธอก็ทั้งผลักทั้งดันให้เขาปล่อย นี่เธอลืมไปเสียสนิทว่ากำลังอยู่บนตักซ้ำยังถูกโอบไว้ด้วย บ้าจริงเชียว

แม็คควีนยอมปล่อยร่างบางลงจากตัก เขาคิดดีแล้วว่าควรจะค่อยๆ ก้าวไม่ให้เหยื่อสาวแตกตื่น แต่มือใหญ่ยังคงกุมหัวเข่าคล้ายเป็นการล็อกไม่ให้เธอขยับออกไปห่าง

“ว่าไง ที่จริงเธอไม่น่าจะคิดนานขนาดนี้นะ ในเมื่อเธอไม่มีทางเลือก”

“ดิฉันอยากรู้ว่าคุณเป็นใคร ทำแบบนี้เพื่ออะไร”

“ฉันก็คือนักแต่งเพลงชื่อ แม็คควีน เบอร์นัลโด้ มาเวลล์ ที่เธอรู้จักนั่นแหละ ฉันอยากแต่งเพลงให้ใครสักคนที่แน่ใจว่าจะไม่ทำให้ฉันเสียชื่อ และเธอแม่ระฆังแก้ว เธอคือคนนั้นที่ฉันต้องการ อ้อ...ไม่ใช่แค่เสียงเท่านั้นนะ แต่ยังเป็นร่างกายของเธอด้วย แลกกัน ฉันจะช่วยเธอช่วยแม่ของเธอ แต่เธอต้องช่วยฉัน ช่วยร้องเพลงให้ฉันและช่วยปลดปล่อยฉัน”

คำพูดของเขาทำให้ญารินดาขนลุกไปทั้งร่าง มันฟังดูแปลกๆ แต่ไฉนเธอถึงอยากให้เขาทำตามนั้น กลีบปากเรียวหยักโค้งที่มุมลึกบอกถึงความมีอำนาจให้ทุกคนหมอบราบแทบเท้า สีของมันแดงสดจนน่าอิจฉา ถ้ามันขยับทาบไปบนร่างของเธอจะเป็นยังไงนะ

“ถ้ามัวแต่มองปากของฉัน โดยไม่ตอบคำถาม ฉันก็คงไม่รู้ว่าตกลงเธอจะเอายังไง ฉันไม่ได้บังคับนะ”

ดวงตาของแม็คควีนอ่อนแสงลงแต่ในใจกำลังหัวเราะเยาะที่เหยื่อสาวใกล้จะติดกับเต็มที สาวน้อยอ่อนต่อโลกอย่างเธอจะไล่ตามเสือร้ายอย่างเขา คงเร็วไปสิบปีกระมัง

“ขอดิฉันคิดดูก่อนได้มั้ยคะ”

ในที่สุดเสียงระฆังแก้วก็ตอบออกไปอย่างเบาหวิว ใบหน้านวลเนียนหวานล้ำหลุบลงซ่อนสีหน้าหวาดระแวงและไม่แน่ใจเอาไว้ เธอจะต้องแลกทุกอย่างกับเขาอย่างนั้นหรือ ความเป็นสาวที่เก็บไว้เป็นอย่างดีตลอด 22 ปี จะต้องมอบให้เขาอย่างนั้นหรือ ที่สำคัญเขาคืออัศวินขี่ม้าขาวตัวจริงหรือเปล่า

“ได้สิ ฉันให้เวลา 3 วัน นี่เป็นที่อยู่ของฉัน” เขาส่งนามบัตรให้เธอ “ถ้าตกลงก็ไปหาฉันที่นี่ แค่เธอเซ็นสัญญาแกรกเดียว ทุกอย่างก็หมดห่วง”

ญารินดารับนามบัตรนั้นแล้วกวาดตาไปทุกตัวอักษรบนกระดาษใบเล็ก ก่อนเบิกตากว้างเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มอย่างตกใจ แม็คควีน เบอร์นัลโด้ มาเวลล์ เจ้าของค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ในอเมริกา บลูมเมอร์มิวสิค ใครๆ ก็ต้องรู้จักค่ายเพลงยักษ์ใหญ่นี้ เพราะผลิตนักร้องคุณภาพออกมามากมาย แต่ละคนยอดขายถล่มทลายทั้งนั้น เรียกว่านักร้องในค่ายเพลงนี้เป็นเศรษฐีกันหมดทุกคน

“หวังว่าค่ายเพลงของฉันจะการันตีให้เธอตัดสินใจได้ง่ายขึ้นนะ”

“เอ่อ...ฉัน...”

“เอาเป็นว่า ฉันจะรอเธอแค่ 3 วัน ถ้าเธอไม่ไปหา ฉันจะบินกลับอเมริกา” พูดจบเขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วฉุดร่างบางขึ้น พร้อมทั้งดึงเอวกิ่วเข้าหาตัว

ญารินดาเบิกตากว้างเมื่อกลีบปากที่เผยอเพราะอุทานถูกปิดด้วยปากร้อนระอุ ซ้ำเรียวลิ้นหนายังแทรกซอนเข้ามากวาดหาความหวานอย่างย่ามใจ คนรุกรานเอาแต่ใจแทบสกัดกั้นเสียงครางเอาไว้ไม่ไหว เมื่อเรียวลิ้นฉกาจดูดดื่มความหวานยิ่งกว่าน้ำหวานใดๆ ในโลก และไม่เคยได้ลิ้มรสชาติดีเยี่ยมเช่นนี้มาก่อนไม่ว่าจากผู้หญิงคนไหนที่เขาเห็นพวกเธอเป็นแค่ดอกไม้ริมทาง