บทที่ 2

ยินดีต้อนรับ

ญาติที่เคยมีของทั้งพ่อและแม่ต่างหนีหาย เมื่อรู้ว่ามีเจ้าหนี้มาทวงถามมากมาย พวกเขามีฐานะไม่ค่อยดี จึงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ทำให้ภูมิใจเหมือนตัวคนเดียว

คุณธรรมได้ทำอย่างที่ท่านพูดเอาไว้กับภูมิใจ

ภูมิใจยังร้องไห้ออกมาอยู่ตลอดเวลา เมื่อรู้ว่าไม่เหลือใครอีกแล้ว คุณธรรมสงสารมาก จึงได้ชักชวน และท่านก็ได้ร้องขอให้ภูมิใจย้ายไปอยู่กับท่านที่อยุธยา

“ไปอยู่กับลุงนะ ให้ลุงได้ทำหน้าที่ของลุงให้สมบูรณ์ ไม่อย่างนั้น ถ้าลุงตายไป ลุงคงไม่มีหน้าไปพูดกับพ่อแม่ของหนูฟางได้ ถ้าลุงทิ้งหนูเอาไว้ที่นี่โดยลำพัง” สายตาของท่านเต็มไปด้วยความเมตตา

“ไปเถอะครับ คุณหนูฟาง เพราะตอนนี้ที่บ้านก็ไม่เหลือใครแล้ว การอยู่ลำพังคนเดียวมันเหงามากนะครับ อีกอย่างที่โน่นมีคนเยอะ และคุณหนูจะได้มีเพื่อน รับประกันครับว่าไม่เหงาแน่นอน”

ภูมิใจมองหน้าคุณธรรมอย่างชั่งใจ คงไม่มีใครที่จะมาหลอกลวงเธอหรอก เพราะเธอไม่มีอะไรให้หลอก แล้วคุณธรรมก็ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือในตอนที่เธอลำบากและเธอไม่เหลือใครอีกแล้ว

“ค่ะ” เธอรับปากแบบไม่ลังเล ไปตายเอาดาบหน้า อยู่ที่นี่ไปก็รังแต่จะทำให้เศร้าและคิดถึงพ่อกับแม่แน่ ๆ เธอจะตรอมใจตายไปเสียก่อน

คุณธรรมถึงหันหน้าไปยิ้มให้กับชะเลง แล้วดึงร่างของเด็กสาวเข้ามากอด

“ไม่ต้องกังวลอะไรอีกต่อไปแล้วนะ ลุงจะทำหน้าที่แทนคุณพ่อกับคุณแม่ของหนูเอง”

“ขอบพระคุณค่ะ” ภูมิใจกราบลงไปที่ตรงหน้าอกของท่าน น้ำตาไหลอย่างซาบซึ้งใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ วันที่บ่อปลาแห้งแล้ง เพียงได้รับน้ำใจเล็ก ๆ จากใครบางคนก็ทำให้ชุ่มชื่นในหัวจิตหัวใจขึ้นมาได้บ้าง

เมื่อตกลงกันได้แล้ว คุณธรรมก็พาภูมิใจกลับไปที่บ้านของท่านทันที

ที่บ้านของคุณธรรม

สองสีพี่น้องอ้วนผอม อิ่มและอุ่นนั่งอยู่ที่หน้ากระไดบ้าน พอได้รับโทรศัพท์จากคุณธรรมว่าใกล้จะถึงบ้านแล้ว ทั้งสองคนออกอาการตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

“บ้านของเราไม่ได้ให้การต้อนรับใครมานานแล้วนะพี่”

“ใช่ ยิ่งพามาอยู่ด้วยแบบนี้อีก”

“พี่อิ่ม ฉันอยากเห็นหน้าคุณหนูฟางจังเลย”

“ข้าก็เหมือนกัน” ทั้งสองนั่งรอด้วยอาการลุ้น ๆ และตื่นเต้น ที่นี่ไม่มีแขกมานานแล้ว

บรื้น… เสียงแตรรถที่ดังขึ้น

“พี่อิ่ม มากันแล้ว คุณธรรมมาแล้ว เร็ว ๆ เข้า” น้ำเสียงตื่นเต้น อุ่นชี้ให้พี่สาวดูรถยนต์ของคุณธรรมที่แล่นเข้ามา

“ดูสิพี่ พาเด็กผู้หญิงมาด้วยจริง ๆ” อุ่นส่งเสียงบอกพี่สาวอีก

เมื่อรถจอดสนิท แล้วคุณธรรมเดินหนุนหลังเด็กหญิงภูมิใจเข้ามาในบ้าน ทั้งสองสาวส่งยิ้มให้กับเด็กหญิงภูมิใจแก้มปริ

“นี่อิ่ม และอุ่น ทั้งสองคน เดี๋ยวพาคุณหนูขึ้นไปพักที่ห้องที่ฉันสั่งไว้อะนะ เธอทั้งสองคนจัดการเรียบร้อยแล้วรึยัง ฮึ” ท่านถามเสียงเข้ม แต่ใบหน้ายิ้มแย้ม พร้อมกับชี้ว่าใครเป็นใคร

“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณธรรม” อิ่มตอบ

“เอ้อ นี่คือหนูฟางนะ”

“สวัสดีค่ะ” ทั้งคู่เอ่ย เด็กสาวก็ยกมือไหว้ รู้ว่าตัวเองควรนอบน้อมอย่างไรเมื่อมาอยู่กับคนแปลกหน้า

“หนูฟางจ๊ะ อยู่ที่นี่นะ ต้องคิดว่าที่นี่เป็นบ้านของหนูนะ ทำตัวเป็นกันเอง แล้วก็อย่าคิดมาก พอเสร็จธุระอะไรแล้ว ลุงก็จะไปติดต่อที่โรงเรียน แล้วก็ให้หนูไปเรียน เอาโรงเรียนที่ใกล้บ้านเรานี่แหละเนอะ” สายตายังเต็มไปด้วยความเอ็นดู

ภูมิใจรีบยกมือไหว้ขอบคุณท่านในทันที ตอนนี้คุณธรรมก็เหมือนพระเจ้าของเธอ เขายื่นมือเข้ามาช่วยเธอในตอนที่เธอลำบาก เด็กสาวยืนน้ำตาไหล

“เอ๊ะ... บอกแล้วไงว่าไม่ต้องร้องไห้อีกแล้ว” ท่านลูบหัวของภูมิใจด้วยความสงสาร

“นี่อิ่ม อุ่น...” ท่านเรียกคนใช้อ้วนผอมที่เป็นพี่น้องกัน อิ่มอุ่นรีบเดินเข้ามาใกล้ ในทันที

“มาค่ะ คุณหนูฟาง เดี๋ยวพี่อิ่มจะพาไปที่ห้อง กระเป๋ามีแค่นี้ใช่ไหมจ๊ะ” อุ่นรีบถาม ภูมิใจได้แต่พยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้

“เอ้อ แล้วก็หาขนมนมเนยอะไร ให้คุณหนูฟางด้วยนะ คุณหนูฟางจะมาอยู่ที่นี่ในฐานะลูกสาวของฉันอีกคนนึง” ท่านเอ่ยปากบอกทั้งสองคน

“ค่ะ” ทั้งอิ่มและอุ่นยิ้มรับ แล้วก็ขานรับด้วยความยินดี

“มาค่ะคุณหนูฟาง มาเร็ว พี่จะพาไปพักที่ห้องของคุณหนูค่ะ” ทั้งสามคนเดินขึ้นบันไดห้องไป

ทันทีที่สองสาวอ้วนผอมเปิดประตูห้อง สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของภูมิใจทำให้เธอตกตะลึงไปเหมือนกัน ห้องที่กว้างใหญ่ไพศาล มันใหญ่เกินไปสำหรับเธอมาก ทุกอย่างประดับตกแต่งแบบมีคลาส ดูแปลกหูแปลกตาไปเสียหมด

“พี่อิ่ม พี่อุ่นขา นี่เหรอคะห้องของฟาง” เธอถามออกอาการตื่นเต้น

“ใช่ค่ะ คุณผู้ชายให้จัดห้องนี้ไว้ให้คุณหนูค่ะ”

“โอ้โห มันใหญ่ซะยิ่งกว่าบ้านที่หนูเคยอยู่ซะอีกแน่ะค่ะ”

“หืม ต่อไปห้องนี้จะเป็นห้องของคุณหนูฟางแล้วนะคะ” อิ่มยิ้มให้พลางพาเธอไปข้างในห้อง

“ใช่แล้ว ชอบไหมคะเนี่ย พี่เลือกผ้าปูที่นอนสีหวานที่สุดไว้ให้คุณหนูเลยค่ะ เนี่ยคุณท่านน่ะ ยังสั่งซื้อตุ๊กตามาให้คุณหนูอีกตั้งสามสี่ตัว บอกแต่ว่าดีใจที่ท่านได้มีโอกาสได้ตอบแทนพ่อแม่ของคุณหนูน่ะค่ะ”

ภูมิใจยิ้มออกมาน้ำตาคลอ

“ดีใจจังเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ พี่อิ่ม พี่อุ่นที่ช่วยจัดห้องให้ฟางซะสวยเลยค่ะ” เธอยิ้มดีใจใบหน้าแช่มชื่น

“แหม ไม่เป็นไรค่ะ แค่คุณหนูฟางชอบ พวกพี่ก็ดีใจแล้ว”

“มาค่ะ เดี๋ยวพี่จัดกระเป๋าให้ เอาเสื้อผ้าของคุณหนูขึ้นแขวนให้หมดเลยเนอะ คุณหนูก็เข้าไปล้างหน้าล้างตานะคะ ดูซิว่าในห้องน้ำนะยังขาดอะไรอีกไหม ถ้าขาดเหลืออะไร คุณหนูก็บอกพี่ได้นะจ๊ะ แล้วพี่จะจัดหามาให้”

เด็กสาวยังหันมาไหว้ทั้งสองคนอีกครั้งหนึ่ง ช่างเป็นอะไรที่โชคดีมาก ๆ ที่เธอมาพบกับคุณธรรม และพวกพี่