ผมต้องการจะจูบคุณ

 "คิดถึงผมหรอ?"

เมื่อเห็นว่าเธอยังคงเงียบอยู่ ฝ่ามือแกร่งสัมผัสทาบลงที่ต้นขาขาวเนียนอย่างอ่อนโยน

'อ่อยอีแหละ!!'

ซึ่งคนพี่ก็เห็นว่าคนน้องถึงเนื้อถึงตัวเธอมากเกินไปในครั้งนี้ แต่กลับไม่ต่อต้านหรือปฏิเสธเขาเลยสักนิด ได้แต่นั่งอมยิ้มแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความเขินอาย

'เดี๋ยวนี้อ่อยแบบถึงตัวเลยนะพ่อคุณทูนหัว'

เสียงดังวนเวียนอยู่ภายในใจของหญิงสาวได้ไม่นาน เธอต้องสะดุ้งโหยง เมื่อนิ้วยาวนั้นค่อยๆเขี่ยไปมาที่ต้นขาเธอเพื่อกระตุ้นให้ตอบคำถามที่เขาต้องการ

"อื้ม!!"

"อื้ม…อะไรครับ?"

"ก็…คิดถึงแหละ"

คำตอบที่ชัดเจนทุกคำ ทำให้คนที่ฟังถึงกับยิ้มแก้มปริ รีบหันหน้ากลับมามองคนพี่ด้วยสายตาดีใจสุด ก่อนที่ดวงตาคู่นั้นจะถูกแปรเปลี่ยนเป็นความเจ้าเล่ห์แทรกแซงเข้ามาแทน

"แค่คิดถึงเฉยๆ หรอครับ?"

คำถามล่อแหล่ม สุดยั่วยวนถูกเปล่งออกมาจากเรียวปากแดงระเรื่อของหมอหนุ่ม นิ้วเรียวยาวไม่ได้เขี่ยแค่ต้นขาของวาวาเท่านั้น ยังคอยลูบไล้ไต่ตามต้นขาเนียนของคนพี่สูงมากขึ้นเรื่อยๆทำให้วาวาถึงกลับขนลุกไปทั้งตัว ก่อนจะรีบคว้ามือเล็กจับนิ้วมือเรียวของคนน้องเอาไว้แน่น

วาวารีบหันไปมองหน้าธีร์กวินที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่อีกฝั่ง มือแกร่งที่ถูกทาบทามด้วยฝ่ามือเล็กของเธอ รีบถอดถอนมือออกในทันใด เร่งคว้ามือของคนพี่ขึ้นมากดจูบเคล้นคลึงเบาๆ พลางยกขึ้นแนบแก้มเนียนใสของตัวเองด้วยท่าทางหลงใหล คลั่งไคล้สุดๆ

"ธีร์!!"

เมื่อคนพี่ตกใจกับการกระทำสุดคลั่งรักของคนน้อง เธอรีบดึงมือของตัวเองออกจากมือของเขาในทันที ก่อนจะเอ่ยชื่อธีร์กวินเสียงดังลั่น เพื่อดึงสติคนน้องที่อาจจะลืมตัวว่ากำลังทำอะไรลงไป

"ผมรู้ว่าพี่เห็นผมอยู่บนรถกับแฟนเก่าวันนั้น"

ประโยคที่เอ่ยออกมา รั้งให้ใบหน้าสวยรีบหันกลับไปมองธีร์กวินอีกครั้ง เพราะมันคือสิ่งที่เธอค้างคาใจมาตลอดหลายวัน ตั้งแต่เห็นคนน้องอยู่กับแฟนเก่าในวันนั้น แต่วาวาเลือกที่จะเงียบ เพื่อเปิดโอกาสให้เขาได้อธิบายออกมา และคอยฟังคำแก้ตัวของเขาว่าจะตรงกับข้อมูลที่เธอรับรู้มามากแค่ไหน

"ผมแค่อยากจะบอกพี่ว่ามันไม่มีอะไรเลย เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเท่านั้นเอง!!"

"…"

"ก็ได้!! คือผมกับต้นหอมเจอกันที่ร้านอาหารตอนพักเที่ยง เธอแค่ขอติดรถมาตรวจที่โรงพยาบาลด้วยเท่านั้นเอง"

"…"

เขาที่กำลังพยายามอธิบายเรื่องราวในวันนั้นให้คนพี่ฟังด้วยท่าทางเคร่งเครียด แต่ทว่าเธอกลับไม่แสดงอาการหรือความรู้สึกใดๆออกมามีเพียงความเงียบเท่านั้นที่ปรากฏบนใบ ยิ่งทำให้จิตใจของเขารู้สึกหงุดหงิดและกระวนกระวายมากขึ้น

"พี่โกรธผมหรือเปล่า?"

"ไม่ได้โกรธ ทำไมพี่ต้องโกรธเธอด้วย"

"ก็ผมนึกว่าพี่โกรธ เพราะผมไม่เจอพี่เลย พี่ก็ไม่ทักไลน์มาหาผมเลยตั้งหลายวัน"

ธีร์กวินเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงออดอ้อนแสดงออกถึงความกังวลและความน้อยอกน้อยใจคนพี่ที่เงียบหายไปเฉยๆแบบนั้น

"ไม่จำเป็นต้องโกรธเลย มันเป็นสิทธิ์ของเธอ"

เมื่อคนน้องได้ยินแบบนั้น กลับรู้สึกไม่พอใจในคำตอบของเธอ ราวกับไม่ค่อยแคร์และไม่อยากสนใจเขาเท่าไหร่นัก 

"ทำไมต้องเป็นสิทธิ์ของผม?"

"เอ้า!! ก็มันเป็นสิทธิ์ของเธอ พี่จะไปยุ่งกับเธอได้ยังไงเล่า?"

สีหน้าและท่าทางของธีร์กวินเปลี่ยนแปรไปเป็นความตึงเครียดในทันทีที่จบประโยคนั้น ความรู้สึกหงุดหงิดเริ่มก่อตัวขึ้นภายในห้วงอารมณ์ของหมอหนุ่มมากขึ้นเป็นสองเท่า  

"พี่ไม่อยากยุ่งกับผมจริงๆ หรอ?"

"..."

คำถามที่เอ่ยออกมากพร้อมกับสภาวะอารมณ์ที่กำลังไม่คงที ทำให้คนพี่สัมผัสมันได้ในทันทีถึงความไม่พอใจของคนน้อง วาวาจึงเลือกที่จะเงียบไม่กล้าพูดอะไรออกไป เพราะกลัวว่าจะทำให้เขาโมโหไปมากกว่าเดิมอีก แต่ทว่ายิ่งเธอเงียบสถานการณ์กลับยิ่งตึงเครียดมากกว่าขึ้นเดิม

"พี่แน่ใจใช่มั้ยที่พูดออกมาแบบนั้น?"

ทันทีที่เขาพูดจบไฟฉุกเฉินกะพริบขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อมๆกับตัวรถที่เลี้ยวเข้าไปจอดสนิทยังข้างทางอันมืดมิด จนแทบมองไม่เห็นอะไรสักอย่าง

"เดี๋ยวๆ จอดรถทำไม?"

กระตุ้นให้หญิงสาวตื่นตกใจ รีบหันขวับกลับมามองหน้าเขาที่กำลังจ้องมองเธอตาแข็งทื่อด้วยความเดือดดาลเช่นกัน

".."

ไร้ซึ่งคำตอบจากเรียวปากแดงระเรื่อนั้น เขารีบปรับเบาะของตนเองให้ขยับถอยหลังห่างจากพวงมาลัยมากขึ้น และโน้มตัวเอื้อมมือมาปลดเข็มขัดนิรภัยของเธอออกอย่างรวดเร็ว

"ธีร์!!"

ดวงตากลมเปิดกว้างมากขึ้น เมื่อเห็นสีหน้าคนน้องแดงก่ำด้วยท่าทางโกรธจัด พร้อมๆกับเข็มขัดนิรภัยกระเด็นออกจากจากตัวเธอ

'จะไล่พี่ลงตรงนี้หรอธีร์?'

 ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะคิดหาทางออกภายในใจของตนเองได้ วาวากลับยิ่งต้องตกใจซ้ำอีกครั้ง เมื่อฝ่ามือทั้งสองข้างของเขาเอื้อมหาเธอด้วยความเร็วแสง

"ธะ ธีร์ จะทำอะไร?"

กรี๊ดดดด!!

ฝ่ามือแกร่งกระชากคนพี่ออกจากเบาะรถด้านข้างตัวเอง พยายามลากเธอเข้าหาตัวในท่าหันหน้าเข้าหากัน ก่อนจะจับเรียวขาของเธองอเข่าและกดเธอนั่งคร่อมลงบนตักแกร่งของเขาแน่น วาวาที่ทั้งตกใจและตื่นกลัวพยายามดิ้นไปมา แต่ทว่ายิ่งดิ้นกระโปรงสั้นของเธอยิ่งร่นขึ้นมาสูง เผยให้เห็นต้นขาขาวเด่นหราอย่างชัดเจน

"ปะ ปล่อยพี่นะ อื้อ…!!"

มือขวาของธีร์กวินเร่งจับต้นคอของเธอแน่น ออกแรงกดใบหน้าสวยลงมาหาเขา ก่อนจะกดจูบที่กลีบปากอวบอิ่มอย่างรุนแรง และเริ่มเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆตามกระแสอารมณ์ของหมอหนุ่ม 

"อื้อ!!"

ดวงตากลมเปิดกว้างขึ้นด้วยความตกใจ เธอพยายามดิ้นเพื่อสะบัดใบหน้าหนีจากการจูบจากคนน้อง แต่ยิ่งดิ้นธีร์กวินยิ่งกดเรียวปากลงจูบที่ปากของเธอรุนแรงมากขึ้นตามความต้องการของเขา ที่อยากจะจูบคนพี่มาตลอดในทุกๆครั้งที่เจอกัน

"อื้อ อ่อย!!"

แรงดูดดุนบดขยี้กลีบปากบนล่างไม่เคยแผ่วลงเลยแม้สักครั้ง กระทั่งเธอสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนที่พยายามดันช่องปากของเธอให้แยกออกจากกันอย่างรุนแรง กระตุ้นความรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาฉับพลันเมื่อเธอพยายามขัดขืน ยิ่งความเจ็บเพิ่มขึ้นเท่าไหร่ คนพี่ยิ่งดิ้นใหญ่เพื่อให้ตัวเองหลุดรอดจากคนน้อง แต่ยิ่งดิ้นเข่าของเธอไถลตกลงยังร่องแคบข้างๆเบาะที่เปรียบเสมือนสิ่งที่ช่วยบล็อกขาเธอได้เป็นอย่างดี 

ปรี๊ดดดดด!!

เสียงบีบแตรของรถยนต์คันอื่นบนท้องถนนดังเข้าโสตประสาทของเธอในช่วงจังหวะนั่น หัวใจทั้งดวงที่กำลังเต้นสั่นกระตุ้นวูบลงในทันทีด้วยความตื่นกลัวรถคันอื่นชนท้าย 

"อื้อ!!"

แต่สิ่งที่ทำให้หัวใจทั้งดวงของเธอเต้นสั่นรุนแรงยิ่งกว่า  เมื่อฝ่ามือซ้ายของเขากดสะโพกเธอลงบนตักแน่น ทำให้คนพี่สัมผัสได้ถึงจุดกึ่งกลางของคนน้องที่กำลังแข็งขื่อขึ้นมาอย่างชัดเจน

"อื้อ!! ธีร์ปล่อยพี่นะ!!"

เธอพยายามรวบรวมแรงทั้งหมดขัดขืนฝ่ามือแกร่งที่กดต้นคอเธอไว้ รีบเบือนใบหน้าหนีไปเพื่อให้ริมฝีปากหลุดพ้นจากเรียวปากของคนน้อง และให้ตัวเองมีโอกาสได้เตือนสติเขา เมื่อตอนนี้ทั้งสองจอดรถอยู่ริมถนนที่ค่อนข้างอันตรายเอามากๆ

"ธีร์หยุดนะ!!"

 ใครผ่านไปผ่านมาก็พอจะเดาออกว่าเขาและเธอกำลังทำอะไรกัน เมื่อแสงไฟหน้ารถที่ส่องเข้ามา แต่สิ่งที่เธอกลัวมากที่สุด คือ กลัวเกิดอุบัติเหตุเสียก่อนที่เขาและเธอจะได้ทำอะไรกันต่อ

"อะ อื้อ!!"

แต่คนอย่างธีร์กวินไม่รอให้คนพี่มีช่องว่างมากนัก รีบดึงใบหน้าสวยของเธอลงมาจูบอีกครั้งด้วยความหิวกระหาย คอยบดขยี้เรียวปากเธออย่างรุนแรง จนได้กลิ่นคาวเลือดที่กำลังไหลซึมออกมา เมื่ออารมณ์กำลังพุ่งทะยานฝ่ามือแกร่งข้างซ้ายรีบกดขย้ำก้นงอนของวาวาอย่างรุนแรง ก่อนจะสอดแทรกนิ้วเรียวยาวเข้าภายในกระโปรงสั้น และพยายามเกาะเกี่ยวกางเกงในตัวจิ๋วที่ห่อหุ้มกายสาวให้หลุดออก

"อื้อ!!"

ทุกสัมผัสและการกระทำของคนน้อง ทำให้วาวาตื่นกลัวมากที่สุด เธอพยายามดิ้นรนขวนขวายเพื่อให้ตัวเองรอด ด้วยการกัดที่เรียวปากของเขาอย่างรุนแรง เพื่อให้คนน้องได้สติสักที

"โอ๊ย พี่วา!!"

ความเจ็บแปล๊บสาดส่งไปยังเรียวปาก ทำให้ธีร์กวินหยุดการกระทำทุกอย่างลงฉันพลัน รีบยกมือขึ้นมาเกาะกุมที่ปากตัวเอง เป็นจังหวะให้วาวารีบขยับตัวออกจากตักของเขา

"เดี๋ยวพี่วา เดี๋ยว!!"

วาวารีบเร่งปลดล็อกประตูรถ  และกระโดดลงจากรถไปอย่างรวดเร็ว ราวกับโชคชะตาเข้าข้างเธอ เมื่อโชคดีที่มีแท็กซี่วิ่งเข้ามาพอดี วาวาจึงรีบกระโดดขึ้นรถและเร่งให้โซเฟอร์ออกตัวเร็วที่สุด เพื่อให้หนีไปไกลจากความป่าเถื่อนของคนน้องด้วยความตื่นตกใจและเสียอาการเอามากๆ

'บ้าที่สุดเลย'

ถึงแม้เธอจะเคยมีแฟนมาก่อนเจอคนน้อง แต่ไม่เคยเจอใครที่ทำอะไรกับเธอแบบนี้เลยแม้แต่คนเดียว มันเป็นความรู้สึกที่ตื่นกลัว ปะปนกับความรู้สึกร้อนวูบวาบทั่วร่างกายโดยไม่สามารถควบคุมมันได้แม้แต่น้อย

"โธ่!! แม่งเอ่ย!!"

ธีร์กวินที่พยายามจะเปิดประตูตามคนพี่ลงมา แต่ทว่าเสียงบีบเเตรของรถยนต์คันอื่นๆ ที่กำลังวิ่งด้วยความเร็วบนท้องถนนทำให้เขาต้องชะงักเก้ๆ กังๆ คอยระวังไม่ให้เกิดอุบัติเหตุขึ้น จนกระทั่งคนพี่ก็ขึ้นแท็กซี่และหนีไปจากเขาได้ก่อนที่เขาจะถึงตัวเธอ พานทำให้คนน้องถึงกับหัวเสียสถบคำหยาบคายออกมาด้วยความโมโหสุดขีด

Talk

น้องหมอทารุณกรรมคนพี่เกิน ใครเจอก็ตกใจนะลูกแบบนี้