มันคือเกม

"พี่นั่งด้วยได้ปะ"

"…"

ดวงตาคมรีบหันขวับมาตามเสียงของคนพี่ในทันที ที่เธอยืนอยู่ห่างจากเขาเพียงแค่แผ่นหลังกั้นเอาไว้ แต่ธีร์กวินเลือกที่จะดึงสายตาของตนเองหันกลับมา และจ้องมองออกไปยังใจกลางคลื่นทะเลที่ซัดกระหน่ำเข้าฝั่งเช่นเคยด้วยท่าทางนิ่งเฉย

"ไม่ตอบแสดงว่าพี่นั่งได้"

วาวารีบหย่อนก้นงอนลงนั่งบนพื้นทรายข้างๆ หมอหนุ่ม พลางยื่นแก้วเหล้าตรงไปด้านหน้าของเขาเพื่อหวังชนแก้วกับคนน้อง

"ชนแก้วหน่อยมั้ย?"

แต่ทว่าเขากลับเมินเฉยใส่เธออย่างเห็นได้ชัดเจน ก่อนจะรีบยกขวดเหล้าขึ้นกระดกเข้าปากไปในทันที ทำให้รอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของหญิงสาวหายไปโดยปริยาย

เมื่อสายตาคมกริบหันกลับมาจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเฉยชาไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆพลันทำให้เธอรีบชักแก้วใบหนากลับมาแทบไม่ทัน พลางหันหลังกลับไปมองเพื่อนๆ ที่ยังคงนั่งเชียร์กันอยู่ไกลๆ เธอจึงเลือกที่นั่งเงียบๆอยู่ข้างๆเขาจนกระทั่งเวลาผ่านไปสักพัก ความอึดอัดใจเริ่มเข้าสิงสู่บรรยากาศรอบข้างมากขึ้น

"เอ่อ คือ คือพี่ไม่รู้…"

"พี่ชอบผมจริงๆ หรอ?"

เรียวปากอวบอิ่มอ้าปากค้าง ดวงตากลมเปิดกว้างมากขึ้นด้วยความตื่นตกใจ  เมื่อหญิงสาวยังพูดไม่จบประโยคต้องหยุดชะงักและปล่อยให้เขาพูดแทรกขึ้น เธอได้แต่นั่งอึกๆอักๆไม่กล้าพูดความรู้สึกที่ตัวเองมีออกมา ยิ่งทำให้หมอหนุ่มหันกลับมาจ้องมองหน้าเธอตาแข็งทื่ออีกครั้ง

"พี่ไม่ต้องชอบผมหรอก!!"

หมอหนุ่มรีบเอ่ยขึ้น เอื้อมมือคว้าขวดเหล้ากระดกเข้าปากอย่างรวดเร็ว เขาเบือนใบหน้าหล่อหลบสายตาคู่สวยของหญิงสาว ที่กำลังจ้องมองกลับมาด้วยความสงสัย

"ทำไมหรอ? เธอมีแฟน…"

"ผมไม่ได้ชอบผู้หญิงแบบพี่!!"

"ห๊ะ!!"

ใบหน้าเรียวสวยราวกับถูกฝ่ามือใหญ่ตบเข้าซะเต็มแรง เธอสัมผัสได้ถึงความเจ็บแสบและคันยุบยิบๆในประโยคที่ออกจากเรียวปากแดงระเรื่อของเขา

'อะไรกันวะเนี่ย!! ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนกล้าปฏิเสธได้เจ็บเเสบขนาดนี้เลยนะอีวา'

'ถ้าบอกไม่ได้ชอบแต่สายตาที่มองคืออะไรวะ'

พลันคิดได้ในใจ กลับยิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกหงุดหงิดและโมโหเขาหนักขึ้นเป็นสองเท่า เร่งกำนิ้วเรียวยาวที่แก้วใบใสแน่น กดตากลมจ้องมองหน้าของคนน้องนิ่ง

"ได้!! เธอไม่ชอบพี่ตอนนี้ไม่เป็นไร แต่ต่อไปพี่จะทำให้เธอชอบพี่เอง!!"

"หึ!!"

จบประโยคจากหญิงสาว ธีย์กวินรีบหันใบหน้าหล่อกลับมามองหน้าเธอในทันที พร้อมกับอมยิ้มมุมปากอย่างเบาบางก่อนจะเคล้นหัวเราะเบาๆเปล่งออกมาจากลำคอ

"เธอขำอะไร?"

หมอหนุ่มเลือกที่จะเงียบไม่ตอบคำถามของหญิงสาว แต่ทว่าสายตาที่มองคนพี่ในตอนนี้เปลี่ยนแปลงไปเป็นความยั่วยวน  ความหื่นกระหายเปล่งประกายแวววาวออกมาจากด้วยตาคู่คมได้อย่างชัดเจน ก่อนที่เขาจะรีบหุบยิ้มและจ้องมองหน้าของวาวานิ่ง

ธีร์กวินค่อยๆเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆเธอจนแทบจมูกโด่งของเขาจะสัมผัสโดนผิวที่อ่อนนุ่มบนใบหน้าของวาวาอยู่ไม่ไกล ชวนทำให้หญิงสาวรีบหลับตาปี๋ภายในใจเต้นสั่นรุนแรง เกร็งมือกำที่แก้วใบใสแน่นเมื่อคิดว่าเขาตั้งใจจะจูบเธอ แต่ทว่าเขากลับเบือนหน้าหนีไป พร่ำกระซิบข้างๆใบหูของเธอแทน

"พี่นะหรอจะทำให้ผมชอบได้ หึ!!"

พูดจบเขารีบลุกพรวดขึ้นจากพื้นทรายในทันที และเดินหนีเธอเข้าไปนั่งรวมกับกลุ่มเพื่อนที่นั่งมองอยู่ที่โต๊ะอาหารในสวนหญ้าของตัวโรงแรม ปล่อยให้ความเจ็บแสบในทรวง และความชาบนใบหน้าสวยทวีคูณความรุนแรงมากขึ้นเป็นครั้งที่สอง

"ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย!!"

มือเล็กเรียวรีบยกขึ้นมาลูบแก้มที่กำลังร้อนวูบวาบและคันยุบยิบเบาๆ ก่อนจะจ้องมองออกไปยังท้องทะเลที่มืดสนิท ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความจริงจัง และเคียดแค้นภายในใจ

"ค่อยดูเถอะ พี่จะทำให้เธอคลานเข่าเข้ามาอ้อนวอนขอความรักจากพี่ให้ได้ น้องหมอธีร์!!"

นิ้วเล็กเรียวกำหมัดแน่น รีบกระดกเหล้าในแก้วเข้าปากจนหมด เธอพยายามข่มอารมณ์ความโมโหของตนเองเอาไว้ สะบัดใบหน้าบางเบาเพื่อไล่ความรู้สึกทั้งหมดและเก็บอาการให้ปกติมากที่สุด ยันร่างอรชรของตัวเองลุกขึ้นจากพื้นทรายริมชายหาดเดินตามธีร์กวินเข้าไปยังวงสนทนาของเพื่อนๆ เช่นเคย

"มาแล้วๆ"

"เป็นไงจ๊ะชะนี เห็นกะหนุงกะหนิงกันใกล้ชิดขนาดนั้น!!"

รอยยิ้มจางๆส่งเป็นคำตอบเพื่อนๆไปแทน ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงคว้ามือถือตัวเองมากดด้วยความรู้สึกโมโหที่พยายามเก็บมันเอาไว้ แต่ทว่าเมื่อเห็นสายตาหมอหนุ่มยังคงจ้องมองมาที่เธอ ด้วยส่งสายตายั่วยวนและกวนประสาทยิ่งทำให้ภายในใจของเธอเต้นสั่นด้วยความโมโหมากขึ้นกว่าเดิม

"สรุปยังไง?"

ใบหยกกระซิบถามข้างๆใบหูของเพื่อนสาวเสียงเบา เมื่ออยู่ใกล้เป้าหมายมากเกินไปในระยะนี้

"ไม่มีอะไร"

"อยู่ใกล้กันขนาดนั้นอะนะ ไม่จูบกันเลยหรอ!!"

"จูบบ้าอะไรเล่า!!"

หญิงสาวรีบตวาดโบตั๋นไปเสียงเบาเช่นกัน เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาของใครบางคนที่จ้องมองการซุบซิบของสาวโสดอยู่ไม่ไกลนัก

"เอ้า!! ทำไมมึงดูหงุดหงิด ดูโมโห มีไรวะ"

"น้องถามกูว่ากูชอบน้องหรอ แล้วมึงรู้มั้ยว่ามันพูดกับกูว่าไง!!"

"ว่าไง ชอบมึงเหมือนกันปะ?"

เสียงบางเบาของรถเมล์แทรกขึ้นกลางวงสนทนา ชวนทำให้หัวใจของหญิงสาวตกวูบลงสู่พื้นทรายอย่างน่าสมเพชเวทนาตัวเอง

"ไม่ค่ะ น้องบอกว่าไม่ชอบผู้หญิงแบบกู"

"ป๊าด!! แรงมากแม่!!"

"กูจึ้งมาก ไม่เคยเจอผู้ชายพูดกับกูแบบนี้"

วาวารีบเอ่ยความในใจของตนเองให้เพื่อนๆฟัง เพราะความรู้สึกที่เธอรับรู้ในครานี้ มันเกินกว่าคนอย่างเธอจะเข้าใจมันได้ง่ายๆ เมื่อเธอเองไม่เคยเจอกับสถานการณ์แบบนี้เลยสักครั้งในชีวิต

"แล้วมึงตอบน้องว่าไง?"

"กูท้าทายแม่งเลย กูจะทำให้มันชอบกูให้ได้"

พูดจบหญิงสาวรีบหันไปจ้องมองหมอหนุ่มที่นั่งคุยอยู่กับเพื่อนอีกมุม ด้วยสายตาเจ้าคิดเจ้าแค้น

"มันต้องอย่างนี้สิอีหญิง ให้มันสมน้ำสมเนื้อหน่อย"

"ร้ายนักนะอีน้องหมอธีร์ เดี๋ยวมึงเจอกู!!"

ดวงตากลมแผ่ซ่านความเคียดแค้นในจิตใจออกมาอย่างเห็นได้ชัดเจน เธอรู้สึกโมโหเขามากแค่ไหนที่กล้าเล่นกับความรู้สึกของเธอขนาดนี้

"เออ ให้มันได้อย่างงี้มวยถูกคู่วะ"

"น้องอย่างมาสามหาวกับเพื่อนกูคะ!!"

"พวกมึงคอยดูนะ กูจะทำให้คลานเข่าเข้ามาอ้อนวอนขอความรักจากกูเลย เกมนี้กูต้องชนะเท่านั้น"

นิ้วเรียวยาวเกร็งกำหมัดแน่น พลางกวาดสายตามองหน้าเพื่อนๆที่กำลังจ้องมองและคอยเชียร์อยู่ข้างๆ คว้าแก้วเหล้ายกขึ้นสาดส่งของเหลวสีเหลืองอร่ามเข้าสู่โพรงปากเพียวๆ ด้วยความหงุดหงิดใจ

"ถ้ามึงแพ้มาจะทำยังไงจ๊ะ อีวา?"

"ถ้าเกมนี้กูแพ้ กูเลี้ยงบาร์โฮสพวกมึงเลยอีเหี้ย!!"

"เออ เลิศมาก เลิศมากแม่กูชอบมาก ฮ่าๆ!!"

เสียงดังโว้ยวายท่าทางสนุกสนานของ 4 สาว ทำให้ทุกคนที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นหันกลับมามองกันเป็นตาเดียว ยิ่งทำให้วาวาถึงกลับชะงักเมื่อสายตาของธีร์กวินยังคงจ้องมองมาทางเธอด้วยความเย้ายวนอย่างชัดเจน

****มีอีบุ๊คใน meb, Comico,ปิ่นโต และ Ookbee นะงับ***